~Rozdział 13~(Sny Wybranych)

Betowała: Addie Della Robia

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★ 

Odwróciła się lekko przestraszona, ale poczuła prawdziwą ulgę, gdy spostrzegła, że był to Keona.

– Podziwiam ten piękny księżyc i miliony gwiazd na niebie – odpowiedziała z delikatnym uśmiechem, przesuwając się tak, by mężczyzna mógł usiąść obok niej.

– Tak, jest naprawdę piękny. – Keona usiadł i ku zdziwieniu Hermiony wyjął różdżkę i machnął nią szybko, a przed nimi zmaterializowała się butelka zmrożonego szampana i dwa kieliszki.

Roześmiała się na ten widok, tęsknie patrząc na różdżkę mężczyzny. Tak bardzo brakowało jej własnej.

– Magia to wspaniała rzecz – stwierdziła krótko.

– Znam wspanialsze... – Keona spojrzał jej w oczy, podając kieliszek szampana.

Hermiona poczuła się dziwnie zawstydzona jego spojrzeniem, dlatego odwróciła wzrok i ponownie popatrzyła w stronę oceanu.

– Dlaczego tak szybko zniknęłaś z Luau? Bardzo chciałem z tobą zatańczyć.

– Przyjaciółka potrzebowała mojego wsparcia.

– To bardzo miło z twojej strony, że zrezygnowałaś dla niej z zabawy. – Keona uśmiechnął się do niej uroczo.

Hermiona nie bardzo wiedziała, co mu odpowiedzieć, więc również się uśmiechnęła. Nie miała pojęcia dlaczego, ale nagle poczuła się jakoś niepewnie w towarzystwie tego mężczyzny, a ta atmosfera, piękna plaża i zmrożony szampan tylko potęgowały to odczucie.

– Muszę ci wyznać, że dawno nie spotkałem tak pięknej i interesującej kobiety, jak ty... – Hulihee uniósł dłoń i złapał jeden z jej loków.

– To miłe... Dziękuję... – wyjąkała speszona, gdy mężczyzna dotknął jej twarzy, delikatnie gładząc jej policzek.

– Z miejsca dosłownie oszalałem na twoim punkcie – wyznał jej szeptem.

Poczuła, że musi się od niego natychmiast odsunąć, nim jednak zdążyła to zrobić, coś na nich wpadło, zrzucając oboje z leżaka.

Ledwie Hermiona zorientowała się, co się stało, a spostrzegła, że Malfoy klęczał tuż obok Huliheena i wymierzał mu kolejny cios.

Zerwała się na równe nogi i szybko złapała blondyna za ramiona.

– Malfoy! Przestań! Co ty, u diabła, wyprawiasz? Natychmiast przestań! – krzyczała, próbując go odciągnąć.

– Trzymaj łapy z dala od mojej żony! – krzyczał Draco.

– Draco, dość! Wystarczy! – Hermionie wreszcie udało się go odciągnąć od leżącego na piasku Keony.

– A z tobą pogadam sobie w pokoju! – Draco wstał wciąż wyraźnie rozwścieczony, obcesowo złapał ją za ramię i zaczął ciągnąć w stronę ich domku.

Hermiona uznała, że na razie lepiej mu się nie sprzeciwiać, zwłaszcza że po drodze minęli trzech pracowników hotelowej obsługi, którzy porządkowali leżaki przy basenie. Wtedy zrozumiała, dlaczego Draco zachował się tak, a nie inaczej. Przecież udawali małżeństwo w podróży poślubnej, a ona, jak gdyby nigdy nic, popijała szampana z obcym mężczyzną na plaży w środku nocy. Wolała nawet sobie nie wyobrażać, co pracownicy obsługi mogli sobie o niej pomyśleć.

Gdy wreszcie dotarli do domku, Hermiona odetchnęła głęboko i chciała zabrać rękę z uścisku Malfoya, jednak on jej na to nie pozwolił. Przeciwnie, ścisnął mocniej jej ramię, po czym pchnął ją tak, że oparła się o ścianę zaraz obok drzwi wejściowych.

– Au! To boli! Natychmiast mnie puść, pacanie! – zażądała.

– Boli? – syknął, pochylając się nad nią. – Ciesz się, że nie mam ze sobą swojej różdżki, dopiero wtedy by cię zabolało!

– Nie rób mi scen zazdrości, Malfoy. Chyba jeszcze pamiętasz, że tak naprawdę wcale nie jesteś moim mężem? – zakpiła.

Draco zwinął dłoń w pięść i z całej siły uderzył nią o ścianę, tuż obok jej głowy. Hermiona naprawdę się przestraszyła. Widać było, że mężczyzna wcale nie udawał, tylko autentycznie był wściekły.

– Idiotko! Myślisz, że pozwolę zaprzepaścić naszą misję, bo tobie zachciewa się jakiś amorów? Sądzisz, że mam ochotę szukać cię po całym hotelu, w środku nocy, bo twoje buzujące jak u nastolatki hormony pchają cię w łapy pierwszego lepszego kretyna, który jakimś cudem zwrócił na ciebie swoją uwagę?

– Ty... – Hermiona, aż spurpurowiała z obudzenia.

Jak on śmiał? Jakim prawem tak do niej mówił?

– Jeszcze raz, Granger, zrobisz ze mnie rogacza na oczach obcych ludzi, a przysięgam, że gorzko tego pożałujesz. Słowo Malfoya. – Draco wreszcie ją puścił, po czym odwrócił się na pięcie i wszedł do sypialni.

Hermiona stała przez chwilę kompletnie zaskoczona jego agresywnym wręcz zachowaniem. Nagle jednak przed jej oczami stanęła scena, w której to do stolika Malfoya dosiadła się śliczna turystka, a on powitał ją z zachwytem w oczach. Zacisnęła pięści ze złości i niczym strzała wpadła za nim do sypialni. Draco stał plecami do drzwi i właśnie zdejmował z ręki zegarek.

– Ty skończony palancie! – krzyknęła, uderzając go pięściami w plecy.

Szybko odwrócił się w jej stronę, mierząc ją rozwścieczonym spojrzeniem.

– Zrób to jeszcze raz, a...

– A co? Niby tobie wszystko wolno, a ja mam posłusznie cię słuchać? Jak w ogóle śmiesz mi rozkazywać, ty nadęty, egoistyczny dupku?! Śmiesz mi prawić kazania, kiedy sam ledwie przed dwoma dniami poszedłeś gdzieś na bok z jakąś amerykanką! Ty hipokryto!

– To co innego, Granger! Ja się z nią nie obściskiwałem, a tylko rozmawiałem!

– Jasne – prychnęła z pogardą. – Już ci wierzę! Draco Casanova Malfoy przepuścił jakiejś kobiecie, dobry żart!

– Ciebie bym nie tknął nawet kijem do limbo. – Uśmiechnął się cynicznie.

Hermiona zacisnęła pięści z niepohamowanej wściekłości.

– A myślisz, że bym ci pozwoliła? W życiu!

– Nie oszukuj się, Granger, obydwoje wiemy, że o tym marzysz! – kpił.

– Oczywiście! Kto by nie marzył o randce ze Śmierciożercą?! – krzyknęła.

Ledwo skończyła wypowiadać ostatnie słowo, a dotarło do niej, co zrobiła. Twarz Draco zmieniła się w ciągu jednej sekundy. Z ironicznego rozbawienia w niedowierzanie, a później w najczystszą wściekłość. W pierwszej sekundzie myślała, że mężczyzna ją zaraz uderzy. Jednak on tylko wyminął ją bez słowa, a po chwili usłyszała głośny trzask drzwi. Wyszedł gdzieś, najpewniej chcąc być jak najdalej od niej.

Nagle poczuła się bardzo zmęczona. Nogi dosłownie odmówiły jej posłuszeństwa i powoli osunęła się na podłogę. Nie wiedziała, kiedy z jej oczu popłynęły łzy. Poczuła do samej siebie niesamowitą odrazę. Nigdy nie spodziewałaby się po sobie, że będzie skłonna do takiej podłości względem drugiego człowieka. To, co mu powiedziała, było niewybaczalne... Wiedziała, że teraz jej relacja z Malfoyem zmieni się w prawdziwą nienawiść z jego strony. Nie chciała, by tak się stało. Zaszlochała głośniej i ukryła twarz w dłoniach. Musiała znaleźć jakiś sposób, by go przeprosić. Wiedziała, że Draco najpewniej nie wróci na noc do ich domku, miała więc dużo czasu, by wymyślić jakiś plan.

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★ 

Tak jak przypuszczała, Malfoy nie wrócił na noc. Ona spała ledwie dwie godziny, a gdy wstała, czuła się, jakby przez jej ciało przegalopowało stado Garborożców. Wzięła szybki prysznic i stwierdziła, że nie było sensu dłużej czekać. Postanowiła pójść do głównego budynku hotelowego, w którym miał swój pokój Zabini. Była prawie pewna, że to tam znajdzie Dracona. Nie wiedziała jeszcze, co mu powie, ale stwierdziła, że nie mogła dłużej tchórzyć. Wstręt do samej siebie dosłownie palił ją od środka.

W recepcji zastała młodego mężczyznę, który właśnie wprowadzał do systemu dane nowej grupy turystów, siedzących na kanapach nieopodal.

– Przepraszam bardzo, chciałabym zapytać, w którym pokoju mieszka pan Blaise Bond – zwróciła się do recepcjonisty.

– Niestety nie jestem upoważniony do udzielenia pani takich informacji – odpowiedział z niepewnym uśmiechem.

– A może pan do niego zatelefonować i poprosić, by tu do mnie zszedł? – poprosiła, czując, że ktoś ustawił się zaraz za nią, najpewniej chcąc załatwić jakąś ważną sprawę.

– Oczywiście. Pani nazwisko? – Recepcjonista już wybierał numer pokoju Zabiniego.

– Malfoy – westchnęła cicho na sam dźwięk tego słowa. – Hermiona Malfoy.

– Malfoy? – Padło pytanie, a ona odwróciła się gwałtownie, nie dowierzając, że naprawdę słyszała ten głos.

☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★☼☁☽★ 

Witajcie!

Jak wspominałam - koniec romantycznych wakacji właśnie nadchodzi, a "Sny" nie będą już samym lukrem i żartami :)

Niestety nie mam najlepszych wieści. Beta Kite Millie ma problemy z komputerem, dlatego epilogi Rubinu i Stali zostaną dodane ze 2-3 tygodniowym opóźnieniem. Jest mi bardzo przykro z tego powodu, ale na złośliwość rzeczy martwych niestety nie mamy wpływu. Pozostaje nam czekać na kolejny rozdział "Prawdziwej Twarzy" i "Sny", zastanowię się też jeszcze nad dodaniem Prologu nowego Dramione, tak na zachętę, bo opowiadanie będzie publikowane dopiero w nowym roku. Życzę Wam udanej końcówki weekendu, proszę o komentarze - to dla mnie sama przyjemność czytać o waszych odczuciach po lekturze :)

Pozdrawiam Wszystkich!

Venetiia.