33. Teraz nie mów... tak mi przykro!

 Dedykacja: Dla Agnieszki V. Zabini - naszej dobrej wróżki - za jej wesołe komentarze i udane czary-mary! 😍💖😘


💞💞💞

- A teraz, jako że wybiła północ, a wy już od dziś oficjalnie będziecie małżeństwem, nadeszła pora na to, byście wyznaczyli nam kolejną przyszłą parę młodą! – zawołała Parvati.

Siedzący na krzesłach na środku sali Draco i Hermiona spojrzeli na siebie niepewnie.

- Mamy ich wskazać? – spytał blondyn.

- Ależ nie! Los ich wskaże! – Parvati zachichotała.

- O mój Godryku! Parvati, ty chyba nie chcesz… - zawołała Hermiona.

- A właśnie, że tak! – Parv wyszczerzyła się do niej.

- Ty wiesz o czym ona mówi?

- Każe nam rzucać czymś w niezamężnych gości, by wybrać dwójkę z nich.

- Nie brzmi groźnie…

- Malfoy, to jest zwykle okropnie żenujące…

- Niby dlaczego?

- Bo najpierw musimy coś z siebie zdjąć, by potem tym rzucić.

- Mogę rzucić w kogoś moim butem. Po szczęściu godzinach tańca, na pewno będzie wspaniale pachniał… - Draco roześmiał się pod nosem.

- Cholera…

- Co? – Draco nie zrozumiał.

- Panna młoda zwykle rzuca swoim bukietem, a pan młody… jej… O nie Parvati! Ani mi się śni! – Hermiona spiorunowała ją wzrokiem.

- Możesz mi powiedzieć, o co chodzi, bo nie wiem czy oburzać się z tobą czy nie – poprosił Draco.

- Chcą byś zdjął mi podwiązkę – wyszeptała, już zażenowana.

- Mam ci włożyć rękę pod sukienkę przy tych wszystkich ludziach? – roześmiał się.

- Chciałbyś. Zwykle zrywa się ją zębami… – wyjaśniała, coraz mocniej czerwona.

Draco ryknął śmiechem na cały głos.

- Super zabawa! Zróbmy tak! – zdecydował.

- Nie włożysz mi głowy pod kieckę, przy ponad trzydziestu osobach! – zdenerwowała się.

- Od kiedy jesteś taka skromna, skarbie? – zażartował, uśmiechając się do niej przekornie.

- To, że mam stuknięte koleżanki, mające uciechę z robienia z ludzi pośmiewiska, nie znaczy, że masz im w tym dopingować! – warczała.

- Nie bądź sztywna, bo będę musiał zostać pod tą sukienką na trochę dłużej, żeby cię rozluźnić – wymruczał jej do ucha.

- Serio? Gdzie twoje arystokratyczne wychowanie, by brać udział w takich rzeczach? – ofuknęła go.

- Myślę, że gdzieś pomiędzy tym, jak pieprzyliśmy się w świeżo odnowionych szklarniach profesor Sprout, a tym jak pieściłaś mnie ręką, w czasie gdy McGonagall zlecała nam kolejne zadania. Do dziś pamiętam, jak jednocześnie uważnie jej słuchałaś… - szeptał jej do ucha, a ona robiła się coraz bardziej czerwona. 

- Czy państwo młodzi skończyli już się naradzać? Lód topi się w drinkach! – zawoła Parvati.

- Działamy! Jakieś zasady? – Draco wstał i poprawił krawat.

- Dwie! Ty nie możesz używać rąk, a Hermiona ci pomagać! – wyjaśniła Parv.

- To naprawdę cud, że mnie jeszcze dziś nie spopieliło na wiór – wyburczała, gdy Draco przyklęknął naprzeciwko niej, wyraźnie ubawiony. - Zapłacisz mi za to Parvati, a ty zaraz po niej, Malfoy – przyobiecała, łapiąc go za krawat i przyciągając mocno.

- Rozluźnij się kochanie – poradził jej.

- Smoku jak nie podołasz, to mamy już listę chętnych do zastąpienia cię! – zawołał Zabini.

- Jaką listę? Czy ktoś mnie wpisał? – zawołał nieco wstawiony Rolf, narzeczony Sammy.

- Walcie się! Nikt nie będzie zaglądał tam, gdzie tylko ja mogę! – Draco posłał mi złośliwy uśmieszek.

- Ile ty dziś wypiłeś? Powinnam była bardziej cię kontrolować… – wciąż burczała Hermiona.

Draco oparł ręce na jej udach i wychylił się, żeby ją pocałować.

- Wystarczająco, żeby mnie to bawiło, za mało, by mnie nie podniecało… - wyszeptał przy jej ustach.

- Jak obiecasz się pośpieszyć, dostaniesz później ładną nagrodę – zapewniła, całując go krótko i licząc, że ta najbardziej żenująca chwila, ze wszystkich żenujących chwil tego dnia, będzie jak najkrótsza.

- Gotowi! Muzyka! Zaczynamy! – zawołała Parvati.

Draco zsunął się niżej i wsunął głowę pod rozkloszowany dół jej sukienki, na tyle delikatnie, by nikt nie dostrzegł jej bielizny.

Goście śmiali się i klaskali, a Hermiona zacisnęła ręce na brzegach krzesła, by powstrzymać się i go od siebie gwałtownie nie odepchnąć. Jego włosy łaskotały jej skórę.

Poczuła, delikatne muśnięcie jego warg blisko strategicznego miejsca i aż podskoczyła na krześle, co wszystkich wyraźnie rozbawiło. Na szczęście po dwóch sekundach wyczuła gładką powierzchnie jego zębów, na tuż pod podwiązką. Uniosła lekko nogę, by ułatwić mu zadanie i po chwili wyłonił się z pod szyfonu, szybko zsuwając w dół koronkę po jej kolanie i kostce.

- Brawo Smokowaty! – zawołał Zabini i wszyscy zaczęli gromko klaskach.

Draco spojrzał na Hermionę z łobuzerskim uśmieszkiem, jednocześnie wyjmując podwiązkę z zębów i unosząc ją w triumfalnym geście.

Brawa trwał i trwały, a Hermiona zastanawiała się, czy gdyby rozbić jej teraz jajko na twarzy, to ścięłoby się natychmiast, czy dopiero po kilku sekundach.

- Proszę bardzo, Hermiono. Twój bukiecik! – Parvati podała jej mały bukiet, czerwonych róż, najpewniej zabrany z jakiejś dekoracji ze stołu.

- Dzięki – odpowiedziała wstając wreszcie z krzesła, a Draco od razu objął ją w talii i przyciągnął do siebie.

- Czy zasłużyłem na nagrodę? – zapytał szeptem.

- Tak, ale nie za dużą, bo trochę kombinowałeś – uśmiechnęła się do niego przekornie.

- Po tym co tam zobaczyłem, krótka w zupełności mi wystarczy – zapewnił, szczerze ubawiony.

- Zapraszamy wszystkie panny i kawalerów. Ustawcie się za Draco i Hermioną – wołała Parvati.

Luna, Sammy, Angelina, Pansy, Susan oraz dziewczyny Urhata, Creveeya, Flinta, Humsa i koleżanka Grega Goyla stanęły tuż za Hermioną.

Draco odsunął się trochę od niej, a za nim ustawił się kawalerowie w liczbie: Goyle, Pucey, Creevey, Urhat, Hums, Rolf oraz towarzysz Angeliny – niejaki Stefan.

- Uwaga! Rzucacie na trzy! Wszyscy odliczamy – zarządziła Parvati. – Raz, dwa i…. trzy!

Draco i Hermiona rzucili swoimi atrybutami… Na chwilę wszyscy wstrzymali oddech, a potem rozległy się kolejne okrzyki i brawa.

Hermiona odwróciła się i szczerze uśmiechnęła, widząc, że to Luna złapała bukiet. Miała nadzieję, że przyjaciółka wkrótce pozna odpowiedniego mężczyznę, bo była naprawdę świetną osobą.

- Taaaaak! Wspaniale! – ryknął na głos Adrian Pucey, ściskając triumfalnie w dłoni podwiązkę i pochodząc ze szczerym uśmiechem do nowej panny młodej.

Hermiona i Draco roześmiali się i przyłączyli do braw, widząc, jak Adrian i Luna uśmiechają się do siebie z sympatią.

Nagle jednak Hermiona zauważyła coś kątem oka. Tammy szła za Theodorem, łapiąc go za ramię i chyba o coś pytając.
Z daleka widziała tylko, jak Theo odpowiada jej coś, a jego twarz wykrzywiał grymas wściekłości…
Tammy znów go szarpnęła, a on obcesowo odtrącił jej rękę. Amerykanka wymierzyła palce w jego pierś, a on ze złością pokręcił głową, po czym odwrócił się i skierował prosto do wyjścia z restauracji, zostawiając najwyraźniej zszokowaną żonę samą.

- O Godryku… - Hermiona odwróciła się w stronę Puceya i Luny, którzy stali obok siebie, a Adrian obejmował ją ramieniem.
Naprawdę miała szczerą nadzieję, że tylko jej się wydawało…

💞💞💞

                Ginny miała świetny humor. Naprawdę. Wyglądało na to, że impreza się udała, a jej przyjaciele byli szczęśliwy. Świetnie się bawiła cały wieczór, a fakt, że Blaise rzadko opuszczał jej bok, był zabawny i… nieco podniecający.
Od dawna nie odczuwała podobnych emocji. Wiedziała, że do jej rozwodu jeszcze daleko i powinna najpierw się z tym uporać, ale poniekąd było jej fajnie ze świadomością, że nadal może być dla kogoś atrakcyjna.
Skończyła malować usta szminką i poprawiła ramiączko swojej długiej do kostek, czerwonej sukni. Uśmiechnęła się do swojego odbicia i wyszła z łazienki, wpadając prosto na całującą się parę.

- Przepraszam! – uśmiechnęła się lekko.

- Nie szkodzi – Parvati odwróciła się do niej, ukazując twarz swego adoratora… 

Ginny miała wrażenie, że dziwnie ciężka, ołowiana kulka spada jej na samo dno żołądka. Zabini na jej widok oderwał się od ściany, jakby ktoś mu nagle przyłożył pięścią w brzuch.

- Nie przeszkadzajcie sobie – Ginny zmusiła się do uśmiechu, po czym odeszła szybko, kierując się prosto w stronę baru.

No tak, Zabini był tym typem faceta, który pieprzył się z wszystkim co było na to chętne… Jak mogła w ogóle o tym zapomnieć?
Zachciało jej się śmiać.

Rozejrzała się i zauważyła, że Hermiona właśnie wychodzi przed restaurację. Pewnie potrzebowała zaczerpnąć świeżego powietrza… Jej też by się przydało. Zaraz jak wypije jakiegoś szybkiego drinka, albo dwa.

💞💞💞

Chwilę wcześniej…

(Scena 18+)

- Hermiono, Draco cię prosi na chwilę na zewnątrz. Mówi, że to coś pilnego – przekazała jej roześmiana Sammy.

- Dzięki wielkie! – odpowiedziała, po czym skierowała się do wyjścia.

Kątem oka zauważyła, że Ginny przebiegła przez salę, niczym wściekły hipogryf… Ciekawe czy coś się stało?

Wyszła przed restaurację, ale nikogo tam nie było. Rozejrzała się niepewnie dookoła. Co ten Malfoy…

Nagle drzwi stojącej przy krawężniku po drugiej stronie ulicy limuzyny, otworzyły się i Draco do niej pomachał.

- Chodź tu szybko, bo zimno! – zawołał.

Przebiegła czym prędzej do samochodu i wsiadła do środka.

- Co ty wyprawiasz? Nie możemy przecież wyjść bez pożegnania – tłumaczyła chłodno.

- Wcale jeszcze nie wychodzimy – wytłumaczył, gdy opadła obok niego na skórzane siedzenie. – Możesz ruszać – powiedział do interkomu, a kierowca od razu załączył silnik i samochód odjechał spod restauracji.

- Niczego nie rozumiem… - przyznała.
Jednak już po chwili spłynęło na nią oświecenie.

- Malfoy…

- Nie mówiłaś, kiedy dostanę tę swoją nagrodę – wymruczał, przyciągając ją do siebie i całując w szyję.

- Oszalałeś? Masz zamiar zabawiać się w limuzynie, w czasie, gdy czeka tam na nas ponad trzydziestu gości?

- Nie. Nie będę się zabawiał, tylko odbierał przynależną mi nagrodę – szeptał, wsuwając jej dłoń pod sukienkę.

- A to nie to samo? – poczuła, jak oddech jej przyśpiesza, gdy dotknął palcami białej koronki jej skąpych fig.

- Nie. Bo na zabawianie muszę cię namawiać, a to mi się po prostu należy. Nie opieraj się maleńka, to nie potrwa długo… Fakt, że mogłem zobaczyć twoją cipkę, na oczach tylu ludzi, niesamowicie mnie nakręcił – złapał ją w talii i wsunął na swoje kolana, opierając się wygodnie i przenosząc swoje dłonie na jej biodra.

- Ile razy mam cię jeszcze pytać, czy przypadkiem nie zwariowałeś? – zastanawiała się, czując jak sterczący w jego spodniach penis, ociera się o jej najwrażliwsze miejsce.

- Ile zechcesz, jeśli zaraz potem zrobisz to, o co cię proszę – szeptał jej w usta, odsuwając skraj jej majtek i pieszcząc ją nieśpiesznie palcami.

- Za dwie godziny będziemy w domu. W łóżku… - mimowolnie zaczęła poruszać biodrami, obejmując jego szyję.

- I wtedy też to zrobimy, ale teraz chcę przelecieć w jadącej limuzynie, moją śliczną pannę młodą… - mruczał, raz po raz skradając krótkie pocałunki z jej ust.

- Pannę młodą przeleciałeś sześć lat temu… W stojącej pomiędzy piętrami windzie – przypomniała mu.

Draco roześmiał się cicho.

- Wtedy też było zajebiście. Pierwszy seks z żoną…

- Draco… Co my wyprawiamy? – zapytała, chcąc mu uświadomić, że ich początkowy układ, zaczął przybierać coraz dziwniejszą i chyba też niebezpieczną formę.

- Już ci tłumaczyłem. Wręczamy nagrodę Draconowi za dobrze wykonane zadanie…

- Wiesz, że nie o tym mówię – zirytowała się.

- Nie teraz, Promyczku… Nie w momencie, w którym odchodzę od zmysłów z pragnienia, by wytrysnąć głęboko w tobie – poprosił, powoli wsuwając w nią swój palec.

Hermiona wygięła się i zajęczała.

- Tak, skarbie. Będzie ci dobrze, obiecuje… - mamrotał, pieszcząc ją mocnymi, posuwistymi ruchami.

Hermiona wiedziała, że nie ma sensu dalej z nim dyskutować, dlatego szybko rozpięła mu spodnie i wyjęła z nich bardzo twardego i gorącego penisa.  

- Hermiona… Proszę… - wyjęczał, gdy zaczęła przesuwać po nim szybko swoją dłonią.

- Majtki…

- Chce cię zerżnąć w nich – wyjaśnił, od razu odciągając materiał na bok.

Nie protestowała, tylko osunęła się na niego, rozkładając nogi najszerzej jak mogła, by czuć go tak blisko, jak się tylko dało.

- Perfekcyjnie ciasna… - wymruczał jej do ucha, po czym zaczął się pod nią poruszać, zmuszając ją, by zaczęła pracować swoimi biodrami.

- Czemu ja ci zawsze ulegam? – zastanawiała się, oddychając chrapliwie.

- Bo uwielbiasz mieć mnie w sobie…

- Tak! – zajęczała głośno, gdy przyśpieszył i powrócił palcami na jej łechtaczkę.

- O mały włos, a zacząłbym cię pieścić przy tych wszystkich ludziach, tak bardzo podniecił mnie widok tych majtek na twojej gładkiej, gorącej szparce… - szeptał jej do ucha, a Hermiona odlatywała, wyobrażając sobie, że naprawdę by jej to zrobił.

Napięcie wzrastało w nich obojgu i wiedziała, że szczęśliwy finał jest już blisko. Nagle rozległa się głośna melodyjka z kieszeni spodni Malfoya, a Hermiona poczuła, jak AurumTel wbiruje pod jej kolanem.

- Szukają nas…

- Poczekają – wyszeptał, łapiąc ją za kark i zmuszając by uniosła głowę, jednocześnie wciąż mocno w nią wchodząc i pieszcząc ją palcami.

Patrzyli sobie w oczy, oboje blisko spełnienia.

Hermiona doszła pierwsza. Zajęczała, wbijając mu paznokcie w barki, zamknęła oczy i opadła na niego. Draco poruszył się jeszcze trzy razy, wchodząc w nią mocno. Złapał ją w swoje objęcia i oddychał chrapliwie w jej włosy, wlewając się w nią gorącym strumieniem nasienia.


(Koniec 18+)

💞💞💞

- Co muszę jeszcze zrobić, by znów dostać taką nagrodę? – zapytał, gdy podniosła się i popatrzyła mu w oczy.

- Nic. Dobrze wiesz, że nigdy ci nie odmawiam…

Draco uśmiechnął się łobuzersko.

- Ja tobie też nie, skarbie. Jeśli tylko zechcesz!

- Zawsze chcę – pochyliła się i pocałowała go krótko.

Draco przytrzymał jej głowę, najpewniej chcąc pogłębić pocałunek, ale jego AurumTel zadzwonił znowu.

- Odbierz i wymyśl dobrą wymówkę, dlaczego nas nie było – nakazała, schodząc z jego kolan i poprawiając sukienkę.

Właśnie wyjmowała różdżkę, by rzucić zaklęcie czyszczące, gdy Malfoy jedną ręką zapinał swoje spodnie, a drugą wydobył z kieszeni złotą płytkę.

- Co tam, Zabb? – zapytał, odbierając.

- Gdzie wy jesteście? – Blaise wyglądał na dziwnie zdenerwowanego.

- Wyszliśmy na chwilę pogadać na osobności, a co? – Draco uśmiechnął się lekko.

- Właśnie byli tu aurorzy…

- Co? – Hermiona cała się spięła.

- Potter? – warknął Draco.

- Nie… Szukali Hermiony… Jej księgarnia…

- Co z nią?! – Hermiona poderwała się na nogi, uderzając głową w podsufitkę limuzyny.

- Hermiono… Tak mi przykro… - wyszeptał z bólem Zabini.

- Jedziemy tam! – zdecydował Draco.

- Spotkamy się na miejscu – zapewnił Blaise, po czym zakończył połączenie.

- Spokojnie, wszystko będzie dobrze – Malfoy złapał jej dłoń.

- Oby… - wyszeptała, drżąc z niepokoju.

💞💞💞

             Nie dopuszczono limuzyny w pobliże księgarni, bowiem przejazd tarasował wóz strażacki magicznej straży pożarnej.

Hermiona wysiadła i zamarła. Wysokie na kilka metrów płomienie, buchały z miejsca, gdzie jeszcze kilka godzin temu był jej raj na ziemi – jej spełnione marzenie.

- Nie!!! – krzyknęła i ruszyła biegiem, nie zwracając uwagi na wysokie szpilki i fakt, że cała brygada czarodziejów próbowała właśnie ugasić zgliszcza tego, co kiedyś zwano Esami i Floresami.

Draco dogonił ją dopiero kilka metrów od pożaru, łapiąc ją mocno w pół i szybko odciągając do tyłu.

- Puść mnie! – szlochała rozpaczliwie – Muszę ją ratować! Muszę ratować moją księgarnię! – krzyczała, a łzy spływały po jej twarzy.

- Hermiona… - Malfoy odwrócił ją przodem do siebie i zmusił, by wtuliła się w jego ramię i nie patrzyła, jak ostatnie dwa lata jej życia zamieniają się w popiół.

Nie powiedział tego na głos, ale ona już wiedziała. Nie było czego ratować. Jej marzenie przepadło. Jej cel. Jedyna rzecz, która dawała jej nadzieję i siłę do działania – przepadła. Na zawsze.

Zawyła niczym ranne zwierzę i najpewniej osunęłaby się z bólem na kolana, gdyby Draco mocno jej nie trzymał.

- Już dobrze, już dobrze malutka… - szeptał w jej włosy, spięty i zdenerwowany.

- Nie mam już nic… Nic! Chcę umrzeć.... Pozwólcie mi się spalić razem z nią! - jęczała z rozpaczą, wbijając z całej siły palce w jego ramiona.

- Smoku…?

Draco odwrócił głowę i zobaczył Zabiniego i Ginny. Obydwoje wyglądali na przerażonych tym, co się stało z księgarnią Hermiony.

Ginny również zaczęła płakać, wyraźnie podzielając rozpacz przyjaciółki…

- Musimy je stąd zabrać, Zabb – powiedział Draco, szybko zsuwając z ramion marynarkę i opatulając nią drżącą Hermionę.

- Tak, zaraz to zrobimy – Zabini też zarzucił swoją marynarkę na ramiona Ginny, wpatrującej się we powoli dogaszane zgliszcza.

- Gin?

Draco, Blaise i Ginny odwrócili się w stronę idącego do nich powoli Pottera. Zabini warknął wściekle pod nosem, po czym złapał Rudą za dłoń, przyciągnął bliżej siebie i objął, jakby chcąc ją ochronić.

- To twoja sprawka? – syknęła wściekle przez łzy Ginevra.

- Jak mogłaś w ogóle tak pomyśleć, ogniku…? W życiu bym czegoś podobnego nie zrobił - wyszeptał Harry.

- Jeśli to ty… To wkrótce będzie Chłopce-Który-Zginął-Cholernie-Boleśnie Potter! – przyobiecał mu Blaise.

- Nie mam z tym nic wspólnego! To wina Malfoya! – powiedział twardo Harry.

Draco odwrócił się do niego, jednocześnie wciąż przytrzymując zrozpaczoną Hermionę.

- Co ty pieprzysz Potter? – spytał cierpko.

- Znaleźliśmy to, przyczepione do słupa obok księgarni… - Potter wyciągnął przed siebie jakiś pergamin zapakowany w foliowy woreczek.

- Co to jest? – spytała Ginny.

- Najpewniej wiadomość od podpalacza – odpowiedział Harry.

- Najpewniej? Taki z ciebie auror, że nie wiesz? – wściekał się Diabeł.

- Odczytam wam to. Hermiona, słuchasz? – spytał chłodno Harry.

- Tak… - wyszeptała słabo.

- „On nigdy nie będzie twój! Zapamiętaj to dobrze, brudna szlamo! To pierwsze ostrzeżenie! Drugiego nie będzie!”.

Hermiona jęknęła cicho, a później zamknęła oczy i odpłynęła w ciemność.
A Draco wiedział, że serce kobiety, która właśnie zemdlała w jego ramiona, zostało dziś znów złamane. I to znów z jego winny.

💞💞💞

Chyba Pacieja prosiła o wyobrażenie mojego Theo Notta - proszę bardzo 😋
Theo na ognisku w swoim domu 😉

 

Widzimy się znów wkrótce - ale nie buntujcie się już tyle, bo reżim będzie musiał uwięzić Pandę tak dla zasady 😁

#####
#🐼#
#####

Buziaki i miłego niedzielnego wieczorku! 😘