56. Teraz nie mów... będę zawsze po jego stronie!

 Dedykacja: Dla Dziewczyn z EGS - rozdział dla Was na umilenie wieczoru 😉💖



💞💞💞

- Wasza kucharka to mistrzyni świata! – powiedziała Ginny, masując się po brzuchu z szerokim uśmiechem.

- To prawda, Adelajda przepysznie gotuje – zgodził się Theo, kończąc swoją kawę.

- Ciociu, a dziś też idziemy do przedszkola cioci Luny? – zapytała Tilly, z buzią umorusaną dżemem.

- Tak, skarbie. Skończycie śniadanie, pójdziemy się umyć i ruszamy.

- Dzięki, że je dziś też zabierzesz. Odbiorę je po pracy i odwiozę do moich rodziców – Theodore uśmiechnął się do Hermiony.

- Nie ma sprawy! To dla mnie przyjemność – zapewniła go Hermiona.

- Pójdę z tobą, a potem możemy skoczyć prosto do księgarni – zdecydowała Ginny.

- Super.

- A ty gotowy na powrót do firmy? – Zabini uśmiechnął się do Dracona.

- Średnio, ale niestety muszę tam zerknąć, bo pewnie po takiej nieobecności, wszystko jest tam rozpieprzone. Organizator przyjęcia ma się pojawić o dziesiątej? – spytał, wstając od stołu i zakładając marynarkę.

- Z tego co wiem, to tak – odpowiedzieli chórem Ruda i Blaise, co od razu wszystkich rozśmieszyło.

- Oni już mówią jednym głosem, czuję, że coś z tego będzie! – Theo mrugnął do Ginny, która od razu się zaczerwieniła.

- Nie popisuj się Nott! – upomniał go Zabini, mimo wszystko również rozbawiony.

Nagle ich głowy odwróciły się w stronę wejścia. Robert właśnie wprowadzał do jadalni Stebinsa… oraz Erniego Macmillana i jeszcze jednego aurora.

- Czego tu, Macmillan? – przywitał go wrogo Draco.

- Przyszedłem tu po ciebie – odpowiedział Ernie cicho.

- Co proszę? – Hermiona podniosła się ze swojego krzesła.

- Jesteś oskarżony o celowego zniszczenia mienia. Z nakazu aurorskiego muszę zaprowadzić cię na przesłuchanie do Biura Aurorów – wyjaśnił.

- Pokaż ten nakaz! – rozkazał Blaise, wyciągając rękę.

- Celowe zniszczenie mienia? – spytała głucho Ginny.

- Robercie zabierz proszę dzieci – poprosiła Hermiona, widząc, że maluchy są trochę przestraszone tą sytuacją.

- Oczywiście! – kamerdyner szybko jej posłuchał i wyprowadził Tilly i Juniora.

- To ma być jakiś chory żart? – spytał cicho Zabini.

- Nie. Mamy dowody…

- Dowody na co? – krzyknęła Hermiona.

- Dowody na to, że Draco spalił twoją księgarnię – odpowiedział Zabini.

- Co? – Hermiona parsknęła śmiechem. – W życiu nie słyszałam czegoś bardziej idiotycznego!

- Niestety Hermiono, fakty mówią same za siebie. Jest świadek i materiał dowodowy – mówił Ernie.

- Dla ciebie pani Granger - Malfoy, sługusie Pottera! – warknęła na niego. – Draco nie mógł spalić mojej księgarni! Byliśmy wtedy na przyjęciu, mamy ponad trzydziestu świadków na to, że był tam przez cały czas!

- Wyjaśnimy to w ministerstwie – powiedział cierpko Ernie.

- To mi się chyba śni… Co za bzdura! – Hermiona z dezaprobatą pokręciła głową.

- Sprawę prowadził Potter, a waszym świadkiem jest George Weasley? – spytał Nott, patrząc przez ramię Zabiniego na nakaz.

- Kurwa, wy chyba sobie kpicie?! Zrównam biuro aurorów z ziemią za tę farsę! – obiecał Draco.

- Pójdziesz z nami dobrowolnie, czy mamy cię skuć i zaprowadzić siłą? – spytał cicho Ernie.

- Oczywiście, że pójdę! – warknął Draco. – Ale skujesz mnie zaraz po tym, jak rozprawię się z tym pieprzonym Weasleyem!

- Nie wierzę, że Georgowi aż tak odbiło… - z oczu Ginny zaczęły spływać łzy.

- Masz prawo do prawnika… - zaczął Ernie.

- Doskonale kurwa wiem, jakie mam prawa! – pieklił się Malfoy.

- Ja będę reprezentował Dracona, a ty pisz migiem podanie o udział Hermiony wraz z prawnikiem w przesłuchaniu – powiedział Zabini do Theodora.

- Robi się!

- Nie ma potrzeby żeby Hermiona tam z nami poszła – wtrącił Draco.

- Oczywiście, że jest potrzeba! I to mnie możecie zaaresztować, po tym jak skończę ze swoim byłym narzeczonym! – warczała, wkurzona do granic.

- Idziemy, Malfoy! – pogonił go Ernie.

- Ginny, zabierzesz dzieci do przedszkola? – spytała Hermiona.

- Jasne, że tak! Lećcie!

- Mam prawo towarzyszyć klientowi w trakcie doprowadzenia – Blaise szybko zarzucił na siebie marynarkę.

- Ano masz, Zabini – burczał Macmillan, kierując się do drzwi.

- Dopilnuj tu wszystkiego Stebins. Dostawcy mają być o dziesiątej, wpuście ich – powiedział szybko Draco, podchodząc do Hermiony

- Oczywiście, możesz być spokojny.

- Zobaczymy się na miejscu – pocałował ją czule w usta, po czym ruszył za aurorami i Zabinim.

- Napiszę to podanie i ruszamy, Herm. Musimy się tam dostać przez wejście dla interesantów – powiedział, również się zbierając i wychodząc.

- Zabiję dziś twojego brata – powiedziała cicho Hermiona.

- Jeśli jakimś cudem ci się nie uda, to ja go zabiję przy pierwszej okazji – obiecała Ginny, wstając.

- Nie wiem, czemu on nie chce dać nam spokoju – westchnęła. – Przecież i tak bym do niego nie wróciła, po tym co zrobił…

- Widać, wciąż nie traci nadziei – Ginny otarła łzy.

- Nienawidzę, jak Draco ma przeze mnie problemy – westchnęła, dopijając kawę.

- Szybko je rozwiążecie – zapewniła ją Ginny. – A ja odprowadzę dzieci, a potem wrócę i zajmę się dostawcami.

-  Gdybyśmy nie wrócili do trzeciej, to odbierz je też proszę od Luny, dobrze?

- Jasne, nic się nie martw! Wszystkiego dopilnuje – obiecała.

- Dzięki. Jak coś będę pisać lub dzwonić na AurumTelu.

- Powodzenia Herm…

- Do zobaczenia.

💞💞💞

                Draco i Blaise byli już w sali przesłuchać, a ona i Theodore stali wciąż na korytarzu, czekając na pozwolenie na wzięcie udziału w tym wszystkim.

- Ciekawe jaki przedstawią motyw? Spalił ci księgarnie, bo zupa była za słona? – zażartował Nott.

- Nie wierzę, że ktoś mógł dać wiarę takim banialukom. Jak tu ufać w wymiar sprawiedliwości w tym kraju? – burczała, przechadzając się po korytarzu.

- To Potter i Weasley najpewniej coś kombinują. Założę się, że sami podrzucili te dowody.

- Ale na pewno go nie aresztują, prawda? – Hermiona spojrzała na niego zaniepokojona.

- Na pewno. W razie czego wystąpimy o użycie veritaserum. Broń ostateczna, ale zwykle skuteczna.

- Pani Granger? – spytał jakiś starszy mężczyzna idący w ich stronę, tuż za nimi szedł raźnym krokiem lekko uśmiechnięty George.

- Ty! Zapłacisz mi za to! – Hermiona chciała ruszyć w jego stronę, ale Theo szybko złapał ją za łokieć i przytrzymał.

- Spokojnie Herm, załatwimy go inaczej! – obiecał Nott.

- Pytałem, czy pani Granger? – mężczyzna spojrzał na nią wyraźnie zniecierpliwiony.

- Nie umie pan czytać? – spytała cierpko. – Wyraźnie jest tam napisane, Granger - Malfoy!

- No tak, faktycznie – burknął staruszek. – Ma pani zgodę na udział w przesłuchaniu razem ze swoim  prawnikiem.

- Wspaniale! – sarknęła.

- Już niedługo znów będziesz tylko Granger – powiedział George z cwanym uśmieszkiem.

- Za to na pewno nigdy nie będę Weasley! – rzuciła w jego stronę jadowicie, po czym weszła do pokoju.


💞💞💞


                Przy długim stole po jednej stronie siedzieli Zabini i Draco, a u jego szczytu był Macmillan i ten drugi auror, który był z nim w rezydencji. Poza nimi była tam jeszcze protokolantka, a staruszek również wszedł do środka i usiadł po drugiej stronie Erniego.
Hermionie i Theodorowi wskazano miejsca naprzeciwko Draco i Zabba, a George usiadł na krześle obok starca.

- Otwieram przesłuchanie w sprawie umyślnego i celowego podpalenia księgarni „Esy i Floresy” zlokalizowanej w magicznej części Londynu, na ulicy Pokątnej 757 należącej do pani Hermiony Jane Granger - Malfoy, zamieszkałej w Rezydencji Biały Lotos, na Milton Ave 502.
Oskarżony Dracon Lucjusz Malfoy, zamieszkały w Rezydencji Biały Lotos, na Milton Ave 502. Stan cywilny: żonaty. Zawodowo: właściciel międzynarodowej korporacji, agenci nieruchomości, prywatnej klinki oraz udziałowiec wielu firm z różnych branż.

Hermiona spojrzała na Dracona z zainteresowaniem. Prywatna klinka? Nic jej nigdy nie wspominał…

- Chcemy wiedzieć na podstawie jakiego motywu mój klient miałby popełnić ten haniebny czyn? – spytał Zabini.

- Motyw zostanie ustalony w trakcie tego przesłuchania.

- Musicie przedstawić motyw! Natychmiast chcemy wiedzieć, dlaczego waszym zdaniem Draco miałby spalić księgarnie swojej wtedy narzeczonej, na dzień przed ich ślubem?

- Być może dlatego, że nie chciał by do tego ślubu doszło? – zasugerował Ernie.

- Trzymajcie mnie, bo zaraz serio nie wytrzymam! – warczał Draco.

- Powołując się na klauzulę tajności obowiązującą wszystkich aurorów, proszę o dołączenie do dowodów aktu zawarcia małżeństwa z suplementem w postaci opisu daty i miejsca odbycia się ceremonii.

- A po co ci to? – zdziwił się Ernie.

- Nie mogę powiedzieć, bowiem wasz świadek nie jest objęty klauzulą tajności. Zapewniam jednak, że pragnienie odwołania ślubu nie mogło być przyczyną tego podpalenia.

- No to chęć jej zatrzymania przy sobie! – zawołał Geroge.

- Świadek nie odzywa się nie pytany! – skarcił go starszy auror.

- Ależ nie, niech mówi! Chętnie usłyszymy, co za głupoty zacznie opowiadać – stwierdził z uśmieszkiem Zabb.

- Proszę bardzo, Weasley. Mów – nakazał Ernie.

- Malfoy pomyślał sobie, że jeśli spali księgarnię Hermiony, to ona wtedy załamana tym, że nie ma już niczego, na pewno od niego nie odejdzie.

- Czy tobie whisky mózg przeżarła od naszego rozstania, George? Czy ty sam słyszysz co pieprzysz? – pytała, rozwścieczona.

- Spokojnie pani Granger… - staruszek uniósł dłoń w uspokajającym geście.

- Jak mam być spokojna, skoro oskarżacie mojego męża o podobne bzdury? To kpina z wymiaru sprawiedliwości! – denerwowała się.

- To nie jest twój mąż, tylko kombinator, który chciał wykorzystać twoją słabość! – zawołał Geroge.

- To ty tu jesteś kombinatorem i to cholernie marnym, Weasley – odciął się Draco.

- Dość tego! Spokój! – uciął auror. – Panie Malfoy, gdzie pan był nocą z piątego na szóstego sierpnia?

- Na przyjęciu przedślubnym zorganizowanym przez naszych przyjaciół w sali…

- Srebrna róża – dokończył za niego Zabini.

Ernie wychylił się i spojrzał na Georga, który poruszył się niespokojnie na krześle.

- Czy ktoś może to potwierdzić? – spytał auror.

- Trzydzieści trzy osoby plus obsługa sali – powiedział spokojnie Zabini.

- Do której trwało przyjęcie?

- Przerwała je wizyta aurorów, krótko po pierwszej w nocy. Poinformowano nas, że pali się księgarnia Hermiony.

- Aurorzy, którzy przybyli na miejsce nie zanotowali na liście osób pana i pana żony – zauważył.

- Wyszliśmy na chwilę porozmawiać do naszej limuzyny – odpowiedział Draco.

- Porozmawiać do limuzyny? Nie mogliście gdzieś na sali? – spytał podejrzliwie Ernie.

- To była… bardzo prywatna rozmowa. Chcieliśmy zostać sami – Draco uśmiechnął się złośliwie do Weasleya, który gwałtownie poczerwieniał.

- Czy ktoś może to potwierdzić? – spytał stary auror.

- Co potwierdzić? – spytała wściekle Hermiona. – Że poszliśmy do limuzyny, żeby się zabawić? Jasne! Zabraliśmy ze sobą piętnastu świadków, bo więcej się niestety nie zmieściło!

- Naprawdę wymknęłaś się z nim ukradkiem z przyjęcia, by uprawiać seks? Ty, ta moralna świętość? – spytał głucho George.

- Chcesz żebym pokazała ci wspomnienia? – zapytała, patrząc na niego z jawną nienawiścią.

- Kierowca limuzyny może potwierdzić, że państwo Malfoy w niej byli gdzieś pomiędzy dwunastą trzydzieści, a kwadrans po pierwszej, kiedy to do nich zadzwoniłem z informacją o tym co się stało – wyjaśnił Blaise.

- Czyli, że nie mógł być pan widziany w pobliżu księgarni około północy, jak twierdzi w swoich zeznaniach pan Weasley?

- Około północy  zrywałem narzeczonej z nogi podwiązkę, zębami – dodał, znów się złośliwie uśmiechając.

- I niech pan nie pyta, czy może to ktoś potwierdzić, bo nawet mamy z tego zdjęcia – Blaise wyjął swojego AurumTela i szybko wyszukał zdjęcie, o którym mówił.

Weasley, który zerknął w złotą płytkę razem z aurorami, wyglądał tak, że kolor włosów, zlewał mu się z twarzą, a piegi zniknęły w tej ognistej czerwieni.

- Panie Weasley, nadal pan podtrzymuje, że widział pana Malfoya około północy w pobliżu księgarni pana byłej narzeczonej?

- Tak – powiedział George. – Choć było ciemno i być może to był tylko ktoś podobny, kogo on wynajął…

- Merlinie, ty widzisz i nie grzmisz! Jak wy możecie słuchać tych beznadziejnych kłamstw i przytakiwać jeszcze temu idiocie, utwierdzając go w przekonaniu, że biuro aurorów łyka nawet największą ściemę? – pytał cierpko Draco.

- Zeznania pana Weasleya, pokrywają się ze znaleziony przez nas materiałem dowodowym… - odpowiedział auror.

- Bardzo chcemy wiedzieć cóż to za materiał… - westchnął Blaise.

- Cztery kanistry po benzynie i dorobiony klucz do księgarni – wyjaśnił Ernie.

- Kanistry po benzynie… No tak, pan Malfoy jako właściciel około trzydziestu mugolskich motocykli, oczywiście nie używa benzyny… One jeżdżą świętą wodę elfich wróżek! – mówił kpiąco Zabini.

- Kanistry te zostały znalezione w pana domu w Brent, który nie ma nałożonych żadnych magicznych barier. Nie trzyma pan tam też żadnych mugolskich pojazdów, bowiem ten dom ma tylko jeden garaż…

Hermiona zdziwiła się, widząc jak Draco rzuca jej krótkie, nerwowe spojrzenie.

- Nie byłem tam od przeszło dwóch lat – powiedział szybko.

- Ciekawe dlaczego…? – George uśmiechnął się złośliwie.

- Mam dużo nieruchomości, nie odwiedzam ciągle wszystkich! – warczał Draco.

- Naprawdę? Nie wpadasz nawet do domu teściów? – zagadnął.

Hermiona poczuła, jak głucho zadudniło jej serce. Brent…? Dom teściów?

- Nie twój interes, Weasley! – Draco, aż poczerwieniał.

- Wiedziałaś, że to on odkupił od ciebie dom twoich rodziców? – spytał bezpośrednio ją George.

Hermiona uniosła głowę i spojrzała na Malfoya. On nie patrzył na nią, a po zaciśniętej linii jego szczęki poznała, że jest bliski wybuchu… Ale i pełen poczucia winy. Czyli, że naprawdę to zrobił? Nie mogła uwierzyć. Po co? Dlaczego?
Przecież dwa lata temu nic ich ze sobą nie łączyło…

- Wiedziałam o tym – odpowiedziała, odwracając się w stronę swojego byłego narzeczonego. – Pamiętasz, jak się dziwiłeś, że dostałam tak dobrą cenę? Była taka, bo sama ją negocjowałam z Draconem… - posłała rudzielcowi słodki uśmieszek.

- Co?! – George zerwał się z krzesła, prawie się przy tym opluwając.

- To co słyszałeś. A dom nie ma magicznych barier, ale ma za to mugolski monitoring. Możecie sprawdzić, kto tam wszedł. Co do księgarni… Nikt nie wszedł do niej przez frontowe drzwi, nawet jeśli miał klucz bo ustawiam zaraz za drzwiami magiczne bariery, zdejmowane hasłem, które znam tylko ja i moje pracownice… Zresztą po co ktoś miałby tam wchodzić, skoro wystarczyło zbić witrynę? – pytała, starając się zachować spokój, choć od pytań dosłownie wirowało jej w głowie.

- Hermiona! Dlaczego go tak bronisz? – spytał słabo George.

- Bo doskonale wiesz, że Draco nie ma z tym nic wspólnego. Bardzo mocno się przeliczyłeś, planując tę marną mistyfikacje. Zmieniasz się w nawiedzonego wariata, George – Hermiona ze smutkiem pokręciła głową.

- Dlaczego wolisz trzymać jego stronę? – zapytał głucho, oczami pełnymi łez.

- Nie muszę ci się z niczego tłumaczyć! – odparła ostro.

- Dość tych pogaduszek! Panie Weasley, czy podtrzymuje pan, że widział w noc podpalenia pana Malfoya przy księgarni „Esy i Floresy”? – spytał stary auror.

- Ja…

- Odwołaj to, a nie wniesiemy oskarżenia o pomówienie – zaproponował Zabini.

- Nie – wtrąciła Hermiona. – Właśnie, że je wniesiemy. Wniesiemy też oskarżenia o złamanie zakazu zbliżania się do nas, oraz oskarżenie o próbę porwania mnie z mojej własnej księgarni.

- Hermiona… - Weasley był wyraźnie w szoku.

- Mam dość tego, że nie dajesz nam spokoju i próbujesz się zemścić na Draconie. To ja cię zostawiłam, a on nie miał z tym nic wspólnego! I dobrze wiesz, że nigdy nie wróciłabym do ciebie po zdradzie! Na co liczyłeś?

- Że wciąż mnie kochasz… - wyszeptał z bólem.

- A czy kiedyś powiedziałam ci, że cię kocham? – odszepnęła.

W sali zapanowała cisza, a wszyscy przenieśli swoje spojrzenia na Georga.

- Wiem, że to czułaś…

- Nie – powiedziała. – Nie, nigdy tego nie czułam. I wierz mi, że po tym, co tu odwaliłeś, zniknęły nawet moje resztki sympatii do ciebie. Teraz czuję tylko pogardę.

- To co z tymi zeznaniami, Weasley, bo tracimy tu tylko czas! – zdenerwował się stary auror.

- Nie widziałem go tam – powiedział cicho.

- Świetnie – Zabini wstał – Czyli, że skończyliśmy już ten beznadziejny popis niekompetencji waszego biura?

- Śledztwo w tej sprawie nadal będzie prowadzone – zaznaczył Ernie.

- Jeśli ty będziesz je prowadził Macmillan, to od razu stracę nadzieję na to, że coś ustalicie – powiedziała cierpko Hermiona, również wstając.

- Znajdę sprawców! – zawołał z nerwami Ernie.

- Jasne… Jeśli sami do ciebie przyjdą i to skuci w kajdanki - prychnęła z pogardą.

- Jeszcze dziś złoże wniosek o sprawdzenie dlaczego tak niekompetentnie podeszliście do tej sprawy. Bez motywu, bez wiarygodnego świadka, bez nakazu mugolskiej policji na kontrolę domu Dracona i bez sensu. Łby za to polecą! – zaśmiał się złośliwie Zabb.

- Nie groź nam! – warknął Ernie.

- To była tylko informacja – Blaise wyszczerzył zęby w wrednym uśmiechu.

- Pani Malfoy też złoży formalne zażalenie o to, jak prowadzone jest śledztwo w sprawie tej tragedii, jaka ją spotkała – wtrącił Theodore.

- Jakiej tragedii? Przecież odbudował jej te księgarnie w tydzień! – warczał Ernie.

- I to oznacza, że macie nie szukać tego kto ją wcześniej spalił? Chyba kpisz Macmillan! – Theodore zmierzył go wrogim spojrzeniem.

- To była jakaś jego kochanka, przecież zostawiła list!

- No właśnie! Jak mając dowód w postaci listu, mogliście dać wiarę tym bzdurom, z którymi przyszedł do was Weasley?

- To mogła być zmyłka! – upierał się Ernie.

- No właśnie, ktoś tam napisał „szlamo”! A to Malfoy zawsze tak mówił do Hermiony! – zawołał George.

- A skąd ty znasz takie szczegóły śledztwa? – Theo spojrzał na niego uważnie, a Weasley gwałtownie poczerwieniał.

- To ty spaliłeś moją księgarnię? – Hermiona zacisnęła pięści, rozwścieczona.

- Co ty mówisz… Okurszku? Nie mógłbym ci tego zrobić! Wiem o tym od Harry’ego.

- Potter złamał tajemnice aurorską, dorzućcie mu to do list zarzutów w sprawie klątwy niewybaczalnej – powiedział chłodno Theodore.

- Dobrze. Przepraszam, że zawracaliśmy państwu głowę – starszy auror wyglądał na niepocieszonego.

- Mogę wam zagwarantować, że dzięki temu teraz przez pewien czas będą pozawracane wasze! – przyobiecał Blaise.


💞💞💞


                Całą czwórką skierowali się do wyjścia, a Draco objął Hermionę w talii, gdy spotkali się przy drzwiach. Rzuciła mu krótkie spojrzenie. Wciąż nie mogła zrozumieć, dlaczego to on odkupił dom jej rodziców. Po co mu to było? I czemu nic z nim nie robił? Odwiedziła kilka razy to miejsce. Dom był zadbany, ale ewidentnie niezamieszkany. Niczego nie rozumiała…

- Hermiona! – George zawoła za nią na korytarzu.

Odwróciła się i na niego spojrzała.

- Mowy nie ma – szepnął Draco, widząc, że się rusza.

- Powiem mu tylko dwa zdania – obiecała, po czym podeszła szybko do byłego narzeczonego, który wyglądał, jak przepuszczony przez wyżymaczkę.
Stał na tyle daleko, że miała pewność, że Draco, Blaise i Theo niczego nie usłyszą. 

- Pytałeś dlaczego go bronię? Bo go kocham. Mógłby spalić tę księgarnie ze mną w środku, a tak bym mu to wybaczyła, rozumiesz? – powiedziała cicho patrząc mu prosto w oczy.

- Kłamiesz… - wyszeptał z bólem.

- Znasz mnie Georgie… Wiesz, że nie umiem kłamać. Nie odejdę od niego dla ciebie. Nigdy. Nie niszcz sobie resztek swojego życia uganianiem się za mną i wmawianiem sobie, że to z miłości. Obydwoje dobrze wiemy, że nasz związek opierał się głównie na rozsądku…

- Nigdy sobie nie wybaczę tego, że cię straciłem – wyszeptał.

- A powinieneś, bo to, że tak się stało, ostatecznie bardzo mnie uszczęśliwiło. Życzę ci byś też odnalazł swoje szczęście. Powodzenia – Hermiona uśmiechnęła się smutno, po czym odwróciła się i poszła w stronę czuje się w nią wpatrującego Dracona.
Z każdym krokiem szło jej się jakby lżej, bowiem wiedziała, że dziś George ostatecznie zrozumiał, że to definitywny koniec. Da im już teraz spokój.
A mężczyzna, który stał przed nią  z wyciągniętą dłonią, w oczekiwaniu aż podejdzie i ją ujmie, był dla niej wszystkim.
Wciąż tylko jeszcze nie była do końca pewna, kim ona jest dla niego.


💞💞💞

Rozdział dość krótki, ale kolejny to już długo wyczekiwanie przyjęcie - a tam będzie się działo 😆

Trochę odbiłam się od dna z zapasami TNMŻ - ale nadrabiam dalej, więc trzymajcie kciuki za wenę, jak najmocniej! 

Wielkie buziaki i pozdrowionka dla Wszystkich!

W razie pytań: venetiia.noks@gmail.com

PS. Bardzo czekam na kolejne hot teksty - dziewczyny piszcie, piszcie, piszcie! 💥💥💥