Miniaturka "Kompromitacja"

– Stary, jesteś pewien?
– Ile razy jeszcze mnie o to zapytasz? – Zezłościł się.
– Ile będzie trzeba, byle odwieść cię od tego głupiego pomysłu! Nie rób tego! To się nie uda!
– Zamknij się wreszcie Zabini. Zobaczysz, że będzie świetna zabawa! Taką kompromitację zapamięta cała szkoła! – Draco roześmiał się w iście szatański sposób, po czym ruszył wykonać swój plan.
Bal Bożonarodzeniowy, pierwszy po zakończeniu wojny, był wydarzeniem, którym żyła cała szkoła. Wszyscy uczniowie ubrani w odświętne szaty, doskonała muzyka i pyszne jedzenie, wprawiały wszystkich w szampański nastrój. Impreza trwała w najlepsze.

❁✗❁✗❁

     Hermiona siedziała przy stole i popijała swoje czerwone wino, patrząc na to, jak jej przyjaciele wywijają na parkiecie. Harry, mimo, że nie znosił tańczyć, całkiem nieźle sobie radził w parze z żywiołową Ginny, a Ron, cały czerwony i spocony, starał się dotrzymać kroku Lavender. Bardzo się cieszyła z ich szczęścia. Chyba nic nie byłoby w stanie zepsuć jej dziś humoru... Poprawka. Jednak była jedna taka możliwość. Zły nastrój właśnie nadchodził, razem z postacią tego przeklętego Malfoya.
– Co tak siedzisz sama, Granger? Na pewno nikt nie chce poprosić cię do tańca – zakpił bezczelnie i zajął krzesło obok niej.
– Spadaj Malfoy. Nie mam dziś nastroju na kolejną sprzeczkę. Przez siedem lat zdążyło mi się to już znudzić. – Odprawiła go ruchem ręki, niczym natrętną muchę, jednak Malfoy nie ruszył się z miejsca.
– Nie smutno ci, że wszyscy kogoś mają, a ty wciąż jesteś sama? – Prowokował.
– Z tego co wiem, nie tylko ja – spojrzała na niego krytycznie – Ty też jesteś tu sam, chyba, że liczysz Goyla, jako swoją parę?
Draco zacisnął szczęki, najwyraźniej zirytowany jej uwagą. Nerwowym ruchem zrzucił ze stołu jedną z eleganckich serwetek. Wstał, podniósł ją i ku zdziwieniu Hermiony, pochylił się nad nią, bardzo blisko.
– Wszystko może się szybko zmienić Granger, podobno miłość nie wybiera. – Wyszeptał jej wprost do ucha.
     Hermiona poczuła, jak uderza ją fala gorąca, a jej serce zaczyna coraz szybciej bić. Spojrzała na niego, chcąc wyczytać z jego twarzy, o co tym razem mu chodzi? Co on sobie wyobrażał, mówiąc do niej w ten sposób? Już miała zamiar go ostro opieprzyć, gdy Malfoy niedbale rzucił podniesioną serwetkę na jej talerz, po czym śmiejąc się w głos, odszedł z powrotem w stronę swojego stolika.
Sarknęła pod nosem, wciąż zdenerwowana dziwnym zachowaniem Ślizgona i znów sięgnęła po swój kieliszek. Już miała go wypić, gdy odniosła dziwne wrażenie, że ktoś bacznie ją obserwuje. Dyskretnie rozejrzała się po sali i kątem oka spostrzegła, że Malfoy i Zabini wgapiają się w nią, niczym gnom w dżdżownicę. O co na wielkiego  Godryka znów im chodziło?
I wtedy to poczuła. Delikatny, słodkawy, jakby różany zapach. Jej wino nagle zaczęło pachnieć, jakby ktoś dodał do niego nieco...
– Eliksir miłosny? – wyszeptała sama do siebie. – Kiedy ten palant jej go dolał? I w ogóle, w jakim celu to zrobił? Czy może... – Uśmiechnęła się sama do siebie. Tak, Malfoy na pewno chciał ją skompromitować na oczach całej szkoły. Ona, biegająca za nim, wzdychająca z miłości i błagająca o jego uwagę? Czy coś mogłoby ją bardziej upokorzyć? Zresztą tylko on mógłby wymyślić coś równie głupiego i dziecinnego. Jednak nie z nią te numery! Plan ułożył się w jej głowie dosłownie w kilka sekund. Już ona pokaże Malfoyowi, co to znaczy kompromitacja!
– Hej Cormac! – zagadnęła przechodzącego obok jej stolika chłopaka.
– Cześć! – McLaggen uśmiechnął się promiennie i nie pytając o zgodę, zaraz dosiadł się do jej stolika.
– Chciałam zapytać, czy miałbyś może ochotę napić się ze mną? – Hermiona z uśmiechem podała mu swój kieliszek, a sama sięgnęła po pusty i napełniła go szampanem.
– Z przyjemnością, Hermiono – Cormac, zalotnie puścił do niej oko, po czym jednym haustem wychylił wino.
Hermiona zaśmiała się cicho i spojrzała prosto w stronę oniemiałego Dracona. Uniosła swój kieliszek w geście toastu i w poczuciu triumfu, napiła się szampana. Wbrew jej obawą Malfoy nie zepsuł jej dziś humor, wręcz przeciwnie, bardzo jej go poprawił.

❁✗❁✗❁

     Zabini, dusząc się ze śmiechu, przyjacielsko poklepał Malfoya po plecach.

– Stary! Naprawdę sądziłeś, że najmądrzejsza czarownica naszego pokolenia da się wkręcić w taki numer? 

– O Salazarze! – zawołał Draco, widząc jak Cormac z błyszczącymi oczami idzie w jego stronę.

– Następnym razem po prostu zaproś ją na randkę, a nie kombinuj jak Guhl w cyrku. Ona jest dla ciebie za sprytna.

– Ratuj mnie Zabini! – krzyknął Draco i rzucił się do ucieczki.

– Dracze! Hej Dracze! Zaczekaj chwileczkę, proszę! Draconku! Kotku! Hej! – wołał McLaggen i biegiem rzucił się za swą uciekającą zdobyczą. 

Gonił tak Dracona po całym zamku, aż do południa następnego dnia, gdy działanie eliksiru wreszcie osłabło. Jedno było pewne. Tę kompromitację Hogwart zapamiętał na naprawdę długo.

❁✗❁✗❁

Kochani!

     Wiem, że czekacie na kolejne rozdziały Waszych ulubionych opowiadań, jednak niestety mam naprawdę mało czasu na pisanie. Mój brak czasu, zbiegł się z podobnym deficytem u moich bet, z których kilka jest właśnie w trakcie sesji, więc nie chce dodatkowo obciążać ich koniecznością poprawiania tekstów. Dlatego w ramach lekkiej przerwy dodaje dla Was jedną z moich starych miniaturek, którą napisałam kiedyś jako prezent urodzinowy, dla jednej z moich czytelniczek. Taki mały odpoczynek przed kolejnymi rozdziałami, które - obiecuję Wam, pojawią się najszybciej, jak to będzie możliwe. Chcę żebyście wiedzieli, że o Was pamiętam i na pewno będę pisała dalej :).

Pozdrawiam Wszystkich Serdecznie!

Venetiia

PS. Rogaty też ma sesję, ale poinformował mnie, że rozdział ma prawie ogarnięty, dlatego czekajcie też na jego publikację, a na pewno się nie zawiedziecie :)
W razie pytań zapraszam do kontaktu:
venetiia.noks@gmail.com
https://www.facebook.com/venetiia.noks
GG:45919897