"Od pierwszej chwili... - Rozejm oczami Smoka" - PROLOG

Życzenie 1: Dobrej zabawy! 😋


🐉🐉🐉


- Wszystko załatwione, panie White. Trzynaście milionów funtów zostało przeniesionych z konta pana Mafloya, na pańskie konto w BAC Florida Bank – konsultantka wyszczerzyła się do niego pełną gamą swych bielusieńkich zębów.

- Jaki jest obecny stan konta, pana Malfoya? – zapytał.

Kobieta szybko wstukała coś na klawiaturze komputera.

- Na dzień dzisiejszy dwa i pół miliona funtów – odpowiedziała.

- Doskonale. W przyszłym miesiącu powinna wpłynąć tam kolejna większa suma i zaraz później proszę zlecić kolejny transfer na Florydę – zaordynował, kończąc pić czarną, gorzką kawę, którą go tu poczęstowano wedle jego preferencji.

- Nie ma żadnego problemu. Czy pan Malfoy zechce tym razem sam dopilnować transakcji? – kobieta zamrugała szybko, a Draco prawie parsknął śmiechem.

Wiedział, że Theodore Nott był przystojnym mężczyzną i dlatego ta idiotka się do niego ciągle szczerzyła, ale jak widać zapamiętała też te kilka wizyt, w czasie których pojawił się w tym banku pod swoją własną postacią.
Cóż… Nie żeby nie była ładna, ale nie mam teraz kompletnie głowy do podrywania głupiutkich mugolek.

- Jeszcze nie zdecydował – odpowiedział, nie chcąc gasić jej entuzjazmu.
Zresztą, kto wie? Może akurat w przyszłym miesiącu najdzie go ochota na jakiś wypad do świata mugoli? Ładne towarzystwo, było zawsze mile widziane.

- Czy mogę w czymś jeszcze panu pomóc? – konsultantka znów się wyszczerzyła.

- Nie. To wszystko. Dziękuję bardzo – Draco wstał i wyciągnął do niej dłoń.

Zauważył, że spłoniła się, gdy lekko uścisnął jej rękę i wykrzywił Nottowe usta w uwodzicielskim uśmieszku.
Ach te kobiety…!


🐉🐉🐉


                 Wyszedł z banku i postawił mocniej kołnierz swojego płaszcza. Było mu niewyobrażalnie zimno, ale nie mógł teraz wyjąć różdżki i rzucić na siebie zaklęcia cieplnego. Znajdował się przecież w samym centrum mugolskiego Londynu. Była dopiero końcówka lutego i pogoda nieźle dawała się wszystkim we znaki.

Jeszcze tylko kilka metrów i znajdzie się w zaułku, z którego będzie mógł się teleportować.
Kilka godzin w apartamencie, to i tak niewiele, względem jego planów, by spędzić tam cały weekend. Niestety jego pokopany tatusiek, jak zwykle wpadł na pomysł, jakiegoś przeraźliwie nudnego zebrania.
Szlag by to trafił! No nic… Skoro musiał. Przynajmniej później będzie mógł się zobaczyć z Astorią. Nie spotkali się przez cały tydzień, bo tak był zawalony pracą. Odprężający seks w piątkowy wieczór, na pewno dobrze mu zrobi.


🐉🐉🐉


                  Przygotował sobie szybki makaron z krewetkami, który pochłonął na stojąco przy kuchennym blacie, jednocześnie przeglądając raport z ostatnich misji jego zespołu.

Od początku wojny, zajmował się przenoszeniem majątków arystokratów, cennych dzieł sztuki i innych magicznych artefaktów do wysoko chronionych miejsc. Było to jedno z najmniej niebezpiecznych zajęć w całym Zakonie Rycerzy Walpurgii, a przy tym było wysoce dochodowe. Draco przez ostatnią dekadę obłowił się tak, że nawet jego ojczulek ze swoim wielopokoleniowym, rodowym majątkiem nie miał z nim szans. Cieszyło go to. Widział w tym dobrą przyszłość dla siebie, niezależnie od tego czy najdzie go ochota, by zostać w Mirum Pars i poślubić Astorię, czy też uciec do świata mugoli i tam poznać jakąś miłą dziewczynę, z którą będzie mógł pływać jachtami i wylegiwać się na prywatnej plaży, swojego luksusowego domu. Wszystko jedno…

Skończył jeść, zapieczętował raporty i poszedł skończyć pisać list to matki. Musiał jeszcze podskoczyć na krótko na mugolską pocztę i go nadać. Chyba powoli nadchodził czas na to, by jednak kupić telefon i nauczyć się go obsługiwać, tak jak radziła mu mama. Przemyśli to w najbliższej przyszłości...


🐉🐉🐉


                    Z niechęcią założył szaty, jakich jego ojciec wymagał na zebrania generałów i teleportował się ze swojego tarasu, prosto do Mirum Pars. Miał nadzieję, że cokolwiek Lucjusz miał im do przekazania, nie będzie to ani specjalnie długie, ani porażająco nudne…

Nie wstąpił po drodze do swoich komnat, bo nie miał po co, tylko od razu udał się do południowej wieży, gdzie znajdowała się sala zebrań.
Witał się – krótkim skinieniem głowy – jeśli to był ktoś mało ważny i podaniem ręki oraz kilkoma wymienionymi grzecznościami, jeśli ktoś znaczący.


🐉🐉🐉


            Na korytarzu prowadzący do sali dostrzegł znajomą postać. Jej spódnica była dość krótka, a długie nogi okalały eleganckie pończochy. Bluzka w kolorze głębokiej zieleni, ładnie pasowała do koloru jej oczu.
Uśmiechnął się. Wiedział po co tu przyszła… Chciała mieć pewność.

- Cześć – powiedział podchodząc do niej.

- Witaj… - jej usta wykrzywił uwodzicielski uśmieszek.

Draco zbliżył się do niej i delikatnie położył dłoń na jej talii.

- Po zebraniu, u ciebie… - wyszeptał jej do ucha, delikatnie muskając je wargami.

Od razu poczuł jak się spina, a jej oddech przyśpiesza. Zawsze tak na nią działał… Tak dokładniej, to od kiedy miała szesnaście lat, a on rozdziewiczył ją po jakiejś mocno zakrapianej imprezie w pokoju wspólnym Slytherinu,  niezbyt świadom tego co w ogóle robi. Jego młodość naprawdę była… pełna ciekawych przygód.

- To chciałam od ciebie usłyszeć! – Astoria uśmiechnęła się i musnęła ustami jego policzek.

Ledwo powstrzymał się przed wygłoszeniem jej reprymendy. Nienawidził, gdy zostawiała mu ten klejący się syf, którym smarowała usta, gdzieś na skórze.
Szybko sięgnął po chusteczkę i wytarł twarz, chcąc mieć pewność, że jego stary nic nie zauważy. Po co mu był kolejny wykład na temat niezobowiązującego pieprzenia się z Greengrass, w czasie gdy Draco zdaniem ojca, powinien skupić się na tym, by poślubić jakąś arystokratkę ze Stanów, tak by móc nawiązać z nimi właściwe stosunki dyplomatyczne. Stary zdaje się zapominał, że nie może rozporządzać nim, niczym prywatnym hipogryfem, zaofiarowanemu temu, kto da za niego więcej…

Zwłaszcza, że sam Lucek ruchał wszystko, co chętnie rozłożyło przed nim nogi. Nie gardził nawet służącymi, o czym ostatnio raczyła wspomnieć mu Tracey, gdy przyłapała jego ojca w prywatnym basenie Mirum Pars ze dwoma stajennymi, czarownicami pół krwi, które znalazły schronienie przed wojną po ich stronie barykady.
Dobrze, że przynajmniej nie zabierał się za kobiety z Zakonu Feniksa, które były ich jeńcami wojennymi… To by było już złamanie wszelkich reguł przyzwoitości.

- Czekaj na mnie – rzucił do Greengrass, po czym odwrócił się i wszedł do sali.


🐉🐉🐉

                      Część krzeseł była już zajęta. Rada wojenna, liczyła dwunastu generałów, ale w ich posiedzeniach brało udział około dwudziestu mężczyzn, wliczając sekretarzy, skarbnika i jeszcze kilku innych doradców ojca.
Draco podszedł i zajął swoje miejsce pomiędzy Zabinim – generałem transportu, a Nottem – sekretarzem Lucjusza.

- Siema, Smoku! – Zabini uścisnął mu dłoń na powitanie.

- Cześć, Diable. A mojego starego jeszcze nie ma? – Draco spojrzał na wysokie krzesło u szczytu stołu.

- Sprawdza coś tam jeszcze dokładniej w papierach. Kazał mi przynieść teczki wszystkich naszych ludzi od dwudziestego do sześćdziesiątego roku życia, kawalerów, wdowców lub rozwiedzionych – wyjawił im konspiracyjnym szeptem Theo.

- A po chuj mu to? – zdziwił się Zabini.

- Nie wiem, ale to ma chyba jakiś związek z tym całym mistrzem z Chin. Sun Tzu.

- Ojciec kazał go nazywać Sun Zi. Ciekawe o co chodzi…? - Draco poczuł na karku nieprzyjemny dreszcz.

- Zapewne zaraz się dowiemy – Theo spojrzał w stronę drzwi, które się właśnie otwarły.

Lucjusz wkroczył do środka dostojnym krokiem, a on czasem zastanawiał się, czy jego stary nie ćwiczy tego chodu przed lustrem. To było tak cholernie nienaturalne, że aż szczypało w oczy…

- Witajcie! – zawołał.

- Witaj wielki generale! – odpowiedzieli głośno.

Draco tylko udawał, że porusza ustami. Wielkim, to jego ojciec był, ale kutasem bez zasad i honoru. Nie miał zamiaru mu się kłaniać!

Lucjusz odłożył naręcze teczek i gestem dał wszystkim znać, że mają zająć swoje miejsca.

- Zebraliśmy się tu z wyjątkowej okazji… - zaczął.

- Cóż za niespodzianka… - burknął cicho Zabb, a Draco uśmiechnął się pod nosem.

- Jak wiecie, los zesłał nam ratunek, w postaci starożytnego mistrza Sun Zi. Przyjaciela i sprzymierzeńca Rycerzy Zakonu Walpurgii – powiedział głośno, a generałowie, swoim zwyczajem, zamiast zaklaskać, uderzyli pięściami w blat wielkiego stołu, by tak okazać entuzjazm.

- Wieści, które przyniósł napawają nadzieją i otuchą na najbliższe lata i to nie tylko nas, ale cały świat magii! – kontynuował Lucjusz.

- Cały? – zdziwił się Yaxley. – Ale jak to? Te pieprzone ptaszki z zakonu też?

- Sun Zi wygłosił przepowiednie, a jako, że to najstarszy mistrz chodzący po ziemi, jego przepowiednie zawsze się wypełniają.

Pomiędzy mężczyznami zapanowała chwila konsternacji. Każdy był bardzo ciekaw, co to za przepowiednia…

- Mistrz Sun Zi przepowiada nam pokój!

Generałowie ponownie zastukali pięściami, a Draco ledwo ukrył grymas zdziwienia. Pokój? Po dziesięciu latach regularnej, krwawej wojny, jego ojciec liczy teraz na pokój? Wolne żarty…

- Wkrótce zawrzemy rozejm, który pozwoli nam wspólnymi silami odbudować świat magii – ogłosił Lucjusz.

- Rozejm? Naprawdę? Po tym, jak oni zabijali naszych braci? Po tym, jak okradli nasze skarbce? – pytali generałowie jeden przez drugiego, wyraźnie niedowierzając.

- To nie będzie zwykły rozejm! Zawrzemy go tylko po to, by dostać to czego oczekujemy… A to, co dostaniemy, będzie gwarantem naszego zwycięstwa w przyszłości! – mówił z emfazą Lucjusz.

- Ale co to? – pytali.

- Według danych, które dostarczył mi Nott, w naszym pałacu mieszka dwudziestu pięciu czarodziejów czystej krwi od dłużej niż trzech pokoleń, którzy nie są w formalnych związkach – Lucjusz wskazał na teczki.

Draco i reszta mężczyzn rozejrzeli się po sobie. Co to miało oznaczać?

- Sun Zi przewidział, że gwarantem naszego pokoju będzie najszlachetniejszy syn rodu czystej krwi, spośród nas.

- Ale dlaczego musi być wolny? – wtrącił od razu Theo.

- Dlatego, że jego misja będzie polegała na poślubieniu i związaniu się rytuałem jedności z pewną czarownicą – wyjaśnił Lucjusz.

                Draco skrzywił się pod nosem. "Pewna czarownica" -  brzmiała trochę, jakby ojciec miał zamiar wyjąć zaraz ze schowka, jakąś starą miotłę i wcale nie miał tu na myśli narzędzia do zamiatania. Czy Lucek naprawdę myślał, że którykolwiek z nich poślubi jakąś okropną wiedźmę, wskazaną przez mistrza z Chin? Nie ma takie opcji…! 

- Co to za czarownica? Wiadomo coś o niej? – spytał Rosier.

- Wiadomo… - Lucjusz uśmiechnął się lekko pod nosem. – Według przepowiedni, ma to być najmądrzejsza czarownica tego pokolenia…

Draco poczuł, jak zimna pieść ściska mu boleśnie wnętrzności. O Slazarze! To już chyba gorzej niż ta wspomniana przez niego miotła z szafy…

- Ale kto to jest? Zna ją ktoś? Czy to jakaś potomkini Kirke? Albo może Roweny Ravenclaw? – pytali gorączkowo generałowie.

- Sun Zi, zapewnił mnie, że rozpozna tę kobietę, jeśli mu ją przyprowadzimy - oświadczył pewnie starszy Malfoy.  

- Ale jak? Skąd? Kiedy? – przekrzykiwali się dalej.

- Myślę, że z dużą dozą prawdopodobieństwa, możemy zgadnąć kto to jest… – Lucjusz zaśmiał się złowieszczo.

- Ty wiesz, o kim on mówi? – wyszeptał do ucha Dracona, Diabeł.

Lucjusz najwyraźniej to zauważył, bo znów uśmiechnął się złośliwie i spojrzał na syna.

- Draco, ty nam pewnie powiesz kto to taki…?

Skrzywił się pod nosem i wziął krótki oddech.

- Zapewne będzie to Hermiona Granger.

🐉🐉🐉

Krótko, jak to na prolog przystało 😊
Rozdziały oczywiście będą o wiele dłuższe! 

Przypominam, bo może ktoś jeszcze nie widział:

SERDECZNIE ZAPRASZAM!

JUTRO O 21:00 ZAPRASZAM WSZYSTKICH CHĘTNYCH NA POST DYSKUSYJNY "Q&A Z VENETIIĄ NOKS - ROZEJM I INNE OPOWIADANIA. PYTANIA - OPINIE - UWAGI - SUGESTIE - WSPOMNIENIA ITP."

Jeśli ktoś nie będzie mógł wziąć udziału, a chciałby mi zadać jakieś pytania, to proszę je przesłać na adres: venetiia.noks@gmail.com - a zapewniam, że odpowiem na nie w poście dyskusyjnym.

Od razu zaznaczam, że żeby nie robić zamieszania z rozwijaniem komentarzy, będę co jakiś czas tworzyła kolejny nowy post jeśli liczba komentarzy będzie przekraczała 200 😊

#teammojeczytelniczki - zachęcam do udziału w spotkaniu w towarzystwie 🍷🍷🍷 - będzie nam zapewne weselej 😂