[WOW] Rozdział 39 - "Płomienna dominacja"

Dedykacja:
Dla expresów: Mmilki_e, poprostumagdy i Kingi :)
oraz dla Anki C. i Vero - Wy mnie planujecie wykończyć, jak nic! :D


◈◈◈

                Hermiona w pierwszej chwili pomyślała, że przyjaciółka zemdlała, ale Parvati szybko otworzyła oczy, usiadła prosto i od razu sięgnęła po jej dłoń, ściskając ją mocno.

- Jak? Kiedy? Gdzie? Jakim cudem? Od jak dawna? Mów! Musisz mi powiedzieć wszystko! Absolutnie wszystko! To prawda, że ma takie boskie ciało? Albo, że świetnie całuje? Albo…
- Parvati! Uspokój się! – poprosiła ze śmiechem Hermiona.
- Normalnie nie wierzę… Ty i on? To niemożliwe! - Patil z niedowierzaniem pokręciła głową.
- Powiedz mi coś, czego sama nie wiem! – zażartowała i znów napiła się wina.
- Tak naprawdę, to jest… Fantastyczne! Obydwoje jesteście tacy niesamowici! Para idealna! – Parvati z uśmiechem nieco mocniej uścisnęła jej dłoń.
- Dziękuję. Cieszę się, że nie uciekłaś z krzykiem, po tej nowinie.
- Coś ty! Musisz mi wszystko opowiedzieć! Proszę cię! – nalegała.
- Sama nie wiem, jak do tego doszło. Stało się i już.
- Zdradź mi jakieś pikantne szczegóły! Błagam! – poprosiła rozemocjonowana Parvati.
- No dobrze… On nosi zawsze czarne bokserki! – wyjawiła Hermiona.
- O Merlinie! Przysięgam, że chyba dziś nie zasnę z emocji! – westchnęła Patil.
- Przestań! Nie chcę musieć cię odesłać do domu, jak Parkinson! – Z rozbawieniem pogroziła palcem przyjaciółce.
- Serio ją odsyłasz?
- Kompletnie jej odbiło. Wpadła do pokoju Draco i poraziła go klątwą paraliżującą. Musi zniknąć, nim do reszty zwariuje – tłumaczyła Hermiona.
- Ona ma obsesję na jego punkcie. Może być groźna…
- Na razie wróci do domu, zobaczymy co będzie dalej – Hermiona nie chciała się teraz tym martwić.
- Powiedź mi coś jeszcze! Kto kogo pierwszy pocałował? – Parvati zachowywała się trochę, jak dziecko w krainie zabawek.
- A jak myślisz?
- On ciebie! – zawołała entuzjastycznie.
- No pewnie! Sama nie wiem, co mi odbiło, że go wtedy nie przeklęłam – zaśmiała się.
- To ten zielony smok z karty! To na pewno on! Luna miała rację! Chodziło o niego! – Parvati była w prawdziwie euforycznym nastroju.
- Wiesz, że nie wierzę w takie rzeczy…
- A jednak się sprawdziło! – cieszyła się czarnowłosa.
- Skoro chcesz tak myśleć… - Hermiona uśmiechnęła się do niej lekko.
- Chcę wiedzieć wszystko! Poczekaj! Pójdę po to drugie wino i zaraz wracamy do tematu! – Parvati prawie w podskokach ruszyła do salonu, zupełnie zapominając o tym, że jest czarownicą i może po prostu przywołać butelkę.
Hermiona uśmiechnęła się sama do siebie. Dobrze było wiedzieć, że wciąż mogła mieć wokół siebie prawdziwych przyjaciół.

◈◈◈

Wypicie dwóch butelek wina, bez zjedzenia śniadania i porządnego obiadu, nie jest rozsądnym pomysłem. Hermiona jednak nie czuła się pijana. Była tylko lekko wstawiona i nieco rozbawiona. Parvati natomiast miała naprawdę spore problemy z utrzymaniem równowagi. Hermiona odprowadziła ją więc do jej dormitorium, ciesząc się, że nie spotkała po drodze nikogo z ich rocznika, po czym wróciła do siebie. Chciała jeszcze posiedzieć na tarasie, by móc trochę porozmyślać.
W oddali, nad boiskiem, zauważyła w powietrzu kilka postaci w zielonych szatach. Przypomniała sobie, że Draco powiedział jej, że dziś ma trening Qudditcha. Mrużyła oczy, chcąc rozpoznać, który z zawodników to on…
Nie była pewna, czy to wina wypitego alkoholu, czy wszystkich emocji z tego dnia, ale nagle wstała i za pomocą zaklęcia przywołała swoją ciepłą kurtkę, nie mogąc się zdobyć na założenie na siebie płaszcza Susan. Szybko wyszła ze swojego dormitorium, uprzednio rzucając na siebie zaklęcie kameleona.

◈◈◈

Siedziała na skraju trybun, z zainteresowaniem oglądając jak Draco fantastycznie lata na miotle. Był taki skupiony, taki zaangażowany… Wprost nie mogła oderwać od niego wzroku.
Tracey Davis, Astoria Greengrass oraz kilka ślizgonek z młodszych roczników, głośno dopingowało drużynę domu węża, szczerząc się i wymachując rękoma. Hermiona starała się nie patrzeć zbyt często w ich stronę, nie chcąc wpaść na jakiś kuszący pomysł z klątwami szpecącymi. Musiała pozostawać niewidoczna.
Pod koniec treningu, Draco złapał znicza. Cała drużyna nagrodziła swoje wyczyny brawami i wszyscy razem ruszyli w stronę szatni Slytherinu.

Hermiona postanowiła, że pora wracać do zamku. Właśnie zeszła z trybuny, gdy zobaczyła, jak tuż obok niej przebiega Tracey Davis, najwyraźniej kierując się w stronę szatni. Co to mogło oznaczać? Zaintrygowana, starając się zachować absolutną ciszę, powoli poszła za nią.

Tak, jak się spodziewała, Tracey najwyraźniej dłuższą chwilę stała przy rogu budynku, raz za razem rozglądając się dookoła. Najwyraźniej na kogoś czekała. Po chwili z szatni wyszedł przebrany David Ress.
Davis uśmiechnęła się na jego widok słodko i podeszła bliżej, mówiąc coś do niego. Ress nic jej nie odpowiedział tylko dość obcesowo złapał ją za rękę i pociągnął ją w stronę schowka na sprzęt sportowy. Tracey zachichotała cicho, gdy chłopak bez słowa otworzył drzwi i wepchnął ją do środka.
Hermiona uśmiechnęła się pod nosem. Doskonale wiedziała, co tam się zaraz będzie działo...

Po chwili z szatni wyszli: Nott, Bletchley, Flint i dwaj pozostali zawodnicy drużyny domu węża. Dracona jednak z nimi nie było.

- A Smok nie idzie? – zdziwił się Nott.
- Jak wychodziłem, to dopiero szedł pod prysznic. Zaraz po treningu długo rozpisywał strategie na tablicy – odpowiedział Myron Flint.
- Mamy na niego zaczekać? – zagadnął Falco Pucey, jeden ze ścigających.
- Chyba nie. Zresztą padam z głodu! Chodźmy na kolację, a Draco na pewno nas potem znajdzie – zdecydował Theo.
Hermiona patrzyła, jak zawodnicy się oddalają i doszła do wniosku, że wprost nie może przegapić takiej okazji.


◈◈◈

                Szatnia była o dziwo dość uporządkowana. Tylko raz była w szatni drużyny Gryffindoru i ten syf i smród pamiętała do dziś. Draco musiał trzymać swoich zawodników silną ręką.
Przeszła obok wieszaków, delikatnie muskając palcami zieloną szatę z nazwiskiem „Malfoy”. Jej mężczyzna dawał dziś z siebie wszystko, więc cała tkanina była wilgotna od jego potu. To w dziwny sposób wywołało w niej falę gorąco. Jej mężczyzna, jej facet… Podniecała ją sama myśl o tym.
Za pomieszczeniem z półkami, podobnie jak w przypadku szatni Gryffindoru, znajdowała się wykafelkowana na biało łaźnia, z całym rzędem natrysków.
Draco stał pod tym najbardziej na lewo. Dłonie miał oparte o kafelki, a gorąca, parująca woda spływała po jego nagim ciele.
Hermiona poczuła się, jakby ktoś właśnie rozpalił jej ognisko pomiędzy udami. Była z nim niewiele dłużej, niż dziesięć godzin temu, a mimo to, pożądanie prawie zwaliło ją z nóg.
Najciszej, jak mogła, zamknęła drzwi do szatni zaklęciem, a potem rozebrała się do naga, nie zdejmując z siebie nawet na chwilę zaklęcia kameleona. Odłożyła swoje ubrania i różdżkę na szafkę Dracona i powoli, pilnując się, by jej nie usłyszał podeszła do niego.


◈◈◈

(Scena 18+)

Woda była naprawdę gorąca, ale taką lubił najbardziej. To był dobry trening, co było pocieszające po tak trudnym dniu. Poranna sprawa Susan, przedpołudniowa afera z Pansy… Marzył już tylko o szybkiej kolacji, szklaneczce whisky i może dobrym cygarze. Zastanawiał się też, czy Sayre wrócił już po rozniesieniu listów, tak by mógł za jego pomocą wysłać, jakąś wiadomość na dobranoc Hermionie…

Nagle to poczuł. Coś jak delikatne muśnięcie w okolicy łopatki.
Wyprostował się i rozejrzał dookoła. Był pewien, że wszyscy koledzy z drużyny, już dawno wyszli.
Odwrócił się, skonsternowany tym dziwnym doznaniem, gdy to znów się stało. Tym razem coś delikatnie otarło się o jego przyrodzenie.
Przestraszony zrobił krok w tył. Wtedy nagle zrozumiał.
Rzucił się do przodu, na oślep wyciągając ręce.
- Kto tu jest?! – warknął, machając dłonią w powietrzu.
Coś mokrego znów delikatnie dotknęło jego pleców. Draco już miał zamiar odwrócić się i odepchnąć od siebie tajemniczą siłę, gdy usłyszał cichy szept.
- Nie denerwuj się, skarbie…
- Hermiona? – wydusił, kompletnie zbity z tropu.
- A spodziewałaś się kogoś innego? – wymruczała, zaczynając gładzić jego barki i łopatki.
Draco zamknął oczy i westchnął cicho. To był sen. To musiał być sen! To było niemożliwe, żeby stała teraz tuż za nim, pod tą cudownie gorącą wodą i masowała jego zmęczone po treningu ciało.
- Co ty…? - wychrypiał, znów kładąc dłonie na kafelkach i próbując odzyskać psychiczną równowagę.
Jego ciało natychmiast wypełniło się pożądaniem, a gorąca woda tylko potęgowała to cudowne uczucie jej dłoni na jego skórze.
- Chciałam sprawdzić, czy za mną nie tęsknisz… – wtuliła się mocniej w jego plecy, przenosząc dłonie na jego płaski brzuch i pieszcząc go delikatnie palcami.
- Jesteś zupełnie nieobliczalna... - wymruczał, odrywając ręce od kafelek i kładąc je na jej dłoniach.
- To twoja wina. Ty mnie do tego doprowadzasz… – wyznała cicho – Oprzyj się tak, jak przed chwilą i się nie ruszaj! – nakazała, odpychając jego ręce.
- Nie rozkaz…

Nie dokończył, tylko wciągnął gwałtownie powietrze, czując jak Hermiona opuszcza dłonie niżej i bierze jego penisa do ręki.
Przesunęła swoją dłonią po całej jego długości, a Draco zacisnął szczęki. Ta kobieta najpewniej przyszła tu tylko po to, by go zabić!
- Proszę cię… - jęknął.
- Milcz! Teraz nie wolno ci się odzywać! Teraz należysz do mnie! – mówiła ostrym tonem, najwidoczniej rozkoszując się swoją dominacją nad nim.
Draco ponownie zagryzł zęby i postanowił się poddać. Wiedział, że cokolwiek mu zrobi, to będzie to wspaniałe.
Nagle uświadomił sobie, że przestała go pieści i odsunęła się od niego. Zdziwiony, odwrócił głowę, dopiero w tej chwili przypominając sobie, że i tak jej nie zobaczy, bo przecież wciąż miała na sobie zaklęcie kameleona.
Po chwili jednak znów poczuł jej dotyk na swoim członku. Trzymała go mocno, przesuwając dłonią w górę i w dół, a on nie mógł powstrzymać cichych jęków. Bał się, że zbyt długo nie wytrzyma takiego tempa.

W jednej chwili wydarzyło się coś niesamowitego. Otworzył oczy w szoku, prawie pewien, że za chwilę upadnie na kolana. Chyba, że tylko mu się wydawało…? Nim jednak zdążył się nad tym dłużej zastanowić, poczuł to drugi raz. Jej gorący język, na czubku swojego penisa.
- Herm…? - wychrypiał, totalnie oszołomiony, ale nie dokończył, bo w tej chwili jej usta zamknęły się na nim, od razu zaczynając ssać go z zapamiętaniem.

Był pewien, że świat dookoła się zatrzymał, albo, że naprawdę umarł. Różne myśli przelatywały przez jego głowę, ale wiedział na pewno, że to nie dzieje się naprawdę. Wcale nie stoi właśnie pod gorącym prysznicem, a jego fiut nie jest pieszczony ustami dziewczyny z jego snów. Tymi samymi ustami, o których wielokrotnie marzył, że kiedyś je wreszcie zamknie, gdy tak mądrzyły się na jakieś lekcji…
To było obłędne! A nawet to słowo nie oddawało w całości jego doznania.
Wiedział, że nie może wytrzymać tego długo, dlatego na oślep poszukał jej ramion i gwałtownym ruchem postawił ją na nogi.

- Hej! Jeszcze nie skończyłam! - poskarżyła się z pretensją.
- Nie chcę tak… - wydyszał. – Chcę, w tobie…!
Dotykał jej ciała, niczym porażony klątwą ślepoty. Choć nawet gdyby mógł, to i tak by jej nie zobaczył, bo gorąca woda wciąż zalewała mu oczy.

Hermiona nie kazała mu czekać, tylko sama przyciągnęła go do siebie i oplotła jego biodro swoją nogą. Draco szybko przesunął ją tak, by nie trafiła przypadkiem na kran i mocnym ruchem złapał ją za pośladki, zmuszając by objęła go udami w pasie. Przycisnął ją do wykafelkowanej ściany, szukając swoimi ustami miejsca na jej skórze, które mógłby pocałować, albo co lepsze ukąsić. Chciałby móc ją w tej chwili pożreć żywcem i upewnić się, że nigdy, przenigdy nie będzie już należała do innego.

Dyszała mocno w jego ramiona, wyraźnie rozogniona. Uniósł ją trochę wyżej, sunąc językiem po jej ciele, by móc trafić na miejsce, którego szukał. Wreszcie się udało. Wsunął do ust jej sutek i zassał go mocno, z rozkoszą słuchając, jak jęczy bez skrępowania.
Pieścił jej pierś, jednocześnie sięgając do swojego kutasa, by móc wsunąć się w nią i spotęgować jej doznania. Wciąż się bał, że po tym cudnym seksie oralnym, jaki mu zafundowała nie wytrzyma specjalnie długo, ale wiedział, że wynagrodzi jej to, jeśli dojdzie przed nią.
Hermiona była bardzo podniecona. Mokra, gorąca i taka gotowa…
Posuwał ją mocno, nie martwiąc się tym, że znów drapie jego plecy, albo tym, że jego palce pozostawią siniaki na jej udach i pośladkach. Znów byli razem, najbliżej, jak to tylko możliwe i czuł, że obydwoje powoli uzależniają się od tego.
Mimo wszystko teraz to było inne. To było coś więcej niż seks. Łączyło ich coś prawdziwego, trwalszego i Draco za nic nie chciałby tego stracić.

- Tak mi dobrze, gdy jesteś we mnie… - wyszeptała namiętnie.
Zacisnął powieki, ale wiedział, że nie dłużej już nie da rady.
Czekał na jęk jej zawodu, gdy poczuje jak w niej dochodzi, ale zamiast tego, Hermiona krzyknęła głośno, wbiła z całej siły palce w jego ramiona i doznała równie mocnego spełnienia.
Draco wprost nie wierzył, że znów im się udało. Z żadną dziewczyną nie miał tylu wspólnych orgazmów. Ich ciała znały się naprawdę dobrze, idealnie ze sobą współgrały. Nie przypuszczał, by kiedykolwiek mogło mu być równie wspaniale z kimś innym…
Hermiona opuściła biodra, więc pomógł jej stanąć z powrotem na jej własnych nogach.
- Teraz już wiem, że jednak tęskniłeś… – wyszeptała mu do ucha.
- To wcale nie oznacza, że możesz na mnie bezkarnie napadać!
- I tak wiem, że jesteś zadowolony… – roześmiała się szczerze.
- Zachwycony! – przyznał, na oślep szukając jej ust.

(Koniec sceny 18+)

◈◈◈

                Zakręciła wodę i pozwoliła sobie na jeszcze chwilę gorących pocałunków w jego ramionach. Wiedziała jednak, że pora iść. Ktoś mógł wkrótce przyjść sprawdzić, czy Malfoy przypadkiem nie utopił się pod prysznicem.
- Koniecznie idź zjeść kolację – poprosiła, odrywając się od jego ust.
- Ty też! – upomniał ją.
- Zjem coś w moim pokoju – Hermiona odsunęła się od niego, podchodząc do ławki, na której leżała sterta białych, puszystych ręczników.
Wycierając się, zastanawiała się nad tym, że to zapewne dziwny widok, gdy ręcznik samodzielnie porusza się w powietrzu.
- Zobaczymy się jutro? – zapytał samemu podchodząc, by móc się powycierać.
- Zapomniałeś już, że jutro masz szlaban? – przypomniała, a jej śmiech zawirował w powietrzu.
- Nie zapomniałem. Już nie mogę się doczekać… - przyznał szczerze.
- Jesteś niewyżyty! – zrugała go łagodnie, podchodząc i delikatnie muskając palcami jego klatę.
- To ty taka jesteś i mnie w to wciągasz! – przekomarzał się.
- Niech ci będzie, skoro chcesz w to wierzyć. Zapomniałam ci jeszcze powiedzieć. Koniec z bieganiem o świcie po błoniach! Jako twoja nowa opiekunka, zabraniam ci tego.
- Zgoda, o ile ty sama nigdy więcej nie wyjdziesz z zamku po zmroku! – postawił swój warunek, obejmując ją w talii.
- Dobrze, niech będzie… - Zarzuciła mu ręce na szyję i pozwoliła sobie skraść pożegnalnego buziaka.


◈◈◈

                Wysuszyła włosy i ubrała się za pomocą zaklęcia. Wychodząc z szatni, uświadomiła sobie, że Draco miał rację. Naprawdę była szalona! Przecież ktoś mógł ich tam przyłapać! Niemniej, chętnie by to powtórzyła. Seks pod prysznicem, zawsze był wysoko na liście jej fantazji. Żałowała trochę, że on nie pozwolił jej dokończyć, bo naprawdę bardzo chciała mu dogodzić w ten sposób.
Uśmiechnęła się sama do siebie. Najpewniej będzie miała jeszcze niejedną taką okazję!


◈◈◈

W Wielkiej Sali panował zwykły rozgardiasz i harmider. Hermiona weszła do środka i skierowała się w stronę swojego stołu. Parvati leżała z głową na blacie, a Dean i Seamus spoglądali na nią z niepokojem. Neville czytał gazetę i na oślep celował kanapką do ust.

- Cześć wszystkim – przywitała się wesoło.
Po wieczornym fantastycznym seksie, przespała spokojnie całą noc, dlatego dziś już nie była rozbita i zrozpaczona, tylko w pełni gotowa do działania. Musiała ustalić jeszcze tylko kilka szczegółów i mogła powoli zacząć realizować swój plan.

- Umieram… Po głowie galopuje mi właśnie stado dzikich kołkogonków! – narzekała Parvati.
- Dlatego pomyślałam, że dam ci to – Hermiona otworzyła dłoń, w której trzymała niebieskawą fiolkę.
Patil niechętnie uniosła głowę i spojrzała na owo „to”, o którym wspomniała jej Hermiona.
- Eliksir na kaca? – zapytała z nadzieją.
- Owszem. Skoncentrowana dawka. Za chwilę będziesz, jak nowo narodzona.
- Jesteś cudowna, Herm! Dzięki! – Parvati uściskała ją krótko, po czym od razu wychyliła eliksir, a na jej twarzy wymalował się wyraz najprawdziwszej ulgi.
- Cieszę się, że już ci lepiej – zagadnął przyjacielsko Dean.
Parvati spojrzała na niego złowrogo, ale nic nie powiedziała.
Hermiona nalała sobie kawy i niby mimochodem uniosła głowę i skierowała wzrok w stronę stołu Slytherinu. Draco rozmawiał właśnie o czymś z Nottem, a Ress przysłuchiwał się ich rozmowie.
Szybko odwróciła wzrok, nie chcąc, by wyczuł na sobie jej spojrzenie. I tak ostatnio byli za mało dyskretni i coraz więcej osób znało ich sekret. Naprawdę nie potrzebowała teraz skandalu na całą szkołę. Dobrze, że Parkinson była już w drodze do domu. Jeden kłopot mniej!
- Twój facet wygląda na wyluzowanego i zadowolonego – szepnęła jej do ucha Parvati.
- I taki właśnie ma być – odpowiedziała równie cicho Hermiona i uśmiechnęła się delikatnie pod nosem.
- Hermiono, rozmawiałem dziś przez chwilę z dyrektor McGonagall – wtrącił Neville.
-  Wiadomo coś więcej o Susan? – zapytała od razu.
- Tak. Odzyskała przytomność, ale niestety… - Neville zrobił nieco zgnębioną minę.
- Co? Mów zaraz! – zaaferowała się Hermiona.
- Ona niczego nie pamięta. Dostała cios w głowę, nim…
- Rozumiem – przerwała mu Hermiona, nie chcąc teraz przypominać sobie o tej koszmarnej sprawie.
Była wdzięczna Draconowi, że jej rozmyślanie o nim i to co razem robili, pozwoliło jej przetrwać jakoś wczorajszy dzień i noc. Dziś czuła nową siłę, do stawienia czoła problemom.
Nagle jej uwagę rozproszył głośny huk.
Dopiero po chwili zorientowała się, że coś stało się przy stole nauczycielskim. Poniosła się z miejsca i zakryła sobie usta dłonią.
To było straszne…

◈◈◈

Akcji może nie zbyt wiele, ale nie mówcie, że nie było! :D
Lekką inspiracją do sceny w szatni była stara miniaturka dramione - chyba już nieistniejąca w internecie "Hydrozagadka". Pozdrawiam autorkę jeśli kiedyś, przypadkiem przeczyta :)

pytania: venetiia.noks@gmail.com

W przyszłym tygodniu wyjeżdżam, więc rozdziały będą w mniej regularnych odstępach czasu :)

Pozdrowionka!

Venetiia.