22. Teraz nie mów... wiem, jak cię przeprosić!

 Dedykacja: Dla Vegas - dziękuję za popołudnie z K&D. Fantastycznie! 😊😘

💞💞💞

                Wyszła z kominka w jego gabinecie, czując jak drżą jej kolana. Obiecała sobie jednak, że się nie rozpłacze. To by niczego im nie ułatwiło. Ona za mocno mogłaby się odkryć przed nim ze swoimi uczuciami, a on pewnie miałby przez to większe wyrzuty sumienia, gdy od niego odejdzie.

- Hermiona? – zdziwił się trochę na jej widok. – Cześć! Ale miła niespodzianka! – uśmiechnął się do niej na powitanie, wstając od swojego dużego biurka.

- Przyszłam tylko coś ci przekazać – powiedziała, próbując zapanować nad zachrypniętym od płaczu głosem.

- Coś się stało? – spytał, zaniepokojony, widząc, jej bladość i lekko zaczerwienione oczy.

- Tak w zasadzie, to nic złego – odpowiedziała i wyjęła z torebki różdżkę.
Machnęła nią i posłała test ciążowy na jego biurko, tak by mógł z bliska zobaczyć.

- Czy to jest… test ciążowy? – spytał cicho, opadając z powrotem na swój duży fotel.

- Tak – przyznała.

- Pozytywny…?

 Hermiona widziała, jak wyraźnie się spiął i chyba nieco zbladł, gdy podnosił na nią pytający wzrok.

- Tak.

- O Salazarze… Weasley już wie? – Draco zacisnął pieści, wyraźnie tym poruszony.

- To nie ja jestem w ciąży – powiedziała, patrząc mu w oczy.

- Nie? – zdziwił się, ale chyba też mu lekko ulżyło. – Jak nie ty, to kto?

- Ty. Razem ze swoją... przyjaciółką.

- Co?!

- Przyniosła mi go dziś do księgarni… - wyjaśniła.

- Moja przyjaciółka przyniosła ci swój test ciążowy? – zapytał, chyba mocno tym skonsternowany.

- Chyba należą ci się moje gratulacje… – powiedziała cicho, nie potrafiąc spojrzeć na niego w obawie, że zaraz znów się rozpłacze.

- Hermiona! Co ty za bzdury wygadujesz? Jaka moja przyjaciółka? Jaka ciąża, do cholery? – zdenerwował się.

- Ach no tak, mogłeś nie załapać, od razu która… - powiedziała złośliwie. – Linda Ferson. Podobno jej unikasz i nie miała, jak ci przekazać tej radosnej nowiny.

Wzrok Dracona pociemniał, a pięści się zacisnęły.

- Zabije tę przeklętą dziwkę! – warknął, wyraźnie wkurzony.

Hermiona nie ukryła swojego zdziwienia. Naprawdę, aż tak źle się wyrażał o przyszłej matce swojego dziecka? Nie znała go z tej strony…

- Pojadę teraz do ministerstwa po dokumenty rozwodowe i wypełnimy je wieczorem, a potem wrócę po swoje rzeczy i przeniosę się do siebie – powiedziała, starając się wytrzymać jego spojrzenie.

- I już? Tyle? Jakaś kłamliwa szmata przynosi ci kawałek plastiku, a ty od razu składasz pozew o rozwód? – zapytał cierpko.

Hermiona otwarła usta, słysząc jego pretensje.

- Ona prosiła mnie, bym nie odbierała jej dziecku ojca, Malfoy!

- A znasz go, że mogłabyś mu go odebrać? – zapytał uśmiechając się złośliwie.

- Teraz mi powiedz, co ty za bzdury wygadujesz, bo nic nie rozumiem! – zirytowała się.

- Usiądź – poprosił, podchodząc do krzesła przed swoim biurkiem i wysuwając je.

- To nienajlepszy pomysł, lepiej szybko zakończmy…

- Siadaj, Granger! – warknął na nią.

Hermiona westchnęła zrezygnowana, po czym przeszła na wskazane miejsce i usiadła, starając się ignorować jego bliskość i ciepło.
Draco, jak gdyby nigdy nic obszedł biurko i podszedł do barku.

- Wina? - zapytał

- Nalej mi whisky – poprosiła, czując, że potrzebuje czegoś mocniejszego.

Nalał alkoholu do dwóch szklaneczek, podał jej jedną, a sam usiadł za swoim biurkiem i westchnął cicho.

- Nie wiem, po co… - zaczęła.

- Możesz się teraz przez chwilę nie odzywać, nie przerywać mi i dać mi powiedzieć wszystko, co mam do powiedzenia? – poprosił, chyba nieco zniechęcony.  

- Mów – rzuciła cierpko.

- Znasz zaklęcie Nisi Iussero? – zapytał.

Hermiona zastanowiła się przez chwilę.

- To zaklęcie rodów czystej krwi? Coś o godnym potomku? – kojarzyła powoli.

- Dokładnie tak. To rodzaj zaklęcia, które kiedyś rzucało się na wszystkich męskich potomków w arystokratycznych rodach czystej krwi.

- Jak to dokładnie działa? – zainteresowała się.

- Bardzo prosto. Pozwala na spłodzenie dziedzica, dopiero wtedy, gdy sam ojciec dziecka poczuje się gotowy, na to, by przedłużyć swoją linię rodową – wyjaśnił.

Hermiona nerwowo przełknęła ślinę. Ale przecież… Jak? Skoro ona wtedy…

- Trzeba wypowiedzieć jakieś specjalne zaklęcie? – zapytała, czując jak drżą jej dłonie.

- Trzeba tego bardzo chcieć. Magia pozwala przekazać swoją krew dalej dopiero wtedy, gdy istnieje pewność, że wybranka jest właściwą kandydatką na matkę, a ojciec dziecka jest przygotowany na to, by je przyjąć i odpowiednio wychować – odparł z delikatnym uśmiechem.

- Czyli, że nadal się rzuca te zaklęcia w rodach czystej krwi?

- W niektórych tak, zaraz po urodzeniu się chłopca. Jednak nie we wszystkich. Nottowie na przykład tego od wieków nie praktykują, dlatego wpadka Theo i Tammy była sporym szokiem – zaśmiał się cicho.

- Rozumiem, że zmierzasz do tego, że nie możesz być ojcem dziecka Lindy Ferson? – zapytała, czując jak ciężar dosłownie spada jej z serca.

- Nie mogę. Byłem wtedy tak pijany, że ledwo pamiętałem jak się nazywam… A Nisi Iussero wyklucza przekazywanie genów w takich warunkach. No i chyba nawet pod imperiusem, nie uznałbym Lindy Ferson za godnej roli matki mojego potomka!
Widać było, że Draco był wkurzony, już na samo wspomnienie o Ferson…

- Wtedy? Wy tylko raz? – spytała, nim zdążyła ugryźć się w język.
Myślała, że Draco i Lindę łączył długotrwały i zażyły romans…

- Raz, którego cholernie żałuje – przyznał, wzdychając w swoją szklankę z whisky. – Miałem parszywy dzień. Oglądaliśmy u mnie razem finał szkockiej ligi Qudditcha… Za dużo alkoholu…

- Oszczędź mi szczegółów – poprosiła, dopijając swoją whisky.

- Przykro mi, że cię to spotkało. Obiecuję ci, że jeszcze dziś raz na zawsze załatwię tę sprawę z Ferson – uśmiechnął się do niej przepraszająco.

- W porządku… Po prostu ona była taka pewna swego, gdy mówiła mi, że mam wam zejść z drogi, byście mogli stworzyć rodzinę – wytłumaczyła.

- Już ja jej stworzę… Pozew do sądu o pomówienie! – warknął pod nosem.

- Naprawdę?

- Rozważam to – przyznał szczerze.

- No nic, dzięki za drinka. W takim razie wracam do domu… - Hermiona odstawiła szklankę i wstała.

- Naszego? – zapytał, również wstając.

- Twojego, ale chwilowo naszego – odpowiedziała z uśmiechem.

- Chwilowo… - powtórzył, patrząc na nią uważnie.

- Mogę skorzystać z kominka?

- Nie, nie możesz – odpowiedział podchodząc do niej.

- Dlaczego? – zdziwiła się, patrząc na niego niepewnie.

- Bo korzystanie z niego jest objęte specjalną opłatą – poinformował, łapiąc ją w talii i przyciągając do siebie.

Hermiona odruchowo oparła dłonie na jego barkach, gdy objął ją mocniej.

- Aż się boje zapytać, jaką? – wyszeptała patrząc mu w oczy.

Draco nie odpowiedział tylko pochylił się i pocałował ją władczo, od razu dostając się swoim gorącym językiem do wnętrza jej ust. Oddała jego pocałunek, wciąż odczuwając coś na kształt szczęścia, że nie wszystko było jeszcze stracone… Ależ też ogrom pytań o to całe zaklęcie i to, jakim cudem ona zaszła z nim wtedy w ciążę…


💞💞💞


- Smokowaty, wiesz już co ta wredna dziwka…? – wrzasnął Blaise, wpadając do jego gabinetu bez pukania.

Oderwali się od siebie i obydwoje spojrzeli na niego, ale gdy Hermiona chciała się szybko odsunąć, Draco jej na to nie pozwolił, wciąż trzymając ją mocno w swoich ramionach.

- Upsik! Przepraszam państwa bardzo! Ależ ze mnie gafiarz… I to już chyba drugi raz? Zły Diabeł! Bardzo niedobry Diabeł! – skarcił samego siebie z szerokim uśmiechem.

Hermiona mimowolnie się roześmiała. Zabini i te jego poczucie humoru…

- Na urodziny dostaniesz ode mnie kurs nauki pukania do drzwi! – warknął na niego Draco.

- A w co innego można pukać? – zastanowił się Blaise. – Albo wiem! Czekaj, nie mów mi! Ale w sumie… to nie będzie coś, tylko ktoś… Albo w kogoś? - Zabini udał zamyślonego.

- I tak oto wygląda każdy dzień życia z bezmózgim gumochłonem! – Draco wskazał na przyjaciela, a Hermiona znów się roześmiała.

- Wesoło tu macie – stwierdziła, poprawiając ramiączko od torebki i odsuwając się wreszcie od Dracona.

- Wpadaj częściej, a na pewno będzie jeszcze lepiej. Cała firma ci podziękuje, gdy szef nie będzie od rana marudną księżniczką, tylko takim uroczym, radosnym Smoczkiem! – zakpił Zabb.

- Cała firma zyska, jak zwolnię największego lesera i zastąpię go kimś wydajnym! – zagroził Draco.

- Kpisz chyba! Oni by się tu wszyscy beze mnie z tobą zapłakali!

- Przegadujcie się dalej, bo to urocze, a ja uciekam… - Hermiona uśmiechnęła się do nich.

- Resztę zapłaty, odbiorę w domu – zapewnił, ją z cwanym uśmieszkiem Draco

- Niedoczekanie! – zaśmiała się Hermiona, po czym pomachała do Zabiniego i wskoczyła w płomienie.

💞💞💞


- Wnioskuję, że przyszła ci powiedzieć o Ferson, a ty wymyśliłeś coś tak spektakularnego, że zamiast cię zajebać niczym jadowitą akromantulę, wybaczyła ci i cię wycałowała? – zadrwił Blaise, podchodząc do krzesła przy biurku.

- Zajebie, to ja Ferson. Ta głupia zdzira, przyszła dziś do Hermiony z tym czymś – Draco wskazał na wciąż leżący na jego biurku test. – Wyobrażasz sobie? Podła, kłamliwa suka! – wściekał się, znów podchodząc do swojego barku.

- Zapytam cię raz i odpowiedź mi szczerze. Jesteś pewien, że nie mogła z tobą zaciążyć? – spytał poważnie Zabb.

Draco westchnął cicho i usiadł za biurkiem.

- Wiesz przecież, że Malfoyowie stosują Nisi Iussero…

- No tak, ale jeśli bardzo chciałeś… A w pijanym widzie, zamiast niej wyobrażałeś sobie obaj wiemy kogo…  To no wiesz? Szanse są marniuteńkie, ale jednak może trzeba to sprawdzić?

- Nie skończyłem, Blaise – powiedział cicho.

- Przepraszam, że ci przerwałem. Dokończ przyjacielu… - Zabini uśmiechnął się przepraszająco.

Draco roześmiał się i pokręcił głową.

- W niej nie skończyłem! Byłem mocno pijany, seks był kiepski, a ona jest tak bardzo różna od… Że moja wyobraźnia się buntowała, słysząc te jej piskliwe, pijackie wyznania. Poczekałem, aż dojdzie, udałem, że ja też, po czym sam poszedł dokończyć pod prysznic.

Zabini ryknął niekontrolowanym śmiechem, prawie przy tym płacząc.

- Udawałeś orgazm przed Ferson? – wychrypiał, w spazmach śmiechu.

- No śmiej się! Gdyby ciebie ktoś ściskał udami przez blisko godzinę, a ty miałbyś z tego zero przyjemności, to też byś w desperacji zrobił podobnie! Zresztą była tak pijana, że jak widać w niczym się nie zorientowała…

- Znam kilku kolesi, którzy przelecieli Lindę i żaden nie narzekał…

- Bo najpewniej żaden nie myślał w trakcie seksu z nią o tym, jak zamordować narzeczonego swojej ex żony jego własną miotłą – burknął Draco, popijając whisky.

Zabini znów zachichotał.

- Gdyby nie było tej sytuacji z niedopełnioną anulacją i tym, że on ją zdradzał… Pozwoliłbyś, by za niego wyszła? – spytał go poważnie Blaise.

- Tak, bo myślałem, że ona go kocha – odpowiedział cicho.

- Dobrze się stało, że to wszystko się wydarzyło, bo obydwoje bylibyście cholernie nieszczęśliwi – westchnął Blaise.

Draco jednak tego nie skomentował.

- Masz jakiś pomysł, co zrobić z Ferson? – spytał.

- Kilka. Jak drastyczne to ma być? – zaśmiał się złowrogo Zabini.

- Chciałbym, żeby jak najbardziej… Ale jeśli serio ktoś ją zapłodnił, to nie chce mieć niewinnego dziecka na sumieniu!

- Proponuje pozew o pomówienie i straty psychiczne, jakich jej zagranie dokonało na twojej biednej narzeczonej… Pokażemy jej go i albo oficjalnie przeprosi Hermionę na łamach jakiejś gazety, a tobie obieca dać spokój, albo złożymy pozew i wystąpimy o zakaz zbliżania się do was, waszych domów oraz miejsc pracy – zaproponował.

- Spoko, weź to napisz i mi przynieś. Pójdę do niej po pracy, bo zapewne będzie na mnie czekać.

- Pójdę z tobą, żeby cię przypadkiem nie poniosło i byś jej nie udusił gołymi łapami.

- Salazar mi świadkiem, że mam na to ochotę! – warknął Draco.

- Wierzę ci. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, co musiała poczuć Hermiona, gdy to zobaczyła – Blaise wskazał na test ciążowy.

- Chciała od razu składać pozew rozwodowy – westchnął ciężko.

- Cała ona. Szlachetna z natury, gorąca z głowy. Typowa gryfonka – zaśmiał się Zabb.

- Dobrze, że nie uciekła bez rozmowy. To by wiele utrudniło.

- Dogadacie się jeszcze. Dopiero tak naprawdę zaczynacie być małżeństwem, choć macie sześć lat stażu – Zabini wstał.

- Zobaczymy czy będziesz miał rację – Draco potarł podbródek i wyjął różdżkę, by zaklęciem odesłać test ciążowy do kosza.

- A jakie są szansę, że Hermiona zaciążyła z tobą, po tej podłogowej kotłowaninie? – zapytał Blaise, szczerząc się do niego.

Draco uniósł głowę i popatrzył na niego.

- Do czego zmierzasz?

- No wiesz… Wiem, że uwielbiasz się z Nottem, jak dwa oswojone Matagoty w rui, a on uczynił cię nawet ojcem chrzestnym Tilluni, ale powinieneś pamiętać, że małe Malfoyątka tylko z wujkiem Zabem, będą miały przednią zabawę!

- Was chyba obu pojebało! – Draco z dezaprobatą pokręcił głową. – Dopiero raz się bzyknęliśmy, a wy obaj już planujecie chrzciny?

- Obaj? Wiedziałam, że ta Nottowska szuja, będzie chciała się wciąć! Już ja mu dam! – zagroził Diabeł.

- Jeśli kiedyś będę miał dziecko, to rzucimy monetą i jak wy obaj będziecie ją łapać, wtedy szybko poproszę, by to kuzyn Michael został chrzestnym – zaśmiał się Draco.

- Załatwię sobie to zawczasu z Hermioną. I tak to ona będzie tu decydować – Blaise pokazał mu język i ruszył do drzwi.

- Nie wybiegaj za mocno w przyszłość, przyjacielu – westchnął Draco, boleśnie uświadamiając sobie, jak szybko Hermiona chciała dziś z nich zrezygnować.

- A ty skończ już czarnowidzieć, droga Sybill, bo ci szwankuje wewnętrzne oko. Lepiej na wieczór kup kwiaty i przeproś żonę, za niepotrzebny stres!

- Mam inny pomysł na to, jak ją przeprosić – Draco uśmiechnął się lekko pod nosem.

- O mamunciu! Idę, bo robi mi się za gorąco! – Diabeł powachlował się ręką, po czym szczerze rozbawiony, opuścił gabinet przyjaciela.


💞💞💞


                Blaise wszedł do swojego biura, ciągle się uśmiechając, bardzo zadowolony z tego, że jego przyjaciel szybko wyszedł z tych drobnych kłopotów. Martwiła go trochę determinacja, tej idiotki Ferson w dążeniu do jego usidlenia, ale obiecał sobie, że zacznie baczniej pilnować tej zdesperowanej kokoty. 

Sięgnął po swój AurumTel, gotowy by napisać wiadomość do Waesley, że w sumie nie muszą się spotykać, skoro wszystko się wyjaśniło… Nie mógł się jednak na to zdobyć. Jakiś dziwny żal ściskał mu serce na samą myśl…
Nagle jego urządzenie zadzwoniło.

@Ruda Weasley
Właśnie rozmawiałam z Hermioną. Uff! Jak dobrze, że ta wredna pinda jednak nie jest z nim w ciąży! Prawdziwa ulga!

@Ja
Tak. Ta mała małpa jednak za mocno kombinuje. Musimy na nią uważać.

@Ruda Weasley
Też tak myślę. Masz jakiś pomysł, co możemy z nią zrobić?

Blaise zamyślił się chwilę. W sumie poza pozwem, który zaproponował Draconowi, to nie miał żadnego, ale skoro Weasley chciała trochę pokombinować…?

@Ja
Myślę, że warto to obgadać. Dziś idę do niej z Smokowatym i rozeznam się w sytuacji. Chcesz się jutro spotkać i wszystkiego dowiedzieć?

Patrzył chwilę w wyświetlacz AurumTela i wahał się. W końcu jednak w przypływie nagłej determinacji kliknął „wyślij”

Po chwili przyszła odpowiedź. Sam się sobie dziwił, skąd to napięcie przed jej odczytaniem.

@Ruda Weasley
No jasne, że tak! Znasz jakieś odpowiednie miejsce, czy ja mam wskazać? Znów mugolska strona?

@Ja
Lunch w knajpce niedaleko Dziurawego Kotła? Ja stawiam.

@Ruda Weasley
Mogę sama za siebie zapłacić, Zabini!

@Ja
Ja też mogę za ciebie płacić, Weasley. To co? 12?

@Ruda Weasley
Dobrze, ale ostrzegam, że w ramach nauczki, wybiorę najdroższą potrawę z karty!

@Ja
Powodzenia! Zjemy w najtańszym fastfoodzie w mieście! 😊

@Ruda Weasley
Wiedziałam, że tylko stwarzasz pozory dobrze wychowanego dżentelmena. Zupełnie cię przejrzałam! 😉

@Ja
No i proszę, bądź tu miły dla Rudych… Rude zawsze są wredne!

@Ruda Weasley
Zgadza się! Do jutra! 😊

@Ja
Nie spóźnij, się Weasley! Do jutra!

                Blaise dopiero po kilku minutach, zorientował się, że szczerzy się sam do siebie niczym jakiś idiota… To nie było zbyt rozsądne, ale nic nie mógł na to poradzić. Perspektywa zjedzenia lunchu z Weasley napawała go prawdziwie dobrym nastrojem. Pieprzyć zasady! Chciał przecież tylko pomóc swojemu przyjacielowi w uzyskaniu szczęścia. Tak, na pewno tylko o to chodziło.


💞💞💞


               Draco naprawdę musiał się pohamować, by nie udusić Lindy Ferson już w drzwiach jej mieszkania.
Przywitała go w zwiewnym białym peniuarku, prezentując się niczym eteryczna nimfa, gotowa na połączenie z wyczekiwanym kochankiem.
Na szczęście mina jej mocno zrzedła, gdy zobaczyła, że z boku, nieco w cieniu, stał Blaise Zabini.

- Po co go przyprowadziłeś? – zapytała cierpko, mierząc Zabba niechętnym wzrokiem.

- Żeby mnie powstrzymał, przed skręceniem ci karku, Ferson – warknął Draco.

Linda spojrzała na niego otwierając lekko usta. Zaraz zamknęła je jednak i zacisnęła je w wąską kreskę.

- To są nasze prywatne sprawy, twój prawnik nie musi o nich słuchać! – zaperzyła się.

- Owszem, muszę. Reprezentuję Dracona we wszystkich jego sprawach, a pomówienie go o zrobienie ci dziecka, to nie przelewki. Przyszliśmy ci wyjaśnić z czym to się wiążę…

- Wejdźcie! – burknęła, przesuwając się i wpuszczając ich do środka.

- Od razu przejdziemy do rzeczy, Ferson – odezwał się Blaise, jak tylko zamknęły się za nimi drzwi.

- Draco, ja… - Linda spojrzała na niego oczami pełnymi łez.

- Jesteś w ciąży? – zapytał ją cicho.

- Tak. Wiem, że to wyszło trochę niespodziewanie… Chyba zapomniałam o eliksirze. Wiedź jednak, że bardzo cię cieszę…

- Zapomniałaś? Bzykasz się od kiedy miałaś czternaście lat i akurat ten jeden raz zapomniałaś? – warczał Draco.

- Zapomniałam! Nic już teraz nie poradzę! Jestem z tobą w ciąży i już! – krzyczała.

- Kto jest ojcem? – spytał Draco.

- A co to za głupie pytanie? Nie słyszałeś co mówię? Oczywiście, że ty! - Linda spojrzała na niego triumfująco, a Draco zrobił krok w jej kierunku, ledwo się hamując przed zakleszczeniem dłoni na jej delikatnej szyi.

- Nic z tego, Ferson! To nie mogę być ja. Stosuję odpowiednie środki zapobiegawcze wobec takich sytuacji i jestem więcej niż pewien, że nie mogłem zrobić ci dziecka! – syczał Malfoy.

- Bzdura! Mogłeś i zrobiłeś! Zostaniesz ojcem! - Linda gestykulowała nerwowo.  

- Ale nie ma opcji, Ferson! Nie wiemy, kto cię zapylił, ale wiemy, że to na pewno nie Draco. Dlatego albo oficjalnie przeprosisz jego narzeczoną, za te podłe pomówienie, albo spotkamy się w sądzie!

Blaise sięgnął do swojej teczki i wyjął naręcze pergaminów.

- Po tym wszystkim… Ty mnie straszysz pozwem?! – ryknęła wściekle Linda.

- Po tym wszystkim, ty mnie próbujesz usidlić nie moim dzieckiem? – zripostował ze złością Draco.

- Kocham cię! Nie mogę patrzeć na to, jak żenisz się z inną, rozumiesz?! Nie mogę! – ryknęła Linda, próbując rzucić mu się na szyję.

Draco od razu odepchnął ją od siebie, uważając przy tym, by nie zrobić jej krzywdy.

- I nie będziesz musiała na to patrzeć, bo już za późno. Ja i Hermiona już się pobraliśmy. Ona już jest moją żoną – powiedział cicho Draco.

- Co?! – Linda dosłownie opluła się ze wściekłości.  

- To, co słyszałaś. Mam tu akt małżeństwa Dracona Malfoya i Hermiony Granger-Malfoy – wyjaśnił Zabini, sięgając ponownie do teczki.

Dobrze, że na magicznych aktach ślubu nie było daty ich zawarcia, bo Linda mogłaby szybko komuś rozgadać, że Draco i Hermiona są małżeństwem już od prawie sześciu lat.

- Nie wierzę… - wyszeptała z bólem Linda. – Dlaczego? Dlaczego to zrobiłeś, Smoku…?

- Może dlatego, że ją kocham, idiotko! – warknął Draco.

- Dlaczego akurat ją…? - po twarzy Lindy spłynęły łzy.

- Nie zadawaj głupich pytań, Ferson! – pieklił się Malfoy.

- Dość tych bzdur! Przeprosisz oficjalnie Hermionę i obiecasz się trzymać z daleka od państwa Malfoy, czy idziemy do sądu? – Blaise potrząsnął pergaminami.

- Przeproszę… - wyszeptała rozgoryczona.

- Naprawdę jesteś w ciąży? – ponowił pytanie Draco.

- Nie. Chciałam tylko, byś zrezygnował ze ślubu – przyznała, wyraźnie zdezorientowana obrotem sytuacji.

- Jesteś żałosna! – syknął blondyn, po czym odwrócił się i wyszedł z jej mieszkania.

- Znasz go dobrze, Lindo. Jeśli na czymś mu zależy, to zrobi dla tej sprawy wszystko. On naprawdę kocha Hermionę… Od dawna. Nie zbliżaj się do nich i daj im spokój, jeśli nie chcesz by Draco zniszczył ci karierę i to życie, które tak lubisz. Jestem pewien, że w obronie swojej żony, byłby do tego zdolny – wyjaśnił jej Blaise.

- Czym ona go tak omotała? – zapytała gorzko Linda.

Blaise uśmiechnął się lekko.

- Chyba jako pierwsza, dostrzegła w nim to, jaki naprawdę jest. Są cudowną parą i wierzę, że będą razem bardzo szczęśliwi już na zawsze. Nie próbuj tego zepsuć, bo nie tylko Draco może ci wtedy zajść za skórę, rozumiemy się? – ostrzegł, chowając pozew z powrotem do teczki.

- Jasne! – syknęła wściekle Linda.

Blaise skierował się do drzwi, niemniej jego kark przeszył dreszcz niepokoju. Miał wrażenie, że to mimo wszystko jeszcze nie koniec konfrontacji z panną Ferson.


💞💞💞


                Od razu po powrocie do domu, postanowił iść pogadać z Hermioną. Bał się, że mimo ich pocałunku w jego gabinecie, wciąż była zła o tą konfrontację z Lindą. Na pewno nie było jej miło słyszeć, że sypiał z innymi kobietami. Tak jak jemu, myśleć o tym, że ten wieśniak Bezuchy Weasley, kiedyś trzymał na niej swoje łapy.
Zapukał do jej pokoju, ale nie usłyszał odpowiedzi, dlatego wszedł do środka. Od razu usłyszał szum wody w łazience.
Była pod prysznicem…?
Natychmiast zaschło mu w ustach, a kołnierzyk jego koszuli… i jeszcze inna część garderoby zrobiły się nieco za ciasne.
Wiedział, że to szybko…  I że może go odrzucić. Niemniej miał ochotę sprawdzić, czy jednak da mu się przeprosić, w ten sposób, który kiedyś tak lubiła…

(18+)

Rozebrał się, rzucając niedbale cichy na podłogę i po chwili, zupełnie nago, wszedł bez pukania do łazienki.
Trafił na świetny moment, bo Hermiona z zamkniętymi oczami, właśnie mydliła swoje kształtne piersi.

                Od razu poczuł, jak jego penis drgnął, a w lędźwiach wytworzyło się słodkie napięcie. Niemniej musiał poskromić swoje instynkty. Przyszedł ją tu przepraszać, a nie zaspokajać własne potrzeby…
Delikatnie rozsunął szklanej drzwi, dużej kabiny prysznicowej i wsunął się do środka. Jednak nagły powiew zimna, rozproszył Hermionę na tyle, że otworzyła oczy i obejrzała się przez ramię.

- Co ty tu robisz? – zawołała, kompletnie zdezorientowana.

- Biorę prysznic – odpowiedział z przekornym uśmieszkiem.

- Tutaj? – zapytała, zaciskając dłonie na piersi, jakby chcąc się osłonić.

- Nie, w Paryżu – zakpił. – Mogę pożyczyć twój szampon? Zapomniałem sobie przynieść swój – wyszczerzył się do niej.

- Malfoy…! Wynoś się, ty zboczeńcu! – zażądała.

- Zboczeńcu? Przecież nawet cię nie dotykam – usprawiedliwił się.

- I obiecujesz, że nie dotkniesz? – spytała podejrzliwie.

Draco roześmiał się szczerze.

- Chyba bym musiał sobie obciąć ręce, by cię teraz nie dotknąć! – wyznał, łapiąc ją w talii i gwałtownie przysuwając do swojego nagiego torsu.

- Co ty kombinujesz? – spytała, gdy jego palce zacisnęły się na jej mokrych pośladkach, a sterczący dumnie penis oparł się o jej nagi brzuch.

- Przyszedłem cię przeprosić, za niepotrzebny stres – wymruczał, pochylając się nad nią i patrząc jej w oczy.

- Nic nie szkodzi… A teraz wyjdź! – powiedziała szybko.

- Stado hipogryfów, by mnie stąd teraz nie wyciągnęło – zamruczał, sięgając jej ust i całując ją na początek delikatnie, ale z każda chwilą z coraz większą życzliwością.

- Chcesz przeprosić mnie seksem? – spytała chrapliwie, odrywając się od niego.

- A dasz się tak przeprosić? – droczył się.

- Nie… - zajęczała, gdy nagle jego zwinne palce znalazły się na jej mokrej kobiecości.

- A dużą ilością seksu? – spytał, popychając ją lekko na ścianę i mocniej przyciskają swoje palce do jej nabrzmiałej od jego dotyku łechtaczki.

- Malfoy… - jęknęła.

Nie pozwolił jej nic więcej powiedzieć, tylko znów opadł swoimi wargami na jej miękkie usta i całował ją z mocną, jednocześnie pieszcząc jej gorącą kobiecość szybkimi ruchami, czując jak napina się i zaczyna pojękiwać.

Zakręcił wodę i przyciągnął ją mocno do siebie, znów całując tak, by wiedziała, że nic innego poza nim obok niej i ich połączonymi ustami się teraz nie liczy.

Ostrożnie, pilnując, by się nie poślizgnąć, wziął ją na ręce i patrząc jej głęboko w oczy, przeniósł ją do jej sypialni i wciąż kompletnie mokrą, położył na łóżku.

Nie opierała mu się, tylko oddawała jego pocałunki – raz szybko i żarliwie, a raz wolno i subtelnie, w zależności od tego, jakie podyktował jej tempo.
Ułożył się wygodnie pomiędzy jej mokrymi udami i zaczął schodzić w dół jej ciała, wyznaczając wargami zawiłe ścieżki na jej ciele. Kąsał delikatnie szyję, zassał skórę nad obojczykiem, przeciągnął  kilka razy językiem pomiędzy jej piersiami i wreszcie zamknął swe głodne usta na jej sutku, pieszcząc go zachłannie, na granicy bólu, tak jak zawsze lubiła.

Wplotła palce w jego włosy i jęczała, wijąc się pod nim, a on wsłuchiwał się w jej doznania, zadowolony, że to on jest ich sprawcą. Kochał sprawiać jej przyjemność!
Powoli krok po kroku schodził coraz niżej, całując jej gładką skórę na żebrach, wpychając swój język do jej pępka, pieszcząc delikatnie biodra i uda… I wreszcie liżąc ją mocno i namiętnie tam, gdzie go najbardziej potrzebowała.

- Cholera… - wyrwało się cicho z jej gardła, a on uśmiechnął się sam do siebie, tuż przy jej cipce, powracając do sprawiania jej rozkoszy swoimi ustami.
Był bardziej niż pewien, że naprawdę wolała takie przeprosiny, zamiast bukietu kwiatów…

Drżała i pojękiwała, a on wiedział, że jej orgazm będzie mocny i da jej wiele satysfakcji, dlatego pracował swoimi ustami na to, by tak się wkrótce stało. Chciał, by zasnęła dziś nie myśląc o niczym innym, tylko o tym jak ją zadowalał…

- Draco… - jęknęła nieco głośniej, mocniej wbijając palce w jego głowę i podrywając biodra do przodu.
Wiedział, że to jest ten moment, dlatego zintensyfikował ruchy swojego języka, czując jak drży pod nim w skurczu spełnienia.

Wygięła się parę razy i uniosła, jęcząc głośno, a z jej ust wymknęła się kolejna „cholera”.
Oparł policzek o jej udo i patrzył, jak dochodzi do siebie, zarumieniona, gorąca i spełniona.

- Wybaczam ci… - wyszeptała, znów wplatając palce w jego włosy.

- Tak szybko? Musiało być nieźle – zażartował, podciągając się na łokciach i wstając.

- Gdzie idziesz? – zdziwiła się, widząc, że podnosi z ziemi swoje ciuchy.

- Skoro już mi wybaczyłaś, to chyba nie jestem tu już potrzebny… - uśmiechnął się do niej zadziornie.

- Nie wygaduj głupot, tylko chodź tu! – zażądała, wyciągając do niego ramiona.

Uśmiechnął się, zadowolony z takiego obrotu sprawy, po czym od razu odrzucił spodnie i wsunął się z powrotem między jej rozwarte uda, całując ją namiętnie w lekko nabrzmiałe usta.

- Czego sobie życzysz teraz? – zapytał, zaciskając władczo dłoń na jej piersi.

- Drugiego orgazmu. Z tobą we mnie – wyszeptała mu do ucha, zupełnie bez skrępowania.

Uśmiechnął się szczerze, po czym od razu zabrał się za spełnianie jej prośby, wchodząc w nią mocno i płynnie.

Nie trwało długo, nim jej gorąca cipka intensywnie zacisnęła się na jego męskości, a on doszedł  głęboko w jej wnętrzu, z w pełni cudowną świadomością, że to ona i tylko ona, powinna być tą kobieta, która kiedyś urodzi mu dziecko.


💞💞💞

Cześć!

Jest rozdział, a w nim wszystko - wyjaśnienie, szalony Zabb, złość i wreszcie seks na zgodę 😁
Mam nadzieję, że to Was usatysfakcjonowało na dzisiejsze popołudnie!

Wena nadal łaskawa dla TNMŻ - zapas rozdziałów rośnie! 

Pozdrowienia dla wszystkich sobotnich leniuszków (czyli i dla mnie😋).

Kto dziś raczy się 🍸 lub 🍺 albo 🍷- to na zdrowie! 

Miłego wieczorku! 💋😉

Venetiia.