44. Teraz nie mów... nie wiem co gorsze!

 Dedykacja: Dla mojej różowej bańki! 💗🌸🎀🎈🔥😘💟


💞💞💞

Zapewniam, że nie jest moim celem odstraszanie, ani wypraszanie kogokolwiek z mojego bloga. Spotykamy się tu dla rozrywki - tak to traktujmy i bawmy się tym, bo na tym to wszystko właśnie polega 😊.
Jeśli kogoś uraziłam - serdecznie przepraszam!

V.

PS. Tak - ten rozdział również może zawierać błędy - z góry za to przepraszam i obiecuję, że będę pracować nad tym, by było ich zawsze, jak najmniej. 


💞💞💞

                Westchnęła cicho, gdy jej ojciec zniknął we wnętrzu kwiaciarni, podobnie, jak poprzednio zrobiła to jej mama.

- Nie miałam pojęcia, że otwarli swoją własną kwiaciarnię – przyznała. – Ale to na pewno był pomysł mamy. Ona od zawsze uwielbiała prace w ogrodzie.

- Otwarli ją półtora roku temu – przyznał, sięgając po szklankę wody.

- Skąd wiesz? – Hermiona spojrzała na niego uważnie.

Draco uśmiechnął się lekko.

- Po prostu kazałem ich sprawdzić, byśmy nie szukali dziś w ciemno.

- Ty zawsze pomyślisz o wszystkim – uśmiechnęła się do niego, ocierając ostatnie łzy.

- Nie zawsze, ale nie chciałem dziś niepotrzebnie tracić czasu. Zjedźmy lunch i wejdźmy do środka. Kupimy ci jakieś ładne kwiaty – zaproponował.

- Och nie! Naprawdę nie jestem w stanie stanąć przed nimi i się nie rozpłakać. Jak nic uznaliby mnie za wariatkę. Dobrze mi się patrzy na nich z daleka, a jeszcze lepiej ze świadomością, że są cali, zdrowi, szczęśliwi i że wciąż się kochają – znów się uśmiechnęła.

- To prawda. Widać to po nich – przyznał.

- Poznali się w akademii medycznej. Tata zawsze mówił, że mama była małą, kłótliwą jędzą, ale pewnego razu na jakiejś imprezie, zobaczył ją taką wyluzowaną i wystrojoną i od razu się zakochał – wspominała z rozrzewnieniem.

- Mała, kłótliwa jędza powiadasz? Skądś to znam… – Draco zachichotał.

- Spadaj! Sam nie byłeś lepszy – przypomniała mu i też się roześmiała.

- Zjedźmy i przejdźmy się na spacer. Wrócimy tu, jak będą mieli zamykać, byś mogła ich jeszcze raz zobaczyć – zaproponował.

- A jutro? Masz inne plany… Może moglibyśmy też tu zjeść…?

- Oczywiście, że mamy tu też na jutro rezerwację – zapewnił z uśmiechem.

- To dziś wracajmy. Chętnie odpocznę. Zmiana czasu i klimatu trochę mnie męczy.

- Dobrze skarbie, zjedźmy i ruszamy. Wieczorem pójdziemy na miłą kolację do hotelowej restauracji, a jutro do lunchu polenimy się w SPA – zaproponował.

- Super plan – ucieszyła się i znów spojrzała na kwiaciarnie rodziców.

Była szczęśliwa, że ich zobaczyła. Znów spojrzała na Dracona. I była też bardzo szczęśliwa, że on był tu teraz razem z nią.


💞💞💞


                Hotel, w którym Draco wynajmował apartament był oczywiście najbardziej luksusowym przybytkiem w mieście. Z tarasu pokoju, który zajmowali rozciągał się widok wprost na słynną operę. Było tam naprawdę przepięknie.

Założyła długą do kostek sukienkę w odcieniu bladego złota, spięła włosy i zrobiła delikatny makijaż. Hotelowa restauracja była bardzo elegancka, więc nie mogła sobie pozwolić na zejście tam w jeansach. W głowie zanotowała, że po powrocie powinna napisać do Eveline podziękowanie, za skompletowanie jej garderoby na ten wyjazd.
Stylistka dobrze rozumiała jej gust i styl.

Stała na tarasie, pochłonięta widokiem i wspomnieniami z dzisiejszego popołudnia…

- Jeśli zejdziesz tam tak ubrana, jak nic ktoś mnie pobije i spróbuje mi cię porwać - zamruczał jej do ucha, obejmując ją w talii.

Zaśmiała się i odwróciła w jego ramionach.

- Jestem pewna, że się nie dasz! Świetnie się bijesz – powiedziała, dotykając delikatnie dłonią jego policzka.

- Szkoda by mi było tego garnituru. Po prostu zabiorę ze sobą różdżkę – zdecydował z uśmiechem.

- Wiesz, że nie możesz. To nie Anglia. Tu nie masz znajomości w ministerstwie – zakpiła.

- Chyba żartujesz! Oczywiście, że mam! – oburzył się na żarty.

Hermiona wywróciła oczami i roześmiała się.

- No tak, jak mogłam zapomnieć z kim rozmawiam?

- No właśnie, jak? – zapytał pochylając się nad nią i całując ją czule.

- Chodźmy już, bo umieram z głodu. Popołudnie mnie wymęczyło – wytknęła mu.

- Ja tylko chciałem pomóc umyć ci plecy! – zaznaczył z miną niewiniątka.

- Tak, Malfoy, ja wiem… Ty zawsze masz czyste zamiary, a kończy się to w jeden sposób – pogroziła mu palcem, rozbawiona.

- Przynajmniej w taki, który obydwoje uwielbiamy – zamruczał, przesuwając delikatnie po cieniutkim ramiączku jej sukienki.

- Nie zaprzeczam – zachichotała, po czym złapała go pod ramię.
  
Naprawdę była już wściekle głodna, a poniekąd planowała nabrać siły… Mąż zapewne specjalnie szybko nie daj jej dziś zasnąć.


💞💞💞



                 Po pysznej kolacji przeszli jeszcze do hotelowego baru, by napić się drinka przed snem. Usiedli przy bufecie i rozmawiali swobodnie. 

- Ciekawe, co robią Blaise i Ginny? – zastanowiła się Hermiona.

- Mam nadzieję, że cokolwiek to jest, to nie odbywa się to na naszym łóżku – zażartował.

Hermiona roześmiała się szczerze. Powoli zaczynało docierać do niej, że Ruda i Zabb naprawdę mogli w przyszłości stworzyć ze sobą poważny związek. Życzyłam im tego, choć bała się, co będzie, jeśli ona i Draco ostatecznie jednak się rozstaną… Jak wtedy się zniosą, w czasie ważnych wydarzeń w życiu państwa Zabinich?

Jej rozmyślania przerwało coś dziwnego.

Dwie szczupłe, blade dłonie, nagle zakleszczyły się na oczach Malfoya, a jakiś piskliwy głosik powiedział z rozbawieniem:

- Zgadnij kto, skarbie! 

Hermiona poczuła, że dosłownie opada jej szczęka. Nim Draco zdążył coś odpowiedzieć, kobieta zabrała ręce z przed jego oczu i obróciła się przodem do niego, po czym złapała go za twarz i złączyła ich usta w słodkim pocałunku.


💞💞💞


                Nie był zadowolony. Znaczy był, bo dzień był świetny, ale jednak końcówka nie zapowiadała się dobrze.
Dziś najpierw przez kilka godzin wybierał z Rudą wystrój do księgarni, potem skoczyli na smaczny lunch na mugolską stronę – jej burrito z kurczakiem, było smaczniejsze od jego z wołowiną – a wiedział to, bo bez skrępowania podjadali sobie nawzajem jedzenie z talerzy i wesoło przy tym żartowali.

Potem byli w firmie i gdy on przerzucał na szybko papiery i wydawał predyspozycje, ona siedziała na blacie jego biurka i wymachiwała nogami.
To widokowi jej podwiniętej sukienki na udzie – no i wyobrażeniu tego, że kocha się z nią na tym właśnie biurku, była podporządkowana jego dzisiejsza sesja prysznicowa.
Dawno nie pożądał tak mocno jakiejś kobiety…

A w zasadzie chyba jeszcze nigdy nie czuł czegoś podobnie intensywnego. Bo tu nie chodziło tylko o seks. Chciał ją głaskać, przytulać, trzymać za rękę, całować jej place, patrzeć jej w oczy…
Chciał, by cholerny sprzedawca w sklepie z obrazami, nie pytał jej czy ma czas jutro pójść z nim na kawę, tylko od razu uznał ich za parę i nie odważył się przy nim nawet na nią na dłużej popatrzeć.
Chciał żeby była jego… Tak po prostu.

Nie mógł jednak naciskać, niczego przyśpieszać, ani jej spłoszyć…
Musiał działać bardzo ostrożnie.
Liczył, że zjedzą dziś wspólną kolację, a później może pójdą posiedzieć do ogrodu przy jakimś miłym drinku?
Że może pozwoli mu złapać się za rękę? Albo sama pocałuje go na dobranoc w policzek, gdy będą rozchodzić się do swoich sypialni?

Ale jego plany wzięły w łeb, po tym, jak przyleciała sowa od Theo. Nie mógł odmówić przyjacielowi kumpelskiej pogawędki. Theodore rzadko o coś prosił, choć sam zawsze był świetnym przyjacielem. Zrobił nawet Zabba chrzestnym do małego Tobiasa…
Nie mógł go teraz wystawić do wiatru, dlatego choć przykro mu było zostawiać Ginny samą sobie, musiał to zrobić. Nott najwyraźniej miał jakiś problem, a skoro nie poprosił Dracona o pomoc, to Blaise stawiał, że chodziło tu o Lunę Lovegood. Musiał mu jakoś pomóc.


- Wychodzisz gdzieś? – zdziwiła się Ginny, widząc go w jeansach i wyjściowej koszuli.

- Muszę. Bardzo cię przepraszam, ale Nott ma do mnie sprawę. Kiepsko, że cię zostawiam, ale…

- Nie, no spoko! Przyjaciele są najważniejsi – Ginny uśmiechnęła się do niego miło.

- Nie zawsze, ale czasem naprawdę nie można odmówić – tłumaczył.

- Mną się nie martw, jestem już dość dużą dziewczynką i potrafię się sama sobą zająć – wyszczerzyła się do niego.

- To nie znaczy, że nie trzeba się tobą zaopiekować, malutka – puścił do niej oczko.

- Znów na mnie mrugasz? Serio, Zabb! Bo ci tak zostanie! – roześmiała się.

- A czy wtedy nie będę ci się już podobał? – spytał, teatralnie łapiąc się za serce.

- Sama nie wiem… - Ginny udała, że się zastanawia. – Może po prostu zakleję ci oko zaklęciem, gdy mnie będzie denerwowało? 

- Absolutnie! Muszę cały czas na ciebie patrzeć! – Błysnął ząbkami w szerokim uśmiechu.

- No to przecież będziesz. Będziesz miał mnie na jednym oku! – przekomarzała się.

- To za mało! No nic, uciekam już… Jak nie wrócę późno, to może skoczymy gdzieś na drinka? – zaproponował.

- Dzięki, ale wole nie wychodzić na miasto, póki nie dostanę oficjalnego rozwodu. Nie wiem, co temu debilowi Potterowi może jeszcze przyjść do tej bliznowatej, pustej dyni – mówiła z uśmiechem.

- Ze mną nic, by ci nie groziło, ale rozumiem. To może napijemy się tutaj? Smok ma salę z MagicTv i pokój z bilardem.

- Jest dziś jakiś mecz? – zainteresowała się Ginny.

- Jest poniedziałek, więc na pewno tak.

- Bosko! Idę poprzeglądać program! Miłej zabawy! Pozdrów Notta i nie schlej się jak mała świnia! – poradziła, po czym pomachała do niego i wbiegła na górę.

- I na dodatek jeszcze interesuje się Qudditchem. Salazarze… Dajże człowiekowi jakąś szansę obrony – mruknął pod nosem, po czym z dezaprobatą pokręcił głową i skierował się do kominka.


💞💞💞

                Różne fale emocji przelatywały przez nią całą, gdy patrzyła na to, jak drobna kobietka o włosach w kolorze ciemnego blondu wpija się w usta jej męża. Sama nie wiedziała, jak powinna teraz zareagować. Wstać i wyjść? Przyłożyć jej? A może jemu, za to, że wciąż stał jak słup soli…? Idiota!

Kobieta wreszcie oderwała się od jego ust i zachichotała uroczo.

- Ależ cudowna niespodzianka! Nie sądziłam, że znów przyjechałeś! Miałam tu spotkanie biznesowe, patrzę sobie… A tu te znajome, platynowe włosy migają mi na horyzoncie! – mówiła podekscytowana.

- Eva… - Draco zrobił wielkie oczy i wreszcie zdjął ze swojej twarz dłonie kobiety.

- No Eva, Eva! Ale fajnie, że jesteś! Mogłeś wysłać jakąś sowę, albo coś…

Hermiona zakleszczyła mocniej dłoń na swoim kieliszku szampana. Sowę? Więc ona też była czarownicą? Coraz ciekawiej...

- Ale ja nie… - Draco wyglądał na kompletnie zagubionego.

Hermiona chrząknęła, mając nadzieję, że on się opamięta, zanim to ona straci panowanie nad sobą i mu serio przyłoży.

- Hermiona… - zreflektował się, od razu robiąc krok w tył, jakby nagle chcąc znaleźć się dalej od blondynki.

- Och! Przepraszam! Nie zauważyłam! Jesteście razem? Kolacja biznesowa? – kobieta uśmiechnęła się do niej uprzejmie.

- Podróż poślubna – odpowiedziała słodko Hermiona.

- Co? – Eva spojrzała na Dracona z wyraźnym szokiem.

- Właśnie poznałaś moją żonę, Evo – powiedział, starając się zdobyć na uśmiech.

- Żonę? – kobieta chyba niedowierzała.

- Hermiona Granger – Malfoy – przedstawiła się , patrząc na kobietę z fałszywie miłym uśmiechem.

- Na wielkiego Biame! Przepraszam! Jestem Eva Charmall… Eva, kompletna idiotka! Przepraszam raz jeszcze! Przysięgam, że to najbardziej żenująca chwila w moim życiu! Dobrej nocy i przepraszam!

Blondyna zaczerwieniła się ogniście, odwróciła i wybiegła z hotelowego baru, jakby goniło ją stado zdziczałych chochlików kornwalijskich.

- Urocza – Hermiona uśmiechnęła się do niego, po czym dopiła swojego szampana i wstała.

- Herm…

- I ma ładną szminkę – wskazała na jego usta.

- Skarbie... – Draco szybko wytarł wargi wierzchem dłoni.

- Chcę się iść położyć – powiedziała twardo, nawet na niego nie patrząc.

- Tak, chodźmy – Malfoy sięgnął po jej dłoń, ale wyrwała mu ją szybkim gestem.

Wiedziała, że robienie mu sceny zazdrości nie ma żadnego sensu, a cała ta sytuacja nie była w żadnej mierze jego winą, ale była po prostu wściekła. Nie wiedziała, jak inaczej pozbyć się tej wściekłości, jak po prostu poprzez wyżycie się teraz na nim.

💞💞💞


- Przepraszam cię, gdybym wiedział… - zaczął mówić, gdy weszli do apartamentu.

- Tu są dwie sypialnie, prawda? – zapytała, odkładając torebkę na sofę w salonie.

- Tak, ale chyba nie sądzisz…

- W takim razie słodkich snów – odparła, wchodząc do tej, którą zajęli wspólnie już wczoraj i zamykając za sobą drzwi.

Nim zdążył dosięgnąć do klamki, ona już rzuciła dobre zaklęcie zamykające. Miała nadzieję, że nie znał tego czaru.

- Hermiona otwórz! – załomotał mocno w drzwi.

- Nie mam ochoty z tobą rozmawiać. Daj mi spokojnie pójść spać! – warknęła.

- Od kiedy to uciekasz do pokoju, zamiast się ze mną wykłócać? – zapytał.

- O wtedy, gdy dorosłam. Po prostu nie mam ochoty cię teraz oglądać! Uszanuj to i daj mi spokój! – poprosiła, tak wściekła, że nawet nie potrafiła się rozpłakać z tej złości.

Nie odezwał się, więc uznała, że uszanuje jej prośbę i zostawi ją samą. Właśnie szarpała się z zapięciem sukienki, gdy drzwi z tarasu się otworzyły, a do pokoju wszedł Draco. W koszuli i spodniach od garnituru, już bez marynarki i krawata.

- Jak się tu dostałeś? Ten taras nie jest połączony… - zdziwiła się.

- Przyleciałem – odpowiedział, wskazując na porzuconą na tarasie miotłę.

- Zwariowałeś?! Ktoś cię mógł zobaczyć! To mugolski hotel! – piekliła się.

- To ty zwariowałaś, sądząc, że pójdę spać do oddzielnej sypialni! – warknął, podchodząc do niej.

- Możesz nawet iść spać do swojej uroczej koleżanki, ale ze mną spać nie będziesz! – wysyczała jadowicie.

- Nie będę… - wyszeptał zbliżając się do niej. – Twoja zazdrość tak mnie kręci, że absolutnie dziś nie zasnę! – wyciągnął ręce, najwyraźniej chcąc ją objąć, ale szybko się odsunęła.

- Nie jestem zazdrosna, tylko zażenowana – powiedziała twardo. – Pomyślałeś, co by było gdyby ktoś wtedy zrobił ci zdjęcie? Malfoy całujący się z inną kobietą, tuż obok żony i na dodatek w podróży poślubnej. Świetny skandal!

- Jak sama powiedziałaś, to jest mugolski hotel. Nikt nas tu nie zna, a poza tym, to ona mnie pocałowała, a nie ja ją…

- Jakoś nie widziałam, byś się zaciekle bronił! – wytknęła mu.

- Bo mnie kompletnie zaskoczyła! Eva jest dekoratorem wnętrz, współpracowała z nami przy urządzaniu biurowca…

- Och, doprawdy? Czyli jednak łączysz życie zawodowe z osobistym na wielu płaszczyznach? – szydziła.

- To było już po zakończeniu projektu, trzy miesiące temu… - zaczął tłumaczyć.

- I pomyśleć, że to Zabiniego nazywamy babiarzem! – roześmiała się, z niedowierzaniem kręcąc głową.

- Hermiona! - warknął ostrzegawczo.

- Nie mamy o czym gadać. Nic mnie to nie obchodzi! Ustaliliśmy już na samym początku, że możemy robić co zechcemy, byle jedno drugiego nie skompromitowało, prawda? – popatrzyła mu w oczy.

- Tak, ale teraz nie ma…

- Czyli ustalone!

Odwróciła się i poszła do łazienki, nim jednak zdążyła rozpiąć sukienkę, Draco pojawił się tuż obok niej.

- Nie masz prawa mieć do mnie pretensji o inne kobiety! Bo sama też nie byłaś przykładem wierności, kochana żoneczko, przez te całe sześć lat! – syczał, łapiąc ją za nadgarstek – Nie chcesz mi chyba powiedzieć, że z Weasleyem tylko trzymaliście się za ręce i patrzyliście sobie w oczy, co? – widać było, że jest wkurzony.

- Nie mam do ciebie pretensji o kobiety z twojej przeszłości, tylko o to, że pozwalają sobie na takie kompromitując mnie zachowania, jak to dzisiejsze – odpowiedziała wyrywając mu się i starając się zabrzmieć spokojnie.

- A jaki ja miałem na to wpływ? – uskarżał się.

- Nie wiem… Może gdybyś się nie prowadzał z wariatkami, to niemiałbyś teraz problemów? – uśmiechnęła się złośliwie.

- Twój były narzeczony próbował cię porwać! – przypomniał jej.

- Narzeczony! Ktoś z kim chciałam związać się na zawsze. Nie widzisz różnicy? – zapytała cierpko.

- Nie widzę! Wiem tylko to, że ten śmieć trzymał na tobie kiedyś swoje łapska!

- Przez dwa i pół roku tylko jemu na to pozwalałam, a ty w tym czasie zapewne przeleciałeś połowę Londynu i co nieco zza granicy, jak widzę – posłała mu chłodne spojrzenie, po czym zaczęła napełniać wannę wodą.

- No i sama powiedź, które z nas zachowywało się gorzej? – zapytał cicho.

Spojrzała na niego marszcząc brwi w niezrozumieniu.

- Ja miewałem przygody na jedną, góra dwie noce. Nic nieznaczące epizody. Ty planowałaś związać całe swe życie z innym… Tak, jak kiedyś chciałaś zrobić to ze mną. To ja tu powinienem mieć pretensje, Granger. Ja, a nie ty… – powiedział, po czym odwrócił się i wyszedł z łazienki, głośno zatrzaskując za sobą drzwi.

Usiadła na brzegu wanny i ukryła twarz w dłoniach. Cudowną podróż poślubną właśnie szlag jasny trafił.


💞💞💞


- Nie mówisz tego poważnie… - Blaise z niedowierzaniem pokręcił głową.

- Sam nie wiem – przyznał Theo. – Ale od początku coś mi tu nie gra, Zabb. Już od momentu, gdy powiedziała mi, że jest znowu w ciąży, unikając mojego wzroku.  Płakała, gdy ją przytulałem, mówiąc, że mimo wszystko się cieszę. Myślałem, że po prostu nie chce mieć kolejnego dziecka, ale ona tłumaczyła, że to przez hormony…

- Tammy jest świetna! Nie wierzę, żeby się puściła, a potem jeszcze ci wmówiła, że to twoje dziecko – Zabini z niedowierzaniem kręcił głową.

- Wiesz, że zawsze ufałem jej bezgranicznie, ale… Nie wiem już sam, co o tym myśleć. Wątpliwości zatruwają mi każdy dzień – przyznał szczerze.

- Domyślam się, widząc w jakim jesteś stanie – Zabini poklepał go przyjacielsko po dłoni.

- Nic nie poradzę. Próbowałem z nią porozmawiać, ale gdy zapytałem czy ma mi coś do powiedzenia, powiedziała, że nie, po czym uciekła i to znowu z płaczem – opowiadał Nott, popijając ze swojej szklaneczki.

- Jest kilka sposobów, by się dowiedzieć. Zarówno magicznych, jak i mugolskich… Musisz jednak być pewien, że tego chcesz. Co jeśli się okaże, że twoje podejrzenia są słuszne? – spytał cicho Diabeł.

Theodore potarł oczy, gestem pełnym znużenia. Sam nie wiedział…

- Nie umiem żyć w niewiedzy, stary. Wystarczy, że żyję w pustce – przyznał gorzko.

- Masz cudowną rodzinę…

- I żonę, która mnie nie kocha – sarknął z goryczą, kończąc whisky jednym łykiem.

Blaise popatrzył na niego ze współczuciem.

- Tammy cię kocha… Ty ją też, przecież wiesz…

- Wiesz co mi powiedziała? – zaśmiał się. – Że nigdy nie będziemy, jak Draco i Hermiona.

- Cóż… Mało jest takich par. Ich miłość jest czymś po prostu tak niewyobrażalnym, że skoro się już wydarzyła, to nic nie jest w stanie jej zniszczyć – Blaise uśmiechnął się pod nosem.

- A twoja i Rudej? Też niewyobrażalna…

- Daleka droga do tego, by ona się we mnie zakochała – westchnął ciężko Blaise.

- Przynajmniej masz jeszcze na to szansę – Nott skinął na kelnera, prosząc by przyniósł mu kolejną whisky.

- Łudzę się, że tak – przyznał.

- Cieszę się, że tobie i Smokowi jakoś się układa – Theo uśmiechnął się cierpko.

- Theo… Jestem ostatnią osobą, która namawiałaby cię, byś porzucił rodzinę, ale jeśli jesteś nieszczęśliwy, to coś zrób. Nie możesz żyć w takim czymś, bo to nie życie.

- Nigdy nie zostawię rodziny! Ale jeśli Tobias nie jest moim dzieckiem, to będziesz miał kolejną sprawę rozwodową do poprowadzenia – Nott ukrył twarz w dłoniach.

- No nic, jutro jedziemy do ministerstwa – Zabini westchnął ciężko.

- Po co? – Theodore spojrzał na niego zaskoczony.

- Wejrzeć w księgi rodowe. Jeśli Tobias jest twoim synem, musiał zostać tam zapisany zaraz po poczęciu.

- Poważnie? Pierwsze o tym słyszę.

- Są tajne, ale znam kogoś kto za drobną opłatą pozwoli nam na chwilę zerknąć  - Blaise uśmiechnął się pod nosem.

- Jak drobna będzie ta opłata? – zapytał podejrzliwie Theo.

- No cóż… Być może będziesz musiał zrezygnować z zakupu nowej miotły… Ale chyba warto?

- Nie wiem, czy warto, ale i tak muszę to zrobić – Nott westchnął znowu.

- Jeśli… Teoretycznie się rozwiedziesz… To spróbujesz… Z nią? – spytał Blaise.

Theodore spojrzał na niego uważnie.

- Jeśli się rozwiodę, to będę rozwodnikiem z dwójką dzieci… Naprawdę uważasz, że ktoś zechce kogoś takiego?

- Naprawdę myślę, że nie jedna – Zabini klepnął go przyjacielsko w plecy.

- Dzięki Zabb, świetny z ciebie przyjaciel.

- Nie ma za co, Nottie. A teraz napijmy się jeszcze. Jutro ciężki dzień…

- Zapewne – zgodził się Theo i znów machnął na kelnera.


💞💞💞

No i jest już 44 😋

Tyle na dziś - całe dziś, bo jak wiecie będę jutro ratować łopatkę, bo boli koszmarnie 😓

Mam nadzieję, że poziom dram Was nie zniechęcił - wiecie, że to huśtawka - drama/słodkości - taki urok tego opowiadanka 😉

Pragnę również podziękować za Wasze liczne maile ze wsparciem - aż się nie spodziewałam, ile dziewczyn czyta anonimowo i postanowiło dziś zareagować i do mnie napisać.
Bardzo poprawiłyście mi humor - dziękuję!

Dużo zdrowia dla naszej Vegas - która jest w szpitalu - Przesyłamy słowa wsparcia Kochana! 💖💋

I jeszcze uściski dla naszej Kini - choć jest wesoła, jak zwykle, to przeżywa teraz ciężkie chwile - tylko ją uściskajmy na pocieszenie i na pewno pomoże! 💜 😘

Dzięki Wam za Wszystko!

Do następnego 😉

V.