25. Teraz nie mów... nie chcę powtórki!

 Dedykacja: Dla Naszej Kini z okazji urodzin! 💓😘



💞💞💞

                Wciąż była wściekła po wczorajszym. Nie potrafiła przejść do porządku dziennego nad tym, jak ją potraktowano. Co za mała brudna dziwka sobie wyobrażała? Przecież ani klasą, ani majątkiem, ani stylem, ani urodą, ani tym bardziej pochodzeniem to dziewuszysko nie dorastało jej do pięt! To było niedopuszczalne!
Napiła się kawy, starając się po raz kolejny zignorować głośne parskanie pod nosem, które dobiegało do niej od strony kominka.

- Możesz przestać? – warknęła w końcu. – To nie przystoi damie! – pouczyła córkę.

- A co przystoi matce, która niczego nie umie załatwić?! – krzyknęła na nią Diana.

- Nie moja wina, że twój były narzeczony to skończony idiota, który bierze ślub bez intercyzy! Nie mam dwóch miliardów galeonów, by odstraszyć od niego tę przebiegłą, pazerną dziewuchę! – zdenerwowała się.

- Ona musiała mu coś zrobić. Podać jakiś eliksir, albo czymś go przekląć… To niemożliwe, by wybrał ją, skoro mógł mieć mnie! - Diana ze złością rzuciła pilniczkiem do paznokci o stolik i wstała, poprawiając rozwiązany szlafroczek.

- Dobrze wiesz, że rody czystej krwi mają przed tym zabezpieczenia. Same przecież próbowałyśmy na nim z amortencją…

- Jesteś środa! Oni w sobotę biorą ślub! Wymyśl coś szybko! Nie chcę być potem żoną rozwodnika! Tą drugą panią Malfoy! – Diana tupała nogą, niczym mała dziewczynka.

- Chcesz żebym go porwała i zmusiła, by cię poślubił? – wściekała się Caroline.

- Jak trzeba, to każ zabić tę małą szlamę! Ma zniknąć z jego życia i to szybko! – żądała uparcie Diana.

- Nie popadaj w skrajności, Di! – poprosiła matka. – Nie skończę w Azkabanie, przez twoje zachcianki!

- To nie ja w nie wpadam, tylko on! Ślub po miesiącu i na dodatek bez intercyzy? Zwariował!

- Najwyraźniej… - Caroline sięgnęła po przyniesioną jej przez skrzata gazetę i od razu mocno zakrztusiła się swoją kawą.

Na pierwszej stronie było wielkie zdjęcie… Jej wraz z jej ostatnim kochankiem w czułym uścisku.

„Grzeszne życie Caroline Lachlan!” – głosił tytuł.

- O święty Merlinie! – zawołała, kompletnie zdruzgotana.

- Co? – Diana podeszła do matki, którą drżąc na całym ciele, wciąż wgapiała się w gazetę.

- Ale jak…? Twój ojciec…! O Merlinie, Merlinie złociutki… On mnie zabije… - szeptała Caroline, czując napływające do oczu łzy paniki.

- Co?! Taki skandal?! Na pierwszą stronę?! Zwariowałaś?! Jak mogłaś dać się przyłapać?! – wrzeszczała na nią Diana.

- Kwiatek dla pani Lachlan – ogłosił skrzat domowy, podchodząc do niej z czarną donicą z okazałą… fuksją. Magicznym symbolem wrogości.
Caroline drżącą dłonią wyjęła dołączony do niej bilecik.

„Jeszcze jedno takie zagranie, a twój mąż się dowie, że Diana wcale nie jest jego córką. Nie igraj z silniejszymi od siebie Lachlan, bo gorzko tego pożałujesz”.

Podpis brzmiał: Życzliwy.

Carolina przełknęła szybko ślinę i zmięła karteczkę w dłoni.

- Zapomnij o Malfoyu raz na zawsze! Jeśli się do niego zbliżysz, to cię wydziedziczę! – krzyknęła na córkę, po czym nie rejestrując nawet jej zszokowanego oblicza, szybko poleciała do sypialni, by się ubrać i spakować.
Gniew męża po wyjściu jej romansu na światło dzienne, lepiej będzie przeczekać gdzieś daleko stąd…


💞💞💞


                Draco uśmiechnął się lekko, czytając w gazecie o romansie Caroline Lachlan i o tym, że Amanda Malfoy jest podejrzana o defraudowanie pieniędzy w jednej z fundacji jej męża. Wiedział, że takie pomówienia, na krótko przed jego ślubem, sprawią, że prasa dosłownie oszaleje, ale już kazał przygotować specjalnie oświadczenie, w którym oficjalnie odcina się od macochy i jej działalności, podkreślając, że nawet nie będzie zaproszona na ich ślub i przyjęcie poślubne…
Przyjęcie… O ile w ogóle do niego dojdzie.
Co prawda wczorajszy seks w wannie był fantastyczny, a Hermiona pozwoliła mu się potem zanieść do łóżka i zasnęła, ufnie w niego wtulona, tak jej wczorajsze słowa o tym, że nie jest pewna czy już uciekać, czy jeszcze jednak nie, wprawiły go w stan głębokiego niepokoju. Bał się, że wróci dziś do domu, a jej tam już po prostu nie będzie…

- Puk puk! – Blaise otworzył drzwi do jego gabinetu i demonstracyjnie w nie zapukał. – Widzisz? Umiem pukać! Na urodziny kup mi lepiej Gwiezdną strzałę, ten model z mahoniową rączką – Zabini wyszczerzył się do przyjaciela.

Draco wywrócił oczami.

- Na kursie nauczą cię, że puka się w zamknięte drzwi i wchodzi dopiero, jak ktoś uprzejmie krzyknie „proszę”!

- Uuu!  Widzę, że dziś humorek pogorszony. Czyżby żonka odmówiła seksiku? – zażartował, wchodząc do środka i zamykając za sobą drzwi.

- Nie – odpowiedział Draco, sięgając do dokumentów leżących na swoim biurku.

- To co się dzieje…? - Zabini usiadł przed jego biurkiem.

- Przyznała się, że rozważa wycofanie się z tego układu – powiedział cicho.

Blaise syknął cicho pod nosem.

- Co jej na to odpowiedziałeś?

- Że rozwiąże wszystkie nasze problemy – rozparł się w swoim wielkim fotelu i potarł twarz nerwowym gestem.

- I co ona na to? – dociekał Zabb.

- Nic.

- Kompletnie nic ci nie odpowiedziała? – zdziwił się.

- Nie zdążyła – Draco uśmiechnął się pod nosem.

- Przynajmniej wiesz, co zrobić, by kobiety niepotrzebnie nie gadały – roześmiał się Blaise.

- Mam jej nie wypuszczać z łóżka, by dopilnować, by jednak nie uciekła? – burknął, wstając i podchodząc do barku po porcję alkoholu, choć nie było jeszcze południa.

- W sumie fajny pomysł! – Diabeł wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- Trudny w realizacji, skoro obydwoje pracujemy. Chcesz? – wskazał na whisky.

- Nalej mi. Jestem po porannej kłótni z Dafne – przyznał.

- Współczuję – Draco szybko napełnił drugą szklankę.

- Ja niestety nie znam sposobu, na to żeby ją uciszyć, no chyba że silencio – narzekał Blaise, przyjmując drinka.

- Dzięki za załatwianie Caroline i dokopanie Amandzie. To powinno je uspokoić chociaż do soboty…

- Liczysz się z tym, że Hermiona jednak zrezygnuje? – spytał cicho.

- Jasne, że tak. Ale nie wiem co mam powiedzieć, by ją przekonać…

- Może, że ją kochasz? – zaproponował Blaise.

Draco rzucił mu niechętne spojrzenie.

- Wtedy ucieknie na pewno. Liczę, że zostanie, bo dobrze nam razem… Ale nie wiem, czy to wystarczy.

- Sam mówiłeś, że spadło na nią ostatnio naprawdę dużo, a mimo wszystko nie zwiała. Zastanawia się tylko, kalkuluje. Daj jej czas. Jestem pewien, że zostanie – tłumaczył my spokojnie Zabb.

- Obyś się nie pomylił – westchnął Draco i napił się.

- Gotowy na przymiarki smokingów? – Blaise dopił swoją whisky i wstał.

- Nie wiem po co. Czy to ma znaczenie, który założę? – burknął zniechęcony.

- Nie miaucz, tylko się szykuj. Za godzinę wychodzimy – Zabini ruszył do drzwi.

- Spoko – Draco dopił swojego drinka, patrząc jak za przyjacielem zamykają się drzwi. – Ale najpierw sprawdzę, czy mam w ogóle po co, go mierzyć – postanowił, z niechęcią uświadamiając sobie, że strach i napięcie nie chcą go opuścić.



💞💞💞



                Blaise wszedł do swojego biura i od razu sięgnął po AurumTel.

@Ja
Jak dziś Hermiona? Przyjdzie na przymiarkę sukni?

@Ruda Weasley
Tak średnio. Widać, że dużo myśli. Jednak nic nie mówiła, że rezygnuje, więc gdzieś za pół godziny wychodzimy.

@Ja
Trzeba ich czymś dziś zająć, by nie mieli czasu za dużo kombinować. Jakieś pomysły?

@Ruda Weasley
Hermiona po przymiarce chce wrócić do księgarni i ustawić resztę regałów.

@Ja
Cholera, a liczyłem, że się dziś polenię… Dobra. Namów ją, by nas zaprosiła do tego, a ja zmuszę Dracona, by się zgodził.

@Ruda Weasley
Spoko, mam nadzieję, że Hermiona mnie po tym nie zabije…

@Ja
Obronię cię 😊

@Ruda Weasley
Mój bohaterze! Co ja bym bez ciebie…?

@Ja
Kompletnie nic. Życie beze mnie, to nie życie!

@Ruda Weasley
Ty namów Malfoya, by potem zabrał nas na fajną kolację. Ostatnio polubiłam dobre jedzenie na czyjś koszt!

@Ja
Załatwione! Sam chętnie go trochę oskubię. Cholerny krezus…

@Ruda Wesley.
A co z jutrem i dalej? Do soboty są dwa dni.

@Ja
Jutro mają wywiad z Ressem, nie?

@Ruda Weasley
Tak! Nie mogą się wykręcić!

@Ja
Musimy tego dopilnować. A na piątek mam pomysł… Wieczór kawalerski Smoka.

@Ruda Weasley
Czytasz mi w myślach Zabini! Też zaplanowałam panieński dla Hermiony!

@Ja
To może to połączymy? Jak się spotkają ze swoimi wszystkimi znajomymi, to będą musieli udawać zakochanych!

@Ruda Weasley
Oni są w sobie zakochani, ale udają, że nie są, po to by przed innymi udawać, że są. Nie. Za cholerę tego nie łapię!

@ Ja
Pocieszę cię. Nie tylko ty. Najważniejsze, by dotrwali do soboty. Potem będziemy im tłumaczyć, że szybki rozwód do skandal.

@Ruda Weasley
Każdy rozwód to skandal, Zabini…

@Ja
Niestety. Ale i tak… Czasem warto.

@Ruda Weasley
Też tak myślę. Do zobaczenia za godzinę!

@Ja
Pokażesz mi się w sukience?

@Ruda Weasley
A nie przyniesie nam to pecha? 😊

@Ja
A wybrałaś już ślubną? Skarbie, ja jeszcze oszczędzam na brylant…

@Ruda Wesley
Brylant? To ślizgoni nie kupują na zaręczyny tylko i wyłącznie szmaragdów?

@Ja
A wolałabyś szmaragd? Powiedź słowo…

@Ruda Weasley
Wolałabym, by nasi współmałżonkowie nigdy nie przeczytali tych wiadomości! 😉 Na razie Zabb.

@Ja
Pa, pa Ruda! 😊

                Odłożył AurumTel i uśmiechnął się lekko. To prawda, że tylko żartowali… Ale jednak… To było takie naturalne, wesołe i miłe. Zupełnie jak wtedy. Sprawiało mu wiele przyjemności. I w sumie naprawdę chciałby wiedzieć o jakim klejnocie marzyła w swoim pierścionku zaręczynowym. Tak na przyszłość. W razie czego. 


💞💞💞 


- Godryku Gryffindorze i  Albusie Dumbledorze! Hermiona! Wyglądasz jak najprawdziwsza księżniczka! – Ginny westchnęła i otarła łzy.

Hermiona spojrzała w lustro i zaśmiała się lekko. Gin w sumie miała rację. Suknia była naprawdę okazała, składała się z wielu warstw tiulu i koronek, a gorset był wysadzany połyskującymi cyrkoniami. Była bardzo efektowna.

- Sama miałaś podobną i mówiłaś, że było ci niewygodnie – powiedziała, poprawiając loczek, który wymknął się z jej ślicznego koka.

- Jeśli jest ci niewygodnie w tym fasonie, to może syrena? – zaproponowała Eveline, wyjmując  z pokrowca cudowną suknie z dekoltem wysadzanym perłami.

- Sama nie wiem… Zawsze chciałam być księżniczką – Hermiona zachichotała i napiła się jeszcze szampana.
Potrzebowała procentów, by naprawdę się rozluźnić przy tym mierzeniu sukni ślubnych.

- I jesteś! – Ginny w ślicznej, zielonej sukience druhny również się napiła. – Szampan się skończył. Skoczę na dół po jeszcze! – zaproponowała.

-  Nie trzeba. Poproszę Roberta – zdecydowała Hermiona,  otwierając drzwi.

- Nieeee! – krzyknął Blaise i zakrył szybko oczy Dracona, gdyż obaj właśnie przechodzili obok jej dawnej sypialni, w której miała teraz przymiarkę.  

- Co ty wyprawiasz, idioto?! – warknął Malfoy, próbując oderwać dłonie kumpla ze swojej twarzy.

Hermiona roześmiała się szczerze, a Eveline i Ginny szybko do niej dołączyły, również wychodząc z pokoju.

- Nie możesz jej zobaczyć w sukni przed ślubem, bo to przynosi pecha! – tłumaczył Zabini, nie pozwalając się uwolnić przyjacielowi z kurczowego uścisku.

- Spokojnie Blaise, to raczej nie będzie ta suknia – wyjaśniła rozbawiona Hermiona.

- A ten przesąd dotyczy tylko wybranej sukni, czy wszystkich? – Diabeł wyszczerzył się do nich.

- Puszczaj mnie kretynie! – Draco wreszcie odepchnął od siebie przyjaciela.

- Fajnie, że już jesteście. Moja asystentka rozłożyła smokingi i garnitury w twojej sypialni, Draco – wyjaśniła z uśmiechem Eveline.

Draco chciał jej coś odpowiedzieć, ale właśnie dotarło do niego, że Hermiona stoi tuż przed nim, w sukni ślubnej…

- Upadek tej szczęki usłyszały wszystkie okoliczne hrabstwa – zaśmiał się Blaise, klepiąc przyjaciela w ramię.

- Jasne, że opadła, na widok tej bezy. Koszmarna przesadzona, prawda? – Hermiona uśmiechnęła się do niego.

- Ja idę po szampana! – zdecydowała Ginny, mijając ich i łapiąc za dłoń Zabiniego. – Chodź Zabb, nie mogę nosić szkła w tych obcasach, więc mi pomożesz! – zaśmiała się, ciągnąc go prawie biegiem, na dół.

- Sprawdzę czy asystentka już wszystko przygotowała! – Eveline zmyła się równie szybko.

- Powiesz coś, czy tylko będziesz stał i się na mnie gapił? – spytała Hermiona, powoli zawstydzona intensywnością jego spojrzenia.

- Jeśli to nie tę suknię wybrałaś, to znaczy, że tę mogę z ciebie zedrzeć? – zapytał robiąc krok w przód.

Roześmiała się, gdy poczuła jego dłonie na swojej talii. Sama zarzuciła mu ręce na szyję.

- Ani się waż! Wiesz ile ona kosztuje? – wymruczała.

- Wyglądasz jak anioł… - wyszeptał, zdruzgotany tym, jak bardzo go zachwyciła w tej białej sukni.
Prawie tak samo, jak wtedy gdy schodziła po hotelowych schodach w Monako.

Hermiona pierwsza go pocałowała, jako podziękowanie za ten słodki komplement. Cieszyła się, że tak zareagował. Lubiła myśleć, że nadal mu się w pewien sposób podoba, no i że wciąż jej pragnie…

- Zapłacę za nią. Pozwól mi… Teraz… - wyszeptał w jej usta.

- Jesteś niepoprawny - skarciła go.

- W sumie, nie musimy jej za bardzo zniszczyć… Równie dobrze mogę cię wziąć w niej tak, jak stoisz.

- Niepoprawny! – powtórzyła ze śmiechem, odsuwając się do niego.

- Jak przymiarka? Podoba ci się któraś suknia? – spytał, by jakoś uspokoić własne emocje.

- Prawie wszystkie są piękne. Na pewno coś wybiorę.

- Cieszę się – Draco uśmiechnął się do niej.

- Ginny zdecydowała się na tę zieloną, więc zadbaj, by Zabini miał zielony krawat – mrugnęła do niego.

- Jestem pewien, że Eveline tego dopilnuje.

- Macie jakieś plany na dzisiejsze popołudnie? – zapytała mimochodem.

- Nie, a czemu pytasz?

- Po przymiarce, wracamy z Ginny do księgarni ustawiać regały i przydałyby nam się silne, męskie ramiona, bo nie wszystko można zrobić magią – uśmiechnęła się do niego zachęcająco.

- Dlaczego nie wynajęłaś do tego kogoś odpowiedniego? – zdziwił się.

Hermiona westchnęła zawiedziona.

- Bo mnie na to nie stać. Ale rozumiem, że to żadna rozrywka. W takim razie…

Draco znów przyciągnął ją gwałtownie do siebie.

- Po prostu lubię się męczyć w inny sposób… - wyszeptał.

- Jeśli za bardzo się dziś zmęczysz w księgarni, to obiecuję, że zrobię ci wieczorem masaż w ramach podziękowań… – wplotła palce w jego włosy i popatrzyła mu w oczy.

- Salazarze… Jesteś prawdziwą wiedźmą kusicielką! Z rozkoszą ci pomogę przenieść i pół Pokątnej, jeśli trzeba…

- Uwaga! Idziemy! Wciągać spodnie! Zapinać sukienki! – ryknął z dołu Blaise.

Hermiona zaśmiała się i zdjęła ręce z jego karku, a Draco niechętnie wypuścił ją ze swoich objęć i odwrócił się w stronę kumpla.

- Ciekawe, czy Nott ma wolną sobotę? – warknął. – On na pewno mniej mnie będzie wkurzać!

- Aaaa! Weasley! Słyszysz? On mnie chce usunąć! Zrób coś! Ratuj! – poprosił płaczliwie Zabini.

- Absolutnie wykluczone, Draco! – Ginny szybko złapała Zabiniego pod ramię. – On tam musi być, bo inaczej źle wypadnę na zdjęciach! Przy jego wielkiej głowie, wydaję się o wiele szczuplejsza!

Draco, Hermiona i Ginny wybuchli szczerym śmiechem, a Diabeł udał obrażonego.

- Nie martw się Zabb, Draco sam by za tobą płakał – pocieszyła go Hermiona.

- Wiem! On mnie naprawdę kocha…

- Zabini… Bo zaraz rzygnę na suknie Hermiony… - Draco skrzywił się pod nosem.

- Nawet nie próbuj! Jest warta fortunę! – zaśmiała się Hermiona.

- Załatwiliśmy procenty – Ginny wskazała na Roberta i Marthę, którzy stali tuż za nimi z kieliszkami i butelką szampana w kubełku lodu.

Hermiona się nie zdziwiła, widząc jak pokojówka patrzy na nią ze szczerą niechęcią. Najpewniej była zazdrosna.

- Polej Bob, bo zaraz będę oglądał Malfoya w samych gaciach! – Blaise wyszczerzył się do kumpla.

Draco wyjął z kieszeni swój AurumTel.

- Nottie ma chyba teraz przerwę, pewnie odbierze…

- Przestań już! Tylko z jego diabelskim poczuciem humoru, mamy szansę jakoś przetrwać tę całą sesję – zaśmiała się Hermiona.

- Słuchaj żony Malfoy, mądrze mówi! – Blaise wyszczerzył się do niej.

- A właśnie, Zabb! Masz czas dziś popołudniu? – Hermiona uśmiechnęła się do niego.

- Dla ciebie zawsze… Ale może nie przy Draconie, co ślicznotko? – Zabini mrugnął do niej dwuznacznie.

- A miałeś szansę się wykręcić! Dobrze ci tak! – Draco zaśmiał się, zabierając kieliszek z szampanem, z tacy, którą trzymała wyraźnie skwaszona Martha.

- Od czego? – zainteresował się Blaise.

- Od dźwigania ciężkich regałów w naszej księgarni. Potrzebujemy z Hermioną pomocy – wyjaśniła mu Ginny z rozbawieniem.

- Ja nie uciekam od ciężkiej pracy! Nie jestem Malfoyem – Blaise wskazał oskarżycielsko na przyjaciela palcem.

- Cóż, on też nie ucieknie! A na pewno nie mnie – Hermiona poklepała męża po ramieniu, po czym zamoczyła usta w bąbelkach.

- Uuuu Smoku! Groźnie to zabrzmiało – roześmiał się Zabini.

- Już cały drżę z przerażenia – zapewnił Draco, uśmiechając się do Hermiony.

- Słusznie! Dobra Gin, chodź, bo mam jeszcze dwadzieścia sukienek do przymiarki, a te dwa zabawne okazy chyba z pięćdziesiąt garniturów, sądząc po ilości pokrowców jakie zwiozła tu Eveline – Hermiona uśmiechnęła się do nich złośliwie, po czym wróciła do sypialni.

- Nie żegnam się, bo niedługo się zobaczymy! – Ginny porwała butelkę z szampanem z kubełka i weszła za Hermioną do sypialni, zamykając za nimi drzwi.

💞💞💞


- Cieszysz się, co? – spytał cicho Blaise z sympatią patrząc na kumpla.

- Cholernie – przyznał szczerze Draco.

- Gotowi panowie? – Eveline wychyliła głowę z sypialni Malfoya.

- Skoro trzeba – westchnęli obaj jak na komendę, po czym się roześmiali.

Zapowiadało się wesołe i pełne wrażeń popołudnie.


💞💞💞

Jak widzicie po dramach wychodzi 🌞
Ale spoko dopilnuje, żeby dram to Wam akurat nie brakowało za bardzo 😜
Jeszcze raz najlepszego dla Kini!
Wielkie buziaki dla Wszystkich!

V. 

wszsytkich