74. Teraz nie mów... te najlepsze chwile!

 Dedykacja: Dla spiętych w oczekiwaniu na dramy 😋😁

💞💞💞

- Bardzo się o ciebie bałam – westchnęła, gładząc delikatnie dłonią jego umięśniony brzuch.

- Niepotrzebnie. Draco i Theo nie daliby mi utonąć, znasz ich przecież  – Blaise zachichotał w jej włosy, po czym czule cmoknął ją w czubek głowy, którą opierała o jego klatę.

- Chciałabym żeby ten cały koszmar się wreszcie skończył – wyznała.

- Ja też… I wiesz co? Myślę, że to już niedługo! – Zabb uścisnął ją mocniej i westchnął cicho.
Naprawdę miał nadzieję, że będzie dokładnie tak, jak powiedział.

- Cieszę się, że Greengrass też zgodziła się na szybki rozwód. Bałam się, że będzie to przeciągać w nieskończoność.

- Też się z tym liczyłem, ale na szczęście to już załatwione. Draco jest naprawdę wspaniały… Przekupił jej rodziców, by zeznawali dla nas. Prawdziwy mistrz.

- Z tego co wiem, to cały ten plan wymyśliła Hermiona…

- No jasne, że ona. Pasują do siebie. Ona wymyśla plany, a on ma pieniądze na ich realizację. Para idealna – zaśmiał się.

- Musimy powoli wstawać i się szykować, bo niedługo przyjdą goście świętować twoją wolność – Ginny spróbowała się podnieść z jego uścisku.

- Jeszcze chwilę – zamruczał, nie pozwalając jej odejść.

Uśmiechnęła się czule i z powrotem wygodnie ułożyła w jego objęciach.

- Nie jesteś zbyt zmęczony na tę kolację?

- Nie. O dziwo wyspałem się bardzo dobrze w celi aurorów… Zapewne miało to też związek z tym, że nie musiałem przez pół nocy powstrzymywać się od próby zakradnięcia się do twojej sypialni – Blaise połaskotał ją po żebrach.

- Naprawdę to planowałeś? – Ginny uniosła głowę i spojrzała mu w oczy.

- Jasne, że tak! Wiesz ile różnych planów wymyśliłem?

- Domyślam się! Ty to akurat jesteś bardzo kreatywny!

- Bałem się jednak, że zaprezentowałabyś na mnie swoje mistrzowskie upiorogacki, gdybym się odważył.

- Zapewne tak bym zrobiła.

- No właśnie… Kalkulowałem to ryzyko każdej nocy – Zabini uśmiechnął się do niej łobuzerko.

- I dalej będziesz to robił? – droczyła się Ginny. 

- Pewnie! Ale teraz chyba szanse na to, że mnie przeklniesz są mniejsze?

- No nie wiem, bardzo nie lubię, jak mi się przerywa sen!

- To będę przychodził zanim zaśniesz – Blaise sięgnął jej ust, muskając je krótkim buziakiem.

- Brzmi ciekawie – Ginny przytrzymała go za kark i pogłębiła ich  pocałunek.

- Albo może po prostu ty stąd nie wychodź? – zaproponował i mrugnął do niej zalotnie.

- Przemyślę to… Kiedyś, ale teraz zmykam się szykować. Do zobaczenia za półtorej godziny – cmoknęła go szybko i wymknęła się z jego sypialni.

- Nie dam ci myśleć o tym za długo, ruda – zaśmiał się Zabb, po czym ułożył się wygodnie i zapadł w krótką drzemkę.

 

💞💞💞

                Draco zszedł do salonu z uśmiechem rejestrując, że jego żona i Luna Lovegood już raczą się winem. Dobrze, to miał być udany wieczór, a zapas eliksiru na kaca, powinien pomóc tym, którzy jutro mieli iść do pracy. On zwalił to na Theo i Zabiniego, chcąc się nacieszyć żoną, nim wyjadą do Australii.

- Cześć Luna – Draco podszedł do przyjaciółki i cmoknął ją w policzek. – Co słychać?

- Cześć. Właśnie chwalę sukienkę Hermiony, cudowna…

Hermiona, ubrana w małą-czarną bez ramiączek i z dekoltem w kształcie serca, uśmiechnęła się z wdzięcznością do przyjaciółki, która miała dziś na sobie bardzo ładną, zwiewną, niebieską sukienkę, na grubych ramiączkach.

- Cudownie za krótka – burknął Draco, podchodząc, by objąć żonę w talii.

- Nieprawda! – Hermiona zmierzyła go złym spojrzeniem.

- A właśnie, że prawda – przegadywał się Malfoy, czekając aż kamerdyner poda mu drinka.

- Zgadzam się z Hermioną, że nie masz racji! – włączyła się Luna.

- Z czym? Albo nie, nie mów! I tak was popieram, bo zawsze jestem w opozycji do zdania Smoka! – zaśmiał się Theodore schodząc po schodach i dołączając do nich z szerokim uśmiechem, skierowanym głownie do Luny.

- No sam powiedź! Hermiona nie powinna chować takich nóg, tylko dlatego, że Draco to taki  zazdrośnik, prawda? – zaśmiała się blondyna.

- Na Salazara, czy ty chcesz żebym zginął, kobieto? Serio myślisz, że odważę się spojrzeć na nogi Hermiony, gdy on stoi z nami w jednym pokoju? – Theodore roześmiał się szczerze.

- Nottie jak zwykle grzeczny… Doceniam to! – Draco uniósł szklaneczkę whisky w geście toastu.

- Jesteście niemożliwi – zaśmiała się Hermiona.

- Grzeczny… jak na ośmiolatka – Luna wyszczerzyła się do Theodora.

- Ale ja już naprawdę wcale nie śpię z moim misiem! – Theodore mrugnął do niej.

- O czym wy mówicie? – spytał ciekawsko Draco, uważnie obserwując tę dwójkę.

Nie zdążył się jednak tego dowiedzieć, bowiem akurat zabrzmiał dzwonek do drzwi. Ochrona miała nazwiska zaproszonych, dlatego od razu wpuszczono ich na teren posesji.

Hermiona podeszła, by przywitać lekko zdenerwowaną Astorię. Kobieta miała na sobie śliczną sukienkę w kolorze głębokiej czerwieni, również bez ramiączek i jeszcze krótszą niż sukienka Hermiony.

- Roweno… Ona też ma nogi pod sam sufit. I jak tu nie mieć kompleksów? – westchnęła tęsknie Luna.

- Normalnie. Nie masz do nich powodów – powiedział jej cicho Theodore.

Blondynka uśmiechnęła się do niego, rozpromieniona.

- Dzięki, możemy się jednak umówić, że masz już jakieś dziesięć lat.

- A jak będę miał jedenaście, to jeszcze raz przyleci do mnie sowa z Hogwartu? – zażartował.

- Pewnie! I wtedy będziesz miał szansę trafić do jakiegoś lepszego domu – docięła mu z błyskiem w oku.

- Proszę mi tu nie obrażać Slytherinu, Kurkonico! – oburzył się Draco, który cały czas przysłuchiwał się ich rozmowie.  

- Cześć wszystkim! – przywitała się Astoria. – O czym rozmawiacie? – zapytała od razu.

- O tym, że Theo ma dziesięć lat, a Slytherin jest do bani – wyjaśniła jej Luna z zadziornym uśmieszkiem.

- Ej! Wcale nie! Jest super! – zawołała z lekkim oburzeniem Astoria.

- Theo czy Slytherin? – zapytała ze śmiechem Hermiona.

- Slytherin. Theodore też spoko, ale trójka dzieci to nie moje klimaty – Astoria wyszczerzyła się do niego, odbierając do Dracona szklaneczkę z whisky.

- Na szczęście są jeszcze kobiety, które lubią dzieci – Draco posłał Nottiemu przekorny uśmieszek.

- Taaa, bo Asti jak tylko raz na chwilę miała Tilly na kolanach, to prawie pozwoliła jej wypić kieliszek rumu – Theodore wyraźnie chciał odwrócić od siebie uwagę.

Udało mu się, bo na wspomnienie o rumie wszyscy zachichotali.

- Nie zauważyłam, że po niego sięgnęła! – broniła się Astoria.

- Bo flirtowałaś z tym głupkiem… Jak on się nazywał? Carton Lagmagen?

- Nie udawaj, że tego nie wiesz Draco… Dobrze pamiętam, jak go w szkole nienawidziłeś. Oficjalnie za to, że był dupkiem, ale myślę, że już wtedy nie lubiłeś go, bo chodził z Hermioną – wtrącił schodzący właśnie po schodach Zabb.

Ginny w eleganckiej, srebrnej sukience i z ładnie upiętymi włosami, trzymała go pod ramię i uśmiechała się szeroko.

- Mówicie o McLaggenie? Godryku! Hermiona nie wspomina go za dobrze…

- To był ten dziwny typek, który gonił cię po całej sali na przyjęciu świątecznym w Klubie Ślimaka? – upewniła się Luna.

- Byłaś na nim? – zainteresował się Theodore, który podobnie jak Draco, nigdy nie został zaproszony do tej elitarnej grupki.

- Harry mnie zabrał. Chciał pójść z Ginny, ale ona wtedy chodziła z kimś innym…

- Z pieprzonym Deanem Thomasem! – warknął Zabini.

- Widać nie tylko Draco, już w szkole nie lubił chłopaków swojej wybranki... – zaśmiała się Astoria.

- Nie lubiłem go, bo kiepsko grał w Qudditcha! – tłumaczył się Zabb, podając Ginny szklaneczkę whisky z tacy, którą roznosił Robert i dla siebie zabierając kolejną.

- A kogo wy w ogóle lubiliście z poza waszego domu? – Ginny wywróciła oczami.

- Chłopcy lubili dziewczyny… Draco i Theo umawiali się nawet z Krukonkami! – zaśmiała się Astoria.

- Asti! – zawołali obaj ostrzegawczo.

- Z Krukonkami? – zdziwiła się Luna, rzucając Nottowi pytające spojrzenie.

Theodore automatycznie się spiął. Widać, naprawdę nie chciał, by Luna dowiedziała się, że umawiał się kiedyś z jej dręczycielką. 

- Niech zgadnę… zapewne z tą, z którą wcale nie widziałam, jak się całujesz w czasie odbudowy? – zagadnęła Hermiona, patrząc uważnie na Malfoya.

- Ona coś sobie ubzdurała i przez to potem, wtedy w szkole… - zaczął mówić Draco, ale przerwał mu głośny wybuch śmiechu Diabała.

- Smoku! Bo się zaraz zadławisz własnym językiem! Spokojnie, Hermiona cię teraz nie zabije za to, że w szkole przeleciałeś  Sarah Fawcett!

- Przeleciałeś?! – Hermiona spojrzała na niego w niemym szoku.

- Nie! Tylko raz się całowaliśmy w siódmej klasie ! Nie wiem co ten kretyn teraz wymyśla! – wytłumaczył się szybko Draco.

Hermiona odetchnęła lekko. Naprawdę przez chwilę pomyślała, że Malfoy ją okłamał, twierdząc, że była jego pierwszą…

- Czyli to nie ona cię rozdziewiczyła? Kurde! Muszę próbować dalej się dowiedzieć! – zaśmiała się Blaise.

- A po co ci to wiedzieć? – zdziwiła się Astoria.

- Bo on wie wszystko o naszych pierwszych razach wszystko, a nam nic nie powiedział! – narzekał Zabb.

- To, że ty i Theo źle się prowadziliście w szkole, to wiadomo nie od dziś – Astoria wyszczerzyła się do nich.

- Pamiętaj o samej sobie, Greengrass! Też święta nie byłaś! – upomniał ją Nott.

Astoria posłała mu oburzone spojrzenie, ale w tej chwili znów zadzwonił dzwonek do drzwi, Draco i Hermiona odwrócili się w ich stronę, patrząc jak Robert podchodzi, by otworzyć.

- Wiesz, że to byłaś ty, kochanie. Nie okłamałem cię… - szepnął jej do ucha Draco.

- Nie chciałbyś być we własnej skórze, gdyby się okazało, że było inaczej, Smoku – rzuciła z zaczepnym uśmieszkiem.

Draco uśmiechnęła się do niej z czułością. Ich pierwszy raz, był jednym z najlepszych doznań w jego życiu...


                Leżeli na jego łóżku, całując się namiętnie. Wplatała mu palce we włosy, a on sunął dłonią po jej ciele subtelnie unosząc materiał jej bluzki coraz mocniej w górę. Przed dwoma dniami, gdy całowali się na Wieży Astronomicznej, pozwolił sobie wsunąć dłoń pod jej bluzkę i dotknąć jej piersi po raz pierwszy. Hermiona zajęczała mu wtedy prosto w usta i przycisnęła się bliżej do niego, a on w myślach modlił się, by nie poczuła, jak mocno był podniecony. Przez kilka ostatnich tygodni wiele razy przegrywał z samym sobą i w łóżku lub pod prysznicem, musiał się zadowalać, w swoich myślach wyprawiając z nią takie rzeczy, na widok, których z pewnością by od niego uciekła. Pragnął jej całym sobą… Wiedział, że większość jego kolegów miała już za sobą ten pierwszy raz. On mógłby również dawno już tego doświadczyć, gdyby nie fakt, że coś go ciągle wewnętrznie blokowało. Może to strach, że będzie oceniany za swój Mroczny Znak? A może fakt, że w wciąż nie otrząsnął się z okropieństw wojny? Nigdy sam tego nie widział, ale miał świadomość tego, co ludzie pokroju Scabiora robili młodym czarownicom, gdy dostawali je w swoje ręce. Granger i Lovegood miały szczęście, że zostały szybko uwolnione, bo kto wie jaki los, by je spotkał…
A teraz ta dziewczyna, którą jego własna ciotka torturowała i naznaczyła, leżała pod nim, wijąc się i pojękując mu w ustach, gdy zaczął delikatnie dotykać jej nagiego brzucha. Miał ją tak blisko, dosłownie tuż pod sobą, taką piękną… Wiedział już, że pierwszy raz w swoim życiu się zakochał, nie wiedział tylko jeszcze, jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za tę miłość. Co jeśli nie ma dla niego miejsca w jej świecie? Co jeśli będzie musiała wybrać pomiędzy nim, a lojalnością wobec swoich przyjaciół?
Widząc ją na kolanach innego faceta, prawie zwariował z zazdrości. Chciał podejść, złapać Boota i rozwalić mu łeb o kant drewnianego stołu, a potem przerzucić ją sobie przez ramię, niczym jakiś jaskiniowiec i porwać do swojego domu. A teraz ona naprawdę tu była, zależało jej na nim na tyle, że przyszła przeprosić i nawet rozpłakała się, myśląc, że poszedł do innej… Nie chciała, by wyjeżdżał. Naprawdę chciała być z nim. To wszystko było takie wspaniałe, że miał wrażenie, że to tylko sen.
Był ostrożny, powolny… Nie chciał, by to się za szybko skończyło, ale wiedział też, że nie może na nią naciskać. Będzie musiał poczekać, aż Hermiona będzie gotowa na coś więcej, ale był skłonny to zrobić, bo wiedział już dobrze, że chciał tylko tego. Chciał tylko jej.
Nagle jednak ona złapała go za dłoń i sama wsunęła ją pod swoją bluzkę, chcąc by dotknął jej piersi.
W głowie wybuchła mu cała gama kolorów, gdy poczuł jej twardy sutek pod materiałem koronki. Merlinie! Zaraz przez nią zwariuje!
- Draco… - jęknęła mu do ucha, gdy zaczął masować jej pierś w rytm pocałunków, jakimi pieścił jej szyję.
- Jesteś taka słodka…- zamruczał, ssąc jej skórę, przekonany, że nigdy w swoim życiu nie smakował niczego lepszego.
Było mu gorąco, ciało go mrowiło, a penis boleśnie opierał się o materiał spodni. Chyba by umarł, gdyby go teraz odepchnęła.
Jednak ona zamiast tego, zaczęła powoli rozpinać jego koszulę. Oddech uwiązł mu w gardle, gdy domyślił się do czego zmierza. Salazar mu świadkiem – jedyne w swoim życiu, czego chciał z podobną siłą niż teraz jej, było ostateczne unicestwienie Voldemorta.
Nie chciał przerywać, ale wiedział, że to była jedna z najważniejszych decyzji w jej życiu. Nie mógł dopuścić, by kiedyś jej pożałowała.
- Jesteś pewna, że tego chcesz?
- Tak, a ty?
- Jak niczego na świecie…- przyznał, zrzucając z siebie koszulę i kładąc się na niej, by znów pocałować ją, jakby świat poza tym pokojem, wcale nie istniał.
Powoli pozbywali się nawzajem swoim ubrać, pieszcząc się, dotykając i całując. Gdy wsunął w dłoń w jej białe, koronkowe majtki, Hermiona podskoczyła i pisnęła, a on zamruczał w zachwycie, czując pod palcami jej gorącą, mokrą kobiecość. Nie był doświadczony, ale był doskonale świadomy tego, co powinien zrobić, by sprawić jej przyjemność. Dlatego pieścił ją palcami, a jej nagie piersi obdarzał czułymi pocałunkami tak długo, aż Hermiona nie osiągnęła pierwszego orgazmu w kontakcie z mężczyzną. Dyszała, była zarumieniona i tak niewyobrażalnie piękna, że to odbierało mu oddech. Jej włosy rozrzucone na jego poduszkach. Jej nagie ciało na wyciągnięcie ręki… Nie chciał zapomnieć tego widoku, już nigdy.
To ona z sunęła z niego bokserki i pociągnęła go pomiędzy swoje uda. To ona to zainicjowała, ona tego chciała… Oddawała mu się bez odrobiny zawahania. To mu wystarczyło.
Gdy drżąc na całym ciele, wszedł w nią delikatnie, ten pierwszy raz, od tej chwili już wiedział, że przepadł z kretesem i to na zawsze…


Oderwał się od tych cudownych wspomnieć i zmusił do uśmiechu, patrząc jak sam minister magii wstępuje w progi jego domu.

- Witajcie ponownie! – Kingsley uśmiechnął się do wszystkich, po czym objął Hermionę i wręczył jej butelkę jakiegoś drogiego, francuskiego wina.

- Wspaniale, że mogłeś wpaść choć na chwilę – Hermiona uśmiechnęła się do niego promiennie.

- Z tak miłego towarzystwa, nie mógłbym zrezygnować – Kingsley podszedł do Ginny, którą również przytulił, witając po drodze Zabiniego uściskiem dłoni, a później przywitał się z Nottem i porwał w swój niedźwiedzi uścisk Lunę.

- Cześć Kicaku! Świetnie wyglądasz!

- Ty też King, przystojny i czarujący jak zwykle! – Luna cmoknęła go w policzek i zachichotała.

- Co taka piękność, jak ty nadal robi sama? Nie mogę tego pojąć! – Kingsley z dezaprobatą pokręcił głową.

- Czeka, aż się wreszcie na mnie zdecydujesz – Luna puściła mu oczko.

- Gdybym był trochę młodszy, to już bym przed tobą klęczał! – zaśmiał się. – Ale jestem pewien, że jeszcze znajdziesz świetnego faceta… Tylko z łaski swojej nie idź w ślady przyjaciółek i nie zadaj się z jakimś Ślizgonem – zażartował, wskazując na Ginny opartą o ramię Zabiniego i Hermionę, wciąż obejmowaną w talii przez Malfoya.

- A właśnie, że się zadaj! Ślizgoni kochają najmocniej! – zawołał Zabini, kątem oka patrząc na kwaśną minę Theodora.

- Raczej najbardziej zaborczo! – docięła mu Ginny.

- Jedno, drugiego nie wyklucza – Zabb posłał jej przekorny uśmieszek.

- Dobrze, że nie jestem tu jedyną Krukonką! – Luna uśmiechnęła się porozumiewawczo do Kingsleya

- Jak przyjdzie Goldstein, to stworzymy mocną drużynę – minister magii odwzajemnił uśmiech blondynki.

-  Niestety, Anthony nie mógł dziś przyjść, bo jutro z rana ma jakąś ważną rozprawę – wyjaśniła Hermiona.

- Szkoda! To czekamy na kogoś jeszcze, czy idziemy? – zagadnęła Ginny.

- Brakuje nam jeszcze jednego gryfona do kompletu – Hermiona uśmiechnęła się delikatnie i spojrzała na Astorię, która nieco nerwowo spotkała

- Gryfona? Zaprosiłaś Rona na kolację? – zdziwiła się Ginny.

- Nie… Ale zaraz się dowiecie kogo – powiedziała, bo akurat zabrzmiał dzwonek do drzwi.

- Po cholerę zaprosiłaś Longbottoma? – spytał Draco, widząc kto wchodzi do ich domu.

- Astoria się w nim podkochuje i mnie poprosiła – szepnęła mu do ucha, po czym oderwała się od jego boku i podeszła się przywitać, czekając, aż Ginny wypuści Neva z objęć, bowiem pierwsza poleciała go uściskać.

Draco rzucił krótkie spojrzenie Greengrass, która nerwowo przygryzała wargę, nie spuszczając spojrzenia z mężczyzny, który właśnie przyszedł.

- Ktoś chyba przeklął wszystkich ślizgonów – pomyślał z rozbawieniem i automatycznie spojrzał na Theodora, który sztyletował wzrokiem dłoń Kingsleya, leżącą pomiędzy łopatkami Luny.

- Skoro wszyscy już są, to zapraszamy do jadalni – powiedziała głośno Hermiona, tonem dobrej gospodni, a Draco uśmiechnął się pod nosem.

Jego piękna żona, organizująca kolację dla ich przyjaciół, była spełnieniem jego dawnych pragnień o takim właśnie życiu razem z nią.


💞💞💞

- Macie piękny dom – powiedział kurtuazyjnie Neville, gdy weszli do jadalni.

- Dziękuję bardzo – Hermiona uśmiechnęła się do niego ciepło.

- To prawda! Wiesz, że tutaj jest nawet basen? – opowiadała z ekscytacją Ginny.

- Serio? Wow! – Nev, nie krył uznania.

- Nie ma się co dziwić, Malfoy Invention Magic Inc., to jedna z podstaw naszej gospodarki – wtrącił z rozbawieniem, Shacklebolt.

- Ten dom to prezent od rodziców na dwudzieste urodziny – wyjaśnił Draco, odsuwając dla Hermiony krzesło.

- Serio? Nie wiedziałam… - Hermiona była szczerze zdzwiona, że wcześniej jej o tym nie wspomniał.

- Mieli dość mieszkania ze Smokiem i w ten subtelny sposób, go wyprosili – zarechotał Blaise, pomagając zająć miejsce Ginny.

- Nieprawda! Miałem już wtedy swoje mieszkanie, ale matka uważała, że jest za małe, jeśli chciałbym kiedyś założyć rodzinę.

- Tutaj możecie mieć naprawdę dużą rodzinę – zaśmiał się Neville, siadając do stołu, obok nieco skwaszonej Astorii, która chyba liczyła, że on również wysunie dla niej krzesło, podobnie jak Nott zrobił to dla Lovegood.

- Siedem Smoków z Wiltshire – Ginny posłała im złośliwy uśmieszek.

- Draco i te jego ambicje – zaśmiał się Theodore.

- Zawsze trzeba mierzyć wysoko! – zapewnił Draco.

- No właśnie, to kiedy pierwszy mały Malfoy? – zapytał bezpośrednio Kingsley.

Draco i Hermiona spojrzeli na siebie krótko.

- W swoim czasie – odpowiedziała z delikatnym uśmiechem Hermiona.

- Ciocia Ginny, nie może się już doczekać! – zawołała Ruda.

- Ciocia Luna też!

- A ciocia Astoria, upije się na chrzcinach! – dodał Zabb, szczerząc się wrednie do Greengrass.

- Owszem, ale tylko dlatego, że będziesz nie do zniesienia, jako napuszony ojciec chrzestny – dogadała mu Asti.

- A niby dlaczego to on miałby być chrzestnym? – oburzył się od razu Theodore.

- Spoko stary! Przy siódemce smoków, to i Longbottom się załapie – zaśmiał się Blaise. 

- Z największą przyjemnością! – zapewnił w odpowiedzi Neville.

- Możecie z nas zejść? Bo duszno się nam robi! – poprosił szorstko Draco, patrząc karcąco na Zabba i Nottiego.

- Przepraszam państwa, czy możemy już podawać? – zapytał Robert, wchodząc od jadalni i kłaniając się wszystkim nisko.

- Tak, proszę – odezwała się Hermiona, nim Draco zdążył otworzyć usta.

Robert klasną w dłonie, a Adelajda, Marina i Martha, wiozły do jadalni półmiski pełne prawdziwych wspaniałości.

- Ale zapachy! – zachwycił się Kingsley.

- Kucharka Malfoyów, pani Adelajda, to prawdziwa mistrzyni świata! Nie można przestać jeść tych pyszności – Luna wskazała na nieco pulchną kobietę w średnim wieku, latynoskiej urody o długich, czarnych jak heban włosach i miłym uśmiechu.

- Dziękuje bardzo, pani Lovegood – odpowiedziała na tę pochwałę

- Ożeniłbym się z tobą Adi, gdybym się nie bał, że przy tobie ważyłbym więcej niż duży hipogryf! – zażartował Blaise.

- Pan Zabini, jak zwykle w dobrym humorze – Adelajda uśmiechnęła się i ustawiła największa paterę, pełną pieczonych przepiórek tuż pod nosem Kingsleya, który nie odrywał od niej spojrzenie, od kiedy tylko weszła do jadalni.

- Jeśli myślisz, że dalibyśmy sobie zabrać Adelajde, to oszalałeś Zabb – odezwał się Draco.

- No właśnie! Wcześniej byśmy ci zabronili tu przychodzić, niż ci na to pozwolili! – dodała Hermiona.

- Bardzo państwu dziękuję. Gotowanie dla waszej rodziny i przyjaciół to dla mnie prawdziwa przyjemność – Adelajda spłoniła się uroczo.

- Wprost nie mogę się doczekać, by skosztować tych wspaniałości, skoro wszyscy tak zachwalają – Kingsley uśmiechnął się miło do kobiety.

- To dla mnie zaszczyt panie ministrze! Smacznego dla wszystkich państwa – Adelajda skłoniła się delikatnie, po czym wyszła z jadalni zaraz za dwoma służącymi.

- Jedzenie naprawdę wygląda obłędnie – stwierdził Neville – Radzę ci na dzisiejszy wieczór zawiesić twoją dietę – dodał ciszej, tak, by tylko Astoria go usłyszała.

- Chyba właśnie tak zrobię – odpowiedziała, uśmiechając się do niego, lekko zarumieniona.


💞💞💞
 

Przy stole zapanowała miła atmosfera, przerywana pogawędkami na różne tematy i raz za razem skupiająca rozmowy na pyszności i obfitości jedzenia.

- Nie, absolutnie nie zmieszczę już nawet kęsa – narzekała Luna, opierając się wygodnie na krześle.

- Żałuj, bo tort grylażowy jest przepyszny – Theo uśmiechnął się do niej znad swojego kawałka.

- Nie kuś mnie, demonie – zaśmiała się i sięgnęła po wino.

- Po takim jedzeniu, przydałoby się pobiegać, by spalić te kalorie – westchnęła Astoria, kończąc swoją babeczkę.

- Malfoy ma duży park, możesz biegać do woli – wyszczerzył się do niej Blaise.

- W obcasach? Durny pomysł – Asti pokazała mu język.

- Przejdziemy na drinka do ogrodu? Jest przyjemny wieczór, a służba rozstawiła pochodnie i rzuciła lekkie czary cieplne – zaproponowała Hermiona.

- Świetna myśl – zgodzili się inni i zaczęli powoli wstawać od stołu.

- Mój Salazarze, promyczku… Kocham, gdy jesteś taką zaradną panią domu… - szepnął do niej Draco, gdy zasuwał za nimi krzesła.

W odpowiedzi Hermiona uśmiechnęła się do niego czule.

- Czy mógłbym pójść do kuchni, złożyć moje osobiste gratulacje waszej kucharce? – spytał Kingsley, również wstając.

Draco i Hermiona wymienili krótki uśmiech.

- Oczywiście, Robert cię zaprowadzi – Malfoy skinął na kamerdynera.

- Zakład, że już do nas nie wróci? – szepnęła Hermiona, gdy szli do ogrodu.

- Cholera, oby on jej się tylko nie spodobał! Zawsze sądziłem, że podkochują się w sobie z Robertem... Liczyłem, że z nami zostaną do emerytury – zachichotał Draco.

- Coś ty! Robert podkochuje się w Marinie, ale ona chyba wolałaby Olafa!

- O mój Salazarze! Mamy w domu prawdziwe biuro matrymonialne! – westchnął Draco, patrząc na idących przed nimi Lunę i Theo, którzy z czegoś właśnie żartowali.


💞💞💞


Usiedli razem przy stole pod białym namiotem i wesoło rozmawiając, zaczęli częstować się drinkami i innym smakołykami przygotowanymi również tutaj przez służbę.

- Mogę pójść zobaczyć te rośliny? – zapytał Neville, wskazując na jeden z klombów.

- Jasne, chodź. Nasz ogrodnik, Samuel to też prawdziwy mistrz – Hermiona złapała Neva pod ramię i zaprowadziła go w tamtą stronę.

- Asti, bo się zaraz oślinisz! – rzucił do niej z rozbawieniem Blaise.

- Goń się Zabini! Truchło twojego małżeństwa jeszcze nie ostygło, a już wypatruję z sowy z zaproszeniem na kolejny ślub… Oby Weasley miała lepszy gust niż Dafne i nie zrobiła znów wszystkiego na różowo – odcięła się Astoria, a Ginny zapłoniła się uroczo.

- Jak zwykle masz sukowatą odpowiedź na wszystko – Zabb posłał jej szeroki uśmiech. – Jedyne czego mi będzie brakowało po rozwodzie, to ciebie jako szwagierki.

- Nie martw się, u Weasleyów masz przecież dużo szwagierek… - Draco wyszczerzył się do kumpla.

- Na razie tylko dwójka twoich braci jest po ślubie, prawda Gin? – zainteresowała się Luna.

- Tak. Charlie raczej nie zamierza się żenić, zbyt zajęty pracą. A George i Ron… cóż myślę, że może kiedyś…

- Ronald na pewno… Jest znany, bogaty i podobno świetny w… - Astoria nagle urwała, a Draco gruchnął śmiechem.

- Skąd wiesz? – zapytała od razu Ginny.

- Słyszałam plotki – wyjaśniła pośpiesznie Astoria, mierząc przyjaciela karcącym spojrzeniem.

Dobrze wiedział, że Astoria jest najlepszą przyjaciółką Pansy Parkinson i jako jedyna wiedziała ona o jej małych, dzikich chwilach sam na sam z Weasleyem. Wygadała mu się kiedyś przypadkiem po pijaku, prosząc o najwyższą tajemnicę, a on nikomu nie mówił – bo i mało go to obchodziło. Powiedział to jednak Hermionie, bo uznał, że to zabawne i powinna wiedzieć, że nie tylko ona w złotym trio miała słabość do ślizgonów.

- No proszę! Ron pękłby z dumny, gdyby usłyszał, że w taki sposób o nim plotkują – zaśmiała się Ginny.

- Asti, czym ty się właściwie teraz zajmujesz? Bo dawno nie gadaliśmy – zapytał Theodore.

- Pracuję dla Dana&Oteasa, jako menadżer dystrybucji ich eliksirów – wyjaśniła.

- Brzmi ciekawie – stwierdziła Luna.

- Tak sobie, ale pozwala się utrzymać na właściwym poziomie, bez konieczności łapania bogatego męża – Astoria uśmiechnęła się wrednie do Zabiniego.

- Jedna mądra w tej rodzinie – odparł Blaise, mocząc usta w whisky.

- I dzięki niej masz co dziś świętować, wolność stary i to prawie całkowita – Theo uniósł swoją szklankę w geście toastu.

Wszyscy się zaśmiali i również sięgnęli po swoje szkło.


💞💞💞

Rozdział taki na odprężenie, krótki i przejściowy, ale muszę sama chwilę odpocząć od tych dramatów, bo jak wiadomo... Do końca daleko 😁
Do następnego, miłego... Buźki dla Was!

Venetiia.

PS. Ilość komentarzy osłabła - wiążę to ze świętami, ale jeśli tempo publikacji ma się utrzymać, to proszę o dużo kciukasów trzymanych za wolny czas i moją wenę. ✊💋😊