[WOW] Rozdział 22 - "Koniec i początek"

Dedykacja: Dla Little_Sailor - dzięki za zaangażowanie w komentowanie
oraz dla Ania&Madziusia - rozdziału miało dzisiaj nie być, ale jak zobaczyłam te słodkie "plisssss " - to serio, zmiękło mi serce :D


◈◈◈

Rozdział mocno monotematyczny i najkrótszy ze wszystkich :) Mimo to, mam nadzieję, że Was nie rozczaruje! :) Enjoy!

◈◈◈

Nim zdążyła w ogóle zarejestrować co się stało, została przyparta do drzwi. Pierwszym co spostrzegła, była różdżka, wycelowana prosto w jej nos. Oddychała ciężko, zupełnie zaskoczona tym nagłym atakiem.
- Czemu za mną idziesz? – zapytał, zbliżając się do niej i opierając swoją dłoń tuż obok jej twarzy.
- Chciałam poprosić cię do tańca – skłamała, uśmiechając się kpiąco.
- Serio? Mogłaś wymyślić coś lepszego…
- Zabierz mi to z przed twarzy! – Odważnie odtrąciła jego dłoń.
- Czego chcesz, Gragner?
 Ku jej zdziwieniu, odsunął się od niej i schował różdżkę. Założył ręce na piersi i popatrzył na nią wyczekująco.
- A jak myślisz? Czego mogę od ciebie chcieć? – zapytała, odpychając się od drzwi i robiąc krok w jego stronę.
- Nie wiem i szczerze mówiąc, niespecjalnie mnie to interesuje.
- Cóż, jednak musisz poświecić mi chwilę… - uśmiechnęła się nieco prowokująco.
- Nie sądzę. Gdy to ja chciałem z tobą porozmawiać na balu, to naskoczyłaś na mnie niczym wściekły Matagot i zaraz potem zwiałaś.
Roześmiała się cicho. Też sobie znalazł porównanie!
- Bo ja nie potrzebuję żadnych rad! Umiem sama o siebie zadbać…
- No właśnie widziałem, to w zeszłym tygodniu. Świetnie ci to poszło. – Jego głos, aż ociekał ironią.
- I tu dochodzimy do sedna mojej sprawy do ciebie. Chcę wiedzieć dlaczego…
- Tak, Granger, wiem. Ty zawsze chcesz wiedzieć wszystko. Niestety, nic mnie to nie obchodzi. Na tym możemy zakończyć tę rozmowę.
- Chciałbyś, żeby to było takie proste, prawda? – zapytała, znów zbliżając się do niego.
- Z tobą nic nie jest proste, Granger…
- Nikt ci przecież nie obiecywał, że będzie!
- Racja. Jednak dziś, wyjątkowo nie mam ochoty się męczyć tą bezcelową wymianą bzdur.
Draco ruszył w stronę drzwi, ale Hermiona stanęła mu na drodze.
- Śpieszysz się gdzieś? – zapytała, unosząc głowę i patrząc mu w oczy.
- Dla twojego dobra, radzę ci… przepuść mnie!
- Znów mi radzisz? Mówiłam ci przecież, byś tego nie robił!
- Ostrzegam cię! – warknął.
Hermiona znów zobaczyła to w jego oczach. Jej obecność i bliskość go drażniła… Budziła w nim emocje, których nie mógł, albo nie chciał zaakceptować.
- Chcę tylko wiedzieć dlaczego, Malfoy. Tylko to…
- Dlaczego co? – cedził, przez zaciśnięte zęby.
- Dobrze, wiesz co! - kierowana jakąś nieznaną siłą, znów zrobiła krok w jego stronę.
- Nie muszę się nikomu tłumaczyć, z tego co robię! A już na pewno nie będę się tłumaczył tobie! – Draco wyglądał, jakby walczy z samym sobą.
- Doprawdy? – uniosła dłoń, chcąc dotknąć jego ramienia, ale ślizgon jej na to nie pozwolił.
Złapał ją za nadgarstek i dość gwałtownie pociągnął w stronę drzwi, na które prawie wpadła. Złapał ją za ramię i odwrócił twarz do siebie, przygważdżając ją swoim ciałem do drewnianej powierzchni.

◈◈◈

                Obydwoje znów prawie zgubili oddech, patrząc sobie w oczy z tym nieopisanym żarem.
Położył dłoń na jej szyi, ale było to zupełnie inne uczucie od tego, gdy trzymał ją wtedy, w swoim dormitorium. Teraz jego palce subtelnie pieściły jej skórę, wysyłając tym samym iskry przyjemności po całym jej ciele. Delikatnie złapał ją za podbródek i zmusił, by spojrzała mu w oczy.
- Masz ostatnią szansę, żeby wyjść… – Patrzył uważnie, licząc na jakaś wyraźny znak z jej strony.
Hermiona uniosła lekko głowę.
- Nigdzie nie pójdę, dopóki mi nie odpowiesz… - wyszeptała wprost w jego usta.
- Zrobiłem to, bo tylko to mi jeszcze zostało…
- Co? – spytała, ledwo już nad sobą panując. Tak bardzo chciała wreszcie go pocałować!
- Nienawiść do ciebie. Nie mam już nic poza tym.
Hermiona uśmiechnęła się lekko, kładąc swoje dłonie na jego ramionach.
- Zapewniam cię, że to odwzajemnione. Z całą siłą… - wymruczała, czując jak gorąco zaczyna powoli dominować jej ciało.
- Silna, wieczna, mroczna i… piękna… Taka właśnie jest… - Jego słowa były pełne pasji.
 Hermiona nie wiedziała, czy mówił o niej czy o swojej nienawiści do niej, ale teraz, to nie miało już żadnego znaczenia. Chciała go mieć. Musiała go mieć. Teraz. Natychmiast. Bez wahania. Bez odwrotu.
W myślach szepnęła zaklęcie zamykające, a stary zamek kliknął z głośnym trzaskiem. To był sygnał i Draco nie zamierzał go zlekceważyć. 

◈◈◈

(18+)

Pocałował ją. Delikatnie. Subtelnie. Idealnie. Był w tym naprawdę świetny i Hermiona poczuła, że on samymi pocałunkami, wprawia ją w taki stan, w jakim nie była od dawna, a być może nawet nigdy… Uniosła dłoń i płynnym ruchem rozplotła jego włosy, natychmiast wplątują w nie swoje palce. Tak bardzo lubiła to robić!
 Jednak najwyraźniej, tym gestem pobudziła w nim jakąś nieznaną dzikość. Z głuchym warknięciem, wcisnął ją mocniej w drzwi i zaatakował gwałtownymi pocałunkami jej szyję. Hermiona bała się, że za chwilę zabraknie jej oddechu.  Jej skóra po przebytej kuracji, była jeszcze wrażliwsza i dlatego każdy dotyk jego ust, odczuwała tak intensywnie, że nie mogła powstrzymać się od cichych jęków.
To co z nią robił, było naprawdę wspaniałe, dlatego odchyliła się, dając mu lepszy dostęp i czekając na to, co będzie dalej.

Musiała to przyznać szczerze we własnych myślach… On nigdy nie rozczarowywał.
Sięgnął do ramiączek jej sukienki i czułym gestem, wsunął pod nie swoje palce, opuszczając je na jej ramiona. Zaraz potem, wepchnął swoją dłoń, pomiędzy jej plecy, a drzwi i szybkim ruchem rozpiął suwak. Suknia, praktycznie sama zsunęła się w dół, aż do jej kostek. Draco, prawie natychmiast z powrotem przyparł ją do drzwi, całując namiętnie i unosząc jej nogę tak, by mogła opleść nią jego biodro. Poczuła, jak bardzo był twardy i pożądanie aż w niej zaiskrzyło.  Była prawie pewna, że za chwilę może w ogóle przestać oddychać.

Draco pochylił głowę i złożył gorący pocałunek na jej piersi, tuż przy brzegu czarnego stanika.
Hermiona czuła, że jeśli on się nie pośpieszy, to coś dosłownie spali ją od środka. Nieco obcesowo, zmusiła go do zdjęcia górnej części szaty, a potem od razu sięgnęła do czarnego krawata, chcąc się go natychmiast pozbyć. Nie było to proste, bo blondyn wciąż atakował pocałunkami jej dekolt. Wyjęła zza koronkowej pończochy swoją różdżkę i wyszeptała zaklęcia, a jego koszula i krawat natychmiast wylądowały na podłodze, obok szaty. Draco syknął cicho i mocno złapał za jej pośladki, unosząc ją i zmuszając, by oplotła go swoimi nogami w pasie. 

To było tak niesamowicie erotyczne, że Hermiona na chwilę zobaczyła gwiazdy przed oczami. Czuła go tak blisko, tak mocno! Sposób w jaki ją trzymał był tak perwersyjny, niegrzeczny… Nawet nie zarejestrowała tego, że przy tej zmianie pozycji, upuściła swoją różdżkę na leżącą na ziemi sukienkę.
Uniósł ją wyżej, a ona odruchowo złapała go mocniej za szyję.  Malfoy, trzymając ją w stalowym uścisku swoich ramion, bez najmniejszego problemu pokonał kilka metrów i posadził ją na starej, nauczycielskiej katedrze, która była nieco wyższa od szkolnych ławek. To sprawiło, że mogła nadal obejmować go swoimi udami, tak, by poczuć wyraźnie, jak niesamowicie mocno był podniecony.
Syknęła cicho, gdy poczuła, jak rozgrzane części jej ciała, stykają się z zimną powierzchnią drewna.
Prawie natychmiast jego usta znów znalazły się na jej, a ona bez cienia wahania, pozwoliła mu ponownie porwać się do szaleńczego pocałunku.

Trzymał ręce na jej talii, a Hermiona kolejny raz wplotła palce w jego włosy.
Wiedziała, że już nie będzie w stanie tego przerwać i wcale nie chciała, dlatego odważnym gestem sięgnęła do jego paska.
Draco jękną cicho, zamykając oczy i odchylając głowę. Włosy rozsypały się dookoła jego twarzy, która wyrażała takie emocje, że poczuła od tego dziwny skurcz w całym ciele. Nie wiedziała co to było, ale było wspaniałe i chciała jeszcze… Rozpięła jego pasek i spodnie, a następnie opuściła je nieco razem z bielizną i wsunęła w nie swoją dłoń, dotykając go po raz pierwszy.
Poczuła, jak mocniej zacisnął dłonie na jej talii, szybko łapiąc powietrze. Nie miała wątpliwości, że bardzo mu się podobało, to co zrobiła.

Dotykanie go w taki sposób było czymś złym. Nie dlatego, że za chwilę miało zaprowadzić ich do miejsca, z którego już nigdy nie będzie odwrotu... A dlatego, że to był  właśnie on. Jej największy wróg, stał teraz przed nią, dosłownie płonąc z pożądania. To nie miało prawa się dziać… Ale właśnie się działo. Pieściła swoją dłonią jego penisa, ostatkiem świadomości zastanawiając się, czy coś w nim całym mogłoby się wreszcie okazać nieidealne? Żeby do takiego wyglądu, natura dołożyła mu jeszcze takie wyposażenie? Świat z pewnością nie był sprawiedliwy. Już teraz nie miała wątpliwości, skąd się wzięła ta jego sława kochanka idealnego…

Nagle Draco odsunął się od niej, sprawiając, że go puściła. Zdziwiła się trochę, sądząc, że być może zdecydował się jednak się wycofać… Lecz on znów praktycznie rzucił się na nią, zmuszając, by oddała mu we władnie swoje usta. Gdy poczuła, jak ociera się o nią, zaczęła coraz głośniej pojękiwać. Nigdy wcześniej nie przeżywała żadnego zbliżenia tak intensywnie. To było więcej niż świetne…

◈◈◈

Pochylił głowę, znów zbliżając się do jej piersi, a ona odchyliła się lekko w tył, chcąc dać mu lepszy dostęp.  Schodził ustami coraz niżej i niżej, a gdy znalazły się tuż przy brzegu jej stanika, znów szepnął jakieś szarlatańskie zaklęcie, a on po prostu zniknął, narażając jej piersi na nagły powiew chłodu. Nie pozwolił im jednak zmarznąć, niemal od razu łapiąc jedną z nich w swoją dużą dłoń, a drugą obsypując namiętnymi pocałunkami.
Hermiona odchyliła się jeszcze mocniej, prawie pewna, że za chwilę zwariuje. Gdy delikatnie dotknął swoim językiem jej sutka, krzyknęła z zaskoczenia. Nie wiedziała, że można czuć tak bardzo całą sobą. Gdy objął sutka swoimi ustami i zassał go lekko, Hermiona poczuła, jak wzbiera w niej coś dotychczas jej nieznanego. To był intensywne i jeszcze bardziej gorące, ale nie wiedziała co to.
Poczuła, że musi mu przerwać, że to nie może się stać tak szybko… Odepchnęła go delikatnie od siebie, niezdolna do wypowiedzenia choćby słowa. Niechętnie przestał całować jej pierś, ale jego usta prawie natychmiast znów powróciły na jej szyję. Poczuła, ze przenosi swoje dłonie na jej uda, sunąc nimi powoli w górę. Napięcie, które na chwilę opadło,  teraz powracało z każdym milimetrem, jaki pokonywały jego palce. Coś krążyło nad nią, chcąc ją pożreć i zniszczyć, ale ona chciała na to pozwolić, naprawdę tego chciała… 

Wciąż całował ją tak, jakby świat miał się zaraz zatrzymać, jednak ona skoncentrowała całą swoją świadomość na jego palcach, sunących po brzegach wykańczanych koronką pończoch. Wiedziała, że jeśli go nie powstrzyma, zaraz to zrobi. Dotknie jej… tam… Tylko czy ona to wytrzyma? Nie była pewna, a tak bardzo nie chciała się przed nim skompromitować!
Dlatego, szybko przeniosła dłonie z jego ramion, na bok jego spodni i szybkim ruchem zsunęła je jeszcze mocniej, razem z jego bielizną. Natychmiast znów wzięła go w dłoń, poruszając nią szybko i chcąc pokazać, że nie chce już dłużej czekać.
Draco jęknął głośno, a później warknął i obcesowo złapał po obu stornach za brzeg jej koronkowych, czarnych fig. Szarpnął mocno, zmuszając ją, by uniosła biodra i pozwoliła mu je z siebie zdjąć. Teraz miała na sobie już tylko samonośne pończochy i srebrne szpilki…
Wypuściła jego przyrodzenie i przyciągnęła go do kolejnego, desperackiego pocałunku. Nie miała zamiaru trwać nadal w tym napięciu, więc sugestywnie znów oplotła go swoimi biodrami, tym gestem prosząc, by nie dręczył jej już dłużej.

◈◈◈

Był na to gotowy i wiedział, że ona chciała tego tak samo mocno, dlatego nie zawahał się, tylko to zrobił. Wszedł w nią jednym, płynnym pchnięciem i z całej siły zagryzł zęby, by nie krzyknąć na głos. Była tak niesamowicie gorąca i wilgotna, że to prawie odbierało mu zmysły. To było lepsza niż każda jedna jego fantazja. Ona była bardziej spontaniczna. Bardziej namiętna. Przepiękna i zmysłowa. Świadomość, że naprawdę jest w niej, że to się dzieje naprawdę, była dosłownie porażająca. Czuł jej napięte sutki, wbijające się w jego klatę, jej cudowny zapach, tuż pod swoim nosem. Gładkość jej skóry i ostrość paznokci, którymi bez opamiętania drapała jego plecy. Słyszał każdy cichy jęk, jaki opuszczał jej usta, wprost do jego ucha. Wiedział, że to nie potrwa długo, ale czuł  też, że nie tylko on będzie miał taki problem. Już teraz jej wnętrze powoli zaciskało się na jego penisie, co doprowadzało go na skraj obłędu. Przypuszczał, że po tym, jak to się skończy, powinien pójść prosto na sam szczyt wieży astronomicznej i natychmiast się z niego rzucić. Mimo wszystko, zginąłby szczęśliwy. Wreszcie dostał to o czym marzył. Mógł umrzeć choćby zaraz.
Hermiona sugestywnie ściskała go udami, więc nie kazał jej dłużej czekać, tylko zaczął się w niej szybciej poruszać. Każdy jęk, warknięcie czy syknięcie, jakie z siebie wydawała, sprawiał, że miał ochotę dać się ponieść i zacząć pieprzyć ją bez zahamowań, jak skończony dzikus. Sądził jednak, że nie powinien tego robić. Nie chciał jej przecież przestraszyć. Niemniej było mu trudno się powstrzymać, naprawdę cholernie trudno…
Planował się kontrolować i sprawić, by na pewno doszła przed nim. Ze wszystkich sił, pragnął, by zapamiętała ich zbliżenie jako coś pozytywnego.
Jednak, wszystkie jego postanowienia legły w gruzach, gdy wymruczała mu do ucha.
- O tak, Draco…

◈◈◈

Gdy wypowiedziała jego imię, w tym erotycznym uniesieniu, całkowicie stracił nad sobą kontrolę. Szybkim ruchem popchnął ją, tak, by się położyła i łapiąc za pośladki, uniósł jej nogi tak, aby mogła zarzucić mu je na ramiona. Wszedł w nią mocno, aż po nasadę, a ona krzyknęła bez skrępowania. Jej włosy były w kompletnym nieładzie, a piersi podskakiwały w rytm jego intensywnych pchnięć, ale mógłby przysiądź na wszystko, że nigdy w życiu nie widział piękniejszego widoku.
Wiedział, że spełnienie jest już blisko i że jego siła może zwalić go z nóg, ale nie potrafił już się powstrzymać. Przecież właśnie kochał się szaleńczo i namiętnie z dziewczyną, która była wszystkim czego nienawidził i jednocześnie jednym czego pragnął. W desperacji sięgnął palcami do jej łechtaczki, pocierając ją narowiście, chcąc się upewnić, że nie zostawi jej z niczym…
Granger, była wyraźnie zachwycona tym co jej robił. Pojękiwała i mruczała na cały głos. Cieszył się, że potrafi sprawić jej przyjemność, ale bał się, że za chwile ogień go pochłonie i spłonie samotnie, nie dając jej tego, czego potrzebowała.
Na szczęście już po krótkiej chwili, Hermiona zaczęła drżeć na całym ciele. Czuł, że to już. Opuścił jej nogi i gwałtownym ruchem podniósł ją z katedry, chcąc, by znów oplotła go biodrami. Musiał to zrobić. Musiał to zobaczyć. Wszedł w nią ponownie, mocno łapiąc ją za pośladki, a ona ni to jęczała ni szlochała z rozkoszy. To była właśnie ta chwila…
- Popatrz na mnie! – To nie była prośba, tylko żądanie.
Hermiona otworzyła oczy, a zaraz później jej wzrok zasnuł się mgłą, szarpnęła się i jęknęła głośno, mocniej zaciskając swoje dłonie na jego ramionach.

Siła jej orgazmu prawie go zamroczyła, ale nie miał czasu nad tym myśleć. Czując, jak jej wnętrze dziko pulsuje wokół niego, sam doszedł i to mocniej, niż kiedykolwiek w życiu. Zaskoczony intensywnością własnego doznania, wbił zęby w jej szyję i mocno zassał skórę. Musiał to zrobić, by nie wykrzyczeć na głos, jak strasznie ją w tej chwili nienawidził i jak bardzo ją kochał.

◈◈◈

 Nie będę Was już męczyć :) Mam tylko nadzieję, że nie jesteście rozczarowani. Ta scena to jedna z najłagodniejszych, jakie planuje. Tyle ode mnie. Miłego weekendu!

Kocham :* 

V.