41. Teraz nie mów... ty słodka idiotko!

 Dedykacja: na poprawę nastroju - dla Wszystkich! 💥🍹🍷🍸


💞💞💞

                Hermiona musiała wsunąć pięść w usta, by zdusić w sobie chęć na niekontrolowany śmiech. Gdy tylko obudzili się przed kolacją i wzięli wspólny prysznic, zabrała się za kompletowanie garderoby dla męża na jego wielki wieczór. Za pomocą zaklęcia powiększyła niebieską, satynową sukienkę na szelkach normalnie sięgającą przed kolano, a u niego gdzieś do połowy umięśnionego uda.

- Ja go naprawdę za to zabije – narzekał Draco, poprawiając czarną, samonośną pończochę.

- Zrobił to dla Ginny, przecież wiesz – powiedziała z uśmiechem.

- Wiem. Ten idiota chyba się naprawdę zakochał – Draco uśmiechnął się lekko pod nosem.

- Myślisz? – Hermiona zrobiła wielkie oczy.

- Nigdy nie widziałem go w podobny stanie, więc chyba…

- Byłoby super, gdy im teraz wyszło! – westchnęła i poprawiła mu spinkę we włosach, którą pozwolił sobie zapiąć, dopiero po groźbie, że w nocy nie będzie seksu, jeśli się na nią nie zgodzi.

- Pewnie, że jest super, jak wychodzi – odpowiedział, opierając dłonie na jej talii i pochylając się, by ją pocałować, a ona zastanawiała się czy miał na myśli również ich.

- Przepraszam panią bardzo, ale po pierwsze jestem hetero, a po drugie mam męża – zaśmiała się, kładąc mu dłoń na ustach i uniemożliwiając pocałunek.

- Nie chcesz spróbować laseczko? Poeksperymentować? – zażartował, poruszając sugestywnie brwiami.

- Mam taką zasadę, że nie posuwam mężatek – zripostowała, wskazując na jego obrączkę.

- Zaraz to załatwię – Draco sięgnął i spróbował zdjąć swoją obrączkę, ale ta ani drgnęła.

- Nie wiedziałeś o zaklęciu Zabiniego? – zdziwiła się.

- O jakim zaklęciu? – Malfoy dalej siłował się z obrączką.

- O zaklęciu harmonii.

- Żartujesz? Wiesz, że nie poważam takich czarów…

- To trzeba było nie zostawiać obrączek pod opieką swojego jakże genialnego przyjaciela – Hermiona zaśmiała się pod nosem.

- Zabiję go… znowu! Ten człowiek kiedyś naprawdę, albo wpędzi mnie do więzienia, albo do grobu – narzekał.

- A co, chciałeś ukrywać obrączkę i podrywać laski na samotnego przystojniaka? – zapytała ze śmiechem.

- Uważasz, że jestem przystojny? – Draco uśmiechnął się i znów złapał ją w talii.

- Tak bardzo przystojny, jak skromny – dogadała mu.

- Zawsze ci mówię, że chciałbym cię wziąć w tej czy tamtej sukience. A ty byś nie chciała mnie mieć, w tej? – mrugnął sugestywnie.

Roześmiała się.

- Przemyślę to. A teraz chodź. Blasenia na pewno już na nas czeka – Hermiona podsunęła mu beżowe szpilki, też specjalnie powiększone zaklęciem i patrzyła, jak z miną cierpiętnika wsuwa w nie stopy.

- Kto wymyślił to narzędzie tortur? Zaraz odpadną mi palce! – narzekał.

- Poczekaj, co powiesz po całym wieczorze w nich – zaśmiała się i wciąż mocno trzymając go za rękę, wyprowadziła go z garderoby.



💞💞💞


                Ginny znów płakała. Tym razem jednak płakała ze śmiechu. Blaise w jej jasnoróżowej, zwiewnej sukience wyglądał przekomicznie, a różowa opaska z kwiatuszkiem dopełniała obrazu tego dziwnego tworu.

- Bo się udławisz tym śmiechem, wiewiórko! – burczał, widząc, jak Ruda ociera łzy.

-  Wyglądasz jak landrynka, stratowana przez hipogryfa! – wytknęła mu, łapiąc się za żebra.

- Pożałujesz tego jeszcze kiedyś, obiecuje ci! – marudził.

- Ocho! Słuchać obcasy. Draconia pewnie nadchodzi! – zawołała Ginny.

Hermiona prowadziła ostrożnie za rękę Malfoya, który wciąż miał małe problemy z utrzymaniem równowagi na obcasach.

- Witaj kochana! Ale śliczna sukienka! – zaszczebiotała do niego Ginny.

- Uznajmy, że powiedziałaś to do Hermiony i nie komentujmy więcej – poprosił Draco, ostrożnie schodząc ze schodów.

- Ależ nie! To było do ciebie, droga Dri! Wyglądasz bosko! A te nóżki w pończoszkach! Będziesz miała dziś branie, jak nic – kpiła dalej Gin.

- Mówiłem ci już, że cię za to zabiję Zabini? – spytał wrogo Draco.

- Tobie przynajmniej nie kazano założyć stringów! – poskarżył się Blaise.

- Poważnie Ginny? Kazałaś mu się, aż tak męczyć? – Hermiona wybuchła gromkim śmiechem.

- Pod tą sukienkę, nie wkłada się innej bielizny! – Ginny wyszczerzyła się do Zabba.

- Zapłacisz mi za to – obiecał, patrząc jej w oczy.

- A ty mi za to, zjebie! – Malfoy wskazał na swoje wciśnięte w szpilki stopy.

- Dobrze, już dobrze, drogie panie! – przerwała im Hermiona. – Pora na kolację.

- Dri, Bla! Wy przodem! – zachęciła Ginny.

- Nie puszczę Hermiony, bo się w tym zabije! – odpowiedział Draco, mocniej ściskając jej rękę.

- Złap się za rączki ze swoją najlepszą przyjaciółką na świecie. Dri i Bla naj naj psiapsi na zawsze! – wyszydzała ich Hermiona, puszczając jego dłoń.

- Chodź Smoku, nie damy im tej satysfakcji – Blaise wyciągnął do niego rękę, sam niepewny w różowych szpilkach.

- Zabiję cię i wskrzeszę, tylko po to by znów cię zabić, stary – obiecał Draco, łapiąc dłoń kumpla i powoli idąc z nim w stronę korytarza prowadzącego do jadalni.

- Ale macie słodkie tyłeczki! Dietka, ćwiczenia? Zdradźcie nam dziewczynki tajemnice swojego sukcesu! – prowokowała ich Ginny.

- Dużo seksu! – odparł Malfoy ze złośliwym uśmieszkiem.

- Dri, ty puszczalska zdziro! Musisz nam o tym koniecznie opowiedzieć! – Hermiona wyszczerzyła się do niego szeroko.

- Ty też mi za to zapłacisz, Granger! – ostrzegł.

- Co ty jesteś taka pazerna na pieniądze, Draconio? Ciągle wszyscy mają ci za coś płacić. Herm, może poznasz ją z jakimś bogatym kolegą swojego męża, co? – wyśmiała go Ginny.

- Jasne! Ma jednego fajnego, ale podobno on lubi chodzić w różowych stringach, więc sama nie wiem… - Hermiona pokazała język Zabiniemu, a Ginny zalała się nową falą łez.

- Wredne jędze! – sarknął Blaise.

- Podłe wiedźmy! – dodał Draco.

- To o nas? O nie, nie damy się! – zawołała Ginny.

- Wy wyuzdane lafiryndy! – skomentowała Hermiona, patrząc na nich z przekorą.

- Rozpustne szmaty w za krótkich kieckach!  - dogadała im Gin.

- Prowokacyjne kurtyzany w opiętych pończochach! – kontynuowała Hermiona.

- I w stringach do tego! Ladacznice bez czci i wiary! – dodała Ginny.

- Nie płacz Dri… Jeszcze im kiedyś pokażemy! – obiecał pokrzepiająco Blaise, patrząc na błyszczące oczy Dracona.

- Kurwa! To nie przez ich obelgi, a dlatego, że chyba mam połamane wszystkie palce u stóp! – jęczał w bólach Malfoy.

- A mój Blaise junior wciąż nie wie, jak ma się pomieścić w tym majtkach! – narzekał Zabini.

Ginny i Hermiona musiały się opierać jedna o drugą, wciąż zaśmiewając się do łez.

Weszli już do jadalni, a Robert na ich widok upuścił tacę z talerzami.

- Ja bardzo pana… panią… państwa przepraszam – wydukał szybko, pochylając się i zbierając rozbitą porcelanę.

- Ani słowa Bob! – ostrzegł go Draco, podchodząc chwiejnie do krzesła. – I dopilnuj, by nikt poza tobą nas dziś nie obsługiwał przy kolacji – zaznaczył.

- Czyżbyś się czegoś wstydziła, Dri? – zapytała Ginny, zajmując swoje miejsce obok skwaszonego Zabiniego.

- Spadaj Weasley. Jeszcze się za to zemścimy, co nie Bla?

- Jasna sprawa, laleczko! – obiecał.

- Jak nie umiecie przegrywać z honorem, to się na przyszłość z nami nie zakładajcie! – poradziła Hermiona, uśmiechając się wrednie.

- Granger! Bo ci przypomnę! – ostrzegł Draco.

- Niby co? – zdziwiła się.

- Że też ze mną kiedyś przegrałaś – Draco błysnął zębami w uśmiechu.

- Wiele razy, bo zawsze oszukiwałeś, tak jak dziś! – zarzuciła mu.

- Przecież to ślizgoni, Herm. Oni skłonności do oszustw i przekrętów wysysają z mlekiem matek – zażartowała Ginny.

- Chyba żartujesz, sądząc, że arystokratki karmią dzieci piersią. Od tego są skrzaty domowe – wtrącił Blaise.

- Skrzaty domowe, karmiły was piersią? To one w ogóle mają piersi? – rozchichotała się Hermiona.

- Zabiniego w dzieciństwie skrzat domowy upuścił na ziemię i oto efekty – Draco wskazał na ich sukienki.

- Gin, zrób coś! Ta wredna blondyna mi dokucza! – poprosił płaczliwie Blaise.

- No naprawdę, Dri. Nie bądź już taką suczą! – stanęła w jego obronie Ginny.

- Właśnie Dri, ty plastikowy pustaku! – dodał Zabb.

- Ja wam wszystkim zapłacę, albo oddam jakieś przysługi, ale skończcie już ten cyrk, proszę – Draco ukrył twarz w dłoniach.

- Biedna, sfrustrowana Dri! Czyżby zbliżały ci się „te dni”. Chcesz coś rozkurczowego? Albo może trochę czekolady? – nie odpuszczała Hermiona.

- Ty zapłacisz za to najmocniej, obiecuje ci to Hermciu – Draco posłał jej złowrogi uśmieszek.

- Uuuu, Herm, chyba ktoś ci tu grozi! – zarechotała Ginny.

- Nie pożyczę ci więcej moich szpilek, ty niewdzięczna lampucero! – Hermiona uśmiechnęła się do niego słodko.

- Ja tam w sumie nawet dobrze się bawię – wtrącił Blaise.

- Serio Bla? A jak u ciebie w tych sprawach? Dalej się puszczasz, ze wszystkim, co nie wieje przed tobą na drzewo? – spytała go prowokacyjnie Ginny.

- Weasley… - warknął ostrzegawczo.

- Wiesz, że od zachowywania się jak dziwka, możesz dostać jakiejś choroby? Smoczej kiły na przykład…? - prowokowała dalej.

- No właśnie, Bla! Dalej gubisz majtki w klubowych toaletach? Opowiedz dziewczynom, jak raz ktoś zwinął ci spodnie z pod drzwi w kiblu – przyłączył się Draco.

- Powaga? Aż taka z ciebie szmaciura, Bla? – drażniła się Ginny.

- Czy ty się w ogóle nie szanujesz, dziewczyno? Damą trzeba być! – wyśmiała go Hermiona.

- Jasne, że trzeba… Powiedz mi, jak wielką damą byłaś, gdy wymykałaś się z własnego przyjęcia do limuzyny na szybki seks, co Hermciu? – prowokował Blaise, a Hermiona od razu gwałtownie się spłoniła.

- No właśnie Herm! Ty nieprzyzwoita nimfomanko! – wyśmiała ją Ginny.

- To wszystko przez ciebie! – Hermiona zmierzyła niechętnym wzrokiem Malfoya. 

                Draco nie zdążył jej odpowiedzieć, bowiem do jadalni właśnie wszedł Robert.

- Przepraszam pana, ale panna Davies czeka w salonie. Stało się coś pilnego. Dostała się tu przez kominek państwa Nott – wyjaśnił.

- Cholera! – Draco podniósł się, ale nim zdążył porządnie stanąć, noga w szpilce mu się wykręciła i z powrotem opadł na krzesło.

- Spokojnie – Hermiona wyjęła swoją różdżkę i szybko przetransmutowała jego sukienkę w białą koszulę, wypięła mu spinkę z włosów i zmieniła szpilki w wygodne trampki.

- Dobra w tym jesteś, Herm – pochwalił Zabb.

- Dzięki, a teraz wyskakuj z kiecki, bo muszę mu z czegoś wytransmutować spodnie – Hermiona wyszczerzyła się do niego.

- Chcesz żebym tu siedział w samych stringach? – Zabini zrobił wielkie oczy.

- Dawaj stary, bo nie ma czasu. Pójdziemy z nią pogadać do gabinetu, a ty w tym czasie pójdziesz na górę się przebrać, albo Ginny przywoła ci tu cichy.

- Dobra myśl – stwierdziła Ruda, sięgając do zamka jego sukienki.

Po chwili Malfoy wciągał na tyłek beżowe spodnie, a Blaise siedział z rękami pod stołem, zasłaniając swoje przyrodzenie. Na nogach wciąż miał różowe szpilki.

- Dobra, chodźmy – Draco wyciągnął rękę do Hermiony.

- Ja też? – zdziwiła się.

- No pewnie, że tak. Chodź! – złapał ją za rękę i pomógł jej wstać z krzesła, po czym razem wyszli z jadalni.

- Wyczuwam kolejne kłopoty – mruknęła Ginny.

- Ja też, a do tego tyłek mi zaraz zamarznie – marudził Zabb.

Ginny roześmiała się szczerze.

- Naprawdę nie domyśliłeś się, że te stringi przyniosłam ci tylko tak dla hecy, żeby sobie z ciebie zakpić? Wcale nie musiałeś ich zakładać!

- Wiem… Ale mam na sobie twoją bieliznę, więc czuje się jakbyśmy byli naprawdę blisko, bardzo blisko siebie… – Zabini mrugnął do niej zalotnie.

Ginny zachichotała.

- Te akurat były nowe, specjalnie je powiększyłam dla ciebie zaklęciem, ale jak już mi je oddasz, to kto wie co z nimi zrobię… – Teraz to ona do niego mrugnęła.  

Roześmiali się razem, bo w swoim towarzystwie naprawdę przychodziło im to nadzwyczaj łatwo.


💞💞💞

                Tracey Davis wyglądała dokładnie tak, jak Hermiona zapamiętała ją ze szkoły. Wysoka, szczupła, ładna blondynka o ostro zakończonym nosku i szpiczastym podbródku. Ubrana była w elegancką, czarną garsonkę, a z tego co Hermiona gdzieś kiedyś usłyszała z wykształcenia była magicznych architektem.

- Witaj Draconie… - podniosła się z kanapy, jak tylko pojawili się w salonie.

- Cześć Tracey. Pamiętasz Hermionę? – spytał wskazując na nią.

- Och tak, oczywiście. Dobry wieczór. Przeszkadzam za najście w porze kolacji – Davis wyciągnęła dłoń do niej.

- Nie ma za co. Czy służba zaproponowała ci coś do pica? – zapytała tonem dobrej gospodyni Hermiona, całą sobą czując, że Tracey też jest do niej niechętnie nastawiona.
Kolejna do kolekcji.

- Tak, ale nie mam czasu. Wpadłam tylko przekazać coś Draconowi…

- W takim razie przejdźmy do gabinetu – zaproponował.

Davies zawahała się chwilę, ale w końcu ruszyła niepewnie we wskazaną stronę.

- Wolałabym na osobności – wtrąciła, widząc, że Hermiona wciąż trzymana przez Draco za rękę, idzie razem z nimi.

- W takim razie ja…

- Nie wiem, co mi chcesz powiedzieć, ale na pewno nie jest to nic, czego nie mogłaby usłyszeć moja żona – oznajmił chłodno Malfoy.

- Ach tak, no przecież wczoraj był ten cały ślub! – zreflektowała się Tracey.

- Ten cały ślub? Co to w ogóle za sformułowanie, Davies? – Draco rzucił jej niechętne spojrzenie, gdy weszli razem do gabinetu.

- No bo to tylko udawane, prawda? Linda mówiła, że pobraliście się już wcześniej…

- Ach, Linda. Mam nadzieję, że nie przychodzisz do nas w jej sprawie? – Draco popatrzył na nią uważnie.

- Niestety tak… - Tracey usiadła ciężko na kanapie i położyła sobie na kolanach swoją torebkę.

- W takim wypadku, możesz sobie od razu darować! – warknął Draco, puszczając dłoń Hermiony i podchodząc do barku.

- To poważna sprawa, Draco… Ona…

- Nic mnie to nie obchodzi! – Blondyn napełnił szklaneczkę ognistą. – Coś dla ciebie, skarbie? – spytał.

- Nie dziękuję.

- A ty Davis?

- Ognista może być. Słuchaj, Malfoy ona…

- Czy ja mówię do ciebie po goblińsku, że nie rozumiesz? – sarknął, napełniając drugą szklankę i podchodząc do niej.

- Ale ona próbowała się przez ciebie zabić! – warknęła Tracey.

Hermiona poczuła, jak wszystko w niej zamiera. Merlinie! Naprawdę, Ferson, aż tak odbiło?

Draco prychnął pod nosem, podając Davies drinka.

- Próbowała się zabić, bo nie chcę jej widzieć na oczy? – zapytał cierpko.

- Wywalili ją z Proroka, a jak tam dziś poszła po swoje rzeczy, to właśnie przynieśli wasze zdjęcia z sesji ślubnej i tak ją to załamało, że wypiła w swoim domu truciznę. Jej sąsiadka ją znalazła i udało się ją odratować, ale jest na detoksie w Mungu i nie czuje się najlepiej… - Davies wyglądała na przygnębioną.

- Nic mnie to nie interesuje. Niech nie liczy na to, że się tym przejmę, ani tym bardziej, że pójdę ją odwiedzić. Próbowała mi zniszczyć życie i skłócić mnie z narzeczoną. Nie chcę więcej nawet o niej słyszeć! – odpowiedział cierpko.

- Ona napisała swój list pożegnalny… do ciebie – Tracey wyjęła z torebki kopertę i wyciągnęła ją w jego stronę.

- Czytałaś? – spytał.

- Nie. Jest tak zapieczętowany tak, że tylko ty go możesz otworzyć.

- Wspaniale – Draco odebrał od niej kopertę, po czym od razu wyjął różdżkę i rozpalił w kominku ogień.
Bez chwili zawahania wrzucił kopertę prosto w płomienie.

- Co ty… - Tracey była w widocznym szoku.

- Mówiłem już, nic mnie nie obchodzi, co miała mi do powiedzenia. Nie wzbudzi we mnie wyrzutów sumienia. Za dobrze ją znam. Nigdy, by się z premedytacją nie zabiła. Zbyt wielka z niej egocentryczka. Najpewniej liczyła, że zepsuje nam humor po ślubie takimi bzdurami. Nic z tego. I przyznam, że przykro mi, że dałaś się w to wciągnąć, Davies. Miałem cię za rozsądniejszą – powiedział, nie kryjąc swojej niechęci.

Na twarzy Tracey wykwitł czerwony rumieniec.

- Chciałam tylko pomóc zdesperowanej koleżance…

- Zdesperowanej. Dobre określenie. Cały czas myślałem, że to z jej strony tylko taka mała, śmieszna miłostka. Pociąg fizyczny i trochę ciekawości. Ale teraz dopiero do mnie dociera, jak mocno powalona ona jest. Istna wariatka! Przekaż jej, że od poniedziałku będzie obowiązywał zakaz aurorski na zbliżanie się do mnie, mojej żony, naszych miejsc pracy i domów. A ponadto przekazaliśmy aurorom, że to ona jest najbardziej podejrzana o podpalenie księgarni Hermiony!

- Och… Nie wiedziałam, że pomiędzy wami jest, aż tak źle. Przecież tyle lat się przyjaźniliście… - Tracey z niedowierzaniem pokręciła głową.

- I moglibyśmy nadal, gdyby jej nie odbiło. Próbowała mi wmówić, że jest ze mną w ciąży i żądała od Hermiony, żeby mnie z tego powodu zostawiła. Nigdy jej tego nie daruję… - poprzysiągł.

- Ona naprawdę cię kocha…

- Nie kpij, Davies. Jak się kogoś naprawdę kocha, to próbuje się mu nieba przychylić, a nie zgotować mu piekło na ziemi. Niech sobie da wreszcie spokój i trzyma się z daleka. Ostatni raz jej dobrze radzę! Możesz jej to przekazać!

- Przekażę – Tracey dopiła whisky i wstała. – Dzięki za drinka i przepraszam, że zakłóciłam wam wieczór – uśmiechnęła się przepraszająco.

- Nie szkodzi. Odprowadzę cię do drzwi – Draco ruszył do wyjścia, a Davies poszła za nim.

- Idziesz, skarbie? – spytał Hermionę.

- Nie, posiedzę tu chwilę. Do widzenia Tracey – pożegnała się.

- Dobrej nocy Granger… Malfoy – odparła blondynka.

Hermiona opadła na kanapę i ukryła twarz w dłoniach. Ferson była naprawdę stuknięta i zdolna do wszystkiego. Zaczynało ją to szczerze przerażać.

💞💞💞

- Nie wiedziałam jak się dostać do tego domu, dlatego poprosiłam Tammy Nott, by mi pozwoliła skorzystać z ich kominka. Mam nadzieję, że nie jesteś zły? – mówiłam Davies, gdy przechodzili razem przez hol.

- Szczęśliwy nie jestem, ale skoro tak koniecznie musiałaś… - burknął.

- Malfoy, to nie moja sprawa – Davies zatrzymała się i popatrzyła mu w oczy. – Ale przyjaźniłeś się z Lindą przez prawie cztery lata. Czy naprawdę warto to zaprzepaścić, dla jakiegoś chwilowego układu? – spytała cierpko.

- Gdybyś była mężczyzną, to bym ci teraz przyłożył – odparł z krzywym uśmieszkiem. – Jeszcze raz, nazwij moje małżeństwo układem, a gorzko tego pożałujesz, ostrzegam cię.

- Och! Linda była pewna, że skłamałeś mówiąc, że robisz to z miłości… – jąkała się nieco Tracey.

- Bo Linda to idiotka. Nie wiem o czym sobie gadacie i co tam jeszcze knujecie, ale nie pozwolę, by ktoś skrzywdził moją rodzinę. Ferson już straciła wszystkie kontrakty i zadbałem o to, by długo nie dostała nowych, ale ty Davies zawsze byłaś mądrą dziewczynką. Nie pakuj się w to, bo oberwiesz rykoszetem i to mocno – ostrzegł.

- No, no… nie sądziłam, że tak cię wzięło… – Tracey z niedowierzaniem pokręciła głową.

Draco pochylił się lekko.

- W obronie mojej żony, jestem gotów nawet zabić. Ostrzeż Ferson, że jak nie przestanie, to jej kolejna próba samobójcza, z pewnością będzie udana! – warknął.

- Jasne. Przekażę. Możesz też być pewien, że więcej jej nie pomogę. Nie jestem idiotką… Wiem, z kim nie należy zadzierać – zapewniła.  – W każdym razie, dużo szczęścia Malfoy, skoro już ci się trafiło, niech trwa jak najdłużej – uśmiechnęła się ponuro.

- Do widzenia, Davies. Ochrona odprowadzi cię za bramę – Draco otworzył przed nią drzwi i poczekał, aż wyjdzie.

Tracey odwróciła się, najpewniej chcąc coś jeszcze powiedzieć, ale Draco zatrzasnął drzwi za nią, nie mając ochoty jej dłużej słuchać. Miał tylko nadzieję, że faktycznie da sobie spokój ze spiskowaniem z Ferson. Nie potrzebny był mu kolejny problem na głowie.


💞💞💞

Zaczynamy zabawę pod tytułem: "Rozmów kilka Dri i Bla" 😂

W komentarzach możecie pisać najbardziej odjechane teksty, jakie przyjdą Wam na myśl - kompletnie sobie nie żałujcie - Wszystko, by poprawić sobie nastrój. 
Oczywiście Gin i Hermcia też są mile widziane! 

Mam nadzieję, że wena nam dopisze i nastrój się poprawi! 

Zaczynamy - kiedy będą pomysły!

Szczerze czekam i zachęcam do kabaretowego wyżycia się. 

Mogą być to scenki rodzajowe - różne żarty - dialogi - cokolwiek! 😁