54. Teraz nie mów... wścibskie i wredne!

 Dedykacja: Dla ludzi, którzy mają jeszcze mniej czasu ode mnie - co za masakra! 😂😵


💞💞💞

 

                Dzień był bardzo przyjemny. Słoneczko miło przygrzewało, a po stawie w parku pływały białe łabędzie.
Tilly cały czas opowiadała o tym, jak cudownie było dziś w nowym przedszkolu, a Junior gapił się na Lunę z uwielbieniem wypisanym na twarzy.

Hermiona raz za razem zaglądała do stojącego obok jej krzesła wózka, chcąc się upewnić, że Tobias wciąż śpi. Zbliżała się pora jego kolejnego posiłku i była prawie pewna, że mały wkrótce się obudzi.

- Tilly, zjedź jeszcze trochę swojej babeczki – poprosiła Ginny, najwyraźniej chcąc przerwać słowotok małej.

- Ciociu, a zostaniesz moją dziewczyną? – wypalił nagle Theo.

Luna roześmiała się szczerze i czułym gestem rozmierzwiła mu włosy.

- Jasne, że tak! Nigdy nie poznałam większego przystojniaka od ciebie!

- Ale super!

- To już mnie nie chcesz, Junior? To ja miałam być twoją dziewczyną! – poskarżyła się Hermiona.

- Ale ty masz wujka Smoka, ciociu! – zawołała Tilly.

- No właśnie, ciociu. Masz wujka Smoka – wypomniała jej Ginny, sięgając z uśmiechem po swoją kawę.

- No trudno… Muszę się pogodzić, że mały rzucił mnie dla ciebie, Luna – Hermiona mrugnęła do niej.

- To będzie mój najlepszy związek, jestem tego pewna – powiedziała z rozbawieniem blondynka, również sięgając po filiżankę.

- Szlag by to trafił. Trzy plotkarskie zdziry na horyzoncie – wyszeptała konspiracyjnie Ginny.

Hermiona i Luna odwróciły głowy, akurat w momencie, gdy do kawiarnianego ogrodu weszły Lavender, Parvati i Padma Patil.

- Tak właśnie z daleka widziałyśmy, że to wy i postanowiłyśmy przyjść się przywitać! – Lavender uśmiechnęła się do nich.

- Byłyśmy odebrać sukienki na twój wielki bal, Herm – wyjaśniła Parvati.

- Fantastycznie – Hermiona zmusiła się do uśmiechu.

- A co to za dzieciarnia? Jacyś twoi podopieczni, Luno? – spytała Padma, patrząc jak Junior wdrapuje się na kolana blondynki, by zwolnić jedno krzesło.

- To dzieci Theodora Notta – wyjaśniła Hermiona. – Tilly, Theodore Junior i Tobias.

- Cześć! – Tilly pomachała do nich brudną od czekolady rączką.

Kobiety również się przywitały i bez pytania dosiadły się do ich stolika.

- Które to chrześniak Diabełka? – spytała z przesadną słodyczą Parvati.

- Najmłodszy – wyjaśniła Hermiona.

- Blaise dużo mi o nim opowiadał… A Malfoy podobno ma totalnego fioła na punkcie swojej chrześnicy? – Parvati uśmiechnęła się do Tilly, która właśnie stanęła za Ginny, by móc zaplatać warkocze na jej długich włosach.

- Uwielbia całą trójkę – burknęła Hermiona, patrząc na to, jak cicha irytacja powoli wypływają na twarz Ginny.
Wiedziała, że Gin nigdy specjalnie nie lubiła Parvati, ale fakt, że ta miała kiedyś romans z Blaisem, zapewne zabił w niej resztki jakiejkolwiek tolerancji dla jej osoby…

- Jak tam życie po ślubie, Herm? – zagadnęła z ciekawością Lavender.

- Wspaniale – odpowiedziała, siląc się na uśmiech.

- Z takim mężem to nie dziwne… - Padma mrugnęła do niej porozumiewawczo.

- A co fajnego dostałaś w prezencie ślubnym od niego? – Lav popatrzyła na nią uważnie.

Hermiona już miała ochotę powiedzieć coś niemiłego, ale w ostatecznie zmieniła zdanie.

- Sześć milionów galeonów, dom w Australii i jego całego na wyłączność, oczywiście…

Mimowolnie z przyjemnością patrzyła na to, jak na twarz pani Thomas wypływa rumieniec zazdrości.

- Jak hojnie! – warknęła cicho.

- Nie mówiłaś mi, że dostałaś dom – wtrąciła Ginny.

- Bo to było takie nagłe! Draco zawiózł mnie do kilku rezydencji, a gdy wróciliśmy do apartamentu, powiedział, że kupił mi tę, która najbardziej mi się spodobała. Jest wspaniała! Ma widok prosto na ocean, prywatną przystań i cudowny ogród… Planuje was tam zaprosić w tym roku na sylwestra! – mówiła nonszalancko, zwracając się bezpośrednio do Luny i Ginny.

- Wspaniały pomysł! Nigdy nie byłam w Australii – Luna uśmiechnęła się do niej pogodnie.

- Czyli, że wszystko jest dobrze, pomimo tego, że spaliła ci się księgarnia…? – Parvati uśmiechnęła się do niej z wyższością.

Hermiona spojrzała na nią ostro. Wspomnienie o księgarni wywoływało w jej sercu nagłe i głębokie ukłucie bólu. Nie chciała o tym myśleć! Przynajmniej do poniedziałku, kiedy to wreszcie miała zamiar wziąć się za ogarnianie spraw związanych z ubezpieczeniem, odbudową i… sama nie wiedziała co jeszcze przed nią.

- Układa nam się świetnie. Draco jest cudownym mężem, a fakt, że mamy blisko siebie tak oddanych przyjaciół jak Blaise, Ginny, Luna i Theo sprawia tylko, że wszystko jest jeszcze bardziej idealne – powiedziała płynnie Hermiona.

- No właśnie, a co tam u Nottów? Spotkałam dziś w południe Tammy Nott w sklepie monopolowym na Pokątnej… Robiła spore zapasy – Padma spojrzała wymownie na tulącego się do Luny, Juniora.

- Miała prawo, skoro my zaproponowałyśmy jej opiekę nad dziećmi! – warknęła poirytowana Ginny.

- Przecież nikt nie mówię, że nie miała… - wyjaśniła szybko Parvati.

- A gdzie ci wasi wspaniali faceci, co? – Lavender spojrzała prowokacyjnie na Rudą.

- Właśnie idą – Ginny wskazała na chodnik po drugiej stronie ulicy, gdzie w oddali widać było idących w ich stronę mężczyzn.

Hermiona od razu zauważyła, jak wszystkie trzy: Padma, Parvati i Lavender uśmiechnęły się z zadowoleniem. Nie miała wątpliwości, że cieszyły się na to niespodziewane spotkanie i zapewne już planowały, jak trochę pokokietować tych przystojniaków, zupełnie nie martwiąc się tym, że ci są już oficjalnie zajęci…

 💞💞💞

- Widzicie je gdzieś? – spytał Zabini.

- Siedzą tam. Pod tym rozłożystym parasolem – wskazał mu Draco.

- Szlag! Parvati Finnigan też tam jest… Kurwa, tylko nie ona! – wkurzał się Zabini.

- Luna Lovegood również jest z nimi – zauważył cicho Draco, kątem oka patrząc na Theo.

- Dlaczego na wielkiego Salazara, ona trzyma na kolanach mojego syna, a on się do niej tuli? – wyszeptał ochryple Theo.

- Może jednak udamy, że coś nam wypadło i uciekniemy? – zapytał z jękiem Zabini.

- Już nas zauważyły, bo Ruda na nas wskazywała – powiedział Draco.

- Merlinie… Dlaczego mi to robisz? – mruczał Theo, widząc, jak Luna wyciera moką chusteczką buźkę i rączki Juniora.

- Mały się chyba obudził – Draco patrzył na to, jak Hermiona wstaje i pochyla się nad wózkiem, by wyjąć z niego Tobiasa z czułym uśmiechem.

Znowu! Ile jeszcze razy będzie musiał odpędzać od siebie myśl o tym, że chciałby ją widzieć w takiej sytuacji z ich własnym dzieckiem? To było drażniące!

- Ruda i Parvati w jednym miejscu… Iskry polecą – westchnął z rezygnacją Zabb.

- To zależy tylko od ciebie – Draco spojrzał na niego uważnie.

- W sumie… masz rację. Chodźmy – zarządził Diabeł.

- Cześć! – pierwsza z powitaniem wyrwała się Lavender, wgapiając się w Malfoya.

- Dzień dobry wszystkim – Draco uśmiechnął się do koleżanek Hermiony, po czym podszedł do niej i bez skrępowania pocałował ją w usta. Zaraz później pochylił się i ucałował główkę Tobiasa, którego ona trzymała w ramionach. – Ktoś tu chyba wstał w sam raz, żeby przywitać się ze swoim wujkiem! – powiedział z uśmiechem.

- Wujek Smok! – ucieszyła się Tilly i już po chwili była na jego rękach, mocno całując go w oba policzki.

- Cześć mój łobuziaku! Jak było w nowym przedszkolu?

- Super wujku! Zaraz ci opowiem!

- Ona woli ciebie, ode mnie – poskarżył się z uśmiechem Nott, również całując Tobiasa na powitanie.

- Cześć tato! – Tilly uśmiechnęła się do niego i pozwoliła się cmoknąć ojcu w policzek.

- A ty też się nie przywitasz? – Theodore popatrzył na Juniora, starając się przy okazji nie gapić na Lunę.

- Cześć tato! Mam dziewczynę! – Junior wskazał mu na Lunę.

- Naprawdę? Przedstawisz mnie? – zaśmiał się Theo, a Luna popatrzyła na niego ze szczerym uśmiechem.

- To ciocia Luna! – Junior wyszczerzył się do ojca.

- Wcześnie zaczynasz, mały podrywaczu! – zaśmiała się Padma, jednocześnie mrugając porozumiewawczo do Theodora.

Hermiona ze sporym zdziwieniem patrzyła na to, jak siostra Parvati szczerzy się do Notta. Przecież on oficjalnie wciąż miał żonę, a o kryzysie w ich związku wiedzieli nieliczni… Co za bezczelne babsko!

- Zorganizujcie sobie jakieś krzesła – zagadnęła mężczyzn Ruda.

- Mnie niepotrzebne – powiedział Blaise, po czym bez zawahania złapał ją za rękę i pomógł jej wstać. Zaraz sam zajął jej krzesło i bez skrępowania posadził sobie Ginny na kolanach.

Parvati nie powstrzymała cichego syknięcia, które nagle opuściło jej usta.

- Masz jeszcze kawę, skarbie? Koniecznie potrzebuję łyka, zanim zamówię swoją… - Diabeł uśmiechnął się do Ginny, delikatnie przesuwając dłonią po jej kolanie.

- Tylko łyka, bo ci nie wolno. Wezmę dla ciebie herbatę – odpowiedziała podając mu filiżankę

 Hermiona od razu zauważyła, że jej przyjaciółka tylko udaje nonszalancję, a tak naprawdę jest teraz cholernie spięta. Ale ona znała ją bardzo dobrze. Reszta zapewne się nie zorientowała...

- A cóż tu się podziało? – zapytała Padma, wskazując na nich, ale kątem oka zerkając na czerwoną ze złości siostrę.

- Obydwoje wkrótce zakończymy nasz nieudane małżeństwa i teraz planujemy nowe, wspólne życie. Tyle – odpowiedział spokojnie Blaise, odkładając filiżankę.

Draco przysunął sobie krzesło i usiadł z Tilly na swoich kolanach, a Hermiona zaopatrzywszy się w butelkę dla Tobiasa, zaczęła go karmić.

- Daj ja to zrobię, Herm… - zaproponował od razu Theodore.

- Mowy nie ma! To dla mnie sama przyjemność – zapewniła go z uśmiechem.

- Trenujesz już, Hermiono…? - zaszczebiotała słodko Lavender.

- Nie ma innego wyjścia. Draco chce mieć siódemkę dzieci, wiec trening jest jak najbardziej wskazany – wtrącił z wrednym uśmieszkiem Zabini.

- Siódemkę? – Lavander wyglądała na lekko skonfundowaną.

- Chcemy mieć własną drużynę Qudditcha – wyjaśnił wesoło Draco.

- Mnie w to nie mieszaj! Wiesz, że nie znoszę tej głupiej gry! – zawołała ze śmiechem Hermiona.

- Hej! Tylko nie głupiej! – oburzyli się Theo, Blaise, Draco i Ginny.

Wszyscy zebrani przy stoliku roześmiali się po tym.

- Theo usiądź sobie – Ginny wskazała mu krzesło, stojące przy stoliku, tuż za plecami Luny.

Chcąc, nie chcąc Theodore złapał za nie i postawił je tuż obok krzesła blondynki.

- Jak było w nowym przedszkolu? – zagadnął Juniora.

- Super! Mam trzy nowe ciocie! – mały podskakiwał z ekscytacji na kolanach Luny.

- Cieszę się…

- Nie masz się czym martwić – Luna uśmiechnęła się do niego. – Obydwoje byli bardzo grzeczni i szybko zaaklimatyzowali się w swoich grupach. Będzie im u nas dobrze…

- Nie wątpię w to – Theodore również się uśmiechnął i spojrzał jej w oczy. – Dzięki, że je przyjęłaś.

- Nie ma za co! - Luna szybko odwróciła głowę i od razu sięgnęła po swoją kawę, rumieniąc się lekko.

                Po chwili do ich stolika podeszły dwie kelnerki, by zebrać zamówienie od całej ferajny. Hermiona i Ginny miały cichą nadzieję, że bliźniaczki i Lavander niczego nie wezmą i sobie pójdą, ale one najwyraźniej nie miały zamiaru tego zrobić, bo zamówiły po kawie i wielkim ciastku.

- Ale ja muszę kawy… Bez kawy będę marudny – mówił Blaise, patrząc błagalnie na Ginny.

- Nic z tego. Żadnej kawy, alkoholu i… - Ginny gwałtownie się zaczerwieniła.

- Nawet tego nie kończ! – roześmiał się Blaise.

- No właśnie… Blaise bez seksu nie wytrzymałby nawet tygodnia – Parvati uśmiechnęła się do niego wrednie.

- Dla kogoś wyjątkowego, mogę wytrzymać i cały rok – odpowiedział bez zawahania Diabeł. – Tylko w momencie, gdy nie byłem w nic poważnego zaangażowany, mogłem sobie używać ile się dało na chętnych idiotkach.

- Co?! – Parvati, aż podskoczyła na swoim krześle.

- Może przy dzieciach nie będziemy podejmować takich tematów? – zaproponowała ugodowo Luna.

- Zgadzam się! – wtrąciła szybko Hermiona, czując aferę wiszącą w powietrzu.  

- Jak tam przygotowania do wielkiego balu? – spytała szybko Padma, bojąc się chyba, że jej siostra zaraz wybuchnie.

- Nie mam pojęcia. Ginny? – Hermiona uśmiechnęła się do przyjaciółki.

- Zapewniam was, że będzie fantastycznie! To będzie impreza waszego życia! – mówiła z entuzjazmem Ruda.

- Już się nie mogę doczekać – Lavender uśmiechnęła się nieszczerze. – A właśnie, Draco. Twoja żona nam się pochwaliła, że kupiłeś jej dom w Australii?

Hermiona miała nadzieję, że gwałtownie teraz nie poczerwienieje… Ależ to głupio zabrzmiało! Jakby naprawdę była tylko jakimś pustakiem, lecącym na jego kasę i szpanując nią przed uboższymi koleżankami.

- Taki tam domek. Ma tylko dwanaście sypialni, ale Herm nie chciała większego – odpowiedział zupełnie swobodnie Draco, patrząc prosto na Lavender. – Ja chciałem rezydencje z dwudziestoma czterema sypialniami i lądowiskiem dla helikopterów, ale moja żona uznała, że do Australii będziemy zapraszać tylko naszych najbliższych przyjaciół i dlatego wybrała mniejszy dom.

- Brzmi fantastycznie – syknęła zazdrośnie Lav.

- Jeśli Hermiona jest zadowolona, to i ja się cieszę – Draco sięgnął po dłoń żony, która chwilę wcześniej odłożyła Tobiasa do jego wózka.

- To cudowne miejsce, a my i nasi przyjaciele spędzimy tam wiele fajnych chwil – powiedziała z wymuszonym uśmiechem.

- A co ty Lavender dostałaś od męża z okazji ślubu, bo jakoś nigdy się nam nie pochwaliłaś? – Ginny spojrzała na nią z ukosa.

- Ja… um… bransoletkę z rubinami – powiedziała cicho.

- Ale uroczy prezent! – stwierdziła Ginny ze słodkim uśmieszkiem.

- A co ty dostaniesz na swój kolejny? – syknęła Parvati, mierząc Rudą nienawistnym spojrzeniem.

- Zapewne też dom – odpowiedział za nią Blaise, nim Ginny choć zdążyła otworzyć usta. – Gdzie byś chciała, skarbie? Może w Hampstead, tuż obok Malfoyów?

- Brzmi bajecznie – odpowiedziała swobodnie Ginny, mierząc panią Finnigan zimnym spojrzeniem.

- A właśnie Theodorze, spotkałam dziś w sklepie twoją żonę… Wszystko u niej w porządku? – Padma popatrzyła na niego z nieco złośliwym uśmieszkiem.

- Z tego co mi wiadomo, to tak – odpowiedział szybko i sięgnął po kawę, którą właśnie podała mu kelnerka.

Przez chwilę panowało zamieszanie z rozdzielaniem zamówień, ale gdy każdy już dostał swoje, Padma znów spojrzała na Theodora.

- Była dość dziwnie ubrana, jak na tę pogodę…

Theodore rzucił pannie Patil chłodne spojrzenie.

- Nie mnie oceniać jej gust, niech chodzi ubrana jak zechce – rzucił cierpko.

Szybko domyślił się, że Tammy musiała pójść do sklepu zaraz po ich spotkaniu w jego biurze…

- A jak tam twoja randka, Luno? Będziesz się teraz umawiała z Adrianem Puceyem? – zapytała Lavender.

Hermiona miała ochotę pacnąć się ręką w czoło i zapytać wszystkie trzy kobiety, czy mogłyby skończyć już ten festiwal wścibstwa i żenujących pytań.

- Było w porządku, ale nie umówiliśmy się drugi raz – wyjaśniła spokojnie Luna.

- Szkoda, jest całkiem niezły! – westchnęła Padma.

- To koniecznie się z nim umów, Padmo. Świetnie byście do siebie pasowali! – wtrącił nieco warkliwie Theo. – Jeśli chcesz, to mu przekażę, że jesteś nim zainteresowana. W zasadzie, to zaraz mogę mu wysłać wiadomość na AurumTelu.

- Nie, nie! Nie trzeba! – Padma zarumieniła się gwałtownie.

- Dobrze, że mi się przypomniało. Draco, Luna jest zainteresowana kupnem AurumTela! – powiedziała Hermiona.

- Naprawdę? To super. Serdecznie polecam ten sprzęt – Draco uśmiechnął się do blondynki.

- Kilkoro rodziców moich podopiecznych już je ma i to ułatwiłoby nam kontakt. Podobno proponujecie dogodny system ratalny? – Luna również uśmiechnęła się do Dracona.

- Nie wygłupiaj się Lovegood, dostaniesz go od nas za darmo – odpowiedział od razu. – Jutro rano podeślę ci kogoś z paczką. Obsługa go jest dziecinnie prosta.

- Ależ nie trzeba, naprawdę! Orientuje się, że jego cena jest dość wysoka… - Luna się zarumieniła, a Parvati, Lavender i Padma chciwie spojrzały na Malfoya.

- Nie ma dyskusji! Cieszymy się, że będziemy mieli z tobą teraz łatwiejszy kontakt – zapewnił ją Draco.

- To fantastyczny gadżet! Nie rozstaje się ze swoim – Ginny wyjęła z torebki złotą płytkę, tak by wszyscy mogli ją zobaczyć.

- Może też powinnyśmy sobie takie kupić? – zapytała Parvati, patrząc na Lavender i siostrę.

- To urządzenie, to przyszłość naszego świata, a dla znajomych moja firma ma fajny pakiet zniżek – powiedział Draco.

- Chętnie się z nim zapoznamy! – Lavender uśmiechnęła się do niego przymilnie.

- W przyszłym tygodniu na Pokątnej otwiera się nasz oficjalny sklep, bowiem spływa do nas za dużo zamówień, by nadal mogła zajmować się tym tylko firma. Przekażemy do punktu wasze nazwiska, więc jeśli tam zajrzycie, nasi pracownicy przedstawią wam specjalnie dla was przygotowaną ofertę – wyjaśnił im Zabini.

- Gratuluję kolejnego sukcesu! – Lav znów popatrzyła na Malfoya w ten sam flirciarski i kokieteryjny sposób.

- Dziękuje bardzo! Zdobycie takie żony, to największy możliwy sukces! – Draco uśmiechnął się do Hermiony i znów uścisnął jej dłoń.

Lavender skrzywiła się pod nosem, doskonale wiedząc, że Draco wcale nie zrozumiał nieopatrznie jej słów, tylko odpowiedział tak, specjalnie po to, by jej dopiec.

- Czas do domu, bo musisz wziąć swoje eliksiry – zaordynowała Ginny, wstając z kolan Zabiniego.

- To wy już mieszkacie razem?! – Parvati, aż się opluła.

- Mieszkamy w rezydencji Hermiony i Dracona, do czasów naszych rozwodów – wyjaśnił oględnie Blaise.

- To prawda, co mówią plotki? Że Potter cię przeklął na środki Pokątnej? – odważyła się zapytać Padma.

- Owszem, ale jak widzisz wszystko już ze mną w porządku – Blaise również wstał.

- Zabierzecie się z Theo i dziećmi? Mamy z Hermioną jeszcze jedno miejsce do odwiedzenia – wtrącił Draco.

- No tak! Oczywiście! – Ginny zaśmiała się naprawdę radośnie.

- Luno, a może wpadniesz dziś do nas na kolację? Posiedzimy w ogrodzie, skoro tak dziś ładnie – zaproponował Draco.

- Ja… Bardzo dziękuję, ale nie chciałabym przeszkadzać…

- I tak go od ciebie teraz nie odkleimy, a tak przynajmniej będziemy mieć dłuższy spokój – Theo uśmiechnął się do niej, wskazując na wciąż siedzącego na jej kolanach Juniora.

- Chodź z nami ciociu! – poprosił mały.

- Tobie nie mogę odmówić niczego – zaśmiała się blondynka.

- To super. Zabierajmy się – zaordynował Draco, kończąc swoją kawę.

- Do zobaczenia w sobotę – pożegnała się Hermiona z Parvati, Padmą i Lavender.

Wszyscy inni szybko poszli jej ślady i już po chwili grupa sześciu dorosłych wraz z trójką dzieci, wyszła z kawiarni.


💞💞💞


- Głupie, wścibskie dziwki – złościła się Ginny.

- Padma gapiła się na ciebie, jak na kawał najlepszej wołowiny, Theo – rzucił Blaise z uśmiechem.

- Dobrze wiesz, że marzyło jej się pójść w ślady siostry – odpowiedział cierpko Nott.

- Serio? Podrywała się, choć jesteś żonaty? – niedowierzała Ginny.

- Serio. Ciągle szukała pretekstu, by niby przypadkiem wpaść do mojego biura, aż w końcu Tammy się kiedyś wściekła i na jakiejś imprezie ostrzegła ją, że ma się trzymać z daleka.

- Jak można tak nisko upaść? – dziwiła się Hermiona.

- Co ona chciała powiedzieć mi o Tamm? – Theodore spojrzał uważnie na Hermionę.

- Spotkała ją dziś w sklepie monopolowym… - powiedziała cicho Hermiona, ukradkiem zerkając na idącą za rękę z Draconem, Tilly.

Theodore zacisnął szczęki.

- Mogłem się tego spodziewać – burknął.

- Odwozisz do niej dziś dzieci? – spytał Blaise.

- Nie. Poprosiła mnie, by ze mną zostały jeszcze na dziś, a jutro po przedszkolu jadą do moich rodziców. Oczywiście, jeśli nie macie nic przeciwko temu, by zostały…– Theo spojrzał pytająco na Draco i Hermionę.

- Nawet mnie nie denerwuj, Nott! Dobrze wiesz, że nie musisz pytać o takie rzeczy! To tak samo wasz dom, jak nasz – powiedział twardo Draco.

- Wracamy przez „Dziurawy…”? – spytała Ginny.

Mężczyźni jej przytaknęli i razem weszli do pubu, by tam móc skorzystać z kominka.

Draco i Hermiona, patrzyli na to, jak ich przyjaciele znikają w zielonych płomieniach.

- Mam nadzieję, że Theo ani Luna nie pomyślą, że na siłę ich swatamy, tym zaproszeniem na kolację – powiedziała Hermiona.

- A dlaczego by nie? Niech on się uwolni z nieudanego małżeństwa i zazna szczęścia. Ona jest wolna, a nie zaszkodzi jak poznają się lepiej. Przecież to i tak będzie ich decyzja – mówił blondyn, łapiąc ją za dłoń i prowadząc w stronę wyjścia na magiczną stronę.

- W sumie masz rację. To gdzie idziemy? – zainteresowała się.

- Chcę ci coś pokazać… I mam nadzieję, że mnie za to nie zabijesz – zaśmiał się, gdy wyszli na zalaną słońcem ulicę.


💞💞💞


                Już z daleka widziała, że coś jest nie tak… Znaczy wszystko było w porządku, a to chyba niemożliwe, patrząc na to co stało się z jej księgarnią niecały tydzień temu. Spychała myśl o tym w najdalsze zakamarki umysłu, bojąc się, że to ją złamie. Gdzieś tam nieśmiało zaczęła nawet snuć plany na to, że odbuduje kiedyś księgarnie za pieniądze z ubezpieczenia… Marzyła, że może chociaż jej część…
A teraz stała przed wyraźnie zrekonstruowanym budynkiem z cudownie zaaranżowaną przeszkloną witryną i wielkim szyldem z napisem „Esy i Floresy”.

- Odnowiłeś moją księgarnię? – zapytała z niedowierzaniem.

- Tak w zasadzie to nie ja, tylko Blaise i Ginny – Draco uśmiechnął się do niej i otworzył drzwi kluczem.

Hermiona wciąż niedowierzając, powoli weszła do środka. Księgarnia wyglądała prawie tak samo, jak przedtem, z tą różnicą, że teraz wszystko było nowe i dużo bardziej eleganckie. Jasne ściany, regały z ciemnego drewna, misternie rzeźbiona lada z kasą, kryształowe żyrandole…

- Nie wierzę… - szeptała, rozglądając się dookoła.

- Podoba ci się? – spytał z pewnym niepokojem, patrząc na nią uważnie.

- Czy się podoba? Jest przecudownie… Ale… - Hermiona odwróciła się i spojrzała na niego. – Moje ubezpieczenie nie pokryłoby takiego dużego remontu…

Draco zacisnął szczękę.

- Błagam cię! Tylko nie zaczynaj gadać o pieniądzach! Blaise i Ginny chcieli ci sprawić przyjemność i harowali tu jak dzikie niuchacze, by zdążyć nim wrócimy z podróży poślubnej…

- Nie wiem co powiedzieć – przyznała, podchodząc do niego.

- Jakiś buziak byłby mile widziany – mrugnął do niej, łapiąc ją w talii.

Hermiona roześmiała się i zarzuciła mu ręce na szyję.

- To cudowne miejsce… Dziękuję ci za nie. Wspaniale jest mieć tę świadomość, że znów je odzyskałam – przyznała, zbliżając swoje usta do jego.

- Cieszę się, że jesteś zadowolona, promyczku – Draco uśmiechnął się nim ją pocałował.

Wsunął jej dłoń we włosy delikatnym gestem, a Hermiona pogłębiła pocałunek, całą sobą chłonąc uczucie szczęścia. Zrobił dla niej tak wiele… Nie było możliwości, by chodziło mu tylko o układ czy jej zgodę na częsty seks. Oni naprawdę znów byli razem, a on naprawdę znów należał tylko do niej… Niesamowite uczucie. Miała nadzieję, że nie przeminie już nigdy.

Całowali się z coraz większą żarliwością, a gdy Draco włożył dłoń pod jej koszulkę, by móc złapać ją za pierś, Hermiona wiedziała co zaraz się stanie. Sama pociągnęła go pomiędzy regały, tak by nikt nie zauważył ich przez witrynę, po czym bez specjalnej zwłoki, dobrała się do jego spodni.


💞💞💞

(18+)

Książki spadały dookoła nich, gdy pieprzył ją opartą o regał.
Oplatała go swoimi udami, z porwaną koszulką i odsłoniętą jedną piersią, a o on w rozpiętej koszuli i opuszczonych do kostek spodniach, wchodził w nią głęboko, mocno ściskając jej pośladki.

- O kurwa, promyczku, tak mi dobrze… - dyszał, a ona bała się, że zaraz jakaś księga z górnej póki spadnie im prosto na głowy.
Jednak nie mogli przestać.
To było obezwładniające i zwierzęce uczucie, gdy łączyli się tak dziko w obopólnie satysfakcjonującym seksie.
Czuła go całą sobą, przyjmując każde jego pchnięcie z pomrukiem prawdziwej rozkoszy.

- Moja żonka, taka gorąca, taka mokra – mruczał, posuwając ją mocnym, jednostajnym rytmem.

Zobaczyła gwiazdy przed oczami, a później krzyknęła, dochodząc intensywnie. Draco wchodził w nią dalej, szukając swojego spełnienia, a gdy do niej dołączył, dla obydwojga było to tak pochłaniające, że bezwiednie osunęli się na podłogę, nadal ciasno spleceni.

 Hermiona ułożyła swoją głową na jego szybko unoszącej się piersi, patrząc na porozrzucane dookoła nich książki i ubrania.  Zastanawiała się, czy kiedykolwiek z nim mogłoby być zwyczajnie…? Od ich pierwszego razu zawsze było tak idealnie i namiętnie.

Bała się tam iść. Bała się, ale też wiedziała, że musi…
Wchodząc po skrzypiących schodach, układała sobie w głowie co mu powie i jak to zrobi. Sama nie wiedziała, czy to coś da, ale musiała spróbować. Nie chciała, by wyjeżdżał. Nie gdy zrozumiałam, że się w nim bez reszty zakochała.
Żałowała, że pozwoliła sobie na tę krótką chwilę usiąść na kolanach Terry’ego, tylko po to by lepiej słyszeć o czym była mowa przy stole… Głupio i nierozważnie z jej strony. Nie chciała go zezłościć ani tym bardziej zranić.
Wahała się chwilę, ale w końcu odważyła się zapukać.
- Wejdź Nott – padła odpowiedź.
Powoli złapała za klamkę i otworzyła drzwi jego komnaty. Pokój był duży i ładnie wyposażony, choć nie było tu zbędnego przepychu ani luksusu.
Blondyn stał tyłem i wkładał coś do swojego kufra.
- Skoro zostajesz do końca, to oddam ci zapasy mojej whisky – rzucił Draco, nawet się nie odwracając.
- Dzięki, ale wolę szampana – powiedziała, wchodząc do środka i zamykając drzwi.
Malfoy zesztywniał, po czym powoli odwrócił się w jej stronę.
- Granger – powiedział cicho.
- Cześć… - wypaliła niezbyt pewna, co jeszcze ma mu powiedzieć.
- Jesteś mokra – zauważył.
Hermiona uniosła dłoń i dotknęła swoich włosów. Była tak zdeterminowana, by do niego przyjść i jakoś go zatrzymać, że nie rzuciła nawet na siebie czaru chroniącego i szła tu w deszczu… Faktycznie była całkowicie przemoczona.
- Wysuszę się – zdecydowała, sięgając drżąca dłonią po różdżkę.
- Po co przyszłaś? – spytał, samemu sięgając po własną i susząc ją, nim zdążyła wyjąc swoją.
- Dzięki… Chciałam porozmawiać – powiedziała cicho.
- Nie mamy już o czym – odparł twardo, zamykając kufer i zdejmując go z łóżka.
- Posłuchaj… Wiem, że zachowałam się wczoraj jak idiotka i przykro mi…
- Nie, Granger. To ja zachowałem się jak idiota, wyobrażając sobie nie wiadomo co – odpowiedział cicho. – Mój błąd – dodał z goryczą.
- Draco… - zrobiła krok w jego stronę.
- Nie utrudniajmy sobie tego – powiedział szybko, nawet na nią nie patrząc.
- Czego? – spytała cicho.
- Pożegnania.
Poczuła, jak gardło ściska jej się boleśnie, podobnie jak serce.
- Zostań – poprosiła ledwo słyszalnie.
- Nie. Tak będzie lepiej – uniósł głowę i spojrzał jej prosto w oczy.
Odważyła się i zrobiła jeszcze kilka kroków w jego stronę.
- Nie wyjeżdżaj przez to, że zachowałam się tak nierozważnie…
Malfoy uśmiechnął się delikatnie pod nosem.
- Ty nigdy nie zachowujesz się nierozważnie, Granger. Doskonale wiedziałaś co robisz. I Boot też to wiedział. On liczy na coś więcej… To odpowiedni facet dla ciebie. Życzę wam szczęścia – mówił.
Hermiona miała wrażenie, że coś głucho trzasnęło jej w piersi. Naprawdę to powiedział?
- Sama potrafię ocenić, kto jest dla mnie odpowiedni! – syknęła przez zęby, walcząc ze łzami.
- No to powodzenia. Oceniaj to jednak z daleka ode mnie, bo chciałbym się wyspać przed podróżą! – powiedział sucho.
- Przepraszam, że ci przeszkodziłam. Chciałam się tylko pożegnać, skoro nie mogę cię namówić do zmiany zdania.
- Nie, nie możesz. Nie mam zamiaru dopingować ci w podbijaniu krukońskich serduszek. Mam lepsze rzeczy do zrobienia! – warknął.
- Och! Szkoda, że sam złamiesz krukońskie serduszku Sarhy Fawcett wyjeżdżając tak nagle! – wytknęła mu.
- Nie martw się. Odpowiednio się z nią pożegnałem, zapamięta to na długo! – zapewnił, patrząc jej prosto w oczy.
Hermiona, aż sapnęła z niedowierzania. Podły drań!
Chciała mu wygarnąć i wykrzyczeć kilka rzeczy, ale zamiast tego poczuła łzę na policzku. Starła ją szorstkim gestem.
- W takim razie powodzenia… - wyszeptała cicho.
Odwróciła się i szybko podeszła do drzwi. Chwyciła za klamkę z bolesną świadomością złamanego serca.
Nim jednak zdążyła je otworzyć i wyjść, on znalazł się tuż za nią i złapał ją za ramiona.
Sekundę później tonęła w jego uścisku, a jego usta całowały ją z desperacją i niespożytą namiętnością… To był ten przełomowy moment.
- Hermiona… Przepraszam… Nie płacz, skarbie… Nawet nie widziałem tej idiotki na oczy - szeptał z prawdziwym uczuciem.
- Nie wyjeżdżaj… - prosiła, zatracając się w jego pocałunkach i w nim całym.
- Nie wyjadę stąd bez ciebie – obiecał.
- Draco…
Całowali się i pieścili… a jakiś czas później padło to najważniejsze pytanie:
- Jesteś pewna, że tego chcesz?
- Tak, a ty?
- Jak niczego na świecie…

- O czym tak rozmyślasz, kochanie? – spytał, przeczesując jej włosy palcami.

- O tym, że nie widziałam jeszcze mojego odnowionego gabinetu – powiedziała, podnosząc się z jego piersi.

- To co, druga runda na biurku? – zapytał z uśmiechem.

- A jesteś pewien, że dasz radę…? - dogadała mu z wrednym uśmieszkiem, wstając na nogi.

- Osz ty! – Draco też szybko się podniósł.

Hermiona pisnęła i ruszyła biegiem w stronę swojego nowego biura, a Draco pognał tuż za nią, śmiejąc się na cały głos.

💞💞💞

Kochani!
Mam ostatnio tak chronicznie mało czasu, że naprawdę nie wiem kiedy będzie kolejny rozdział - mam nadzieję, że jak najszybciej, ale nie dam Wam żadnej gwarancji, bo serio - zwaliło się na mnie wszystko na raz i powoli opadam z sił 😓
W każdym razie - jesteśmy w kontakcie! 😘

Publikacje na blogu prywatnym 18+ - będą nadal dwa razy dziennie 😉
Zapraszam Wszystkie autorki, by dzieliły się z nami dalej swoimi cudownymi dziełami! 😍

Pozdrowionka dla Was!

Venetiia.