Dwa Światy - Prolog

Prolog

"Jeszcze nigdy tak liczni nie zawdzięczali tak wiele tak nielicznym."

W. Churchill

Powiada się, że czas leczy rany....

Czasem jednak rany są tak głębokie, a urazy tak silne, że sam czas nie jest
w stanie wszystkiego naprawić. Co zrobić ze swoim życiem w sytuacji, gdy wydaje się człowiekowi, że wszystko spadło mu na głowę i nie ma już nikogo, ani niczego, co mogłoby mu pomóc? Powojenna codzienność nie była czasem refleksji nad tragedią, jaka się wydarzyła. Był to czas działania, odbudowy i zmiany. Jednak gdy ostatni kamień stał się z powrotem częścią budowli, a każdy, kto zawinił, został ukarany za popełnione zbrodnie i działania na rzecz odbudowy zostały zakończone, wtedy nadszedł czas na refleksje oraz decyzje. Wyznaczenie w swoim życiu celu nie mogło być proste. Ogrom tragedii, jaki dotknął tych, którym przyszło przeżyć te niespokojne czasy, naprawić mogło tylko jedno...

Uczucia.

***

Albus Dumbledore przechadzał się po swych włościach z miną dumnego gospodarza. Odbudowa Hogwartu została zakończona i pozostało już tylko czekać na przyjazd uczniów. Lato w tym roku było wyjątkowo ciepłe, więc i nastrój wszystkich dookoła zdawał się poprawiać wraz z pogodą.

Wystarczyło jednak spojrzeć komuś głębiej w oczy, by odkryć, jak wielkie piętno wywarła na wszystkich ta wojna. Jednak trzeba wreszcie pomyśleć optymistycznie
o przyszłości, a w szczególności optymizmem zarazić uczniów. Są jeszcze młodzi, czas ich sukcesów wciąż jest przed nimi. I choć pewnie nigdy nie pozbędą się koszmarów przeszłości, to jednak jest nadzieja, że w ich życiu zagości jeszcze szczęście. Dyrektor uśmiechnął się pod swoją siwą brodą. Tak. Zawsze jest nadzieja na lepsze jutro. Rzucił jeszcze okiem na wykuty z białego marmuru pomnik. Pomnik poległych. Wiele nazwisk należało do osób młodych. Oni również mogliby teraz szykować się na powrót w szkolne progi. Życie toczy się dalej, należy jednak pamiętać o tych, którzy je stracili, by inni wciąż mogli realizować swoje plany i marzenia...

Już za kilka dni do Hogwartu na powrót zawita gwar jego studentów. Wszystko będzie jak dawniej... Prawie jak dawniej. Do szkoły wraca również ten najważniejszy siódmy rok. Uczniowie, którzy przeżyli, walczyli i na własnej skórze odczuli skutki wielkiej wojny.

Czy sobie poradzą? To się dopiero okaże ...