Odpowiedzialność - Epilog

 Dedykacja: Dla Neski, która betowała to opowiadanie naprawdę w zabójczo ekspresowym tempie. Wielkie dzięki kochana! 😘💕

✨✨✨

Jesień w tym roku przyszła wyjątkowo wcześnie i jak na pierwszego września, pogoda naprawdę nikogo nie rozpieszczała. Wiał zimny wiatr, a marznący deszcz, dopiero niedawno przestał siąpić z nieba.

On jednak nie musiał się tym martwić, bowiem zaklęcie cieplne, wciąż działało bez zarzutu. Uśmiechnął się lekko i poprawił potargane wiatrem włosy… Choć wiedział, że to raczej próżny trud. Zawsze tak było. Mama powtarzała mu, że taki jego urok, ale choć zawsze wtedy patrzyła na niego z czułością i nostalgią, to czuł też, że to zawsze było dla niej trochę bolesne. Strata, której nikt jej nigdy nie zrekompensował, nadal siedziała głęboko w jej sercu. I choć miała cudowne życie i razem tworzyli zgraną, i szczęśliwą rodzinę, to przy ich stole w czasie świąt, czy ważnych uroczystości, zawsze stały dwa puste krzesła – krzesła dla jego tragicznie zmarłych rodziców.

Zmiótł liście z dużego nagrobka z białego marmuru i położył na nim nowy bukiet pięknych różowych róż – zdaniem jego taty, to były ulubione kwiaty jego mamy.

Zawsze, gdy tu był nie bardzo wiedział, jak ma mówić.

– Dzień dobry mamo i tato, mama i tata przywieźli mnie dziś do was… - Brzmiało to nieco śmiesznie, ale było też całkowitą prawdą. Mama Hermiona i tata Draco, zawsze dbali o to, by mógł odwiedzać grób swoich biologicznych rodziców, kiedy tylko czuł taką potrzebę.

Wiele o nich rozmawiali, a w jego pokoju i w ich rodzinnym salonie, zawsze wisiały ich magiczne zdjęcia. Od najmłodszy lat znał historię tego, jak jego rodzice spotkali się i wbrew wielu ludziom pokochali oraz pobrali. Historia jego drugich rodziców nie była aż tak romantyczna, gdy tylko się o niej słuchało, ale jeśli dłużej się nad tym zastanowić, to też była naprawdę piękna. Dokładnie taka, na jaką dwójka tak wyjątkowych ludzi zasługiwała.

Poczuł prawdziwe ukłucie smutku, gdy zorientował się, że to dziś będzie musiał ich opuścić. I choć od pierwszej chwili, gdy usłyszał to słowo, marzył całym sobą o pójściu do Hogwartu, to naprawdę wcale nie był szczęśliwy, że będzie musiał zostawić swoją rodzinę. Na dodatek trochę się martwił, do jakiego domu zostanie przydzielony. Czy będzie ślizgonem, jak mama Pansy i tata Draco czy też gryfonem, jak tata Harry i mama Hermiona? Sam nie wiedział, co tak naprawdę by wolał…

Usiadł na ławeczce przed nagrobkiem rodziców i jeszcze raz bezskutecznie poprawił rozmierzwione włosy. Zawsze, gdy czuł się niepewnie, a rodzice mimo najszczerszych chęci nie potrafili uspokoić jego wewnętrznych obaw, wtedy prosił o wizytę na cmentarzu. Tu zwykle odzyskiwał swój spokój. Zawsze czuł, że jego prawdziwi rodzice, patrzyli na niego z góry i kibicowali mu we wszystkim co zrobił.

- Wiem, że mama Hermiona trochę ukradkiem się smuci – wyznał cicho. – Stara się, żebym tego nie widział, ale tata ciągle chodzi dookoła niej na paluszkach i nazywa ją „Mionuś”, co jak nic oznacza, że też się o nią martwi. Wcale nie chcę ich zostawiać, ale myśl, że szkoła pozwoli mi zostać prawdziwym czarodziejem bardzo mnie ekscytuje – mówił. – Tata Draco jest przekonany, że będę świetny w Qudditchu. Ciągle powtarza, że to u mnie naturalne, skoro ty i on byliście takimi świetnymi szukającymi. Bardzo chciałbym, żeby miał rację. Qudditch to moje ulubione hobby – wyznał cicho.

Wiatr zawiał mocniej, sprawiając, że kilka liści otarło się o jego buty. James spojrzał na nie i uśmiechnął się lekko.

- Mama Hermiona powiedziała, że muszę mieć buty ze smoczej skóry i najlepszy zestaw ubrań w szkole, bo nie chce byś przyszła ją nawiedzić mamo za to, że twój syn jest nieodpowiednio ubrany. Babcia Cyzia miała mnóstwo radości prowadząc mnie po tych wszystkich sklepach. Tata tak bardzo mi współczuł, że gdy wróciłem do domu, dał mi ukradkiem Czekoladową Żabę, tak by mama i babcia nie zauważyły, że pozwala mi na nadprogramowe słodycze – James zachichotał. – Niestety Scory to zauważył i musiałem się z nim podzielić, by mnie nie wydał przed mamą. On na pewno zostanie ślizgonem. Jest praktycznie małą kopią taty, choć mama lubi przypominać głośno, że ma na drugie imię Harry, po tobie tato.

James nie mógł nie uśmiechnąć się pod nosem, na myśl o licznych iście ślizgońskich psotach swojego dziewięcioletniego brata. Często doprowadzał tym matkę do szału i potajemnie napawał ojca dumą, choć nigdy nie okazywał tego przy swojej żonie, by jej bardziej nie zezłościć.

- Już wiem, że będę bardzo tęsknił za Cassie. Mama mówi, że byłaby dla ciebie idealną córką chrzestną, mamo. Ma ledwo pięć lat, a już mówi, że stworzy kiedyś linię ubrań Cassiopeia Pansy Fashion. Ma twarz aniołka z blond lokami i tymi ciemnymi oczami mamy, ale czasem bywa taką małą złośnicą, że tata żartuje, że już dawno osiwiał, ale na szczęście tego po nim nie widać – James zachichotał.

Kochał swoją siostrę od dnia, gdy w szpitalu mama i tata pozwolili mu ją potrzymać. Był jedynym członkiem rodziny, który potrafił opanować wybuchy złości Cassie i zagonić ją do spania o odpowiedniej godzinie. Już się bał, jak rodzice sobie z nią poradzą, teraz gdy on wyjedzie.

- Wakacje w Grecji były bardzo fajne, a tata obiecał, że gdy wrócę do domu na przerwę zimową znów pojedziemy w góry i pojeździmy na mugolskich nartach. Wciąż pamiętam, jak tata pierwszy raz się tego uczył. Szkoda, że tego nie widzieliście… Mama mówiła, że uszkodziła sobie żebro, bo tak mocno się z niego śmiała. Na szczęście tata się na nią za to nie złościł. Nazywał ją tylko złośliwą jędzą, a później pocałował. Scorpius zawsze się krzywi i krzyczy „fuuuj”, gdy rodzice się całują, ale ja lubię, gdy to robią. Mam jedno wasze zdjęcie, na którym też się całujecie. Jesteście tam bardzo szczęśliwi i wierzę, że moi rodzice też zawsze tacy są.

James poczuł, że zaczynają szczypać go oczy, dlatego postanowił pomówić o czymś weselszym.

- Wujek Ron i ciocia Lavender znów będą mieli dziecko. Tata żartuje, że idą w ślady dziadków Weasleyów, ale ja tam się cieszę. Lubię to, że mamy tak wiele kuzynów i kuzynek. Ostatnio ciocia Ginny i wujek Blaise byli u nas ze swoimi bliźniaczkami Fredą i Georgią. Są naprawdę zabawne. Zrobiły Scoriemu dowcip, po którym jego włosy stały się różowe. Strasznie płakał, ale Cassie była zachwycona. Gdy mama wreszcie go odczarowała, to Cass płakała, a znów Scorpius był szczęśliwy.

Kolejny powiew wiatru, tym razem był na tyle mocny, że odczuł go pomimo ciepłej kurtki. Zaklęcie jego mamy, musiało się powoli wyczerpywać. James spojrzał przez ramię, na stojących przy bramie cmentarza rodziców. To był jego znak dla nich, że mogą już teraz podejść.

Jego mama wciąż była bardzo ładna i wyglądała młodo. W czerwonym płaszczyku i z rozwianymi lokami, wcale nie wyglądała na matkę jedenastolatka, który dziś miał zacząć szkołę. Tata zawsze był elegancki. Jego czarny płaszcz był idealnie dopasowany, a okulary w złotych oprawkach dodawały mu powagi. Jak zawsze trzymał ramię owinięte wokół talii mamy, a James lubił myśleć, że to dlatego, że nie mógł być obok niej zbyt długo, by wytrzymać i jej nie dotykać. Jego rodzice mieli znajomych, którzy się rozwiedli – jak na przykład wujek Theodore, zanim nie spotkał później cioci Luny. On jednak wiedział, że jego mama i tata, wciąż bardzo się kochali, podobnie jak bardzo kochali jego i jego rodzeństwo.

Spojrzał ponownie na grób rodziców. Był Potterem i był z tego dumny, ale zawsze czuł się pełnoprawnym Malfoyem. I choć czasem zastanawiał się, jakby to było, gdyby jego biologiczni rodzice nie umarli, to nie mógł żałować tego, w jakiej rodzinie przyszło mu się wychowywać. Nigdy niczego nie brakowało mu do szczęścia.

- Jak tam kochanie? Zimno ci? – Hermiona podeszła i z troską dotknęła policzka syna.

- Trochę – przyznał. – Musimy już iść na pociąg?

- Za pięć minut – oznajmił Draco, sprawdzając czas na swoim zegarku.

- Myślicie, że byliby dziś przejęci? – zapytał cicho, znów patrząc na imiona rodziców, wyryte w białym marmurze.

- My jesteśmy, więc oni zapewne czuliby to samo – Hermiona pogładziła jego włosy z delikatnym uśmiechem.

- Będę tęsknił – James usiłował być dzielny, ale do jego oczu i tak napłynęły łzy.

- My też stary… Ale ani się obejrzysz, a będziesz z powrotem. I wtedy też cię tu zabierzemy, jeśli będziesz chciał – Draco położył dłoń na ramieniu syna i uścisnął je lekko.

James pokiwał głową i otarł łzy. Wiedział, że jego prawdziwa mama i tata chcieliby, by dzielnie wkroczył w nowy etap swojego życia. I wiedział, że cokolwiek się stanie mama Hermiona i tata Draco będą go wspierać. Zawsze to robili.

- Do zobaczenia mamo i tato. Proszę trzymajcie za mnie kciuki – szepnął w kierunku nagrobka, po czym złapał mocno dłoń Hermiony.

- Jestem pewna, że byliby z ciebie bardzo dumni – wyszeptała, ściskając z uczuciem jego rękę.

- Tak samo, jak my jesteśmy – Draco uśmiechnął się do niego, po czym znów uścisnął jego ramię.

Wyszli razem ze cmentarza, blisko siebie – nie tylko dlatego, że zimny wiatr smagał ich twarze i rozwiewał ubrania, ale też dlatego, że byli kochającą się rodzina, która lubiła być razem. I choć nigdy nie odzyskali tego, co los tak niesprawiedliwie im odebrał, to zyskali coś wyjątkowego. I zarówno Hermiona jak i Draco, zawsze byli wdzięczni swoim przyjaciołom, wiedząc, że tak naprawdę to ich miłość do nich, połączyła ich razem, dając im szczęście o jakim wielu tylko może pomarzyć.

KONIEC 😉

Zawsze odczuwam tę samą radość, gdy uda mi się zakończyć kolejne opowiadanie/miniaturkę. 

Cieszę się, że i tym razem się udało dobrnąć do końca 😂 

Jak zapowiedziałam mam w planach jeszcze 3 mini-maratony. Postanowiłam, że tym razem to Wy możecie zdecydować o czym będzie kolejny, bym mogła sobie już spokojnie go pisać w wolniejszej chwili - Wstępnie przewiduję, że pojawi się w grudniu w okolicach świąt. 

Pierwsza opcja - "Odwet" - Historia o tym, jak bycie draniem nie popłaca i że lepiej pamiętać o tym, by z niektórymi ludźmi nie zadzierać. Dużo humoru i standardowa dawka fantastycznej przyjaźni Draco, Theo i Zabba. 

Druga opcja - "Dysfunkcja" - Znów mój ulubiony motyw małżeństwa wymuszonego sytuacją - bardzo wiele emocji, dużo niejasnych sytuacji i zadawnionych tajemnic. W tle rozpacz po rozbitym małżeństwie i chęć pokonania demonów przeszłości. 

Trzecia opcja - "Przywrócenie" - Historia o wyborach i rozdrożach, które nagle pojawiają się w życiu. Ukazanie walki o swoją przyszłość i przywracanie wiary, że wszystko się jeszcze ułoży. Trochę dramatu, a trochę romantycznej słodyczy. Stosunkowo najkrótsze i najbardziej proste z trzech opcji. 

Dajcie znać w komentarzach co sądzicie 💜 Każdy ma 1 głos - wygra większość 😋

Wprowadziłam zasadę, że każdy mini-maraton będzie miał tytuł składający się z jednego słowa i nie mniej niż 3, ani nie więcej niż 10 części plus prolog i epilog 😊

Zapraszam do dalszego zaglądania i odwiedzin 💞 Wielkie Buźki! 😘

Venik

PS. Przypominam, że dodatkowa scena 18+ z opowiadania "Odpowiedzialność" pojawi się jutro na hot blogu 😈