40. Teraz nie mów... też umiemy wygrać!

 Dedykacja: Dla M.i - za Twoje zaangażowanie! 💗😘


💞💞💞

                Prosto po powrocie przeszli z powrotem do ogrodu, gdyż Robert poinformował ich, że Blaise i Ginny nadal tam przebywali.

- Co ona wyprawia? – zapytał Draco, gdy podeszli bliżej i zauważyli, że Ginny zawzięcie wykopywała coś łopatą przy jednym z klombów.

- Nie mam pojęcia, ale jak jest wściekła czy smutna, to zawsze rzuca się w wir pracy, by jak najmniej myśleć – wyjaśniła Hermiona.

- Mam nadzieję, że Samuel się o to nie wkurzy. Nikogo nie dopuszcza do prac w ogrodzie – zaśmiał się Draco.

- Hej – przywitali się, podchodząc do Blaisa, który siedział przy stoliku i popijał whisky, uważnie obserwując poczynania Ginny.

- Cześć. Dobrze, że jesteście. Ryje w ziemi, jak niuchacz od kiedy wyjechaliście. Twój ogrodnik chyba niedługo dostanie palpitacji. Poprosiła go o coś do roboty, więc zlecił jej wykopanie jednej małej grządki, ale ona chyba planuje wykopać tunel na drugą stronę ziemi – zaśmiał się Blaise.

- Hej Gin… - Hermiona podeszła do niej.

- O cześć! – Ginny otarła pot z czoła brudną rękawicą, rozsmarowując sobie smugę ziemi po skórze.

- Wiem, że jest nie wesoło, ale nie możesz w ramach kary przekopać się do Chin, kochanie… - Hermiona ostrożnie wyjęła z jej dłoni łopatę i odłożył ją na ziemię.

- Nie mam już rodziców Herm… Nie mam już nic  – Ginny zaszlochała i zgięła się w pół.

- To nieprawda! To tylko chwilowe… - Hermiona złapała ją i mocno przytuliła, nie zważając na to, że przyjaciółka uwali jej ładną, beżową sukienkę ziemią i błotem.

- Co ja mam zrobić? Co? – Ruda była w rozpaczy.

- Ciii… spokojnie, kochanie! – Hermiona pogładziła ją po włosach. – Na początek pójdziemy na górę i się wykąpiesz, a później zobaczymy, dobrze?

Ginny w odpowiedzi tylko skinęła głową, wciąż płacząc. Hermiona ponad jej ramieniem spojrzała na Zabiniego, a on od razu zerwał się z krzesła i szybko do nich podszedł.

- Już dobrze malutka… - przemówił do niej, kładąc jej ręce na ramionach i odciągając ją od Hermiony, tak, że przytuliła się teraz do niego. – Zaniosę cię na górę, w porządku? – spytał, z czułością gładząc jej rude włosy.

Ginny znów tylko skinęła, a Blaise szybkim ruchem wziął ją na ręce i pewnie ruszył w stronę domu. Ruda trzymała go za szyję, opierając głowę o jego ramię i nie przestawała płakać.

- Wszystko ok? – Draco objął Hermionę w talii i cmoknął ją w skroń, widząc, że też ma łzy w oczach.

- Cholernie mi jej żal – wyszeptała, obejmując go w pół i wtulając się w jego miło pachnącą szyję.

- Mnie też. Wymyślimy coś, by poprawić jej humor… - obiecał.

Hermiona uśmiechnęła się do niego słabo, po czym razem ruszyli w stronę domu.


💞💞💞


Ginny leżała w wannie z lampką wina, a Hermiona siedziała na krześle obok, również popijając czerwony trunek z kieliszka.

- Nie odwołam tego… To by mnie zniszczyło – wyszeptała zbolałym głosem Ruda.

- Nawet bym ci na to nie pozwoliła! On nie zasługuje na ciebie Gin, nigdy nie zasługiwał – przyznała z goryczą Hermiona.

Stała przy ołtarzu i starała się nie płakać. Sama nie wiedziała skąd w niej ten płaczliwy nastrój. Może stąd, że to był pierwszy ślub na jakim była, od czasów własnego?
Jakoś zawsze umiała się wymiksować z takich imprez, wciąż walcząc z bolesnymi wspomnieniami. Teraz jednak nie miała takiej możliwości… Była przecież pierwszą druhną Ginny.
Stojący po drugiej strona ołtarza Ron, posłał jej pokrzepiający uśmiech.
On się cieszył. W końcu jego najlepszy przyjaciel miał dziś pojąć za żonę, jego jedyną, ukochaną siostrę.
Hermiona wiedziała, że nacisk jaki rodzina wywarła na Ginny w sprawie tego małżeństwa był bardzo mocny.
Tym bardziej zastanawiała się, czy dobrze postąpiła nie mówiąc jej o tym, co wydarzyło się w przeszłości… Sama nie wiedziała, a wątpliwości naprawdę przeżerały ją na wskroś.
Co jeśli zniszczy przyjaciółce życie swoim milczeniem?
Chciała wierzyć, że nie…
Harry był zadowolony. Wyglądał trochę, jak koneser dobrego wina, który czekał na to, by skosztować czego odpowiedniego. Jego uśmiech wydał się Hermionie dziwnie… wyrachowany. Miała nadzieję, że to tylko jej podświadomość nadinterpretowuje sobie to wszystko…
Gdy Artur Weasley prowadził córkę do ołtarza, oczy jej matki, szwagierek i nawet niektórych braci błyszczały wzruszeniem.
Oczy Rudej też błyszczały, ale Hermiona wcale nie była pewna, czy są to łzy szczęścia…
I to ją martwiło. I nie dawało jej w nocy spać, przez wiele kolejnych tygodni.


- Bracia się nie odetną. Obiecali mi to dziś… Ale mama… Wiesz, że przez wiele lat była moją jedyną przyjaciółką? – mówiła ze smutkiem.

- Wiem kochanie. Jestem pewna, że jej przejdzie. Jest teraz zła, ale nie sądzę, by mogła się ciebie wyrzec na zawsze – Hermiona pogładziła ją po włosach, odpędzając wizję ślubu przyjaciółki ze swoich wspomnień.

- Naprawdę tak myślisz? – Ginny spojrzała na nią z nadzieją.

- Oczywiście, że tak. Jak ułożysz sobie życie i będziesz szczęśliwa, to na pewno rodzice będą się cieszyć twoją radością i wszystko się ułoży – zapewniała.

- Jesteś super przyjaciółką – Ginny uśmiechnęła się do niej z czułością.

- Zawsze do usług. Poproszę Draco, byśmy nie wyjeżdżali. Zostanę i…

- Och nie! Absolutnie! Musisz jechać, Herm. Nie darowałabym sobie! – Ginny mocniej uścisnęła jej dłoń.

- Ale…

- Obiecaj, że pojedziesz! – poprosiła.

- No dobrze… - Hermiona uśmiechnęła się do niej delikatnie.

- Z tego wszystkiego nawet nie zdążyłam podziękować Malfoyowi za zorganizowanie tego śniadania – westchnęła ciężko.

- On wie, że jesteś mu wdzięczna – zapewniła.

- Nie mówiłaś, jak noc poślubna? – Ginny uśmiechnęła się przekornie.

Hermiona zaśmiała się cicho.

- Intensywnie – przyznała.
Kochali się trzy razy… nie licząc seksu na biurko w jego apartamencie. Cały dzień była obolała i lekko nieprzytomna od tego wszystkiego.  

- Cieszę się! A ta piękna kolia to prezent od męża? – spytała, sięgając palcami do klejnotu.

- Lepiej. Od teścia… - Hermiona mimowolnie zachichotała.

- Poważnie? – Ginny zrobiła wielkie oczy.

- On serio jest poważnie chory. Nie ma w sobie nic z tamtego Malfoya seniora, jakiego pamiętałam – przyznała.

- Ale mimo to ogarnął wręczenie ci prezentu na nową drogę życia?

- Tak i nawet napisał na kartce, że wiedział o nas wtedy i że się cieszy – Hermiona wzruszyła ramionami, nadal nie bardzo rozumiejąc tę całą sytuację z ojcem Dracona.

- Pewnie w ten sposób chciał ci dać do zrozumienia, że cię akceptuje – Ginny uśmiechnęła się do niej.

- Nie jestem pewna, czy był w pełni świadomy, że to w ogóle ja. W każdym razie widziałam przez chwilę macochę Malfoya. Patrzyła na mnie, jak Filch na brudną plamę. Czysta pogarda. A jeszcze Draco jej dokopał, mówiąc, że to ja jestem teraz prawdziwą panią Malfoy, a nie ona…

Ginny znów zachichotała.

- No cóż… Jesteś. Jak się z tym czujesz?

- Dziwnie. Na dodatek tym razem rzucił na obrączkę zaklęcie harmonii. Nie mogę jej zdjąć…

- Nie sądzę żeby to był on… - Ginny uśmiechnęła się przebiegle.

- Żartujesz? Utopię cię w tej wannie! – zagroziła Hermiona.

- To był pomysł Zabiniego! – wyjaśniła pośpiesznie Ruda.

- To jego utopię w basenie! – zagroziła mściwie Hermiona.

- W sumie to niezły pomysł. Pomogę ci. Nie ukarałam go jeszcze za Parvati – Ginny znów się uśmiechnęła i sięgnęła po ręcznik, by móc wyjść z wanny.

- Parvati? – zdziwiła się Hermiona.

- Całował się z nią na waszym przyjęciu przedślubnym – westchnęła, wycierając się szybko.

- A to babiarz jeden! – zniesmaczyła się Hermiona.

- Ano, nazwałam go za to męską dziwką – Ginny uśmiechnęła się pod nosem.

- Bardzo słusznie! – poparła ją gorliwie Hermiona.

- Wiedziałaś, że Lav planowała wciągnąć Malfoya w taki sam układ, jak mieli Blaise i Parvati?

- Poważnie? To już wiadomo czemu się tak głupio krzywiła, patrząc na nas w piątek – Hermiona z dezaprobatą pokręciła głową.

- Dobrze, że Draco nie posuwa mężatek – oceniła Gin.

- Nott o tym wspomniał u nich na ognisku. Podobno to jedna z jego zasad – wyjawiła Hermiona.

- Bo to porządny gość! Szczęściara z ciebie – Ginny uśmiechnęła się niej szczerze, zawiązując duży ręcznik na piersi.

- Ostatnio często to słyszę – Hermiona wstała i przywołała z sypialni swoje bikini.

- Z niego też farciarz, że ma ciebie!

- Obyś miała rację – powiedziała, odwracając się do przyjaciółki, by ta pomogła jej rozpiąć sukienkę.

- Będzie dobrze Herm. Wiem to – zapewniła, obejmując ją od tyłu za szyję.

- Będzie. A twoi rodzice też w końcu zrozumieją… - Hermiona pogładziła ją po przedramionach i uśmiechnęła się patrząc na nią przez ramię.  

- Liczę na to – przyznała cicho Ruda, po czym też przywołała swoje bikini, by móc się przebrać.


💞💞💞

                Gdy weszły do sali z basenem, Draco i Blaise już siedzieli na jego brzegu z nogami w wodzie. Obaj w szortach kąpielowych, prezentowali swe umięśnione klaty w całej wspaniałej okazałości.

- Godryku! Chyba w nocy nie zasnę… - wyszeptała do niej Ginny.

Hermiona zachichotała. Cóż… Ona miała nadzieję, że jeśli nie będzie mogła spać, to przynajmniej będzie miała co robić.

- Aaaa Malfoy! Ratunku! – Blaise zakrył sobie oczy dłońmi.

- A tobie co? – zapytała Hermiona, patrząc na Zabiniego ze zdziwieniem.

- Jestem zbyt delikatnym Diabełkiem, na takie kuszące widoki! Nie wolno mnie narażać na tyle seksowności na raz! Proszę natychmiast iść na górę i ubrać kombinezony do płetwonurkowania! – wołał, nadal mocno zaciskając powieki.

- Widzisz! Mówiłem ci! Kombinezon do eliksirów toksycznych dałby radę! – Draco wyszczerzył się do Hermiony.

- Jeszcze ci nie przeszło z tym pomysłem? – zaśmiała się, zrzucając z siebie szlafroczek.

- Z jakim konkretnie pomysłem? – spytała Ginny, również odrzucając górne okrycie.

-  Malfoy po prostu miewa problemy z opanowaniem się – Hermiona uśmiechnęła się do niego złośliwie.

- Nie prowokuj, bym pokazał skalę tych problemów przy naszych przyjaciołach – ostrzegł ją Draco, z wrednym uśmieszkiem.

- Dobra to, co Smokowaty, mały wyścig? – zaproponował Blaise, klaszcząc w dłonie.

- Jaka stawka? – spytał Draco, patrząc na niego uważnie.

- Coś upokarzającego! Przegrany schodzić dziś na kolację w szpilkach! – zawołała Zabb z uśmiechem.

- Znów wymyślasz? Nie możemy po prostu założyć się o whisky? – marudził Draco.

- Nie! Bo masz jej pół piwnicy i to żadna strata! Szpilki… Chyba, że pękasz blondasku? – prowokował Zabini.

- Niech będzie! Nie przegram! – zapewnił Malfoy.

- Dwie długości długość basenu, jeden nawrót – zdecydował Zabb.

- Chwila! – wtrąciła Ginny. – My też chcemy wziąć udział, prawda Hermiona? – uśmiechnęła się do nich przekornie.

- Jasne! – zgodziła się od razu.

- Serio Granger? Nigdy ze mną nie wygrałaś wyścigu w wodzie – przypomniał jej złośliwie Draco.

- Trenowałam – powiedziała, unosząc sugestywnie brew, co było prawdą.
Raz w tygodniu jeździły z Ginny na mugolski basen w centrum Londynu popływać. Ruda była w tym naprawdę bardzo dobra, a Hermiona też dawała sobie radę.

- Co proponujecie? – zapytał Blaise.

- Sztafeta. Ja z Herm przeciwko wam. Tak jak mówiłeś, długość basenu z nawrotem i powrót. Zmieniamy się klepnięciem dłoni. Jeśli my wygramy, przyjdziecie na kolację w szpilkach.

- I w pończochach! – dodała ze śmiechem Hermiona.

- I w naszych sukienkach! – zakończyła Ginny.

Draco i Blaise spojrzeli na siebie niepewnie.

- Dobra, ale jeśli my wygramy to przez dwadzieścia cztery godziny będziecie naszymi niewolnicami, spełniającymi wszystkie nasze zachcianki! – zawyrokował Blaise.

- Przez dwanaście godzin – negocjowała Ginny.

Mężczyźni znów spojrzeli na siebie, uśmiechając się złośliwie.

- Dobra, pasuje! – zgodził się Malfoy.

- Super! Herm chcesz płynąć pierwsza? – zapytała Ginny.

- Tak. Odważysz się ze mną zmierzyć, Malfoy? – spytała z prowokacyjnym uśmieszkiem.

- Zawsze, promyczku! – mrugnął do niej łobuzersko.

- Tylko bez kantowania, ślizgońskie gady! – ostrzegła Ginny.

- Ależ gdzie tam, waleczne lwice! Nie śmielibyśmy… – zaśmiał się Zabini.

- No to ustawcie się! – Ginny wskazała na Draco i Hermionę.

Posłusznie podeszli do brzegu basenu.

- Na trzy – zawołała Ginny. – Raz, dwa i…. trzy! – krzyknęła, a Zabini zagwizdał.

💞💞💞

                Wskoczyli do wody i zaczęli płynąc. Malfoy miał większy zasięg ramion, ale Hermiona dawała z siebie wszystko, wiec dopłynęli do drugiego brzegu prawie w tym samym czasie. Hermionie lepiej wyszedł nawrót i nieco go wyprzedziła. Wtedy poczuła, że Draco łapie ją za kostkę i ciągnie do tyłu.
Kopnęła go drugą nogą w bark i popłynęła dalej, ale ślizgon szybko ją dogonił. Przy ostatnich metrach wyprzedził ją o długość ramienia i klepnął dłoń Zabiniego o 2 sekundy przed tym, nim ona dosięgnęła ręki Ginny.
Druga para wystartowała, płynąc najszybciej jak mogli, a Draco i Hermiona wyszli z basenu.

- Oszukiwałeś wstrętny wężu! – wydarła się na niego, ledwo znalazła się na brzegu.

- Absolutnie nie! – skłamał z uśmiechem. – Nieźle Granger, faktycznie trenowałaś – pochwalił.

Hermiona podeszła do niego i dźgnęła go palce w klatę.

- Nie będę spełniała żadnych zachcianek oszusta! – ofuknęła go.

Draco złapał ją za nadgarstek i wciągnął w swoje mokre ramiona.

- Salazarze! Mam straszną ochotę zerżnąć cię taką mokrą, rozgrzaną i wściekłą… - wymruczał jej do ucha, sunąc namiętnie drugą dłonią po jej pośladku.

Hermiona starała się zignorować gorący dreszcz, jaki przeszył nagle jej ciało.

- Opanuj się! – upomniała go, walcząc z gwałtownym rumieńcem.

- Wracają – Draco wreszcie zwrócił uwagę na to, co się dzieje w basenie.

- Ginny! Dawaj! Prowadzisz! – krzyczała Hermiona.

- Zabini, machaj tymi łapami! – warczał Draco, widząc, że Ruda faktycznie wysuwa się na prowadzenie.

Jeszcze chwila, kilka sekund i…

- Tak!!! – Hermiona zaczęła podskakiwać niczym mała dziewczynka, gdy Ginny pierwsza dotknęła brzegu.

- Zabini! Zjebałeś to! – zdenerwował się Malfoy.

- Widzisz! Nawet pomimo oszustwa, nie wygraliście z nami! Masz za swoje mała, wredna fretko! – szydziła z niego Hermiona.

Ginny roześmiała się szczerze.

- To, jak panowie? Pożyczyć wam szpilki, czy macie już jakieś ukryte w swoich szafach? – drwiła.

- Odbijemy sobie to jeszcze kiedyś! – obiecał Zabb, wychodząc na brzeg.

- Więcej nie będziesz w mojej drużynie! – zaznaczył ponuro Draco, patrząc z niechęcią na kumpla.

- Nie unoś się, księżniczko! Przecież lubisz pończochy – zażartował Diabeł.

- Ale je oglądać i ich dotkać, a nie je nosić! – sarkał Malfoy.

- A skąd wiesz, że nie lubisz nosić? Próbowałeś już? – prowokowała go Hermiona z wrednym uśmieszkiem.

- Doigrasz się, Granger – ostrzegł ją z błyskiem w oku.

- Gin, masz aparat? Ja im będę musiała zrobić fotkę w tych ciuszkach! – zaśmiewała się.

- Ani mi się waż! – zagroził Draco, na co Hermiona pokazała mu język.

- Dobra, idę po piwo. Chce ktoś? – spytał Zabini.

- Ja chętnie – zawołała Ginny.

- Dla mnie szampan, jeśli byś mógł – poprosiła Hermiona.

- Spoko! A ty co chcesz, Smoku?

- Whisky. Pójdę z tobą, bo sam się nie zabierzesz – zadeklarował się Draco.

Ruszyli razem do wyjścia, a Zabini odwrócił się przez ramię, patrząc jak Ginny i Hermiona zaśmiewają się razem, wyraźnie ciesząc się z wygranej.


💞💞💞


- Zrobiłeś to specjalnie! – zarzucił mu Draco, gdy tylko weszli do korytarza.

- Tak. Chciałem poprawić Rudej humor, po dzisiejszym – przyznał.

- Fajnie, że moim kosztem – westchnął teatralnie Draco.

- Daj spokój, Herm też się należy, po tej masakrze z księgarnią…

- W sumie racja, ale to nie zmienia faktu, że zajebiście mocno cię wzięło, przyjacielu – Draco poklepał go po plecach ze złośliwym uśmieszkiem.

- Nie zaprzeczam – Blaise wyszczerzył się do niego.

- W sumie się cieszę. Liczę, że wam się uda – Draco powiedział to całkiem poważnie.

- Ja też na to liczę – przyznał cicho Diabeł. – Bardzo liczę.


💞💞💞

                Lunch zjedli nad basenem, a później na zmianę albo pływali, albo wylegiwali się na leżakach i rozmawiali, popijając drinki.

- No to chyba pora trochę odpocząć przed kolacją? – Ginny ziewnęła lekko.

- Może jednak ją przełożymy – wtrącił pośpiesznie Blaise.

- Zapomnij Zabini! – zawołała od razu Ruda.

- Pływanie mnie wykończyło. Godzinka snu mi nie zaszkodzi, stwierdziła Hermiona wstając z leżaka.

- Ja też idę – Ginny również się podniosła.

- Zabb twój pokój jest już gotowy, jak coś – powiedział Draco, również wstając.

- Pokój? – zdziwiła się Ginny.

- Zabini ma tu swoją sypialnie, z której korzysta jeśli w dworku są jakieś imprezy. Pomyśleliśmy, że lepiej żeby został tu z tobą, kiedy nas nie będzie. Tak dla towarzystwa – Draco uśmiechnął się do niej nieco przekornie.

- Nie musisz sobie robić kłopotu! – wtrąciła od razu Gin.

- Ale to nie kłopot, tylko przyjemność – zapewnił ją Zabini.

- No to ustalone – Draco ziewnął. – Dobra, widzimy się za trzy godziny na dole.

- Ależ oczywiście Draconio. Ty i twoja koleżanka Blasenina, będziecie mile widziane przy kolacji – zażartowała Hermiona.

- Zabiję cię za to, Zabb – obiecał Draco, po czym pierwszy ruszył do wyjścia.

- Gdyby zrobił to za każdym razem, jak mi obiecuje, byłbym lepszy w zmartwychwstaniach od Voldemorta – zakpił Diabeł.

Dziewczyny zaśmiały się i również ruszyły do wyjścia z basenu.


💞💞💞


(18+)
               
                Hermiona nie dogoniła Dracona w czasie całej drogi do ich sypialni, dlatego zdziwiła się, gdy weszła do pokoju, a jego nigdzie nie było. Czyżby poszedł już do łazienki?
Zamknęła drzwi i pisnęła ze strachu, widząc, że schował się za nimi tak, że go od razu nie zauważyła.

- Chcesz, żebym dostała zawału? – ofuknęła go ze złością.

- Chcę, żebyś dostała orgazmu – wyszeptał, wciskając ją w drzwi swoimi wychłodzonym po basenie ciałem i od razu całując ją zachłannie i pożądliwie.

- Ty to naprawdę… - westchnęła, czując jak szarpie za znajdujące się na karku, sznurki od góry jej kostiumu.

- Nie mogłem nasycić oczu tobą w tych skrawkach materiału – mruczał, całując ją w szyję. – Dobrze, że szorty ukrywały to, co ze mną zrobił twój widok, promyczku… - sięgnął dłonią pomiędzy jej uda.

- Tylko dlatego, że podoba mi się jak pływasz, nie skarcę cię za bycie niewyżytym…

- Moja ślicznotka… - rozwiązał wreszcie górę od bikini i od razu sięgnął ustami do jej piersi całując najpierw jedną, później drugą, a następnie liżąc powoli jej stwardniałe sutki.

- Chciałeś wypoczywać… – przypomniała, wplatając palce w jego włosy.

- Zaraz będę – złapał ją za pośladki i zmusił, by uniosła biodra.

Szybkim podrzutem, sprawił, że oplotła go udami w pasie, po czym patrząc jej w oczy zaniósł ją do łóżka.

Położył ją na gładko zaścielonej pościeli i wciąż nie odrywając wzroku od jej bursztynowych tęczówek.

- Jesteś małą prowokatorką… - wyszeptał, zamykając dłoń na jej piersi.

- Jestem? – zaśmiała się.

- Zapłacisz mi za to… - obiecał, pochylając się i od razu zamykając usta na jej sutku, ssąc go najmocniej, jak potrafił.

Jęknęła i wygięła się. On zawsze wiedział, jak ją odpowiednio rozgrzać.

Znaczył jej ciało swoimi ustami i zębami. Namiętnymi, mocnymi pocałunkami i delikatnymi ukąszeniami.
Pieścił ją z zapamiętaniem, całym sobą chłonąc jej piękno, ciepło i fakt, jak bardzo lubiła to, co z nią wyprawiał.

- Smoku… Proszę! - wyjęczała, gdy powoli zsunął z niej dół kostiumu kąpielowego.

- O co prosisz, mój słodki skarbie? – zapytał, pieszcząc oddechem jej odsłoniętą kobiecość.

Zajęczała i poruszyła biodrami. Wiedział dobrze czego potrzebowała i dał jej to.
Bez zawahania dotknął językiem jej wilgotnej kobiecości, a ona znów podskoczyła i zajęczała w prawdziwej ekstazie.

Jego mała czarownica lubiła dobrą zabawę… A on lubił bawić się z nią w ten sposób.

Pieścił ją przez chwilę, chcąc by doszła pod nim, ale nagle podniosła się i obcesowo wbiła mu paznokcie w barki.

- Potrzebuję cię… Teraz… Chodź - wydyszała, a on zrozumiał, że pragnęła orgazmu z nim głęboko w sobie.
Nie zamierzał jej tego odmawiać.
Nigdy.

Przesunął się wyżej, szybko całując jej rozdygotane usta, a zaraz później wpasował się idealnie pomiędzy jej szeroko rozwarte uda. Wystarczył jeden płynny ruch, by znalazł się tam gdzie najbardziej lubił być.
Głęboko w jedwabiście gładkim i wciąż obłędnie ciasnym wnętrzu swojej żony.

Nim minęło pięć minut, zajęczała mu do ucha, doświadczając olśniewającego orgazmu.
Nim minęło kolejnych pięć, obydwoje już spali, ciasno spleceni w uścisku rozgrzanych po bardzo udanym seksie ciał.


💞💞💞

Troszeczkę luzu musi być! 😛
Kolejny rozdział też jest nieco luźniejszy - co prawda tylko do czasu 😄

Mam nadzieję, że nie nudzi Was tempo - wiem, że jest obłędnie wolne, ale cóż...
Jak mówiłam, chyba doskoczymy do 100 rozdziałów (a może i więcej) w tym opowiadanku! 😋

W ostatnich dniach dostałam kilka maili (dokładnie 7!) od dziewczyn, które pisały, że nie komentują na blogu -  z różnych powodów, ale postanowiły napisać właśnie na maila.

Kochane! 
Komentarze na maila - również zawsze bardzo, bardzo mnie cieszą! Nie krępujcie się i piszcie o każdej porze dnia i nocy - naprawdę nie gryzę (a jak już, to nie boleśnie 😝).

Mój mail dla chętnych: venetiia.noks@gmail.com

Pozdrawiam Wszystkich Czytelników - tych, jak to ładnie określiła jedna z dziewczyn piszących na maila - "Na gapę" (Pozdrawiam Ewelina!💜) również - z całego 💓! 😘

Wasza V. 

PS. Zachęcamy jednak do udziału w naszej super - hiper przemiłej społeczności komentatorskiej - Wszyscy są mile widziani, zapewniam - Dziewczyny tu są CUDOWNE! I jestem pewna, że każdego przyjmą z otwartymi ramionami! 💖😘😘😘