72. Teraz nie mów... mam plan i wygram!

 Dedykacja: Dla ludzi czynu - rewolucje w końcu zmieniły świat! 😋


💞💞💞

                Mimo późnej pory, Draco i Theodore bezzwłocznie pojechali do ministerstwa, a Hermiona ułożyła Ginny w pokoju Luny, tak by obie mogły się nawzajem pilnować. Luna mówiła, że czuje się dobrze, a Ginny, że da sobie radę, ale i tak obie były zadowolone ze swojego towarzystwa, bo najpewniej i tak, żadna z nich nie była w stanie teraz zasnąć.

Hermiona chętnie by z nimi została, ale czuła całą sobą, że musi coś zrobić w sytuacji, która ich spotkała. Zeszła do gabinetu, chcąc jak najszybciej skorzystać z sowy, mając nadzieję, że już wróciła do swojej klatki, po popołudniowej ucieczce przed hałasem.
Gdy przechodziła przez salon, okazało się, że do domu właśnie ponownie wchodzi Mark Stebbins.

- Bardzo przepraszam Hermiono, ale Astoria Greengrass jest przy bramie. Mówi, że chce pilnie pogadać z tobą i Draconem – wyjaśnił.

- Jak myślisz? Ma dobre intencje? – Hermiona nieco się spięła.

- Wygląda na nieco rozhisteryzowaną, ale jeśli chcesz mogę zostać z tobą w czasie jej wizyty – zaproponował.

- Dobry pomysł, wpuście ją – zdecydowała, podchodząc do barku po odrobinę koniaku.

Nie mogła wprost uwierzyć, że ledwo przed dwoma godzinami, przeżyła z mężem naprawdę fantastyczny seks, po którym wyznała mu miłość, a on odpowiedział jej tym samym… Była taka szczęśliwa, spełniona, kompletna. A teraz znów coś się spieprzyło. Powoli zaczyna wierzyć w to, że ktoś ich wszystkich czymś ostro przeklął.

- Cześć Granger – Astoria weszła do salonu z wyciągnięta dłonią.

- Cześć Greengrass. Nie jest trochę późno na kurtuazyjną wizytę? – zauważyła, podchodząc i ściskając jej dłoń.

- Aresztowali Zabiniego? – zapytała wyraźnie zdenerwowana.

- Tak. Twoja siostra oskarżyła go o naprawdę straszne rzeczy, a Potter zadbał by jej uwierzono – powiedziała z niesmakiem Hermiona.

- Nie sądziłam, że posunie się tak daleko! Co za skończona idiotka! – Astoria z niedowierzaniem pokręciła głową.

- Nie zaprzeczam. Napijesz się? – Hermiona wskazała na barek.

- Whisky – westchnęła, opadając na kanapę.

- A ty Mark? – uniosła karafkę w pytającym geście.

- Dzięki, ale jestem w pracy – były auror uśmiechnął się boleśnie.

- Przecież szefowa ci proponuje, więc korzystaj – wtrąciła Astoria.

- No właśnie, nie krępuj się – zachęciła Hermiona.

- To też poproszę whisky – Mark usiadł obok Astori i czekał, aż Hermiona poda im drinki.

- Masz jakąś konkretną sprawę? – spytała, siadając w fotelu i patrząc uważnie na kobietę.

- Nie chcę iść na dno, razem z tą pochrzanioną rodzinką, a to się tak skończy, jak nie przestaną zadzierać z Malfoyem i Zabinim – sarknęła ponuro.

- Draco jest niewyobrażalnie wkurzony. Na pewno tak tego nie zostawi – zapewniła ją Hermiona.

- Przyszłam wam powiedzieć, że zeznam, jak słyszałam, że Dafne to planowała. Mam też dowody na to, że widziała się z Potterem i Macmillanem oraz na to, że wypiła eliksir wielosokowy z włosem Parvati Patil, by przespać się z Zabinim. Chciała zajść z nim w ciążę, ale gdy się już okazało, że w niej jest, to zrezygnowała, bo jeden z jej kochanków chciał ją rzucić i wtedy ją usunęła eliksirem…

- Twoja siostra to ostatnia wariatka! Ona się nadaje na oddział zamknięty do Munga! – zawołał Mark.

- Pewnie masz rację, Stebbins… - Astoria opróżniła szklankę jednym łykiem.

- Masz ochotę na dolewkę? – Hermiona posłała jej słaby uśmiech i cały czas gorączkowo rozmyślając, jak to wszystko ugryźć.

- Nie, dzięki. Nie chcę się upijać.

- Jaki masz dowód na to, że się widziała z Potterem i Macmillanem? – spytał Mark.

- Moja mama mi się wygadała, że ich u niej zastała. Poza tym na pewno widział ich jej skrzat domowy. Można go poprosić o zeznania…

- A to o wielosokowym i ciąży skąd wiesz? – zainteresowała się Hermiona.

- Daff opowiedziała mi o tym, że tak zrobiła, gdy kiedyś gadałyśmy przy winie…

- I nic nie powiedziałaś o tym Zabiniemu? – Hermiona spojrzała na nią z niechęcią.

- To jednak moja siostra… Namawiałam ją, by dała Zabbowi rozwód i zostawiła go w spokoju, ale jej dosłownie odbiło na jego punkcie. Jest chyba faktycznie trochę szalona…

- Zeznasz wszystko o czym tu gadamy przed aurorami albo Wizengamotem? – spytała spokojnie Hermiona.

- Tak. Powtórzę wszystko, byle powstrzymać ten obłęd. Nie chcę byśmy utonęli w skandalach, a nasze nazwisko było mieszane z błotem przez prasę.

- A czego chcesz w zamian, Greengrass? – wtrącił Mark.

- Ja… - Astoria spłoniła się nieco. – Po prostu nie chcę stracić kontaktu z wami… - spojrzała na Hermionę.

- Jeśli pomożesz Zabiniemu, to będziesz w nas miała dożywotnich przyjaciół – zapewniła ją, unosząc lekko kąciki ust.  -  Masz już AurumTel? – upewniła się Hermiona.

- Tak, kupiłam w zeszłym tygodniu – Astoria sięgnęła do swoje torebki po złotą płytkę.

- Zadzwonię co ciebie jutro i powiem ci co będziesz musiała zrobić, zgoda?

- W niedzielę?

- Tak.

- Jasne, nie ma sprawy! – zapewniła.  

- Dziękuję ci Greengrass… Twoja pomoc zapewne bardzo nam się przyda – Hermiona powiedziała to zupełnie szczerze.

- Mam taką nadzieję – Astoria wstała, a Mark razem z nią.

- Będziemy w kontakcie.

- Czekam na wiadomość – odparła Astoria, uśmiechając się do niej.

- Odprowadzę cię za bramę – zaproponował Stebbins.

- Dobrze, dzięki… Dobrej nocy, Granger – Astoria uniosła dłoń w geście pożegnania.

- Tak, dobrej – odpowiedziała Hermiona, wracając do barku po dolewkę.
Musiała dokładnie przemyśleć, jaki będzie jej następny krok.


💞💞💞

                Właśnie leżała w mniejszej wannie z hydromasażem, gdy Draco wszedł do sypialni. Słyszała wyraźnie jego kroki.

- Hermiona? – zawołał.

- Kąpie się! – odkrzyknęła.

Była prawie pewna, że on zaraz do niej wejdzie, jednak na dłuższą chwilę zapanowała kompletna cisza. A może padł z wyczerpania po intensywnym wieczorze i nocnych przygodach w ministerstwie magii?

Po kilku minutach jednak drzwi się otworzyły i do łazienki wszedł kompletnie nagi blondyn.

- Serio? – Hermiona nie mogła powstrzymać uśmiechu.

Dali sobie dziś wzajemnie po trzy orgazmy… Nie sądziła, że on może mieć jeszcze na coś siłę.

- Tylko kąpiel i obmacywanko – zapewnił podchodząc do wanny.

Hermiona zachichotała i przesunęła się tak, by mógł usiąść zaraz za nią. Oparła się o jego tors i westchnęła cicho.

- Coś wiadomo?

- Niewiele. O tej godzinie nikt nie chciał z nami rozmawiać. Udało nam się tylko załatwić, by miał pojedynczą celę i by nikt nie próbował go przesłuchiwać bez udziału jego adwokata. Theodore na pewno sam by sobie poradził, ale postanowiliśmy też ściągnąć Goldsteina.

- Słusznie – zgodziła się, gładząc jego dłoń, którą położył na jej brzuchu.

- Mam ochotę zabić Dafne… Głupia dziwka! – warknął, nie ukrywając emocji.

- Odbiło jej. Powinna trafić do jednego pokoju bez klamek z Ferson i Gettym do kompletu!

- Załatwimy ich wszystkich, słowo daję – Draco brzmiał na naprawdę zdeterminowanego.

- Mam nadzieję! To chore, że tak bardzo próbują pokomplikować innym życie. Nie rozumieją odmowy? Tego, że ktoś ich po prostu nie chce?

- Ciekawe czy Weasley też maczał palce w tej aferze, jako pomocnik Pottera – zastanawiał się.

- Wątpię… Myślę, że akurat on da nam już spokój.

- To przez to, co mu powiedziałaś w ministerstwie? – zainteresował się Draco.

- Tak.

- Zdradzisz mi co to było? – spytał, przesuwając dłoń w stronę jej piersi.

- Powiedziałam mu, że nigdy do niego nie wrócę.

- Tylko tyle?

- I jeszcze, że cię kocham i wybaczyłabym ci nawet gdybyś to ty spalił moją księgarnię – uśmiechnęła się lekko.

- Promyczku… Uwielbiam słuchać, jak to mówisz – westchnął w jej włosy i zaczął delikatnie pieścić jej sutek swoimi palcami.

- To, że bym ci wybaczyła? – zażartowała.

- Dobrze wiesz co! – zacisnął palce nieco mocniej wokół centralnego punktu jej piersi, a z jej gardła wyrwał się niekontrolowany jęk.

- Kocham gdy mi to robisz… I kocham ciebie… - wyszeptała z czułością.

- Ja ciebie też skarbie. Obiecuję, że te problemy wkrótce się skończą, a my będziemy mogli w pełni nacieszyć się sobą – Draco objął ją mocno ramionami.

- Wierze ci… Naprawdę… - zamruczała ukojona jego ciepłem, dotykiem i zapachem.

- Zabiję każdego, kto spróbuje cię skrzywdzić – zapewnił.

- A ja każdą, która spróbuje mi ciebie ukraść.

- Żadna nie miałaby z tobą szans!

Hermiona zachichotała cicho i odwróciła się w jego ramionach, by móc go pocałować. Pomimo kolejnych problemów, była najszczęśliwsza na świecie, bo miała go przy sobie i znów czuła to, że on naprawdę ją kocha. Chciała wierzyć, że ich miłość wystarczy, by pokonać wszelkie przeszkody… Wciąż się jednak bała, pamiętając ich wspólną przeszłość.

💞💞💞

                Obudziło ją stukanie w szybę okna w ich sypialni. Rozejrzała się, w pierwszej chwili rozkojarzona. Od kiedy miała AurumTela, nieco odwykła od korzystania z sów. Szybko jednak zlokalizowała siedzącego na parapecie wielkiego puszczyka uralskiego, który należał do Dracona. Wyszła z łóżka i podeszła otworzyć, nieco podekscytowana. Miała nadzieję, że jej pomysł wypali…

- Hermiona? – Draco obudził się słysząc dźwięk otwieranego okna.

- To tylko sowa, śpi jeszcze – poradziła.

- Czyja sowa? – zainteresował się.

- Nasza, ale przyniosła odpowiedź.

- Odpowiedź? Jaką odpowiedź? – zdziwił się Malfoy.

- Ciiii! Daj przeczytać! – skarciła go, szybko rozpakowując list.

- Masz jakieś tajemnice? – Draco popatrzył na nią przenikliwie.

- Tak! – wykrzyknęła i podskoczyła w miejscu z radości.

- Cieszy cię to, że masz przede mną sekrety? – Draco podniósł się na łóżku, nie bardzo rozumiejąc sytuację.

- Ubieraj się Draco! Musimy zjeść śniadanie i wszystko załatwić, żeby się nie spóźnić.

Wbiegła go garderoby, a Draco patrzył za nią kompletnie zdezorientowany.

- Hermiona! – zawołał.

- Co? – zdziwiła się, widząc jego pochmurną minę, gdy wszedł za nią do garderoby.

- Powiesz mi co się dzieje, czy dalej mam stać jak idiota i się zastanawiać co wyprawiasz?

- Och! Nie irytuj się blondasku! – Hermiona podeszła do niego z uśmiechem i czule cmoknęła go w nos. – Mam dobre wieści! Skontaktowałam się z Kingsleyem i opisałam mu naszą sytuację. Zgodził się, że coś tu nie gra i dziś w południe zwołał przesłuchanie w biurze aurorów. Astoria Greengrass była tu wczoraj i obiecała, że zezna na korzyść Zabba. Teraz dobrze by było, gdybyś jeszcze przeciągnął na naszą stronę matkę Dafne. Wtedy na pewno Diabeł wyjdzie z aresztu jeszcze dziś.

- Naprawdę? Udało ci się to wszystko załatwić samej i to w niedziele? – Draco wprost niedowierzał.

- Jak tylko Astoria się tu wczoraj pojawiła, to…

- Greengrass tu była, a ja nic o tym nie wiem?! – zawołał.

- Cicho! Nie przerywaj mi! Jak tylko Astoria tu wczoraj przyszła, nabrałam nadziei, że jeśli szybko uda nam się zorganizować przesłuchanie, to Dafne i Potter nie zdążą niczego wymyślić, ani ją przekonać do zmiany zdania. Kingsley był mi winien jedną przysługę, jeszcze z dawnych czasów i zgodził się teraz, że jest dobry czas na jej zwrot. Podejrzewam, że same zeznania Astorii wystarczą, ale jeśli jeszcze matka Dafne by się wstawiła za Zabinim, to na pewno go nie oskarżą oficjalnie!

- Brzmi bardzo rozsądnie… Jak zwykle wszystko z twoich ust. Myślę, że wiem jak przekupić Aurorę, by zeznawała… Pytanie tylko, co ona ma zeznawać?

- Podobno widziała Pottera i Macmillana w domu Dafne, a to wskazuje na mataczenie w śledztwie, bo z tego co wiem, ani świadków, ani oskarżycieli, ani oskarżonych nie wolno przesłuchiwać poza biurem aurorów?

- To prawda, tak stanowi prawo – przytaknął jej Draco.

- No widzisz! Super! To co? Idziemy do Greengrassów? – zapytała z uśmiechem.

- Lepiej będzie, jak pójdę tam z Theo. Aurora też zawsze bardzo liczyła na to, że ożenię się kiedyś z Astorią, więc mogłaby być dla ciebie nieprzyjemna.

- Jasne, rozumiem – Hermiona nie przejęła się tym wcale.
Miała już teraz gdzieś, zdanie innych o ich małżeństwie. Mieli dookoła wielu wspaniałych przyjaciół, którzy ich wspierali, no i kochali się wzajemnie. Więcej im do szczęścia nie było potrzeba.

- Przyda nam się też Weasley. Zabierzemy ją ze sobą do ministerstwa i niech zezna, że jest teraz z Zabinim. To po pierwsze pokaże motywy Pottera, a po drugie fakt, że nie mógł znęcać się teraz nad Dafne, bo już jest zainteresowany inną kobietą.

- Myślałam też, że w ostateczności możemy wezwać Parvati Patill, to podobno pod nią Dafne się podszyła, by zajść z Zabinim w ciążę…

- To ona usunęła jego dziecko? – niedowierzał Draco.

- Tak, podobno najpierw go chciała, ale potem jakiś kochanek ją przekonał czy coś… Nie ma w tym chyba żadnej logiki.

- Jak w całej Dafne! No nic, ruszajmy się! – Draco sięgnął po swoje ubrania.

- Jeszcze dziś Diabeł zje z nami kolację, zobaczysz – Hermiona uśmiechnęła się do niego promiennie.

- Mówiłem ci już, że jesteś niesamowita? – spytał, patrząc na nią z żarem w oczach.

- Być może… Ale zawsze możesz powtórzyć! – roześmiała się.

- Jesteś wspaniała i kocham cię do szaleństwa – Draco porwał ją w ramiona i pocałował namiętnie.

- To dobrze, bo to oznacza, że obydwoje jesteśmy szaleni – Hermiona czułym gestem odgarnęła mu grzywkę z czoła.

- Szaleni z miłości? – droczył się.

- Szaleni, bo odbiło nam z miłości – doprecyzowała, nim roześmiała się cicho i połączyła swoje usta z jego.


💞💞💞


                 Od kiedy wyrzucił ich ze swojej rezydencji w Walii,  Aurora i Paul Greengrassowie mieszkali w wynajętym apartamencie w centrum Londynu. Draco doskonale wiedział, że zamiana dwupiętrowego domu, w którym mieszkali za darmo, na mieszkanie w apartamentowców, wcale ich nie ucieszyła. Zwłaszcza, że to wiązało się z kosztami, a rodzina Greengrass ubożała z roku na roku. Jeszcze tylko dzięki poważaniu ich wśród magicznej arystokracji i małżeństwu Dafne z majętnym rodem Zabinich, jakoś trzymali się na powierzchni. Draco jakoś specjalnie nigdy ich nie lubił, ale wiedział, że siedzieli na głowie coraz bardziej nieszczęśliwemu Zabbowi, dlatego zaproponował im w teorii wynajem, a w praktyce darmowe mieszkanie w jednym z jego domów.
Greengrassowie ponosili jedynie opłaty związane z utrzymaniem i obsługą służących, bo warunkiem koniecznym było, że nie mogą trzymać tam skrzatów domowych – zgodnie z zasadami panującymi we wszystkich domach Malfoya.

- Ciekawe czy chociaż nas wpuszczą – zastanawiał się Theo, gdy pukali do drzwi.

- Paul idź otworzyć! – dobiegł ich krzyk.

- Dlaczego ja? Nie jestem służącym!

- Idź, bo ja maluję paznokcie! – wydarła się Aurora.

Słyszeli serię stęków i jęków, ale wreszcie po kilku chwilach drzwi stanęły przed nimi otworem.

- Malfoy… Nott… A wy tu po co? – przywitał ich, krzywiąc się pod nosem Greengrass.

- Mamy dla was pewną propozycję – pierwszy odezwał się Theodore.

- Jaką propozycję? – Paul spojrzał na nich przenikliwie.

- Korzystną dla was – zapewnił Draco.

- Wejdźcie! – zaproponował od razu, a Malfoy zauważył chwilowy pobłysk chciwości w jego oczach.
Nie znosił tego w ludziach ze wszystkich sił… Nie mógł jednak dać teraz po sobie poznać. Uwolnienie Zabba, było ich priorytetem.

- Aurora chodź tu! Malfoy ma dla nas jakąś propozycję! – zawołał głośno, gdy weszli do salonu.

- Jaką propozycję? – Aurora w mig pojawiła się w pokoju, rzucając Draconowi pytające spojrzenie i nawet nie zauważając tego, że się z nimi nie przywitała.

- Korzystną – powtórzył Draco. – Usiądź proszę, a zaraz wszystkiego się dowiesz.

Draco i Theodore zajęli kanapę, a państwo Greengrass dwa stojące naprzeciwko siebie fotele. Ich salon był dość mały, ale urządzony z przepychem, cały w złoconych detalach, beżu i eleganckiej, ciemnej zieleni.

- Czy to prawda, że widziała pani aurorów Pottera i Macmillana w domu pani córki Dafne? – spytał Theodore.

Aurora i Paul spojrzeli na siebie krótko.

- Być może… - odpowiedziała wolno kobieta.

- Jeśli ich tam widziałaś i jeśli powiesz to w czasie zeznania w biurze aurorów, to dostaniesz dom w West Cross. Wiem, że tęskno ci do Walii.

- Co znaczy, że go dostanę? – dopytywała Aurora.

- Znaczy to tyle, że dostaniesz akt własności tego domu, z twoim nazwiskiem jako właścicielki – wytłumaczył Draco, siląc się na spokój.

- Tylko ona ma być właścicielką? – Paul zaczął się niewygodnie wiercić na swoim krześle.

- To jej zeznań potrzebujemy – odpowiedział mu Theodore.

- Na zawsze? Oddasz mi go? – Aurora była wysoce podekscytowana.

- Już wiem po kim Dafne ma inteligencje – burknął Nott, a Draco ledwie zdusił chęć na zachichotanie.

- Tak. Dom będzie twój jeśli dziś o dwunastej w południe, zeznasz w ministerstwie, że widziałaś jak Potter i Macmillan byli w domu twojej córki.

- Zeznam! Chcę ten dom! Kiedy będę mogła tam pojechać? – Aurora, aż podniosła się z fotela.

- Jeszcze dziś popołudniu. Theodore ma uprawnienia do spisywania aktów notarialnych. Jeśli zeznasz to, co chcieliśmy, dostaniesz podpisany akt, jeśli nie, podrę go i spalę.

- A skąd mamy wiedzieć, że po jej zeznaniach nie zmienicie zdania? – spytał Paul.

- Złożymy magiczną obietnicę. Jeśli nie wypełnię swojej części umowy, spadnie na mnie klątwa – zdecydował Draco.

- A jeśli ja nie wypełnię swojej części, to ona spadnie na mnie? – dopytywała Aurora.

- Tak to działa – westchnął Theodore, najwyraźniej zniecierpliwiony tym, że matka Dafne nie zna nawet tak podstawowych rzeczy.

- To ja tak nie chcę! Przysięgnij mi na pamięć o swojej matce, a na pewno zeznam! – zaproponowała.

- Przysięgam na pamięć o mojej czcigodnej matce, że dostaniesz dom w Walii, jeśli dziś zeznasz, że widziałaś w domu Dafne Harryego Pottera i Erniego Macmillana.

- Umowa stoi! – Aurora się rozpromieniła.

- Cieszę się. Dziś kwadrans przed południem, spotkamy się w atrium ministerstwa – poinformował ich Draco.

- A co ja będę z tego miał? – Paul znów się skrzywił.

- Nic, pan nie musi nawet tam przychodzić – oznajmił mu cierpko Theo, wstając.

- Ale ja też się mogę przydać! Dałem mojej córce truciznę, którą udawała, że się zabije i eliksir wielosokowy, bo mówiła, że musi coś tam zrobić Zabiniemu… - wymieniał Paul.

Draco i Theodore spojrzeli na siebie, po czym z powrotem usiedli na kanapie. No nic, widać trzeba było negocjować dalej.


💞💞💞

                Ginny lekko drżała. Hermiona, która trzymała ją za rękę, próbowała ze wszystkich sił przekazać jej odrobinę otuchy, ale i tak jej przyjaciółka strasznie się denerwowała.

- Będzie dobrze… On wróci dziś z nami do domu! – obiecała jej cicho.

- On tam siedzi przeze mnie. Przez to, że wyszłam za mąż za największego pojeba na świecie – wyszeptała z bólem.

- Gin, nie mów tak! Myślę, że gdyby Blaise miał wybór, to i tak wolałby tam siedzieć, niż cię stracić…

Ginny uśmiechnęła się lekko, słysząc jej słowa.

- Ja go chyba kocham, wiesz? – przyznała.

- Wiem skarbie. I jestem pewna, że on czuje do ciebie to samo! – Hermiona posłała jej ciepły uśmiech.

- Myślisz? Jesteśmy… blisko… ale nie wiem… - jąkała się Ruda. 

- Jestem o tym przekonana! Zapewne wkrótce ci to powie – Hermiona mrugnęła do niej.

- A ty kiedy powiesz jemu? – Ginny wskazała głową na stojących po drugiej stronie korytarza Draco, Theodora i Goldsteina.

- Tak się akurat składa, że wczoraj mu powiedziałam – Hermiona nie mogła powstrzymać szerokiego uśmiechu.

- I co on na to? – Gin zrobiła wielkie oczy.

- Powiedział, że… - przełknęła nagłe łzy wzruszenia. – Powiedział, że nie przestał mnie kochać nawet na minutę, przez całe sześć lat…

- Aaaaach! Ale cudownie! – krzyknęła Ginny.

- Cicho, wariatko! Wszyscy się gapią! – skarciła ją Hermiona, widząc, że zwróciły na siebie uwagę mężczyzn, oraz państwa Greengrass i Astorii.

- Przepraszam! Ale to naprawdę cudowne!

- Wiem, ale cicho! O… zaczyna się – Hermiona skrzywiła się, widząc jak na korytarz pod salę przesłuchań wchodzi Dafne i Harry, wraz z jakąś kobietą, najpewniej prawniczką Dafne.

- A ty tu Potter czego? – zapytał Theodore, idąc w jego stronę.

- Jesteś osobistym ochroniarzem pani Greengrass, mam prawo przy niej być – Harry posłał wszystkim złośliwy uśmieszek.

- Prawo to ty będziesz miał do ostatniego życzenia, jak cię dorwę! – wykrzyczała Ginny, totalnie rozwścieczona.

- Witaj Ginny, a co ty tu robisz? – Harry był widocznie niezadowolony z tego, że jego prawie była żona tu dziś przyszła.

- Dowiesz się w swoim czasie, Potter! – warknął Draco, również do nich podchodząc.

- Ostatnio więcej bywasz w biurze aurorów niż w swojej firmie, Malfoy. To źle wróży twoim interesom! – dociął mu wybraniec.

- Martw się lepiej o własne. Rozwód i odszkodowanie dla Zabiniego, puszczą cię z torbami – Theodore uśmiechnął się złośliwie.

- Jak widzisz Nott, nie tracę czasu, bo mam już nową pracę – Harry wskazał na Dafne, która wciąż odwracała głowę w stronę rodziców i siostry, którzy to ostentacyjnie udawali, że jej nie widzą.

- Praca marzeń, dupku! Ale dobrze, jesteście siebie warci! Zejdźcie się nawet, a nam dajcie spokój! – krzyczała Ginny.

- Spokojnie Gin, proszę cię. Nie ma sensu… – Hermiona uspokajająco pogłaskała ją po ramieniu.

Drzwi po drugiej stronie korytarza znów się otworzyły. Pierwszy wszedł wyraźnie skwaszony Macmillan,  za nim wprowadzono znów skutego kajdankami Zabiniego, którego prowadził inny auror. Kolejny był sam minister magii – Kingsley Shacklebolt, a na końcu w drzwiach pojawił się ten sam stary auror, który przesłuchiwał Dracona w sprawie podpalenia księgarni.

- Kochany! – Dafne wyciągnęła rękę do przechodzącego obok niej Zabba.

- Tu twierdzisz, że on cię katuje, a tu go chcesz dotykać i nazywasz „kochanym”? – zapytał cierpko Anthony.

- Ale…

- Pożałujesz tego! – syknął Blaise, przechodząc dalej.

- Blaise… - Ginny wyrwała się do przodu.

- Ruda… - Zabini popatrzył jej w oczy i mimo skrępowanych rąk szarpnął się w jej stronę.

Wszyscy na chwilę wstrzymali oddech, gdy Ginny podbiegła do niego i rzuciła mu się na szyję, a chwile potem połączyła swoje usta z jego, w namiętnym pocałunku.

💞💞💞

Hej! 

Nie mogłam Was dłużej trzymać w niepewności, skoro tak bardzo chcieliście tego rozdziału 😋
Ale za to nie wiem kiedy będzie kolejny rozdział i nie wyciągniecie tego ode mnie nawet na torturach! 😈

Duże buziaki i dużo pozytywnej energii na weekend! 

Wasza V.


PS.
###########
####🐼####
###########