Przyrzeczona - LXV

Dedykacja: Dla osób, które wciąż czekają, aż napisze im obiecane miniaturki - bardzo mi przykro z powodu opóźnienia 😕

Betowała: Neska 💚




💍💍💍




Hermiona chwilami miała ochotę krzyczeć. Naprawdę, nawet w najgorszych swoich wizjach, nie przypuszczała, że związek Ginny i Zabiniego, będzie takim utrapieniem dla wszystkich dookoła. Spodziewała się ognistych kłótni i wybuchów ich temperamentów, a nie wiecznych ucieczek, dramatów, stresu i konieczności wszczynania kolejnych, szeroko zakrojonych poszukiwań.

Martwiła się, że Draco znów wyruszył, by szukać przyjaciela. Chciał sprawdzić najczęstsze miejsca, do jakich Blaise lubił chodzić, a Graham Montague postanowił mu w tym towarzyszyć. Obawa o to, że Zabini znów uciekł do Włoch, została - na szczęście - szybko zażegnana, po przybyciu do dworu Malfoyów - Almy, która z miejsca oznajmiła im twardym tonem, że Zabb dostał od niej szlaban na używanie jakichkolwiek świstoklików i osobiście dopilnowała, by nie mógł tego w żaden sposób obejść.

Ginny wyglądała na zgnębioną i załamaną. Nie mówiła wiele, poza tym, że po ich kolejnej sprzeczce, Blaise po prostu wskoczył do kominka w jednym z salonów i tyle go widziała.

Narcyza próbowała ich wszystkich uspokoić, każąc skrzatom podać podwieczorek i tłumacząc, że skoro Dolohov wyjechał dziś rano z kraju - co potwierdziło kilku zaprzyjaźnionych z rodziną Malfoyów szpiegów, to zapewne Zabiniemu nic poważnego się nie stało i potrzebował tylko trochę czasu dla siebie.

Hermiona miała szczerą nadzieję, że to była prawda. Wiedziała, że Draco bardzo by się obwiniał, gdyby jego przyjacielowi stała się jakaś krzywda.

Draco i Graham wrócili do rezydencji w porze kolacji. Nie znaleźli Zabiniego w żadnym miejscu, które przyszło im na myśl, dlatego po pośpiesznym posiłku i szybko sformułowanym planie, postanowili rozesłać wiadomości do wszystkich wspólnych znajomych, z zapytaniem czy go gdzieś nie widziano.

Cała sytuacja była stresująca i niebezpieczna, bo gdyby Czarny Pan się o tym dowiedział, mógł specjalnie wezwać do siebie Zabiniego - a odmowa stawienia się przed jego obliczem, równała się zawsze wyrokowi śmierci.

Ginny zasnęła na trochę w sypialni Hermiona, a ona postanowiła pójść na górny taras, gdzie Draco miał koordynować przesyłanie wiadomości do wszystkich znajomych.

Weszła tam po cichu, patrząc na jego sztywną sylwetkę. Blondyn machnął różdżką, z której końca wyskoczyła srebrzysta, dostojna wydra.

- Marcus, tu Draco Malfoy - wyrecytował. - Czy widziałeś dziś może gdzieś Zabiniego? Jeśli tak, daj mi proszę znać, bo mam do niego pilną sprawę. Pozdrawiam.

Wydra ruszyła przed siebie, tańcząc w powietrzu i pozostawiając po sobie świetlistą smugę. 

Hermiona uśmiechnęła się sama do siebie. To na pewno nie mógł być zbieg okoliczności.

- Jest uroczy - odezwała się cicho.

Obserwowała, jak Draco nagle zesztywniał i dopiero po chwili odwrócił się w jej stronę.

- Twój patronus - dodała, podchodząc do niego powoli.

- Ja… - Był wyraźnie spięty.

- Wiesz ile czasu zastanawiałam się nad tym, jak mogłam wyczarować patronusa, skoro tego nie pamiętałam? - zapytała, stając o krok przed nim i patrząc mu prosto w oczy.

- Nie miałaś tego pamiętać - wyznał cicho.

- Tak, jak się o tym dowiedzieć - dodała. - Ani najwyraźniej o bardzo wielu innych rzeczach.

Draco przełknął nerwowo i jeszcze bardziej się spiął.

- Hermiono, posłuchaj…

Przerwała mu, kładąc delikatnie palec na jego miękkich ustach.

- Chcę poznać prawdę. Doskonale wiesz, że muszę dowiedzieć się o wszystkim. Jednak możemy to jeszcze na trochę odłożyć. Teraz skupimy się na odnalezieniu Zabiniego. Jednak wiedz, że wkrótce o tym porozmawiamy, dobrze? - nalegała. 

W odpowiedzi Draco tylko skinął głową i ujął jej nadgarstek, składając na jej ręce drobny pocałunek - obietnicę, że wkrótce wszystko pomiędzy nimi zostanie wyjaśnione.

Hermiona weszła w jego ramiona, pragnąć się przytulić i ukoić swój niepokój jego ciepłem, i tym cudownym, znajomym zapachem.

Draco objął ją i mocno przycisnął do siebie, jednym ramieniem obejmując jej talię, a drugą dłoń zatapiając w jej lokach.

- Nigdy nie chciałem, by to wszystko cię spotkało, przysięgam - wyszeptał, a ona zacisnęła mocno powieki.

Wiedziała, że nie mówił wcale teraz o tych dramatach, które fundowano im w ostatnim czasie, tylko o tym, że była zmuszona do zaręczenia się z nim. Zapewne chciał, by zrozumiała, że wcale nie zrobił tego z powodu swoich uczuć do niej. Zrobił to wszystko tylko po to, by ją chronić.

Przypominała sobie, jak próbował jakoś przekazać wszystkim jej przyjaciołom informację o tym, że o nic nie muszą się martwić, bo po umówionym czasie, wróci do nich cała i zdrowa - bez żadnych konsekwencji. Zapewne założył, że gdy ich układ się skończy, ona po prostu odejdzie i znów zostanie dziewczyną Rona.

Nagle uderzyła ją jedna myśl… A co jeśli nadal tak myślał? Co jeśli sądził, że będzie chciała go zwolnić z ich przyrzeczenia, gdy tylko ta wojna się rozstrzygnie?

- Draco… - uniosła głowę, by powiedzieć mu, że nie musi się o nic obwiniać ani niczego obawiać, bo dopiero przy nim odkryła, co to znaczy naprawdę być szczęśliwą.

Nie dane jednak było jej tego teraz wyznać, bowiem Goyle, który przybył do dworu by im pomóc, właśnie wpadł na taras.

- Macmillan, podobno widział dziś Zabiniego w irlandzkim pubie na Pokątnej! - zawołał. - To było jakieś dwie godziny temu.

- Ruszajmy! - zdecydował Draco, krótko całując Hermionę w czoło i natychmiast odchodząc.

- Uważajcie na siebie! - zdołała tylko zawołać za nimi. 

Rozumowa o ich uczuciach nie mogła być prosta, ale coś jej mówiło, że jej finał będzie mógł być bardzo przyjemny. Na to szczerze liczyła.

💍💍💍

 

Hermiona nigdy nie sądziła, że tak mało członków rodów czystej krwi potrafiło wyczarować cielesnego patronusa. Nie było co ukrywać, przynależność do Gwardii Dumbledore’a, mimo wszystko miała swoje liczne zalety.

Odpowiedzi zaczęły powracać za pomocą sów i połączeń Fiuu. Graham zobowiązał się do czuwania przy kominku w holu, a Narcyza wraz z Almą - pomimo chłodu i stale wyczerpujących się zaklęć cieplnych - zostały na górnym tarasie, przejmując od razu każdy nadchodzący list.

Ginny siedziała otępiała w fotelu, trzymając pustą filiżankę po herbacie w dłoniach i wpatrywała się nieprzytomnie w jeden punkt.

Hermiona popatrzyła na nią współczująco. Sama nie wiedziała, czy ilość dramatów, jaka spotykała ostatnio po drodze związek Zabiniego i Ginny, pozwoli im w przyszłości być razem bez urazów i przykrych wspomnień o tych wszystkich trudnych chwilach.

Lucjusz wrócił do salonu. Po jego raczej ponurej minie, Hermiona wywnioskowała, że nadal niczego nie znaleźli.

- Napijesz się herbaty? - zaproponowała mu uprzejmie.

- Chętnie - burknął. - Ten chłopak to prawdziwe utrapienie! Gdybym to ja był jego ojcem… - Malfoy senior zacisnął gniewnie usta i nic więcej nie powiedział.

Hermiona podała mu filiżankę z herbatą zaparzoną dokładnie tak, jak najbardziej lubił - z odrobiną mleka i cytryny. Dziwiła się, że nawet nie wiadomo kiedy, odkryła jaką herbatę lubi pić każdy członek rodziny Malfoyów.

Naprawdę mocno się do nich przywiązała.

- Chciałby by to pan był jego ojcem - mruknęła pod nosem Ginny, nadal wyglądając dość niemrawo. - Choć nawet lubi Nevianiego.

- Po dzisiejszym dniu, zapewne zmieni o tym zdanie - Lucjusz skrzywił się pod nosem. - W czasach takiego napięcia, nie powinien fundować nam i swojej rodzinie takich przeżyć! Już ja sobie z nim porozmawiam, jak tylko się odnajdzie!

Hermiona nie powiedziała tego na głos, ale w pełni zgadzała się z Lucjuszem. Blaise był naprawdę nieodpowiedzialny i wpędzał nie tylko Almę, ale również Draco i całą ich resztę w niewyobrażalny stres.

Nagle drzwi do salonu otworzyły się gwałtownie i pojawił się w nich Graham.

- Coś wiadomo? - Hermiona - nieomal automatycznie - poderwała się na równe nogi.

- Mamy trop! - oznajmił zdyszany.

Filiżanka Ginny upadła, gdy i ona pośpiesznie wstała z fotela.

- Jaki?! Gdzie on jest?! Mów natychmiast! - krzyczała.

Graham zszedł z drogi, a do salonu zaraz za nim weszli Tracey Davis i Terence Higgs.

- Tracey! - Hermiona naprawdę ucieszyła się na jej widok. - Naprawdę wiecie coś o Zabbie?

- My osobiście nie, ale ogrodnik rodziny Terenca go dziś widział - Tracey z napięciem spojrzała na swojego przyszłego narzeczonego. Data ich przyjęcia zaręczynowego została ogłoszona ledwo kilka dni wcześniej.

- Gdzie to było? - zapytał od razu Lucjusz.

- W rezydencji Greengrassów - odparł cicho, ale z napięciem Higgs. - Morris widział, jak szedł z Daphne Greengrass do jej sypialni.

Szloch Ginny był naprawdę przejmujący. Hermiona podeszła szybko, by przytulić przyjaciółkę.

- Czy Draco już o tym wie? - spytał Lucjusz.

- Tak, od razu wysłaliśmy mu patronusa - odpowiedział Terence.

- Lepiej pójdę z nim porozmawiać o jakimś planie - Malfoy senior westchnął ponuro i sięgnął po swoją sławną laskę. - Jeszcze tego brakuje, byśmy weszli w nowy konflikt z tą okropną rodziną.

Hermiona patrzyła z niepokojem, jak Lucjusz wychodzi.

- Usiądźcie i napijcie się herbaty - zaproponowała, zmuszając się do uśmiechu w stronę Tracey i jej narzeczonego.

- Lepiej już pójdziemy - Davis z niepokojem patrzyła na wciąż szlochającą Ginny. - Ale gdybyśmy mogli coś dla was zrobić…

- Już i tak bardzo nam pomogliście, dziękuję. - Hermiona ponownie zmusiła się do uśmiechu.

Gdy tylko Tracey i Terence wyszli, Narcyza i Alma wróciły do salonu. Matka Zabiniego tylko spojrzała z niechęcią na rudowłosą i nic więcej nie powiedziała, mimo że Ginny nie przestawała szlochać w ramionach Hermiony.

- Lepiej zabierz ją na górę, niech trochę odpocznie - poradziła Narcyza, również z wymuszonym uśmiechem.

- Tak, tak będzie najlepiej - zgodziła się Hermiona, po czym wezwała Strzałkę i poprosiła o przeniesienie ich do swojej sypialni.


💍💍💍


Ginny szlochała w jej poduszkę, a Hermiona nie miała pojęcia, jak ma ją pocieszyć. Wiadomość o tym, że jej narzeczony poszedł do domu z inną kobietą, z pewnością bolała, nawet jeśli ich związek, wciąż był tylko układem.

- Nie pokłóciliśmy się - wyszeptała ruda.

- Nie? - Hermiona szczerze się zdziwiła, sądząc, że cała ta afera rozpoczęła się właśnie od tego.

- To ja krzyczałam, a on jak zwykle nic nie mówił - Ginny usiadała i otarła łzy.

- I po tym tak po prostu wyszedł? - zdziwiła się Hermiona.

Ginny potrząsnęła głową, a jej rude kosmyki przykleiły się do mokrych policzków.

- Nie.

- Chcesz o tym opowiedzieć? - Hermiona usiadła na skraju swojego łóżka, patrząc uważnie na przyjaciółkę.

- Krzyczałam - Ginny westchnęła. - A on po prostu podszedł i zamknął mi usta pocałunkiem.

Hermiona mimowolnie uśmiechnęła się lekko. To musiała być bardzo namiętna scena, rodem z komedii romantycznych. 

- I co było dalej? - dopytywała łagodnie.

Ginny wzięła drżący oddech.

- A później przełożył mnie nad zabytkowym szezlongiem jego matki i dał mi najlepszy orgazm w życiu - wyjąkała, po czym znów wybuchnęła głośnym płaczem.

Hermiona gwałtownie wciągnęła powietrze. O Godryku! Czyli, że Ginny uprawiała dziś seks z Zabinim, a teraz on jakoś znalazł się w sypialni Daphne Greengrass? Co za koszmar!

- Wyszedł po wszystkim - Ginny nie przestawała spazmatycznie szlochać. - Nawet się na mnie nie obejrzał, jakby się bał mojej reakcji.

- Zapewne tak właśnie było - próbowała ją pocieszyć Hermiona.

- Dlaczego poszedł do tej obmierzłej dziwki? Po tym co zaszło między nami, jak mógł mi to zrobić? - dopytywała z rozpaczą.

Hermiona sięgnęła po dłoń Ginny i uścisnęła ją mocno.

- Nie wiemy, co tak naprawdę się wydarzyło, więc nie wyciągaj pochopnych wniosków, dobrze?

- Jak mam tego nie robić? Gdy tylko zamykam oczy, widzę ich razem!

Ginny opadła na poduszki, nie przestając płakać, a Hermiona postanowiła nie próbować przekonywać jej, by nie wyprzedzała faktów. Najlepiej by było, gdyby przyjaciółka zmęczona płaczem, po prostu zasnęła. Ona też poczuła się zmęczona. Nie chciała jednak spać, koniecznie zamierzając poczekać na powrót Draco.

Postanowiła, że spróbuje poczytać jeszcze trochę o najlepszych metodach na sprawdzenie horkruksa. Misja zgładzenia kolejnego z nich, wkrótce miała nadejść i Hermiona czuła, że muszą być naprawdę dobrze do tego przygotowani.

💍💍💍  

Do bezproblemowego wyciągnięcia Zabiniego z domu Greengrassów potrzeba było podstępu. Na szczęście Graham zgodził się wziąć w tym udział. Poszedł tam i skłamał, że nie podoba mu się nowy kontrakt zaręczynowy, jaki planował zawrzeć dla niego jego ojciec i dlatego chciałby jeszcze raz porozmawiać z Daphne i jej rodzicami o ich zerwanym przyrzeczeniu.

Draco skorzystał z okazji i pod zaklęciem niewidzialności, podleciał na swojej miotle do okna w sypialni Daphne. Na szczęście dziewczyna już wyszła, zostawiając Zabiniego samego. Blaise był wyraźnie nieprzytomnie i leżał na łóżku starszej siostry Greengrass, chrapiąc w najlepsze. Na szczęście w pełni ubrany. Malfoy założył, że jego przyjaciel był kompletnie zalany, skoro zasnął zanim zdołał coś zrobić.

Ostrożnie, mając cichą nadzieję, że stary Greengrass nie ustawił żadnych pułapek, uniemożliwiających zakradanie się mężczyzn do pokoi jego córek, Draco uchylił okno i wskoczył do środka.

Jedyną reakcją Zabba, na tę akcję, było nieco głośniejsze chrapnięcie.

Draco ledwo się powstrzymał, by nie trzepnąć kumpla w ten jego durny łeb. Znów napędził mu niezłego stracha. Nigdy nie przypuszczał, że Blaise pod wpływem Weasley będzie zachowywał się tak nierozważnie i nieracjonalnie. Sądził, że wcześniej to jemu odbije przez ciągłe przebywanie w towarzystwie Hermiony.

- Otwieraj tę pijacką mordę - burczał, rozchylając siłą usta przyjaciela i wlewając w nie dawkę eliksiru otrzeźwiającego.

Blaise wyrwał się do przodu, gwałtownie siadając, krztusząc się i plując. Szarpał się i mamrotał coś, co mogło brzmieć:

"Kurwa Smoku, czy ty chcesz mnie zabić?"

Jednak Draco nie miał co do tego żadnej pewności.

- Wstawaj stary, bo nie mamy czasu! - ponaglił go blondyn. - Jak stary Greengrass nas tu dorwie, to obaj będziemy mieć poważne tarapaty!

- Stary Greengrass? - powtórzył głupio Blaise. - A co on miałby tu robić?

Dopiero po chwili Zabini jeszcze raz rozejrzał się po pokoju. Soczysta “kruwa!”, która opuściła zaraz potem jego usta, była już doskonale wyraźna i słyszalna.

- Zwijaj się! - ponaglił go Draco, z niepokojem patrząc na drzwi.

Na szczęście tym razem Zabini posłuchał i obaj od razu skierowali się w stronę okna. Blaise bez oporów skoczył na podaną mu przez Malfoya miotłę i razem wylecieli w chłodną noc, musząc minąć bariery antyteleportacyjne, by móc jak najszybciej dostać się z powrotem do bezpiecznego dworu.


💍💍💍


Draco nie był tym zachwycony, ale podał przyjacielowi szklaneczkę dobrej gatunkowo ognistej whisky, o którą poprosił. Późna kolacja przyniesiona mu przez skrzaty domowe, wciąż pozostała nietknięta.

- Może lepiej by było, gdybym wrócił do domu, skoro Weasley jest w pokoju Hermiony? - burknął Blaise, nim się napił.

- Twój pokój jest w drugim skrzydle - Draco westchnął i ze znużeniem opadł na kanapę. Jemu też przydała się szklaneczka ognistej, po wszystkich przeżyciach tego wieczoru.

- Jeszcze ci nie podziękowałem. - Na twarz Blaise’a wypłynął grymas - Niewiele pamiętam, ale obawiam się, że seks z Greengrass jednak byłby tak traumatyczny, że nie mógłbym o tym tak łatwo zapomnieć.

Malfoy skrzywił się lekko, nim znów się napił. Nie sądził, by w stanie, w którym się znajdował, Zabb w ogóle mógł zrobić cokolwiek blisko powiązanego z seksem. Jednak z drugiej strony, Greengrass pewnie była naprawdę bardzo zdesperowana, skoro przyprowadziła go, aż tak pijanego do swojego domu. 

- Zwłaszcza po tym, co dziś rano zrobiłem Weasley… - Blaise brzmiał na naprawdę zgnębionego.

- Co takiego jej zrobiłeś? - zainteresował się Draco.

W odpowiedzi, przyjaciel tylko spojrzał na niego wymownie.

- Naprawdę? - Draco poczuł napływ irytacji. - Za mało macie pojebaną relację, by dokładać do tego równania jeszcze seks?

- To się stało przypadkiem…

- Na Merlina, Blaise! Takie rzeczy się nigdy nie dzieją przypadkiem! - Draco naprawdę starał się nie denerwować, ale czasami miał wrażenie, że już nie poznaje własnego przyjaciela. To wszystko było coraz mocniej popieprzone.

- Przykro mi, ale musisz zrozumieć, że ja nie miałem takiej szansy jak ty.

- Jakiej znowu szansy? - syknął złowrogo Malfoy.

- Szansy na rozkochanie jej w sobie - odpowiedział spokojnie Blaise. - Miałeś na to czas i setki możliwości pokazania jaki jesteś wspaniały. Poza tym okazała się podatna na twój urok. No i najważniejsze - Hermiona nie była wcześniej w nikim zakochana!

Zabini brzmiał zgryźliwie i zazdrośnie, dlatego Draco postanowił nie odpowiadać i nie wszczynać z nim o to kłótni. To nie miało żadnego sensu.

- Pójdę już - oznajmił blondyn, dopijając whisky i wstając.

- Nie wściekaj się - poprosił Zabini. - Rozumiem, że nie popierasz tego, co robię z Ginny, ale pamiętaj, że zawsze byłem wsparciem dla twoich planów dotyczących Hermiony.

- Nie popieram tego, co sam sobie robisz - odpowiedział cicho. - Nie chcę byś cierpiał, to wszystko.

- A jak myślisz, że teraz się czuję? - Na twarzy Zabba można było dostrzec prawdziwe cierpienie. - Kocham ją jak szalony, a ona w jednej chwili szepcze, jak bardzo mnie chce, po czym w drugiej płacze z rozpaczy za Potterem.

- Współczuję ci - powiedział Draco, naprawdę mając to na myśli. Naprawdę żałował, że jego przyjaciela, to wszystko spotykało. 

- Przynajmniej jeden z nas miał szczęście - Blaise posłał mu cierpki uśmiech. - Rozkochałeś ją w sobie na zabój. Nawet na chwilę nie potrafi oderwać od ciebie wzroku, gdy jesteście w jednym pokoju.

Draco zdusił chęć na uśmiech. Nie wiedział, czy to co mówi Zabini to prawda, ale przynajmniej on sam czuł, że Hermiona chce przy nim być z własnej woli. Po chwili jednak stracił swoją wesołość. Wkrótce mieli o tym wszystkim porozmawiać… Widziała dziś jego patronus i zrozumiała, że to on spetryfikował ją w pociągu do Hogwartu, by obronić ją przed śmierciożercami i dementorami.

- Odpocznij, bo nie wyglądasz najlepiej - poradził Draco.

- A ty idź i może zabierz wreszcie narzeczoną do łóżka - zażartował Blaise. - Pewnie to naturalna kolej rzeczy dla was…

- Zamknij się - Draco uśmiechnął się krzywo do niego, po czym ruszył do drzwi.

- No nie mów! Już to zrobiłeś? Smoku, ty pieprzony farciarzu! - zawołał za nim Zabb.

- Powiedziałem, że masz się zamknąć! - Mimo wszystko Draco nie przestawał się uśmiechać, wychodząc z pokoju i słuchając, jak Blaise bije brawo i gwiżdże w geście uznania.

 


💍💍💍

Gdy wszedł do swojego pokoju, pierwszym co zarejestrował było to, że paliło się w nim światło - a nie powinno, bo sam go tam nie zapalał. Jako drugie, jego uwagę przyciągnęło to, że w jego łóżku spała naprawdę piękna kobieta.

Uśmiech od razu wypłynął na jego usta.

Hermiona z pewnością zamierzała na niego poczekać, patrząc na to, że leżała na kołdrze, wciąż w satynowym szlafroku, pasującym do jej jedwabnej, granatowej piżamki. Na dodatek na jej piersi znajdowała się rozłożona książka, którą z pewnością wcześniej czytała.

Draco czuł jak przyjemne ciepło rozlewa się po całym jego wnętrzu. Salazarze! Ależ on ją kochał! Była taka cudowna, wspaniała, delikatna, pełna empatii, wrażliwa, mądra i śliczna. I była jego. Nie sądził, by był jeszcze kiedyś w stanie dobrowolnie z tego zrezygnować.

Zabrał i odłożył książkę, po czym delikatnie przeniósł Hermionę tak, by mogła wsunąć się pod kołdrę. Odgarnął kilka zbłąkanych loków z jej twarzy i czule cmoknął ją w czoło.

Ona była jego.

Nie miał już innych marzeń, skoro to jedno właśnie się dla niego spełniło.



💍💍💍



23 luty 1999




To była sobota, a Hermiona była szczęśliwa, że nie miała na dzisiejszy dzień zbyt wielu obowiązków, poza jednym - szczególnym - a mianowicie - przymiarkę zaprojektowanej przez Loredane sukni ślubnej.

Zastanawiała się, czy powinna wysłać sowę w tej sprawie do Ginny, ale szybko zdusiła w sobie ten pomysł. Od dwóch dni jej przyjaciółka przeżywała prawdziwe katusze z powodu swojej sytuacji z Zabinim. Z jednej strony czuła się winna, że zdradziła Harry’ego w taki sposób, a z drugiej była wściekła i rozżalona, że Blaise zaraz później poszedł do innej - mimo, że nic takiego się pomiędzy nim, a Daphne nie wydarzyło.

Hermiona szczerze mówiąc, miała już trochę dość tego dramatu. Kilkudniowe odcięcie się od tego, było dokładnie tym czego czuła, że obecnie potrzebuje. I miała wrażenie, że Draco wyciągnął ostatnio podobne wnioski. Naprawdę obydwoje mieli już dość tego, jak mocno relacje Ginny i Zabiniego wpływały na ich własny spokój ducha.

To dziś był ten dzień. Rano, gdy jedli razem śniadanie w komnacie blondyna, Hermiona wspomniała o tym, że mieli porozmawiać. Draco, choć nie wyglądał na pełnego entuzjazmu, ale zgodził się z nią i zaproponował wieczorne wyjście na kolacje, a później rozmowę.

Przystała na ten pomysł. To po prostu musiało się stać.

Czuła, jak jej serce bije nieregularnie. Nie spodziewała się, że tak wiele emocji będzie się w niej kotłowało na widok czegoś tak zwyczajnego, jak biała tkanina. Nieuczciwym byłoby powiedzieć, że Loredana się nie postarała. Hermiona nigdy w życiu nie widziała piękniejszej sukni ślubnej.

- Będziesz w niej wyglądała, jak księżniczka z bajki - Narcyza położyła jej dłoń na ramieniu i obdarzyła ją uspokajającym uśmiechem.

Hermiona przełknęła nerwowo. To wszystko wydawało się o wiele bardziej realne, teraz gdy miała mieć finalną przymiarkę sukni. Ciekawa była, jak Malfoy się z tym czuł, skoro i on miał dziś przymierzyć swoje ślubne ubranie?

- Wiem, że ty i Draco nie jesteście entuzjastycznie nastawieni do tego ślubu - zagadnęła Narcyza, podchodząc do manekina i poprawiając długi, koronkowy welon.

- To nie o to chodzi… - Chciała jej wyjaśnić Hermiona.

- Wiem kochanie - Narcyza uśmiechnęła się do niej pobłażliwie. - Wiem, że nie chodzi o to, że tego nie chcecie, ale o to, że was do tego w pewien sposób zmuszono.

Hermiona już chciała jej coś na to odpowiedzieć, jednak nie dała rady, bowiem właśnie w tej chwili Strzałka aportowała się tuż przed nimi.

- Przesyłka dla panienki Hermiony! Sowa właśnie to przyniosła - oznajmiła wesoło, wskazując na nieduży, podłużny karton.

- Co to takiego? - zainteresowała się Hermiona.

- Czy tę przesyłkę sprawdzono? - zapytała Narcyza z napięciem w głosie.

- Tak proszę pani. Sprawdzenie wykazało, że nie ma tam żadnych uroków - odpowiedziała skrzatka. 

- W takim razie zobaczmy co to - Hermiona odebrała od Strzałki karton, po czym powoli go rozpakowała.

Gdy wreszcie udało jej się go otworzyć i zajrzeć do środka, na chwilę zamarła, a oddech ugrzązł jej w piersi. 

To było okropne!

Na niewielkiej aksamitnej poduszeczce leżała jej połamana różdżka. Ta sama, którą odebrał jej Thorfinne Rowle.

Karteczka dołączona do niej miała zapisane tylko kilka słów:

“To samo wkrótce zrobię z Tobą”

💍💍💍

Hej 😘

Męczą Was już Blaise i Ginny? Mnie też, dlatego to praktycznie koniec ich wątku - pojawią się jeszcze tylko w finałowym rozdziale no i oczywiście w epilogu 😊

Do końca zostały 4 rozdziały + epilog. 

Co do sceny seksu Blinny - dajcie znać, czy chcielibyście ją przeczytać np. na hot blogu? - Bo mam jej dokładną wizję 😋

Dziękuję za wszystkie Wasze komentarze - i pamiętajcie, że zawsze czekam na każdy z nich! 

Wielkie Buziaki! 

Wasza V. 💜