~Rozdział 1~ (Sny Wybranych)

– Cześć aniołku – Blaise uśmiechnął się szeroko.

– Witaj – odpowiedziała z entuzjazmem siedząca obok Dracona blondynka, ładna jak manekin z wystawy i prawie identycznie sztuczna.

– Mówiłem do mojego chłopaka, a nie do ciebie słonko! – Zabini zalotnie zmrużył jedno oko i posłał Draconowi soczystego całusa, a dziewczyna zarumieniła się jak piwonia i w ekspresowym tempie opuściła swoje miejsce przy boku seksownego arystokraty.
– Przestań mi robić obciach, albo przeklnę cię jakąś śmiertelną chorobą – zagroził mu Draco, nerwowo rozglądając się dookoła w obawie, że kto jeszcze poza miss sztuczności usłyszał, że Diabeł nazywa go swoim chłopakiem.
– Jak długo chcesz jeszcze ukrywać naszą miłość, kochanie? – Blaise usiadł obok Malfoy'a i sięgnął po jego dłoń w taki sposób jakby chciał ją ucałować.
– Dobra! Mów czego chcesz! Pieniędzy? Jakiejś przysługi? Mam kogoś wywalić, albo załatwić mu pracę w moim departamencie? – dopytywał, szybko wyrywając dłoń.
– Skarbie, skąd ten pomysł, że jestem aż taki interesowny? – zaśmiał się Zabini.
– Dobrze wiem, że zawsze robisz mi wstyd, udając geja, gdy chcesz na mnie coś wymusić. Mów od razu, to zaoszczędzimy sobie konieczności rzucania obliviate na połowę najważniejszych urzędników w ministerstwie!
– Ty to jednak dobrze mnie znasz przyjacielu! – Blaise był wyraźnie zadowolony z siebie – Chcę żebyś usiadł ze mną w pierwszym rzędzie. Muszę tam siedzieć, bo minister lubi jak kiwam mu głową, na potwierdzenie, że dobrze przeczytał z kartki, to co mu tam nabazgrałem.
Draco mimowolnie parsknął śmiechem. Diabeł był doskonałym sekretarzem i tylko dzięki niemu Dugg przestał popełniać gafy w każdej przemowie jaką wygłaszał. Niemniej jednak to oznaczało, że to własnie Zabini był jego głównym konkurentem do stołka ministra. Miał tylko nadzieję, że ta rywalizacja nigdy nie wpłynie na ich przyjaźń.

– Czemu mam iść tam z tobą? Boisz się sam? Podobno jesteś już prawie dużym chłopcem – Draco z przyjemnością zakpił z kumpla, ale Blaise nie dał zbić się z tropu.

– Widziałeś kto tam siedzi?

– Granger – odpowiedział od razu, co zabrzmiało jak pogardliwe prychnięcie.

– To zabawne, bo poza nią jest tam jeszcze kilkanaście innych kobiet. O ile cię znam zawsze zwracasz najpierw uwagę na te najładniejszą...

– Raczej na najbardziej irytującą! – warknął Draco.

– Jedno, drugiego nie wyklucza – stwierdził Blaise ze satysfakcją – Mnie jednak chodziło o Weasley. Nie chce siedzieć obok niej sam, strasznie na mnie leci, a to rozprasza!

– Weasley? To ona nie wolała kiedyś dziewczyn? – zdziwił się blondyn.

– Też tak myślałem, aż pewnego razu po konferencji w Bristolu, zaciągnęła mnie do schowka na miotły i pokazała co nieco – zaśmiał się Blaise.

– Obrzydliwe!

– Przeżyłem, ale wole teraz unikać bycia z nią sam na sam.

– Nie martw się, poza panną doskonalską, siedzi tam jeszcze ta miernota Brown. Przy niej Ruda cię nie zaatakuje, wszyscy wiedzą, że Brown jest szczeniacko w tobie zakochana.

– Przestań! – upomniał go cierpko Diabeł – Nie lubił gdy ktoś śmiał się z tej małej, skromnej blondyneczki z uroczymi dołeczkami w policzkach. Połowa ministerstwa kpiła sobie z tego, że odważna i śmiała kiedyś Lavender, nagle zmieniła się w zahukaną sierotkę. Blaise jednak wiedział, jak wiele złego w jej młodym życiu zdążyła już ona przejść i nie miał zamiaru pozwalać na to, by spotykały ją żarty i docinki innych. 

– Ja w każdym razie tam z tobą nie idę. Nie mam ochoty po raz kolejny przegadywać się z członkinią Super Drużyny Marzeń – oznajmił chłodno Draco.

– Boisz się, że znów cię zgasi, tak jak wtedy, gdy zapytała gdzie masz taczkę, a ty zrozumiałeś, że teczkę i powiedziałeś, że przy sobie?

– Do dziś nie wiem o co jej chodziło!

– Pytała gdzie masz taczkę, bo na czymś przecież musisz wozić ze sobą swoje niebotyczne ego – roześmiał się Zabb – W każdym razie połowa Departamentu Międzynarodowej Współpracy zrozumiała jej aluzję i śmiali się z tego dobry tydzień.

– Wredna kujonica, jeszcze mi za to odpowie! – odgrażał się.

– Może i jest trochę wredna, ale zobacz jak ładnie się prezentuje. Bardzo elegancka spódnica – Diabeł z lubością obserwował reakcje swojego przyjaciela, doskonale bowiem wiedział, że Smok na pewno już zdążył zauważyć, jak Hermiona dziś wygląda.

– Jaka spódnica? To wygląda jak ścierka...

– Która dobrze wyglądałaby na podłodze twojej sypialni?

– Zamknij się! – warknął Draco, nerwowo przeczesując swoje włosy.

– Już milczę przyjacielu, ale pod warunkiem, że pójdziesz tam ze mną. Ja chętnie usiądę obok Herm, ty siądź sobie przy rudej Weasley, może pokaże ci coś ze sztuki uprawiania gimnastyki w schowku na miotły – zaśmiał się Blaise, po czym wstał z miejsca i wyczekująco popatrzył na kumpla.

Draco kątem oka spojrzał na zadarty w górę nosek Granger i obiecał sobie, że dziś nie zgasi go żadną ripostą. Dziś to on będzie górą. Na samo to stwierdzenie, nagle zrobiło mu się nieco za gorąco, więc wziął naprawdę głęboki oddech, nim podniósł się i ruszył za Diabłem w stronę pierwszego rzędu.

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★

– Posucha jak na Saharze – narzekała Ginny, wpatrując się w swoje karminowe paznokcie.

– To napij się wody – poradziła jej dobrodusznie Lavender, a Hermiona ledwo zdusiła parsknięcie śmiechem.

– W seksie, Lav! Posucha w seksie. Jak pragnę zdrowia, dwa tygodnie bez porządnego rż...

– Hamuj się trochę Gin, ludzie podsłuchują – upomniała ją Hermiona.

– To jak słuchają, to niech się zlitują i załatwią mi porządnego ogiera. Od razu uprzedzam Lav, że nie chodzi mi tu o jazdę konną.

– Ty chyba cierpisz na jakąś chorobę, Hermiona jak to się nazywa? – zapytała Lavender.

– Nimfomania.

– Jeśli ta cała nimfrania oznacza, że wkrótce poznam kogoś, kto będzie wiedział jak mnie zadowolić, to mogę sobie na nią cierpieć! – oznajmiła Ginny.

– Chyba właśnie ktoś taki się zbliża – Hermiona dostrzegła Zabiniego i ku jej niezadowoleniu – Malfoy'a.Lavender nerwowo poprawiła bluzkę i przeczesała palcami swoje ładne loki, a Ginny rozpięła kilka guziczków czerwonego sweterka, tak by wyeksponować swoje atuty.

– Witam piękne panie! – przywitał je entuzjastycznie Zabini.

– Cześć przystojniaki – odpowiedziała  szybko Ruda, oblizując swe pełne usta.

– Hej – bąknęła nieśmiało Lavender, uciekając wzrokiem w bok.

– Dobrze cię widzieć Zabini, szkoda tylko, że znów z nadbagażem – Hermiona z pełną pogardą popatrzyła na Malfoy'a.

– Wybacz Miona, ale on jest niezbędny, bez niego mógłbym mieć nieudaną podróż – zażartował Blaise.– Zapewniam cię, że nic tak nie psuje podróży, jak zła atmosfera.

– A gdzie ty byś mogła pojechać, Granger? Na zjazd Stowarzyszenia Moli Książkowych, czy na spotkanie Wiedźm Bez Gustu? – Draco uśmiechnął się złośliwie.

– No proszę Malfoy, ale elokwencja. Sekretarka napisała ci te dowcipy, czy może walnąłeś się gdzieś w głowę i to chwilowy przebłysk inteligencji? – odwarknęła.
– Ja przynajmniej mam sekretarkę, a podobno ty w tym swoim szpitalu, masz gabinet ulokowany w starej rupieciarni.
– Dwa do jednego dla Malfoy'a – zaśmiała się Ginny, nie zwracając uwagi na wściekłą minę koleżanki.
– Kto z Was powie mi czemu, jak Malfoy staje przed murem to ten się rozpada? – zapytała Hermiona uśmiechając się wrednie.
– Bo rzuca na niego zaklęcie? – zapytała cicho Lav.
– Nie. Bo mądrzejszy, głupszemu ustępuje! – zaśmiała się Hermiona – Wszyscy poza Draconem parsknęli chichotem, a Malfoy zaczerwienił się po sam czubek swoich blond kłaków.
– Zabawne Granger, prawie tak zabawne jak twoja fryzura. To teraz kto powie mi jak Granger schudła cztery kilogramy w jeden dzień?

Zapadła cisza, a wszyscy popatrzyli na Malfoy'a wyczekująco, oczywiście poza Hermioną, która ani na chwilę nie rezygnowała z czystej pogardy w swoim spojrzeniu.
– Wystarczyło, że ogoliła nogi! – Draco roześmiał się najgłośniej z własnego dowcipu.
– Ty chamie! – wrzasnęła na niego Herm, zaciskając nerwowo pięści.
– Ooo Granger, widzę mugolskie geny dają o sobie znać, jeszcze chwila i znów doskoczysz do mnie z łapami?  – Draco bezwiednie potarł swój nos, który wciąż doskonale pamiętał silny cios byłej Gryfonki, który zafundowała mu w szkole, na ich trzecim roku. 

Hermiona resztkami sił zmusiła się do spokoju i nie rzucenia się na Malfoy'a, tylko po to, by udusić go jego własnym krawatem.
– Dobra dzieciaki, spokój. Szanowny pan minister zaraz zacznie swoją przemowę – uspokoił ich Blaise i zajął miejsce obok Hermiony, a Draco nieco skwaszony, że przerwano mu zabawę, usiadł przy Ginny, która mrugnęła do niego zalotnie.

Mężczyzna zignorował jej próbę flirtu i zajął się rozpamiętywaniem w myślach miny Hermiony, gdy ledwo pohamowała się przed atakiem na niego. Znów zrobiło mu się dziwnie gorąco. Czemu nawet złość i agresja muszą być w jej wykonaniu takie... seksowne?
– Palant! – mruczała pod nosem Miona, raz po raz marząc sobie, że okłada go swoimi pięściami.
– Przyzwyczajaj się... – zażartował Blaise, który doskonale wiedział, że już wkrótce Herm będzie miała doskonałą okazję do wypróbowania swojej cierpliwości względem przystojnego blondyna.
Zabini uśmiechnął się sam do siebie. Oj będzie się działo, zwłaszcza, że rozsadzenie dwójki odwiecznych wrogów, wcale nie przerwało ich sprzeczki.

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★

– Witam Was kochani! – zawołał minister z entuzjazmem małego, uroczego chłopca – Draco, wciąż się dziwił, kto wybrał tego infantylnego głupka na ich Ministra Magii.

– Stary zaraz się posika z radości – parsknęła Ginny.

– Projekt integracji z mugolami! – krzyknął Dugg.

– Zaraz to mnie głowa rozboli – narzekał pod nosem Draco.

– Jak utopić Malfoy'a? – zapytała szeptem Hermiona – Wystarczy przykleić lusterko do dna basenu, a sam się utopi – parsknęła śmiechem.

– Granger uważaj sobie, bo twój szpital może stracić dotacje...

– Malfoy uważaj sobie, bo namówię Lory Thomas na publikacje twoich kompromitujących zdjęć w sombrero... i tylko w nim – dodała złośliwie Miona.

– Uspokójcie się wreszcie, bo zaraz wlepię wam szlaban – ostrzegła ich Ginny.

– Zaraz sami się przekonają, że kara już ich spotkała – stwierdził tajemniczo Blaise.

– ... chcemy mieć pełen raport z życia mugoli. To pozwoli nam lepiej ich poznać i zaplanować integrację na wszystkich poziomach. Dwutygodniowy projekt poznawczy pod tytułem "Życie wśród mugoli..." – tłumaczył minister.

– Mamy się wmieszać w niemagiczny świat? W życiu! – oświadczył dobitnie Malfoy.

– Pewnie, że w życiu. Jest zbyt piękny, by go zbrukać odwiedzinami kogoś takiego jak ty! – syknęła Hermiona.

– Spokój, zaraz będzie najciekawsze! – zapewnił ich Diabeł.

– Dwa tygodnie bez różdżek, w różnych miejscach świata. Pięć grup poznawczych. Raport przedstawicie mi po dwóch tygodniach.

– On zwariował! – warknął Draco.

– Pierwsza grupa składa się z moich najbardziej zaufanych ludzi. Wasza misja zaczyna się za tydzień. Spędzicie wakacje na Hawajach, gdzie jako grupa turystów poznacie zachowanie mugoli w ich najbardziej swobodnym środowisku,  na wakacjach! – zawołał głośno Dugg.

– Zaufani ludzie? To pewnie nie ja... – stwierdziła cicho Lavender.

– Zaraz się dowiesz – Blaise uśmiechnął się do niej pogodnie – on sam układał tę listę i doskonale wiedział, co na kogo czeka.

– Wybraliśmy grupy po osiem osób. Na tej misji kierownikiem będzie moja prawa ręka! – Blaise Zabini! Z Departamentu Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów pojedzie tam sam jego szef, Draco Malfoy. Dalej, nasz główny auror Harry Potter, vice szef departamentu sportu Cormac McLaggen, kierowniczka zaopatrzenia Lavender Brown, która zajmie się potrzebami naszych ludzi na miejscu, sekretarzem grupy zostanie Ginevra Weasley, a Tracy Davis zajmie się...

– Ale pechowa grupa – rozmyślała Hermiona, współczując trochę swoim przyjaciółkom dwóch tygodni z Malfoy'em i Zabinim, ale też i zazdroszcząc, że wygrzeją się na słoneczku – Sama była pewna, że nigdzie jej nie wydelegują, miała zbyt wiele roboty na takie eskapady.

– I wreszcie nie posłałbym was do świata mugoli nie zapewniając wam odpowiedniej opieki medycznej. Hermiona Granger! – To właśnie ona będzie dbała o wasze zdrowie w trakcie tej przygody!

Herm zagryzła wargę i zdusiła przekleństwo. Dwa tygodnie na tropikalnej wyspie z tym nadętym blondasem? Już miała go dość!

– Slazarze, czym Ci zawiniłem, że tak mnie karzesz? Granger w bikini? Pora umierać – gderał Draco.

– Gdy zakończę przydział każdej z grup, to proszę byście zgłosili się do kierownika, który wyjaśni Wam szczegóły... – wszyscy siedzieli jak na szpilkach chcąc już wiedzieć co czeka ich na tej misji. Hermiona jednak miała zamiar jakoś się z tego wymigać. Po pierwsze nie miała na to czasu, po drugie ochoty, a po trzecie... Malfoy! W życiu nie spędzi z nim wakacji! Już wolała być w grupie Rona, która miała włóczyć się z plecakami po Australii!

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★

– No to wkrótce jedziemy się byczyć! – Blaise zaklaskał w dłonie z radością godną dziecka, po czym gestem przywołał wszystkich swoich wakacyjnych podopiecznych – By wmieszać się w tłum mugoli, każdy z nas dostanie nową tożsamość, zawód i tak dalej – tłumaczył.

– Zabini ja nie dam rady, nie mam czasu, ani możliwości...

– Później Hermiono! Najpierw przydziały. Ginny i Tracy będą dwoma angielskimi turystkami, szukającymi na wyspie rozrywki, Harry i Cormac będą udawać płetwonurków – amatorów, Lavender będzie wizytatorką biura podróży, która będzie miała ocenić hotel, a ja jadę tam, by poserfować – Diabeł uśmiechał się szeroko.

– A ja? – zapytał Draco.

– A ty mój drogi będziesz miał najlepiej. Apartament z wielkim łóżkiem, jacuzzi i pięknym widokiem...

– Kim będę? Bogatym przystojniakiem szukającym rozrywki? – zapytał z nadzieją.

– Najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. – W oczach Zabiniego błysnęło coś iście diabelskiego.

– To znaczy kim? – Draco wyraźnie się niecierpliwił.

– Młodym żonkosiem! Moi drodzy, poznajcie proszę naszą parę młodą. Państwa Hermionę i Dracona Malfoyów. Pojadą oni z nami na Maui w swoją wymarzoną podróż poślubną.



Witajcie!

Dziękuje za wszystkie Wasze komentarze :) Mam nadzieję, że rozdział się spodoba. Kolejny już czeka. Wielkie uściski i Pozdrowionka :)


V.