12. Teraz nie mów... nie pasujesz!

 Dedykacja: Dla wrogów plastiku! 😆


💞💞💞

            Ledwo weszła z powrotem do księgarni, a po całym pomieszczeniu, przetoczyła się fala szeptów.

Ciekawe czy to prawda, że zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia, jak tylko znów się spotkali?
A może ona to tylko dla pieniędzy? Nie ma brzucha, więc chyba nie jest w ciąży. A może ona go szantażuje? Myślicie, że on serio ją kocha? A ona jego? – dobiegły ją szmery, gdy starając się nie zwracać uwagi na nikogo, szła w stronę swojego gabinetu.

Kątem oka zauważyła, że Susan i Ginny obsługują długą kolejkę ludzi, zainteresowanych tylko i wyłącznie gapieniem się na nią.


💞💞💞


Wróciła do swojego biura i szybko wydobyła z torebki AurumTel

- Zadzwoń do męża! – rozkazała, teraz już zupełnie pewna, że musi zmienić nazwę tego kontaktu.

Na płytce pojawił się napis: Dzwonię...

Po chwili pojawiła się niebieska poświata.

- Już się stęskniłaś? – Draco wyszczerzył się do niej na powitanie.

- Wyjaśnisz mi, co jacyś twoi ochroniarze robią pod moją księgarnią? – zawarczała, ledwo panując nad nerwami.

- Pilnują byś miała spokój – odpowiedział lekko.

- Jak śmiesz decydować o tym, kto może wejść do mojej własności! – wybuchła na niego.

- Zapomniałaś już? Jesteś moją żoną. Dbanie o twój komfort i bezpieczeństwo, to jedno z moich głównych zadań – Draco uśmiechnęła się do niej nieco złośliwie.

- Malfoy… - powiedziała ostrzegawczym tonem.

- Wściekasz się o to, że o ciebie dbam? 

- O to, że wtrącasz się tam, gdzie nie masz prawa! - zawołała.

Draco westchnął ciężko. 

- Nie masz pojęcia do czego zdolna jest Diana albo moja macocha. A naprawdę niepotrzebny nam teraz skandal z udziałem prasy, a na pewno taki by wybuchł, gdybyście się skonfrontowały na oczach dziennikarzy – wyjaśnił spokojnie.

Hermiona otworzyła usta, chcąc rzucić jakąś ripostą, ale po chwili je zamknęła. W sumie on może miał rację…? Skandal był ostatnim, czego by teraz chciała.

- Nie mogłeś mi o tym powiedzieć wcześniej? – zapytała oschle.

- Miałem zamiar to zrobić wczoraj wieczorem, ale coś pokrzyżowało mi plany - Draco uśmiechnął się do niej dwuznacznie.

Miała żywą nadzieję, że przez niebieskawą poświatę AurumTel, nie zauważył, jak gwałtownie się właśnie zaczerwieniła.

- Na przyszłość konsultuj ze mną takie rzeczy wcześniej – siliła się na neutralny ton.

- Jak sobie życzysz, najdroższa! – zacmokał ze złośliwym uśmieszkiem.

- Jak ci mija dzień? – odważyła się zapytać.

- Widziałaś kiedyś stado dzikich wozaków? Mam takie pod całym biurowcem – zaśmiał się. – Podobno dziennikarze pobili się już nawet pomiędzy sobą.

- To kiepsko… - uśmiechnęła się do niego blado.

- Tak, jak przypuszczałem, to Amanda była najgorsza. Przeniosła się prosto do naszego biura za pomocą kominka, jednego z dyrektorów, terroryzując po drodze jego biedną żonę… Ta kobieta nie ma żadnych zahamowań! – Draco z dezaprobatą pokręcił głową.

- Mówisz o swojej macosze? – upewniła się.

- Tak. Niestety musiałem z nią pogadać. Na szczęście powinna nam dać spokój, przynajmniej na razie…

- Ciężki dzień.

- A jak twój?

- Ludzie przyszli tu tylko po to, by mnie zobaczyć na własne oczy – poskarżyła się.

Draco roześmiał się szczerze.

- Mnie się od dawna naoglądali w gazetach, więc ty zapewne jesteś dla nich o wiele ciekawsza!

- Zabini mówił, że może jakiś wywiad pomoże na to szaleństwo?

- Nie skaczę z radości na ten pomysł, ale Diabeł zwykle ma rację w takich sprawach – westchnął.

- Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

- Skoro się na to zgadzasz, to faktycznie zobaczymy – Draco posłał jej przekorny uśmieszek.

- Kończę już, bo muszę wziąć się wreszcie do pracy. Do zobaczenia – burknęła.

- Miłego dnia! – Draco pomachał do niej, po czym się rozłączył.


💞💞💞


            Wrzuciła AurumTel do torebki i westchnęła głęboko. To było naprawdę pokręcone…
Dosłownie z dnia na dzień znalazła się na świeczniku. Markowe ciuchy, ochrona, dom z basenem, bajeranckie nowinki techniczne za setki galeonów, śniadanie przygotowane przez służbę i pierwsze strony gazet…

Ukryła twarz w dłoniach. Nigdy nie chciała takiego życia. Marzyła tylko o stabilizacji, szczęśliwiej rodzinie i domu podobnym do tego, jaki prowadzili jej rodzice, nim na zawsze odebrała im pamięć…
Jak ona miała to przetrwać?

- Co to jest? – spytała, spoglądając na białe pudełko z logo markowego butiku.
- Prezent – odparł, wskakując na łóżko i patrząc na nią ze szczerym uśmiechem.
Hermiona zdusiła w sobie chęć przekleństwa. Nie znosiła tego! Była doskonale świadoma tego, że Draco pochodzi z bogatej rodziny i miał własny spory fundusz powierniczy, którym dysponował według własnego uznania, ale i tak…
Jej oszczędności powoli się kurczyły, a fakt, że mieszkała u niego za darmo, zaczynał powoli ją uwierać.
Nie śmiała jednak zaproponować mu pieniędzy na czynsz, podejrzewając, że wynosił on więcej, niż wszystko co teraz miała.
Nie chciała tego robić, ale być może będzie musiała sprzedać szybciej niż planowała dom rodziców. Bała się tego… Ale z drugiej strony, jakie miała wyjście? Powinna właśnie teraz szukać jakiejś pracy, a nie ukrywać się wraz z nim przed całym światem.
- Nie trzeba było, nie mam teraz urodzin, ani nic.. – powiedziała, starając się nie okazywać swoich emocji.
Draco popatrzył na nią uważnie, marszcząc brwi, po czym poderwał się z łóżka i podszedł do niej.
- Co się dzieje? – spytał, łapiąc ją w talii i przyciągając ją do siebie.
- Nic… Po prostu ciągle robisz mi niespodzianki i prezenty, a ja… - w jej oczach mimowolnie zalśniły łzy.
Myślała o tym, że ona dotychczas nie dała mu niczego znaczącego.
- Hermiona… Codziennie wstaje pierwsza i robisz mi śniadanie. Choć nikt cię o to nie prosi, pierzesz i składasz moje ubrania, bez pomocy skrzatów domowych. Tak w zasadzie, to dbasz o całe nasze mieszkanie, zupełnie sama i nigdy się na to nie skarżysz. Jesteś tu ledwo dwa tygodnie, a już posegregowałaś tematycznie wszystkie moje książki i wreszcie pomogłaś mi posortować zapiski, które dostałem po wuju Severusie… Ciągle robisz dla mnie coś wspaniałego! - wymieniał.
- To przecież nic…
- Nic? Ja w zamian daję ci kieckę z jakiejś szmaciarni, w czasie gdy każdego dnia wkładasz całe swoje serce w to, bym był szczęśliwy. I Salazar mi świadkiem, że jestem! Cholernie! Jak jeszcze nigdy… - wyszeptał, pochylając się nad nią i całując ją z czułością.
- Naprawdę tak uważasz? – spytała, delikatnie gładząc jego policzek.
- Tak! Dlatego proszę cię, przyjmij ten prezent, załóż dziś tę sukienkę i pozwól mi się zabrać na miłą kolację – uśmiechnął się do niej z czułością.
- Dobrze… - odpowiedziała, całując go ponownie.
Wtedy jeszcze nie wiedziała, że to była ta sukienka, w której będzie stała, gdy on klęcząc przed nią, poprosi ją o rękę.

Krótkie pukanie wybiło ją z objęć wspomnień. Wzdrygnęła się lekko.

- Proszę! – zawołała w stronę drzwi.

- Hermiono… - Susan wsunęła głowę do jej gabinetu.

- Coś się dzieje? – spytała cicho.

- Ja… chciałam ci tylko pogratulować, bo jeszcze tego nie zrobiłam – Susan uśmiechnęła się do niej miło.

- Dziękuję – odparła, siląc się na uniesienie kącików ust.

- To dość zaskakujące… Ani raz nie wspomniałaś mi, że się widujecie… - Bones wyglądała na lekko urażoną tą niewiedzą.

- To stało się bardzo nagle, Su.

- W każdym razie cieszę się twoim szczęściem, tylko że… - Susan niepewnie spojrzała przez ramię.

- Tak? – Hermiona się zaniepokoiła.

- Wszyscy klienci pytają tylko o ciebie, a kolejka przed księgarnią wije się na pół Pokątnej… - przyznała.

- Niech nie wpuszczają nikogo nowego, obsłużcie tylko tych, co już są w środku i zamknijcie. To i tak nie ma dziś sensu – westchnęła zrezygnowana.

- Świetny pomysł. Możemy potem zająć się wspólnie nową aranżacją regałów? – Susan posłała jej pokrzepiający uśmiech.

- Bardzo dobra myśl – Hermiona, też ponownie zmusiła się do uśmiechu.

Zapowiadał się naprawdę kiepski dzień.


💞💞💞


              Właśnie kończyły jeść lunch, gdy AurumTel w jej torebce znów zadzwonił. Wyjęła go i zdziwiła się nieco, widząc, że to Tammy Nott.

- Odbierz – powiedziała, świadoma tego, że Ginny i Susan wciąż uważnie ją obserwują.

- Cześć ciociu Mionko! – zawołała radośnie Tilly na jej widok.

- Cześć kochanie! – Hermiona uśmiechnęła się do niej.

- Mama mi powiedziała, że masz już też amtel i też mogę do ciebie teraz dzwonić! – Mała wyszczerzyła się do niej.

- Oczywiście o ile ci nie przeszkadzamy! – zaśmiała się Tammy, pojawiając się tuż za Tilly.

- Absolutnie nie! – zapewniła je Hermiona.

- Dzwonimy, by zaprosić was w przyszły weekend do naszego domku w Fort William. Mamy z Theo piątą rocznicą ślubu i robimy małe przyjęcie w gronie najbliższych przyjaciół! Draco już wie, ale pomyślałam, że oficjalnie zaproszę i ciebie!

- Och! Dziękuję, to bardzo miłe z twojej strony!

- Dzieciaki nie mogą się już ciebie doczekać! – zapewniła ją Tammy.

- Tak ciociu, przyjedź! Ale weź też wujka Smoka, dobrze? – zachęciła Tilly.

- Jasne skarbie, nie ma sprawy – Hermiona uśmiechnęła się do niej i pomachała.

- Pa ciociu Mionko!

- Papa! – pożegnała się Hermiona, chowając urządzenie z powrotem do torebki.

- Witaj z powrotem ciociu Mionko! – zadrwiła, wyraźnie rozbawiona Ginny.

- Cóż to za urocze dziecko? – spytała Susan.

- To córka Theodora Notta, jest chrześnicą Malfoya – odpowiedziała cicho.

- Malfoya? Nadal mówisz do niego po nazwisku, choć jesteście zaręczeni? – zdziwiła się Susan.

- Zdarza mi się… To taki nawyk – Hermiona uśmiechnęła się dość cierpko.

- Zostawiam cię na jeden dzień, a tu już masz nowe przyjaciółki i jakieś córki chrzestne, które do ciebie wydzwaniają? – Ginny posłała jej złośliwy uśmieszek.

- Byli u nas wczoraj na basenie – sarknęła Hermiona.

- U was? Jak miło…– Ginny zachichotała.

- Na basenie? – w tej samej chwili wypaliła Susan. 

- A tak! Bo ty jeszcze nie wiesz! Hermiona mieszka teraz w wypasionej rezydencji z parkiem, basenem, salą balową i cudownym ogrodem! – relacjonowała Ginny.

- Naprawdę? Fantastycznie! – Susan spojrzała na nią z zazdrością.

- Dość tego gadania drogie panie, robota czeka! – Hermiona wymownym gestem wskazała im drzwi.

Zaśmiały się obie, ale szybko posprzątały po jedzeniu i wyszły do swoich zajęć.


💞💞💞


            Hermiona potarła skroń. Wiedziała, ze Ginny miała rację. Jeden dzień, a ona już była zaliczana do grona najbliższych przyjaciół Theo i Tammy, przez sam fakt bycia z Malfoyem… Uspokajało ją to, że Theodore znał prawdę, ale Tammy… Czemu Nott kazał im ją okłamywać? Nie znosiła tego…!

Wstała i zdjęła żakiet. Jej strój niespecjalnie nadawał się do układania książek na półkach, ale mogła chociaż porobić odpowiednie etykiety na regały. Bezczynność, by ją chyba zabiła.

Gdy weszła do głównej części księgarni, zauważyła, że Ginny i Susan patrząc na coś, co się dzieje na zewnątrz.

- Ależ ona się wydziera… - mruknęła Ginny.

- Co się dzieje? – zapytała Hermiona, podchodząc bliżej.

- Twoja ochrona próbuje właśnie okiełznać Diane Lachlan – wyjaśniła jej Ginny z psotnym uśmieszkiem.

- O mój Godryku… - Hermiona zbliżyła się do okna, patrząc akurat, jak Diana kopie jednego z ochroniarzy, w czasie gdy dwóch innych trzyma ją za ramiona.

- Gin, widzisz tam jakiś dziennikarzy? – spytała.

- Nie. Wszyscy po stwierdzeniu, że masz tu ochronę nie do przebicia, najpewniej przenieśli się pod biurowiec Malfoya…

- Hermiona, może lepiej nie… - wtrąciła Susan, gdy  zauważyła, że ona przekręciła zamek, by wyjść z księgarni.

- Nie mogą jej tak szarpać, to nienormalne – burknęła, wychodząc.


💞💞💞



- Proszę nie podchodzić za blisko, proszę pani! – zawołał na jej widok Milton Setern.

- A więc jest wreszcie i nasza gwiazda! – wypluła jadowicie Diana, mierząc ją pogardliwym spojrzeniem.

- Mogę wiedzieć, co to za przedstawienie się tu odbywa? – spytała spokojnie, patrząc chłodno na Lachlan.
Nie miała zamiaru pozwolić się obrażać tej kobiecie.

- Chciałam tylko z tobą porozmawiać, a oni mi zabraniają! – krzyczała Diana, plując się przy tym.

- Proszę ją puścić, skoro chce tylko rozmawiać – powiedziała Hermiona.

- Ale to może być niebezpieczne… - Setern spojrzał niepewnie na, aż iskrzącą od emocji blondynkę.

- Chce tylko z nią zamienić kilka zdań! Naprawdę! – zapewniła Lachlan, stając prosto i poprawiając rozmierzwione włosy.

Ochroniarze puścili ją, niemniej żaden z nich nie spuszczał z niej oka, najwyraźniej gotowi, by znów spróbować ujarzmić jej temperament.

- Jestem tu, więc mów co masz do powiedzenia, a potem z łaski swojej odejdź. Nikomu niepotrzebne są takie sensacje – powiedziała chłodno Hermiona.

- Chcę tylko wiedzieć kim ty jesteś i skąd się nagle wzięłaś w jego życiu? – wysyczała jadowicie Lachlan.

- Obecnie jestem jego narzeczoną. Znaliśmy się ze szkoły. Spotkaliśmy się niedawno i zaiskrzyło. Jak sama doskonale wiesz, Draco ma zobowiązania wobec ojca, więc postanowiliśmy przyśpieszyć decyzję o ślubie. Tyle – wyjaśniła spokojnie.

- Tyle? Po trzech latach uganiania się za nim, rzuca mnie bez słowa wyjaśnienia po tygodniu od zaręczyn i za trzy kolejne zaręcza się z tobą, a ty mi mówisz, że to tylko tyle?!

- Rzucił cię, bo spotkał mnie. Dobrze wiesz, że nie łączyło was nic poważnego… - Hermiona uśmiechnęła się do niej złośliwie.

- Ty naciągaczko! Na pewno poleciałaś na jego pieniądze! – zarzuciła jej.

- Myśl co chcesz, mało mnie to obchodzi. A teraz z łaski swojej skończ robić z siebie pośmiewisko pod moją księgarnią.

-  Nie licz na to, że odejdę! Ktoś go musi uświadomić, jak wielki błąd popełnia! – krzyczała kobieta.

- W takim wypadku, powinnaś dawać ten popis pod jego biurowcem, a nie tutaj – Hermiona machnęła ręką, jakby chcąc jej wskazać kierunek.

- Ty… Naprawdę nosisz jego rodowy pierścień…? Nie tylko na zdjęciach? – Diana chyba była tym zaskoczona.

- Jak widać – Hermiona uniosła dłoń, by zaprezentować ostentacyjnie wielki klejnot.
Wiedziała, że nawet na stojących tuż obok nich ochraniarzach, zrobił prawdziwe wrażenie.

- Od dawna zaplanowałam jemu i sobie cudowne życie, nie pozwolę ci tego zepsuć! – Diana posłała jej mordercze spojrzenie.

- Widać, że bardzo słabo znasz Dracona, skoro sądziłaś, że planowanie czegoś za jego plecami, może ci się udać – zaśmiała się lekko.

- On zasługuje na kogoś ze swojej ligi! Ty nie dorastasz mu do pięt! – krytykowała.

- Tym bardziej musi cię boleć, że wybrał właśnie mnie, prawda? – zaszydziła Hermiona. – Dość tej rozmowy. Jak nadal chcesz się zachowywać, jak żenująca wariatka, to proszę bardzo.
Panowie… - kiwnęła w stronę ochrony, po czym odwróciła się i z dumie uniesioną głową weszła do księgarni.


💞💞💞


            Dopiero, gdy zamknęła za sobą drzwi, poczuła, że drżą jej dłonie i kolana. Ta kretynka, naprawdę wyprowadziła ją nieco z równowagi. Trzy dni w towarzystwie Malfoya – trzy kobiety, które były do niej wrogo nastawione. W takim tempie do końca miesiąca, zostanie znienawidzona przez cały magiczny świat…

- Wszystko ok, Herm? – spytała Ginny, łapiąc ją za ramię.

- Tak. Chciała mi tylko powiedzieć, że za słaba ze mnie partia dla Malfoya – zaśmiała się cicho.

- Bzdura! Jesteście dla siebie idealni! – powiedziała z mocą Ginny.

- Idziesz po pracy do swoich rodziców? Chciałabym byś im przekazała moje przeprosiny... Powiedz, że to stało się nagle i że… - Hermiona poczuła napływające do oczu łzy.

- Nie martw się. Zrozumieją… Miłość przecież nie wybiera! – Gin uśmiechnęła się do niej nieco przekornie.

Hermiona już miała zamiar jej coś odpowiedzieć, ale stojąca obok Susan, chciwie wsłuchiwała się w każde słowo tej rozmowy. Nie było sensu…

Ktoś zastukał w szklane drzwi. Wszystkie trzy spojrzały w tamtą stronę.

- Mają na sobie logo z firmy Dracona – zauważyła Ginny, podchodząc.

- To pewnie ci od AurumTel, wpuść ich – Hermiona weszła za ladę i uśmiechnęła się blado do dwóch mężczyzn.

Jeden z nich trzymał dwa niebieskie pudełka, a drugi ogromny wazon z pięknymi, białymi liliami. Prawie identycznymi, jak te w jej bukiecie ślubnym sprzed sześciu lat.
Jej uśmiech mimowolnie się powiększył. On naprawdę miał niezłą pamięć…

- Kwiaty dla przyszłej pani Malfoy – oznajmił z uśmiechem jeden z mężczyzn, stawiając bukiet na ladzie.

- Dziękuję – odpowiedziała, wyciągając bilecik. 

„Kiedy każdy wschód słońca przy Tobie nabiera innego znaczenia.

Każdej nocy mam nadzieję na kolejny wschód słońca.”

Kimberly Fox*


Uśmiechnęła się delikatnie.
Draco zawsze potrafił napisać coś, co ją jednocześnie ucieszyło, rozczuliło, wzruszyło i zachwyciło. Lubiła to w nim…
Zawsze umiał być romantyczny.
Facet idealny.

- Pani Potter? Mam dla pani AurumTel – drugi dostawca wskazał jej jedno z pudełek.

- Jeeej! Nie żartowałaś! Malfoy naprawdę podarował mi AurumTel? Kocham go! Jeśli się rozwiedziecie, to chyba się szybko obok niego zakręcę! – piszczała Ginny.

Hermiona zaśmiała się cicho.

- Jeszcze nawet się nie pobrali, a ty już życzysz jej rozwodu? – krytykowała Susan, najpewniej zazdrosna o prezent Ginny.

- Mamy też takie urządzenie stacjonarne. Pan Zabini kazał nam je zainstalować przy ladzie w księgarni, tak by ktoś z pracowników zawsze mógł panią zlokalizować, jeśli nie będzie pani akurat w pobliżu własnego AurumTela – wytłumaczył długi.

- Super, w takim razie proszę to tutaj zainstalować i nauczyć pannę Bones, jak go używać – Hermiona uśmiechnęła się do Susan, która nagle pojaśniała.

- Herm, mogę już iść do domu? Chce się tym od razu pobawić, nim Harry dziś wróci z pracy! – poprosiła Ginny, a jej oczy błyszczały radością niczym u małej dziewczynki.

- Jasne, że możesz! – Hermiona uśmiechnęła się do przyjaciółki.

- Dzięki! Przywołam tylko swoje rzeczy z biura i teleportuje się do rodziców. Do jutra!

- Co do jutra, to ty zrób sobie wolne Susan. Ja skończę aranżację regałów, a księgarni i tak nie otworzymy, dopóki ten cały cyrk się nie skończy.

- Przyjdę ci pomóc jutro popołudniu – zaofiarowała się Ginny.

- Było by spoko, dzięki.

- A mnie naprawdę się przyda dzień wolnego, bo mam trochę spraw do ogarnięcia – Susan uśmiechnęła się do niej.

- No to do zobaczenia pojutrze – Hermiona zabrała wazon i ruszyła w stronę swojego gabinetu.


💞💞💞

* Kimberly Fox - Nasz Kinia Bohaterka! 💗 - Dziękuję kochana za przepiękny cytat! 😘

Za śliczny rysunek dziękuję Gryglene! 💖😊

Wiem, że rozdział nieco przejściowy i bez dramione, ale zapewniam Was, że to będzie tak długie opowiadanie, że jeszcze się nimi nacieszycie, że ho! 😋

Z moich wstępnych wyliczeń wychodzi, że seksy ok. 16-17 rozdziału. Mam nadzieję, że to się już nie przesunie bardziej, bo wiem, że czekacie, ale niestety moja wena nie pozwala mi pomijać niektórych wątków 😝

Buziaczki i do zobaczenia przy kolejnym!

Dzięki za komentarze i wyświetlenia!

V.