32. Teraz nie mów... znamy się od lat!

 Dedykacja: Dla Joanny, bo pozwoliła dodać rozdział 😁😂



💞💞💞

                Rozległy się głośne brawa i wiwaty, coś wystrzeliło, a z góry posypały się na nich setki konfetti w kształcie kolorowych serduszek.
Nie zwrócili na to jednak zbytniej uwagi, nadal pochłonięci namiętnym pocałunkiem.


💞💞💞


- Ty, to oni tak na serio? – Lavander zrobiła wielkie oczy i szturchnęła łokciem Parvati.

- No chyba tak! Stąd mam ciarki, widząc jak Malfoy ją całuje! Od razu widać, że jest w tym fantastyczny…

- Cholera jasna, przegram z Luną dziesięć galeonów! – skwasiła się Lav.

- Za co? – zainteresowała się Parvati.

- Założyłam się, że to małżeństwo, to na pewno tylko jakiś interes…

- No to faktycznie przegrałaś. A na przyszłość nie zakładaj się o czyjeś uczucia Lav, to nieładnie! – dogadała jej Ginny, stając tuż za nią.

- Dobra, chyba najwyższa pora siadać do kolacji – wtrąciła Parvati, rozglądając się uważnie po sali.

- Szukasz kogoś? – zainteresowała się Ginny.

- Zabini przyszedł bez żony? – upewniła się.

- Tak.

- Super – uśmiechnęła się lekko.

Ginny zdziwiła się, czując napływającą nagle do niej irytację.

- A ty czemu bez męża? – zapytała ze słodkim uśmiechem Ruda.

- Seamus jest w delegacji – Parvati gwałtownie się zarumieniła.

- A twój, Ginny? Tak zapracowany, że nie mógł przyjść choć to jego najlepsza przyjaciółka się hajta? – zapytała wrednie Lavender.

- Nie. Po prostu nie był zaproszony – odpowiedziała swobodnie Gin.

- Nie? To dziwne… - Parvati uśmiechnęła się do niej przekornie.

- Wcale nie, skoro się rozwodzimy.

- Co?! – Lav i Parvati spojrzały na siebie w szoku.

- Dokładnie to. A teraz wybaczcie, ale widzę, że mój wspólnik w konspiracji się za mną rozgląda – Ginny uśmiechnęła się do nich, po czym ruszyła w stronę Zabiniego.

- Nie wygląda na specjalnie załamaną klęską swojego małżeństwa – stwierdziła ze zdziwienie pani Thomas.

- Najwyraźniej nie – Parvati zmarszczyła brwi w złości, widząc jak Zabini uśmiecha się szeroko na widok Ginny, a zaraz potem kładzie jej dłoń na plecach, poniżej linii jej rozpuszczonych włosów, pochyla się i szepcze jej coś do ucha.

- To już chyba wiadomo, kim cię planuje zastąpić – zachichotała Lav, patrząc w tę sama stronę.

- Po moim trupie! – warknęła Parvati pod nosem.

- Zobaczymy… - Lavender uśmiechnęła się wrednie do przyjaciółki, po czym obie ruszyły na swoje miejsce.


💞💞💞


- Theo, idziemy do stołu? Wszyscy już zajmują miejsca…– Thammy popatrzyła na niego z oczekiwaniem.

- Zaraz przyjdę, skończę tylko drinka – Theo uśmiechnął się do żony, a ona odwróciła się i odeszła.

- Co tam, stary…? - Adrian Pucey klepnął go w plecy, podchodząc do bufetu po whisky.

- Świetnie! Zabini wreszcie odszedł od tej piekielnicy, a Malfoy zakochany po uszy. Wszystko gra – zaśmiał się z przymusem.

- Trzymasz się jakoś? – Adrian uśmiechnął się pocieszająco.

Theo rzucił mu ostre spojrzenie.

- Przestań! Przecież od początku wiedziałem, że tu będzie. Minęło siedem lat, Add. Nie ma o czym gadać! Mam żonę i troje dzieci.

- A ona nadal jest wolna… W sumie to dziwne, bo wciąż jest śliczna! – Adrian posłał mu nieco złośliwy uśmieszek.

- To uderzaj do niej stary, śmiało! – warknął Theo, sztyletując przyjaciela wzrokiem.

- Serio mogę? Dzięki, bo nie zamierzałem tracić takiej okazji! – Adrian odwrócił się i śmiało podszedł do stojącej nieopodal grupy dziewczyn.

Theo z daleka patrzył, jak piękna, szczupła blondynka, w gustownej, długiej do ziemi czerwonej sukni,  obdarza go miłym uśmiechem, gdy do niej zagadał.

- Kurwa mać… - wymamrotał pod nosem, po czym odwrócił się i od razu poprosił o dolewkę whisky.


💞💞💞


                Restauracja, w której odbywało się przyjęcie była naprawdę gustowna, a jedzenie pyszne. Składała się z jednej dużej sali w eleganckim stylu, a stoły były ustawione w kształt litery „U” pod jedną ze ścian.
Hermiona z przyjemnością pochłonęła swojego łososia, a w czasie deseru wyjadła z talerza Dracona wszystkie truskawki, co ewidentnie rozbawiło ich znajomych.

- Malfoy! Ty się dobrowolnie czymś dzielisz? Porwali cię i podmienili, czy jak? – zaśmiał się siedzący naprzeciwko nich Goyle.

- A słyszałeś, bym spytała go o zgodę? – przekomarzała się Hermiona. – Jego zadnie na temat chęci podzielenia się ze mną, nie miała tu żadnego znaczenia.

- Może zjeść nawet ciebie Goyle, jeśli przyjdzie jej ochota. Moja żona dostanie wszystko czego zapragnie! – żartował Draco.

- Grzeczny chłopiec – pochwaliła Hermiona, odwracając się i delikatnie głaszcząc go po policzku, jako że siedział blisko niej, trzymając rękę na oparciu jej krzesła. – Tego się trzymaj i to na zawsze!

Wszyscy znów wybuchli gromkim śmiechem.

- Zjedzone? To kończyć drinki, bo pora na pierwszą zabawę! – Parvati zaklaskała w dłonie.

- Zabij mnie, natychmiast – wyszeptała Hermiona do ucha Malfoya.

- Zjadłaś mi truskawki, więc masz więcej sił na mordowanie, więc to ty zabij mnie – uśmiechnął się, delikatnie przesuwając kciukiem po jej odkrytym ramieniu.

- To ci się spodoba Herm! To coś pod twój gust! – zawołała Lavender, wstając od stołu.

Na środku sali postawiono już dwa krzesła, a naprzeciwko nich dwie białe tablice.

- Czyli co? – spytała niepewnie Hermiona, również wstając ze swojego miejsca.

- Quiz! Pokaże nam jak dobrze się znacie, a jeśli nie… to przynajmniej się dzięki niemu lepiej poznacie! – Lavander uśmiechnęła się do niej złośliwie.

- Pieprzona małpa – wymruczała Hermiona, zbliżając się do Dracona, niby tylko po to, by poprawić mu krawat. – Myśli, że się ośmieszymy, bo słabo się znamy…

- Odpowiadaj zawsze zgodnie z prawdą, a damy radę – Draco mrugnął do niej, złapał ją za dłoń i poprowadził na środek sali.

- Pomyśleliśmy, że skoro wasze przyjęcie poślubne ma być huczne i z klasą, to tutaj w gronie znajomych możemy się trochę powygłupiać! – zachichotała Parv.

- Super pomysł! – Hermiona uniosła kciuk w górę, siląc się na uśmiech.

- Wyjmijcie swoje różdżki – poleciła im Lav.

Draco i Hermiona spojrzeli na siebie niepewnie, ale oboje wypełnili jej polecenie.

- Zasady są takie – oznajmiła śpiewnie Parvati. – Ja czytam pytanie, raz dotyczące jednego z was, raz drugiego, a wy rzucacie zaklęciem w tablice by wyświetliła odpowiedź. Odpowiedzi będą się pojawiały dopiero, gdy obydwoje to zrobicie, tak by nie było oszukiwania! Za każdą błędną odpowiedź będzie przewidziana potem kara! – tłumaczyła.

- Naoglądały się jakiś cholernych, mugolskich teleturniejów i teraz wymyślają… - wyszeptała nieco wkurzona Hermiona.

- Spokojnie. Utrzemy im nosa – Draco posłał jej pokrzepiający uśmiech.

- Zaczynamy! Pierwsze pytanie będzie proste… Ulubiony kolor Hermiony?

Hermiona ruszyła swoją różdżką, a Draco zrobił to samo. Po dwóch sekundach na tablicach pojawił się zgodny napis: Beżowy.

Rozległy się brawa.

- Pierwszy punkt dla was. Pytanie numer dwa. Ulubiona potrwa Dracona to?

- Naga Hermiona Granger! – zawołał Zabini, a roześmiana Ginny klepnęła go za to karcąco w ramię.

- To nie potrawa, tylko deser Zabb! – odpowiedział Draco, po czym machnął różdżką.

Hermiona też to zrobiło i po chwili na obu tablicach pojawił się napis: Stek w burgundzie.

Ucieszyła się, że pomimo lat, nie zmienił swoich preferencji, bo trochę obciach gdyby tego nie widziała.

- Barwo! Świetnie wam idzie. Uważaj Draco, teraz będzie trudne! Pytanie: Jak się nazywał ulubiony miś z dzieciństwa Hermiony?

Ku zdziwieniu Hermiony, blondyn od razu machnął różdżką, ona zrobiła to samo, a na tablicach zagościły napisy.
Na jej: Pan Fido.
Na jego: Pan Fido, pluszowy żółw.

- Hermiona, czy to rzeczywiście był żółw? – zawołała Lav.

- Był – zaśmiała się i spojrzała na niego. – Masz niezłą pamięć! – pochwaliła.

Draco w odpowiedzi uśmiechnął się tylko pod nosem.

- Hermiona, teraz ty się skup! Jaki pseudonim nadał Draco swojej pierwszej małej miotełce?

Dwa machnięcia różdżką i odpowiedzi:

Na jego tablicy: Srebrzysta kometa
Na jej: Srebrzysta kometa, ale Zabini wołał na nią ślimacza skarpeta.

- To prawda! Tak właśnie wołałem! – roześmiał się na głos Zabini.

- Naprawdę jestem pod wrażeniem! – Lavender posłała im cierpki uśmieszek.

- Zaskoczona, co? Masz za swoje zazdrosna pindo – myślała mściwie Hermiona, mimo wszystko też uśmiechając się szeroko.

- Spoko Lav, dopiero się rozgrzewamy! Teraz będą te trudniejsze pytania! Uważaj Draco! To będzie bardzo osobiste! Ile lat miała Hermiona, gdy straciła dziewictwo?

Sala gruchnęła śmiechem. Hermiona z niedowierzaniem pokręciła głową. Głupie bździągwy! Ewidentnie chciały ją teraz zawstydzić. Nie mogły mieć pojęcia, że on to doskonale wiedział… Bo przy tym był!

- Jak dokładnie mamy wam to podać? – zapytała z przekornym uśmiechem, chcąc się jak najbardziej odegrać.

Dziewczyny spojrzały na siebie zdziwione.

- Jak dokładnie chcecie!

Hermiona machnęła różdżką, mając nadzieję, że Draco wiedział o co jej chodziło.

Na obu tablicach pojawiło się jednocześnie: 18 – na dwa miesiące przed 19 urodzinami.

- Hej! Niemożliwe! Oszukujecie chyba! – zawołała, aż zarumieniona z emocji Parvati.

- Nie. Po prostu lubimy dużo ze sobą rozmawiać w łóżku – Malfoy wyszczerzył się wrednie do prowadzących zabawę.

- No moje gratulacje! To teraz kolejna rudna! Hermiona zastanów się dobrze. Czego Draco najbardziej nie lubi w innych ludziach?

Machnęli różdżką.
Na jego tablicy pojawiło się: Pazerności.
Na jej: Tego, że zależy im tylko na pieniądzach.

- Zasadniczo zgodnie! – zawołała Parvati.

- Dobra, uwaga! Jedziemy dalej! Czego Hermiona nie zrobiłaby nigdy w życiu?

Dwa zaklęcia. Odpowiedź na obu tablicach: Nie zatrudniła w domu skrzata domowego.

Kolejna salwa braw.

- Draco chyba o tym wiedział, bo on też nie ma skrzatów! – zawołała Tammy.

- Ile lat miał Draco, jak się pierwszy raz całował?

Wspólnie odpowiedzieli – 15
Takimi informacjami wymieniali się, już w czasie koleżeńskich wschodów słońca, więc nie stanowiły problemu.

- Szczerze mówiąc, spodziewałam się, że wlepimy wam masę kar, a tu proszę! – Parvati zachichotała.
Pytanie: Kto jest dla Hermiony największym autorytetem?

Draco spojrzał na nią krótko i rzucił zaklęcie. Hermiona wiedziała, że tego chyba nie mógł wiedzieć, ale skoro miała odpowiadać zgodnie z prawdą…
Na jej tablicy wyświetliło się:  Moja mama.
Na jego: Jej matka.

- Nigdy ci chyba nie wspominałam… wyszeptała.

- To było słychać, gdy o niej opowiadałaś, Promyczku – uśmiechnął się do niej i uścisnął jej dłoń.

- Dzięki… - odpowiedziała uśmiechając się smutno.
Wspomnienie o mamie zabolało. Chciałaby, żeby jej rodzice byli tu teraz razem z nimi…

- Doskonale! Hermiono, słuchaj teraz! Co Draco uważa za swój największy sukces?

Machnęli różdżkami.
Na jej tablicy pojawiło się: Swoją firmę.
Na jego: To, że doprowadził narzeczoną do pięciu orgazmów w cztery godziny.

Wszyscy ryknęli głośnym śmiechem, a Hermiona ukryła twarz w dłoniach, czując jak jej policzki płoną.

- Nie wierzę, że tak odpowiedziałeś! Zamorduję cię za to! – skarciła go.

- Miałem pisać prawdę! – błysnął zębami w szerokim uśmiechu.

Szybko domyśliła się jednak, że najpewniej zrobił to tylko po to, by ją rozbawić po tym, jak zrobiło jej się przykro z powodu mamy.

- No i jest pierwsza kara!

- No chyba żartujesz Patil! Chcesz ich ukarać za to, że mają zajebisty seks? Zazdrośnica z ciebie! Za taki wyczyn nie może być kary! – zawołała Pansy Parkinson.

- Racja! Brawo Smokowaty! Ucz nas mistrzu! – krzyczał Zabini, a wszyscy zaklaskali w dłonie i zaczęli głośno popierać postulat o anulowaniu kary.

- No cóż, dobrze… To odpuścimy… - Parvati była niepocieszona, a Lavander wyraźnie rozzłoszczona, że jej pomysł na Quiz z upokorzeniem i obnażeniem niedoskonałości związku Malfoyów okazał się klęską.

- Dobra kończ tę zabawę Parvati, bo wszystkim chce się pić! – zawołała Ginny i zachichotała, bo Blaise znów się pochylił i szepnął jej coś do ucha.

Parv zmierzyła ją niechętnym spojrzeniem.

- Ostatnie pytanie dotyczące Draco. Jak się nazywała pierwsza dziewczyna w jakiej się zakochał?

Hermiona zrobiła wielkie oczy. O Godryku! Nie miała o tym pojęcia… W zasadzie, nigdy o tym nie rozmawiali, ale też Draco wspominał jej kiedyś, że on nie umiał się zakochać… Oczywiście to było zanim, to jej powiedział, że ją kocha…

Postanowiła skorzystać z okazji i też sobie zażartować.

Na jej tablicy pojawiło się: Milicenta Bulstrode – na co wszyscy zawyli.
Na jego: Hermiona Granger – na co zawyli jeszcze głośniej.

- Serio? Tyle lat się w nikim nie zakochałeś? – zdziwiła się na poważnie Lav.

- Nie. Podkochiwałem się w Hermionie już w szkole – odpowiedział nonszalancko, na co wszyscy znów ryknęli na wiele głosów i zaczęli klaskać.

- Hermiona! Wiedziałaś?! – Lavender, zrobiła śmiesznie zaskoczoną minę.

- Oczywiście, że nie! Inaczej nie czekałabym, aż sześciu lat żeby go usidlić – Hermiona posłała jej dwuznaczny uśmieszek.

Znów salwy śmiechu i oklasków. 

- No i ostatnie pytanie dotyczące Hermiony: Co jest jej największym marzeniem?

Hermiona spięła się cała. Jak Parvati i Lav mogły pomyśleć, że zdradzi to przy tych wszystkich ludziach? Spojrzała na Dracona… Pewnie nie wiedział, lub nie skojarzył po takim czasie…

- Machnęła różdżką, a na tablicach czarną czcionką wyryły się odpowiedzi.
Na jej: nie zdradzę tego.
Na jego: wiem, ale nie mogę tego zdradzić.

- Nottie! Oni się chyba znają lepiej niż my po pięciu latach małżeństwa! – zaśmiała się Tammy, uwieszając się na ramieniu męża.

- Chyba masz rację – odpowiedział Theo z delikatnym uśmiechem.

- Dzięki… - Hermiona przechyliła się i cmoknęła Malfoya w policzek.

Draco złapał ją za ramię i szybkim ruchem posadził sobie na kolanach, przytulając do siebie.

- Znajdziemy na to sposób, obiecuję… - wyszeptał jej do ucha, a ona ledwo stłumiła łzy, wtulając się w niego z ufnością.

Czyli naprawdę wiedział, że jej największym marzeniem jest znalezienie sposób na przywrócenie pamięci rodzicom…
A teraz może też jeszcze to, by on ją nadal kochał tak bardzo, jak ona kochała jego. 


💞💞💞


                Whisky lała się szerokim strumieniem, a wszyscy śmiali się i tańczyli, co jakiś czas podchodząc do bufetu, po jakiegoś drinka.

- Chwila odprężenia, bo zaraz czas na karę! – zawołała Lavender.

- Jaką karę? – zdziwiła się Hermiona.

- No dwa razy odpowiedzieliście źle, ale ten jeden odpuściliśmy. Więc jedna kara!

- Aż się boję zapytać jaka – burknęła Hermiona.

- Musicie się cmoknąć w usta z kimś innym! – Lavander zaśmiała się i mrugnęła zalotnie.

- Chyba żartujesz Thomas! Absolutnie… - Draco rzucił jej niechętne spojrzenie.

- Jak tak bardzo chcesz ode mnie buziaka Lav, no to chodź! – Hermiona uśmiechnęła się do niej złośliwie.

- Nie tak! Ty z innym facetem, a Draco z kobietą. Myślę, że losowanie…

- Żadnego losowania! – przerwał jej Malfoy.

- Racja! Ma być z innymi, to będzie. Zabb, Ginny chodźcie tu! – Hermiona pomachała do nich z uśmiechem.

- Oooooch! Słyszałaś Ruda! Wybrali nas! Cóż za zaszczyt!  – Blaise złapał dłoń Ginny i  poprowadził ich oboje prawie, że marszowym krokiem w stronę państwa młodych.

- Ręce przy sobie Zabini i lepiej niech to nie trwa dłużej niż mrugnięcie okiem! – ostrzegł go Draco.

- Spoko, Smokowaty! Wiem, że z tobą to lepiej nie zadzierać! – Zabini stanął naprzeciwko Hermiony i uśmiechnął się do niej.

- A ja tam chętnie sprawdzę legendy o pocałunkach Malfoya! – Ginny zachichotała.

- Sprawdzaj śmiało kochana! Myślę, że mi go od tego nie ubędzie – Hermiona mrugnęła do przyjaciółki.

- No to na trzy-cztery!  - zawołała Parvati.

Goście odliczyli
To faktycznie trwało nie dłużej od mrugnięcia - dwa krótkie, zupełnie naturalne i pozbawione erotyzmu cmoknięcia.

Rozległy się brawa.

Zabini objął Hermionę, a Ginny rzuciła się na szyję Malfoya.

- Jeśli go skrzywdzisz, przysięgam, że pociągnę cię za sobą do piekła – wyszeptał jej do ucha Diabeł, po czym pocałował ją w policzek, oderwał się i uśmiechnął.

- Jeśli to zrobię, to sama w nim wyląduje – odparła, starając się odwzajemnić jego uśmiech.

Tuż obok Ginny wciąż obejmowała Dracona.

- Nie skrzywdź jej, proszę cię… Nie zasłużyła sobie na to… - wyszeptała w jego ucho.

- Nigdy, Ginny. Przecież wiesz… - odszepnął.

- Wiem. Cieszę się! – Ginny oderwała się od Dracona i obydwoje uśmiechnęli się do siebie.

- Takie tam cmoki! Draco! Hermiona! Pokażcie nam, jak wygląda prawdziwe całowanie się! – zawołała Tammy.

Roześmiali się i przy salwie braw, znów odwrócili się do siebie i znów pocałowali na oczach wszystkich.

                Po chwili zaczęła grać muzyka, a goście wylegli na parkiet. Impreza na dobre się rozpoczęła.


💞💞💞


- Ta ruda żmija na niego leci! – burczała Parvati, patrząc na to jak Ginny śmieje się w czasie tańca z Zabinim.

- Słyszałam, jak Theodore Nott mówił, że Blaise też złożył pozew o rozwód… - wyszeptała konspiracyjnie Lav.

- Co?! Naprawdę?! – Parvati, aż poderwała się z miejsca.

- Czy to nie podejrzane, że oboje rozwodzą się w tym samym momencie, a dziś cały wieczór świetnie się razem bawią?

- Podejrzane, to było, jak szeptał jej do ucha. Teraz to ja już kurwa wiem na pewno, że się ze sobą rżną!

- Weasleyówna zawsze była zazdrosna o facetów innych kobiet! Pamiętasz jak latała za Deanem? – syczała jadowicie Lav.

- Pamiętam! Rzuciła go potem dla Pottera, bo jej się bardziej opłaciło być z wybrańcem! 

- A Zabini to już najwyższa liga. Pewnie wykorzystała to, że Malfoyowi coś najwyraźniej odbiło na punkcie Hermiony i Blaise znalazł się nagle w jej zasięgu…

- Sprytna lisica! – podsumowała Lavender.

- Ciekawe, co powie, jak jej mąż się o tym dowie!

- Albo jak żona Zabinego obleje jej czymś twarz!

- Tego akurat nie musiałaś przypominać – wyburczała Parvati, wzdrygając się lekko.

- Przepraszam. Patrz! Malfoy z nikim akurat nie tańczy. Idę… - Lavender poprawiła włosy i ruszyła w stronę blondyna, nim tam jednak dotarła, zdążyła go już zgarnąć rozchichotana Sammy.  

Trudno i tak planowała się jeszcze na niego zaczaić.


💞💞💞


                Hermiona podeszła do bufetu, by wziąć sobie kolejny kieliszek szampana, gdy dostrzegła, że tuż obok baru stoi Theodore.

- Cześć Theo, jak się bawisz? – zagadnęła z uśmiechem.

- Cześć, świetnie. Zabini i twoja druhna się postarali – Nott posłał jej słaby uśmiech, mocząc usta w whisky.

- A gdzie Tammy? – zdziwiła się.

- Tańczy, jak szalona. Ja nie jestem jej do tego potrzebny – Theo skrzywił się i wskazał na parkiet, na którym Tammy i Pansy wywijały w najlepsze w rytm szybkiej melodii.

- Miło, że im się podoba...

- Fajnie, że ty i Draco się też dobrze bawicie. Słyszałem już, że oficjalnie macie jedną sypialnie…? - Theo mrugnął do niej.

Hermiona zaczerwieniła się ogniście w mniej niż pół sekundy.

- Draco ci powiedział? – zapytała.

Nott roześmiał się w głos.

- Nie, po prostu zgadłem, a ty teraz potwierdziłaś to, swoim ślicznym rumieńcem.

- Nadal jesteś wrednym ślizgonem! –  zrugała go, ale zaraz później mimowolnie się roześmiała.

- Do usług! – Theodore znów mrugnął do niej.

- Cześć Hermionko, co pijesz? – rozległo się nagle za jej plecami.

Hermiona nie była do końca pewna, ale odniosła dziwne wrażenie, że Theo jakby nagle się spiął.

Odwróciła się i uśmiechnęła.

- Cześć Luna, szampana. A co dla ciebie?

- Może być to samo – Krukonka uśmiechnęła się do niej.

- Jasne – Hermiona zwróciła się do barmana z zamówieniem, po czym ponownie spojrzała na Lunę. - Pamiętasz Theo Notta? – spytała, stając tak by pozostała dwójka mogła się widzieć.

- Pewnie! Cześć Theo, chyba się dziś jeszcze nie witaliśmy…? - Luna uśmiechnęła się do niego pogodnie i wyciągnęła swoją dłoń.

Hermiona patrzyła nieco zdziwiona, jak Nott wparuje się w rękę krukonki z dziwnym napięcie. Przez chwilę się bała, że były ślizgon zignoruje ten gest, gdy Theo powolnym ruchem ujął dłoń Luny, delikatnie, jakby ta była wykonana z najdroższej porcelany.

- Cześć Lovegood. Miło cię widzieć – powiedział dość cicho.

- Nie gadaliśmy ze sobą od zakończenia odbudowy Hogwartu. Co u ciebie? Poznałam twoją żonę, jest bardzo miła – Luna cały czas uśmiechała się do niego uprzejmie.

- Tak, faktycznie jest – Nott skrzywił pod nosem, po czym puścił wreszcie rękę blondynki i skończył swojego drinka jednym łykiem.

Hermiona nie bardzo wiedziała co powiedzieć… Na szczęście właśnie tuż przed nią pojawiła się Parvati.

- Hermiona chodź! Teraz będzie najzabawniej! – zawołała ciągnąć ją za sobą.

- Przepraszam was… - zdążyła zawołać, nim Parvati ją odciągnęła.

- Czym się teraz zajmujesz? – zapytała swobodnie Luna, odbierając od barmana swojego szampana.

- Jestem czarodziejskim doradcą prawnym w banku Gringotta w Bristolu – odpowiedział. – A ty?

- Prowadzę prywatne przedszkole. Twoja żona już mnie o wszystko wypytała. Podobno macie troje dzieci? – Luna napiła się alkoholu.

- Tak wyszło…

- Dzieciaki są wspaniałe. Uwielbiam wszystkie, które do nas uczęszczają – Luna znów uśmiechnęła się do niego. – I chciałam ci powiedzieć, że nie musisz przepraszać. Minęło wiele lat…

- Co? – Theo spojrzał na nią z niedowierzaniem.

- Za ten list, który mi dałeś na peronie, gdy wróciliśmy z odbudowy Hogwartu…

- Uważasz, że powinienem cię za niego przeprosić? – syknął, patrząc na nią ze złością.

- No tak… Bo to był żart, prawda? Chciałeś sobie wtedy ze mnie tylko zakpić…

Theodore parskną śmiechem. Gorzkim i przepełnionym bólem.

- Raz w życiu odważyłem się wyznać komuś swoje najgłębsze uczucia, a ty uznałaś, że to był żart, tak? – zapytał ją z goryczą, wpatrując się jej głęboko w oczy.

- Nie mówisz tego poważnie! Nie mogłeś… Przecież nazywałeś mnie Pomyluną i śmiałeś się i…

- I wcale wtedy nie żartowałem, idiotko! Ale miło, że pozwoliłaś mi myśleć, że jestem tak niewiele wart, że nawet nie zasłużyłem na to, byś mi na niego odpisała! – warknął, po czym z głośnym stuknięciem odstawił szklankę na bufet, wyminął ją i poszedł zatańczyć ze swoją żoną.

💞💞💞

No to już wiecie - tak to Luna 😋 
Będę Wam wspominała o tym wątku co jakiś czas 😁
Obiecuję, że nie będzie nudny!
Jeszcze w kolejnym rozdziale nadal będziemy na panieńsko-kawalerskiej imprezie - takie to tempo tego opowiadania, nic nie poradzę 😜

Pamiętajcie o zmianie czasu!


V.N.

PS. Czy ktoś robi, albo zna kogoś kto robi szablony na bloggera? Mój się już strasznie opatrzył. Mogę zapłacić - jeśli zajdzie potrzeba 😘

W razie czego proszę o kontakt na mail: venetiia.noks@gmail.com