50. Teraz nie mów... to trudny czas!

 Dedykacja: Dla miłośników długich dramione - to już od teraz oficjalnie moje najdłuższe! 💖😁


💞💞💞

                Westchnęła i potarła skroń, schodząc ze schodów w stronę salonu. Nie mogła uwierzyć, że jeszcze tak niedawno oglądała z Draconem piękne domy, odpowiadając mu na pytania, czy aby na pewno jadalnia pomieści wszystkich, których chcieliby tam zapraszać na kolacje. A teraz szła w stronę barku, by koniecznie się napić, po tym, jak ułożyła do snu swoją załamaną i pełną poczucia winy przyjaciółkę. Była naprawdę wykończona, choć to nawet nie była jeszcze pora kolacji…
Właśnie nalała sobie obfitą lampkę wina, gdy płomienie w kominku buchnęły i do salonu wszedł Theo.

- Hej! – przywitała go, zdobywając się na uśmiech.

- Cześć Herm, dobrze, że już jesteście… - Theodore podszedł i uciskał ją krótko, odkładając swoją teczkę na kanapę.

- I jak sytuacja? – zapytała, gdy mężczyzna usiadł na fotelu i potarł twarz.

- Potter zostanie dziś w areszcie. Wnieśli o wyjście za kaucją, ale nikt z Wizengamotu nie odważył się od razu wydać tej decyzji, więc na razie czekamy na ich ruch. Złożyliśmy pozew o osiem lat Azkabanu, wydalenie z pocztu aurorów i bardzo wysokie odszkodowanie dla Zabba – opowiadał.

- Kto go będzie bronić? – zainteresowała się, sięgając po whisky.

- Samuelson. Widać, że nie w smak mu ta sprawa, ale wziął ją bo chyba George Weasley go dobrze podpłacił – Theo westchnął i uśmiechnął się lekko, widząc, że Hermiona podaje mu szklankę z bursztynowym alkoholem.

- Sama nie wiem czego bym chciała. Zasłużył na więzienie za to, co zrobił Diabłowi, ale i tak… To jednak był mój najlepszy przyjaciel – Hermiona z ciężkim westchnieniem pokręciła głową.

- Draco wciąż w szpitalu? – zainteresował się Nott.

- Tak. Postanowił zostać do przyjazdu aurorów. Ginny śpi na górze. Jest w kompletniej rozsypce…

- Chujowy czas – burknął Theo, zanurzając usta w alkoholu.

- Niestety – westchnęła.

- A miałem dziś zabrać dzieci na lody – przypomniał sam sobie i potarł nerwowo twarz.

- Tammy na pewno zrozumie – Hermiona uśmiechnęła się do niego pocieszająco.

- Wątpię… - mruknął.

- Na pewno się nie wkurzy…

Theodore wstał i odstawił szklankę na stolik.

- Gdy Ginny po niego zadzwoniła, Zabb akurat był u mnie.

- Coś mi wspominała, że byłeś z nimi na Pokątnej – potwierdziła Hermiona.

- Był u mnie bo pisaliśmy pozew rozwodowy. Odszedłem od Tammy…

Hermiona nie poczuła, gdy lampka z winem wysunęła jej się z ręki i upadła na podłogę, rozlewając swoją zawartość i mocząc jej buty.

- Przepraszam – wyszeptała skonsternowana i wyjęła różdżkę, żeby posprzątać. – Chyba mam omamy słuchowe po zmianie czasu, bo usłyszałam…

- Dobrze usłyszałaś, Herm… Rozwodzimy się – Theo podniósł whisky i wypił zawartość szklaneczki jednym łykiem.

- O Godryku! Theo! Tak mi przykro! – szybko podeszła do niego i objęła go spontanicznie.

- Tak, mnie też – odpowiedział delikatnie oddając jej uścisk.

- Wybacz to pytanie… Ale jak? Wydawaliście się tacy idealni, szczęśliwi… - Hermiona poczuła łzy napływające pod powieki.

- Tobias nie jest moim synem – wyznał.

Otworzyła szeroko oczy, odsuwając się od niego. To był dopiero kompletny szok!

- Nie mówisz poważenie! To niemożliwe… - wyszeptała.

- Możliwe. Sprawdziłem… Zabini załatwił mi dostęp do księgi rodowej.

- Księgi rodowej? – powtórzyła głucho. – Przecież jest ściśle tajna i…

- Za pieniądze nic nie jest tajne, Herm – Nott uśmiechnął się cierpko.

- To straszne! Współczuje ci bardzo!

- Tak… - Theodore zawahał się chwilę. – Ja tobie też… - dodał.

Hermiona nerwowo przełknęła ślinę.

- Zajrzeliście? – spytała cicho.

- Tak. Wiem, że nie powinniśmy… Przepraszam.

Hermiona ukryła twarz w dłoniach, czując jak serce głucho uderza o jej pierś.

- Nie wiedziałam wtedy, naprawdę. Gdy to się stało, byłam w szoku. Brałam eliksir i… - w jej oczach zabłyszczały łzy.

- Ciii, Miona… - Theo objął ją ramieniem i przygarnął do siebie. – To na pewno nie była twoja wina. Zastanawialiśmy się tylko z Blaisem, czy Smok wie…?

- Nie i nie mówcie mu, proszę! – Hermiona oderwała się od niego i spojrzała mu w oczy z błagalną miną.

- Oczywiście, że mu nie powiemy! Ale sądzę, że ty powinnaś.

- Daj spokój. To by go tylko zasmuciło. Nie ma sensu – Hermiona otarła łzy.

- Przykro mi, że cię to spotkało – Theodore znów przygarnął ją do swojego ramienia, widząc, że wyraźnie tego potrzebowała.

- Tak, mnie też z twojego powodu. Wprost nie mogę uwierzyć, że Tammy to zrobiła…

- Ja też. Wciąż to do mnie nie dociera – przyznał.

W kominku zapłonęły zielone promienie i do salonu wszedł Draco. Rozejrzał się i przystanął w pół korku, widząc ich przytulonych.

- Aż tak rozpaczacie? Nie ma o co! Złego diabli nie biorą – uśmiechnął się do nich.

- To nie dlatego – Hermiona oderwała się od Theodora i znów otarła łzy.

- Rozwodzę się z Tammy – wyjawił Nott.

Draco popatrzył na niego przez chwilę niepewnie, po czym gruchnął gromkim śmiechem.

- To żart, prawda? – zapytał, gdy żadne z nich nie podzieliło jego rozbawienia.

- Chciałbym… Ale nie.

- Na Salazara, Nottie! Co się dzieje? – Draco podszedł do niego i położył mu dłoń na ramieniu.

- Tobias nie jest moim synem. Tammy zdradziła mnie ze swoim dawnym ukochanym, mugolem. To z nim zaszła w ciążę – opowiadał.

- O kurwa… - podsumował Draco, nadal będący w szoku.

- Zabb pisał dla mnie pozew rozwodowy, gdy Ginny zadzwoniła.

- Posłuchaj Theo… Cokolwiek się będzie działo, pamiętaj, że jestem z tobą – Draco znów uścisnął jego ramię.

- I ja też! – dodała Hermiona, a Draco popatrzył na nią i uśmiechnął się delikatnie.

- Możesz na nas liczyć w każdej kwestii – zapewnił przyjaciela.

- Dzięki… To na taką deklarację cicho liczyłem – przyznał z ponurym uśmiechem.

- Zostałeś w domu? – spytał go Draco, podchodząc do barku, by nalać sobie whisky.

- Nie. Mieszkam w hotelu. Nie chcę iść do rodziców, ani do domu w Szkocji. Muszę kupić jakieś mieszkanie, tak by dzieci miały swoje pokoje - planował.

- To do tego czasu zostań u nas, masz tu przecież swoją sypialnię – zaproponował Draco.

- Dzięki, ale nie chce się wam zwalać na głowę. Macie tu już Zabba i Rudą…

- Nie wygaduj bzdur! To wielki dom, pomieścimy się – zapewniła go Hermiona.

- Serio? – Theodore spojrzał pytająco na Dracona.

- Oczywiście, że tak! Służba przygotuje pokoje dla dzieci, by mogły tu przyjeżdżać do ciebie kiedy zechcą. Wszystko ogarniemy! – zapewnił go Smok.

- Jesteście wspaniali, dzięki wielkie! – Theodore uśmiechnął się do nich.

- Wyglądasz na wykończonego – zauważyła Hermiona.

- Trochę. No nic, jadę po dzieci…

- Może lepiej się prześpij. Tammy na pewno zrozumie – zaproponowała Hermiona.

- Nie. Jeśli już im obiecała, że je zabiorę, to będą rozczarowane. Nie mogę zawieść na starcie – uśmiechnął się smutno.

- To może ja po nie pojadę? Adelajda da im lody u nas - zaproponował Draco.

- Dzięki Smoku, ale dam radę jakoś… - Theo ledwo zamaskował ziewnięcie.

- Draco ma rację. Ty idź się położyć, a ja pojadę po dzieci i pogadam z Tammy… - zaproponowała Hermiona.

Nott przyjrzał jej się przez chwilę uważnie.

- To niezły pomysł… Pewnie wygadała się już przed Sammy, ale ona przyjeżdża ze stanów dopiero jutro…

- Idź się zdrzemnąć, a my to zorganizujemy – zapewnił go Draco.

- Dzięki bardzo. Nie wiem co bym bez was zrobił – zaśmiał się cicho, po czym ponownie ziewając skierował się w stronę schodów.

Draco odłożył szklankę i podszedł do Hermiony, od razu łapiąc ją w talii i przyciągając do siebie. Takie gesty były już teraz czymś zupełnie naturalny pomiędzy nimi. Tak, jak kiedyś…

- Ile myśmy byli w tej Australii, że po powrocie wszystko wygląda jakby się rozpieprzyło o mur z cegły? – wymruczał, całując ją tuż za uchem.

- Sama nie wiem, ale jest kiepsko… Blaise ranny, Gin załamana, a Theo w najgorszym czasie swojego życia…

- Dom pełen przyszłych rozwodników. Może założymy tu jakiś przytułek? – zaśmiała się Draco, przesuwając dłonią po jej plecach.

Hermiona mimowolnie się spięła. Czy miał na myśli również ich? W końcu też mieli kiedyś…

- Zadzwonię do Tammy na AurumTelu, a potem skoczę do niej kominkiem. Są podłączeni, prawda? – upewniła się, odgarniając mu kilka kosmyków z czoła.

- Tak. Dzięki, że chcesz się w to zaangażować, skarbie – uśmiechnął się do niej czule. – Pójdę wydać służbie dyspozycje.

- To też moi znajomi. Chcę im pomóc – Hermiona odwzajemniła jego uśmiech i przywołała za pomocą różdżki swój AurumTel.

Draco cmoknął ją w policzek i z cichym westchnieniem skierował się w stronę kuchni.

- Zadzwoń do Tammy Nott – powiedziała.

Chwilę trwało nim pojawiła się przed nią twarz Tammy. Zmęczona, z zaczerwionymi oczami, wyraźnie załamana.

- On jest u was? – spytała na powitanie.

- Cześć Tammy… - Hermiona była lekko zdruzgotana stanem koleżanki. – Dzwonię zapytać, co u ciebie i…

- Czy Theo jest u was? – zapytała znowu, a Hermiona z lekką konsternacją zauważyła, że jej głos był nieco bełkotliwy.

- Tak.

- A ta kobieta też? Ta piękna blondyna, którą kocha. Też jest u was? – zapytała, uśmiechając się trochę nieprzytomnie.

- Nie… Wszystko w porządku? – zapytała z niepokojem Hermiona.

- Mąż ma mnie za dziwkę. Jestem dziwką. Jest cudownie! – zaśmiała się histerycznie kobieta.

Hermiona przełknęła nerwowo ślinę. Tammy była pijana.

- Tamm, a gdzie dzieci? – zapytała od razu.

- Gdzieś się bawią. Zamówiłam im pizzę i są zadowolone – zaśmiała się znowu.

- Mogę do was na chwilę wpaść? – spytała cicho Hermiona.

- A możesz przynieść mi butelkę wina? Zapłacę ci… - poprosiła.

- Jasne. Zaraz będę – obiecała Hermiona.

Rozłączyła się i szybko podeszła do barku, by wyjąć wino. Dobrze, że Theo jednak sam nie pojechał po dzieci. Jak nic, skończyłoby się to katastrofą.


💞💞💞

                W całym mieszkaniu panował kompletny bałagan. Gdy tylko Hermiona wyszła z kominka, zauważyła Tammy siedzącą przy stole w kuchni z pustą lampką w dłoni. Kobieta wciąż miała na sobie piżamę.

- Masz wino? – zapytała od razu na jej widok.

- Tak, czerwone. Może być? – Hermiona zmusiła się do uśmiechu, podchodząc do niej.

- Wspaniale! – zachichotała Tamm, sięgając po korkociąg.

- Ciocia! – Tilly wybiegła do niej z korytarza, również ubrana w piżamę i z brudną buzią.

- Cześć szkrabiku! – Hermiona wzięła ją na ręce i uśmiechnęła się do niej.

- Mama ma dziś zły dzień – wyszeptała konspiracyjnie Tilly.

- Przez resztę życia będę miała zły dzień – mruknęła Tammy, nalewając wina do kieliszka.

- Gdzie twój brat? – spytała Hermiona, stawiając małą na podłodze.

- Ogląda bajkę w MagicTv – odpowiedziała szybko dziewczynka.

- Przyjechałam, by zabrać was do nas na basen i lody.

- Super ciociu! – zawołała Tilly, podskakując w miejscu.

- Idź do brata. Zaraz przyjdę pomóc wam się ubrać – obiecała Hermiona.

- Ja umiem sama! – zapewniła dziewczynka.

- To super. Ubierz się i poczekajcie na mnie, dobrze? – poprosiła.

- Dobrze ciociu Mionko! – Tilly pobiegła z powrotem w stronę korytarza, a w tym czasie Tammy piła już drugą lampkę wina.

- Gdzie Tobias? – zapytała cicho Hermiona.

- W swoim pokoju. Skrzat się nim zajmuje – wyburczała Tammy.

- Tamm… Zabiorę dzieci do nas. Zostaną u nas na noc, a jutro zawiozę je do przedszkola. Dobrze? – spytała cicho.

- Zazdroszczę ci, wiesz? – Tammy spojrzała na nią ponuro.

- Czego? – spytała, lekko zaskoczona.

- Małżeństwa z miłości. Moje było z rozsądku… A teraz nie wyobrażam sobie życia bez niego. Kocham go – Tammy załkała gorzko.

- Hej… Wszystko się ułoży! – Hermiona położyła jej dłoń na ramieniu w pocieszającym geście.

- Sądziłam, że Draco będzie wiecznym kawalerem… Taki fajny facet, a nie umiał się zaangażować. A teraz ma żonę, którą kocha i ona go kocha. Twoje zdrowie Smoku! – Tammy uniosła kieliszek.

Hermiona westchnęła cicho. Czy Tammy mogła mieć rację? Czy on nadal mógł ją kochać? Tak bardzo tego pragnęła, że to wprost odbierało jej oddech…

- Zabiorę dzieci i odwiozę je jutro wieczorem, a ty wypocznij i wyśpij się, zgoda? – spytała Hermiona.

- Super. Dzięki! Tobiasa popilnuje skrzat – westchnęła i znów się napiła.

- Jego też zabiorę… A skrzat niech tu może trochę posprząta – powiedziała to, próbując ukryć kwaśny grymas.

- Nie możesz. Theo go nie chce. To dziecko mugola… Pieprzyłam się z mugolem, sądząc, że to miłość… Tammy idiotka. Tammy dziwka! – zawołała pijacko.

- Zabieram całą trójkę – zdecydowała Hermiona.

- Dobra z ciebie kumpelka. I jeśli możesz… Nie pchaj go w ramiona tej ładnej przedszkolanki. Jeśli ona go nie zechce to może on do mnie wróci? – W oczach Tammy błysnęła nadzieja.

- Nie będę go nigdzie pchać. Theodore sam podejmie swoje decyzje – odpowiedziała oschle Hermiona, w duchu uświadamiając sobie, że miała rację co do niego i Luny…

- Ale niech dzieci idą do jej przedszkola. Jest najlepsze. Moje dzieci powinny mieć wszystko, co najlepsze – mówiła pod nosem.

- Dobrze. Wszystko załatwimy. Idź się położyć, ok? Pogadamy jutro – Hermiona znów uścisnęła jej ramię.

- Dzięki Herm – uśmiechnęła się do niej smutno i znów dolała wina do lampki.

Hermiona popatrzyła na nią ze smutkiem. Tak wyglądało rozpieprzone życie… Sama kiedyś to przechodziła, dlatego rozumiała… No nic. Musiała jakoś pomóc.


💞💞💞


                Dzieciaki były przeszczęśliwe po kilku godzinach pływania, dużej porcji lodów i smacznej kolacji. Zjedli ją tylko we czworo z Draconem, bowiem Ginny i Theo nadal spali, a Tobiasem przez ten czas zajmowała się Marinna.

Akurat kończyli deser, gdy do jadalni wszedł Theo.

- Tata! – Tilly pierwsza go zauważyła i pobiegła prosto w jego ramiona.

Draco i Hermiona z uśmiechem patrzyli na to, jak Junior dołącza do siostry i też rzuca się ojcu na szyję.

- Nie mogę uwierzyć, że ich szczęśliwe dzieciństwo przerwie coś tak koszmarnego, jak rozwód – wyszeptał zbolałym głosem Draco.

- Ja też nie… Nie chciałam tego mówić przy dzieciach, ale Tammy jest w rozsypce. Upiła się, choć poza nią i dziećmi w domu był tylko skrzat domowy – wyszeptała.

- Zajebiście się zapowiada – burknął Draco, popijając wino, które podano do kolacji.

- Dzięki, że je przywiozłaś Herm – Theodore uśmiechnął się do niej.

- Ustaliłam z Tammy, że zostaną u nas do jutra do popołudnia. Rano odprowadzę Tilly i Juniora do przedszkola Luny…

Hermiona zarejestrowała, jak twarz Notta na chwilę się spięła.

- To pomysł Tammy? – spytał cicho.

- Tak. Chce żeby dzieci miały jak najlepsze przedszkole – wyjaśniła.

- Super – burknął, zajmując miejsce za stołem, a Theo Junior od razu wpakował mu się na kolana.

- Nie musisz tego robić, jeśli nie chcesz – wtrącił Draco.

Thedore spojrzał na niego uważnie.

- A niby czemu miałbym nie chcieć? – spytał cicho.

Draco rzucił krótkie spojrzenie na Hermionę.

- Pucey to mały dyskretny kumpel… - odpowiedział.

Theo roześmiał się w głos.

- No jasne, że tak! Od kiedy wiesz?

- Od lat – przyznał Draco.

- I nigdy nic nie mówiłeś, bo?

- Z tego samego powodu co ty – odpowiedział dyplomatycznie blondyn.

- Co nam odbiło po tej całej wojnie… Tobie, mnie i Zabbowi, co Smoku? – Theodore zaśmiał się znowu i spojrzał na Hermionę.

- Dobre stwierdzenie – odpowiedziała Hermiona, sięgając po swoje wino.  – Dosłownie nam wszystkim wtedy odbiło.

- Wam najbardziej… Ale też najlepiej na tym wyszliście – Theodore uśmiechnął się do nich przyjacielsko.

- Odprowadzę tam jutro dzieciaki i zobaczymy czy im się spodoba – zaproponowała Hermiona.

- Dobrze. Niech wyśle mi sową numer skrytki, bym wiedział gdzie wpłacać czesne – poprosił.

- Jasne. No nic, idę na górę przejąć małego. A Martha pomoże ogarnąć starsze dzieciaki – Hermiona wstała.

- Małego? – zdziwił się Theodore.

Spojrzała na niego niepewnie.

- Zabrałam też Tobiasa… Tammy… wyraźnie potrzebowała odpocząć.

Theo zacisnął nerwowo szczęki.

- Mogłem się domyślić… Ja do niego pójdę – zdecydował, chcąc wstać.

- Zjedź kolację i przyjdź położyć starszaki. A mnie daj się nacieszyć maluchem, dobrze? – Hermiona uśmiechnęła się do niego ciepło.

- Ciociu, a możemy iść pooglądać jeszcze MagicTv? – spytała z nadzieją Tilly.

- Jeśli wasz tata się zgodzi – odpowiedziała z uśmiechem.

- Dobrze, ale nie za długo – zdecydował.

- Super! – Tilly i Junior od razy podbiegli i złapali Hermione za ręce.

- Dzięki Herm… - szepnął nieco zdławionym głosem Nott.

- Cała przyjemność po mojej stronie – zapewniła go, wychodząc wraz  z dzieciakami z jadalni.

- Wiesz co, Smokowaty? Może jednak rozwiedź się z nią – rzucił Theo do Malfoya, gdy był pewien, że Hermiona już go nie usłyszy.

- Co? – zdziwił się Draco.

- Rozwiedź się, a wtedy ja ją szybko poślubię. Druga taka szybko się nie trafi – Theodore wyszczerzył się do niego.

- Odwal się Nott – burknął Malfoy, niemniej nieco rozbawiony.

- Poważnie Draco… Nigdy jej nie puszczaj, bo szybko znajdzie się inny chętny. Jest świetna.

- Nie musisz mi mówić. Poszliśmy tylko na kolację do Ryana Andersona, a już jakiś fagas napisał jej liścik, że się w niej zakochał od pierwszego wejrzenia.

- Ooo stary! Przejebane, co nie? – zachichotał Nott.

- Nie dam jej odejść, Theo. Drugi raz bym tego nie zniósł – przyznał cicho.

- Słusznie, Smokowaty! Jestem pewien, że tym razem się wam uda. Jesteście, jak te dwie fasolki o tym samym smaku, które spotkały się w jednej paczce – zachichotał.

- Lepiej nie pij wina do kolacji, bo bredzisz! – skarcił go Draco.

- Dziś po przesłuchaniu w biurze aurorów spotkałem na korytarzu Bezuchego Wesleya.

- Jeszcze ten idiota… - Draco potarł twarz. – Jego nienawidzę najbardziej – przyznał.

- Zaczął podpytywać mnie czy wracacie szybciej z podróży poślubnej…

- No jasne. Pewnie liczył, że się o to pokłócimy albo coś – westchnął Draco.

- W każdym razie to on opłaca prawnika Pottera. Nie wiem czy ugramy za wiele poza wywaleniem go z pracy. To w końcu wybraniec. Zbawca naszego świata – drwił Theodore.

- Zróbcie z Goldiem, co się da, żeby go uwalić. A jak nie, to inaczej nam zapłaci za atak na Zabinim – zapewnił Draco.

- Pewnie! Nie odpuścimy bliznowatej mendzie! – obiecał Nott, wreszcie biorąc się za nakładanie sobie kolacji.

- Nie odpuścimy – potwierdził Draco, sięgając po wino.

Byli ślizgonami – sprytnymi, wyrachowanymi, przebiegłymi… i bardzo mściwymi. A gdy ktoś zadzierał z jednym z nich, zadzierał z całą drużyną. Bo choć mottem Slytherinu oficjalnie było: „Umiesz liczyć, licz na siebie!”. To oni sami częściej używali pomiędzy sobą: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego!”

💞💞💞

Taki trochę krótkawy - ale jest 😋
W kolejnym - wujek Draco usypia dzidzię 😁
Kilka przejściowych rozdziałów, niż wrócimy do dram 😋

Buziaki! 

PS. Dziewczyny z bloga hot 18+ - o 00:01 - kolejna publikacja! Zapraszam! 😉